หานเซิ่นไม่รู้จะบรรยายสิ่งที่เขารู้สึกตอนนี้ยังไง หลังจากที่ข้ามน้ำ ข้ามภูเขา ข้ามทะเลมา ในที่สุดสิงโตสีทองก็ขึ้นมาที่เกาะสีทอง เพื่อให้กำเนิดลูกของมัน   ภูเขาสีทองเหมือนกับภูเขาไฟ ปากปล่องของมันเหมือนกับอ่างน้ำขนาดใหญ่ สิงโตสีทองเข้าไปในปากปล่องภูเขา และเริ่มหอน   หานเซิ่นลงจากหลังสิงโต และเฝ้าดูสิงโตตลอด 7 วัน 7 คืน ในตอนแรกเขาคิดว่ามันอาจจะป่วยหรือไม่ก็กินมากเกินไป แต่ไม่ว่ายังไงถ้าเป็นไปได้เขาก็อยากจะเห็นสิงโตตัวนี้ตายกับตา   แต่ทว่าหลังจากที่มันร้องมาตลอด 7 วัน ในที่สุดมันก็ให้กำเนิดลูกสิงโตที่มีขนาดเท่ากับช้าง 1 ตัว จากตอนแรกที่เขาคิดว่ามันกำลังป่วยอยู่ แต่กับกลายเป็นว่ามันออกลูกซะงั้น   ‘จบข่าว มันแค่คลอดลูก’ หานเซิ่นถอนหายใจออกมา และเตรียมจะหาทางกลับ   สิงโตตัวนี้แข็งแกร่งเหนือคำบรรยาย ถึงมันจะอ่อนแอหลังจากที่เพิ่งให้กำเนิดลูก แต่มันก็ยังสามารถฆ่าหานเซิ่นได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เลยทำให้หานเซิ่นไม่กล้าลองดีกับมัน   ขณะที่หานเซิ่นหันหลัง และเตรียมจะบินลงไปจากภูเขา อยู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องจากสิงโตตัวนั้น ทันใดนั้นมีเลือดสีทองจำนวนมากพุ่งออกมา   หานเซิ่นงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ที่นี่ไม่มีมอนสเตอร์ตัวอื่นอยู่เลย แล้วอยู่ๆมันจะมีเลือดทะลักออกมาได้ยังไง?   ในตอนนี้เลือดของมันพุ่งออกมาราวกับน้ำพุสีทอง   หานเซิ่นเบิกตากว้าง ทันใดนั้นเขาก็เห็นคริสตัลสีทอง ลักษณะเป็นทรงกลมขนาด เส้นผ่านศูนย์ 3 ฟุต   คริสตัลดูสุกสว่างราวกับเพชร มันเหมือนกับดวงดาวที่กำลังส่องแสงไม่มีผิด หานเซิ่นจ้องมองมัน ‘นั่นมันคืออะไร?’   หลังจากที่พ่นก้อนคริสตัลสีทองลึกลับออกมา สิงโตสีทองก็หยุดส่งเสียงร้อง และพยายามที่จะแยกคริสตัลสีทองออกจากเลือดด้วยอุ้งเท้าของมัน   เนื่องจากขนาดของมันใหญ่ ทำให้มันใช้เวลานานพอสมควรกว่ามันเอาคริสตัลสีทองไปไว้ตรงหน้าลูกของมันได้ ลูกของมันเพิ่งเกิด และยังไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้   โฮก! หลังจากที่มันเอาคริสตัลไปไว้ข้างหน้าลูกของมันเสร็จ มันก็จ้องมองลูกของมันเลียคริสตัลสีทอง ขณะยังหลับตาอยู่ เหมือนว่าตอนนี้มันใกล้จะตายแล้ว   หานเซิ่นตกตะลึง เขาไม่คิดว่าสิงโตสีทองจะตายจริงๆ แต่ด้วยเลือดของมันที่ไหลออกมามากเหลือเกิน ปากปล่องภูเขาไฟเต็มไปด้วยเลือดสีทองของมัน และกลายเป็นสระน้ำที่มีความลึก 1 นิ้ว คงยากที่มันจะรอดชีวิตได้   ลูกสิงโตที่เพิ่งเกิดมาไม่รู้ว่าต้องทำอะไรบ้าง มันเอามือทั้ง 2 ข้างจับก้อนคริสตัลสีทอง และเลียคริสตัลด้วยลิ้น   ‘เซิ่น นายต้องทำมัน’ หานเซิ่นกระตุ้นตัวเอง เขาตระหนักดีว่ากำลังจะทำอะไร เขามีทักษะในการเป็นมือสังหารที่สูงมาก เขามีความรู้สึกที่ไวมากเกี่ยวกับพลังชีวิตของสิ่งมีชีวิตรอบข้าง เขามั่นใจมากว่าสิงโตสีทองตายแล้ว   คริสตัลสีทองที่มันพ่นออกมาเหมือนเป็นอะไรบางอย่างที่วิเศษจริงๆ หานเซิ่นมองดูลูกสิงโตสีทองเลียมัน และมันก็เริ่มแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ   หานเซิ่นกัดฟัน และใช้ปีกเลือดศักดิ์สิทธิบินลงไปที่ปากป้องภูเขาไฟ จากนั้นเขาเอาหอกของบีทเทิลไนท์ออกมา และใช้มันกั้นระหว่างลูกสิงโตกับคริสตัลสีทอง เขาใช้หอกเป็นเหมือนกับไม้พายค่อยๆดันคริสตัลสีทองออกจากมือของลูกสิงโต คริสตัลสีทองกลิ้นไปจนถึงขอบของปล่องภูเขาไฟ   ลูกสิงโตแสดงอาการไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด มันเพิ่งจะเกิด และยังไม่แม้แต่จะลืมตาขึ้นมาได้ มือของมันก็ยังอ่อนแออยู่ สิ่งที่มันสามารถทำได้ตอนนี้คือส่งเสียงขู่ออกมา   หานเซิ่นบินขึ้นมาเหนือลูกสิงโต และสังเกตดูมัน หลังจากที่เห็นมันยังอยู่ตรงนั้นไม่ขยับไปไหน หานเซิ่นก็รู้สึกโล่อก และบินไปที่คริสตัลสีทอง เขาลองเอาหอกกระแทกมันดู ซึ่งเสียงมันฟังดูเหมือนกับก้อนหิน   หานเซิ่นลองเอามือสัมผัสมันดู และรู้สึกว่ามันค่อนข้างเย็น   ‘แม่สิงโตคงไม่มีทางทำร้ายลูกของมันแน่ เนื่องจากลูกของมันกำลังเลียอยู่ แสดงว่าคริสตัลนั่นต้องเป็นของดี’ หานเซิ่นมองลูกสิงโตที่กำลังส่งเสียงขู่ และพยายามตะเกียกตะกายเข้ามาที่คริสตัล หานเซิ่นทำใจไว้แล้วว่าเขาต้องลองเลียคริสตัลสีทองนี้มั้ง   ในตอนที่ลิ้นของเขาสัมผัสกับคริสตัลสีทอง เขาก็รู้สึกว่ามันละลายเป็นของเหลวทันที แม้ว่ามันจะไม่ค่อยมีรสชาติ แต่มันก็ให้ความเย็นและความสดชื่นอย่างน่าประหลาด   ขณะที่เขากำลังเลียและดื่มมัน เขาก็รู้สึกเย็นและสดชื่นมาก เขารู้สึกว่ารูขุมขนทุกรูเปิดออกจนหมด และตัวเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงานมหาศาลอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน   ‘มหัศจรรย์จริงๆ!’ หานเซิ่นรู้สึกมีพลังและสนุกที่จะได้เลียและดื่มมันต่อไป มันคล้ายๆกับการกินน้ำแข็งไสหรือน้ำแข็งเป็นก้อน ยิ่งเลียเร็วก็ยิ่งมีของเหลวให้กินมากขึ้น ในเวลาไม่นานเขาก็เลียมันหมดไปในปริมาณเท่าๆกับลูกฟุตบอลหนึ่งลูก   ขณะที่เขากำลังดื่มของเหลวสีทองนี้อยู่ เขาก็รู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่ พลังงานเติมเต็มเซลล์ทุกเซลล์ในร่างกายของเขา   ‘นี่มันคืออะไรกันแน่? หลังจากที่กินมันเข้าไป มันทำให้รู้สึกกระปี่กระเปร่ายิ่งกว่าไวอากร้าซะอีก! นี่คงจะเป็นก้อนพลังชีวิตของสิ่งโตสีทองไม่ผิดแน่’ หานเซิ่นรู้สึกมีความสุขมาก เขารู้อยู่แล้วว่าก้อนคริสตัลนี้ต้องเป็นอะไรที่วิเศษมากแน่ๆ   ลูกสิงโตพยายามอย่างหนักจนมันยืนขึ้นมาได้ หานเซิ่นครุ่นคิดอยู่สักพัก และพยายามจะยกคริสตัลสีทองบินขึ้นไป ดูเหมือนมันจะเบากว่าที่เขาคิด มันหนักประมาน 200 ปอนด์ หานเซิ่นบินไปที่อีกด้านของปากปล่องภูเขาไฟ   ลูกสิงโตยังไม่ยอมแพ้ มันส่งเสียงคำรามออกมา และค่อยๆคลานเข้ามาหาหานเซิ่น เพื่อจะเอาคริสตัลสีทองคืนให้ได้   ‘ฉันไม่ต้องการจะฆ่าแก เพราะว่าแกยังเป็นแค่ลูกน้อย แต่เนื่องจากแกยังไม่ยอมหยุด ฉันก็จะไม่ปราณีอีกต่อไป’ หานเซิ่นทำใจแล้วใช้หอกที่เป็นเกียร์ระดับเลือดศักดิ์สิทธิแทงไปที่ลูกสิงโตสีทอง   เคร็ง! หอกไม่สามารถทำให้ผิวหนังของมันเป็นรอยได้เลยแม้แต่น้อย หัวหอกถึงขนาดเด้งกลับมา เมื่อสัมผัสกับขนของลูกสิงโต    

หานเซิ่นกำลังนั่งอยู่บนหลังสิงโตสีทอง เขาคิดว่าในที่สุดก็มีโอกาสที่จะหนีออกจากสิงโต แต่ทว่าเขาก็ต้องล้มเลิกความคิดไป   สิงโตสีทองมีขนาดใหญ่มหึมา และมีความเร็วที่น่าเหลือเชื่อมาก ฝูงนกบินตามมันไปทุกที่ไม่ว่ามันจะไปที่ไหน พวกทำเหมือนกับว่าสิ่งโตตัวนี้เป็นเครื่องผลิตอาหารให้พวกมัน เนื้อจำนวนมากที่สิงโตเหลือไว้ตกอยู่ในท้องของพวกนก   แต่นั้นมันเลวร้ายมากสำหรับหานเซิ่น นกทุกตัวอยู่ในระดับกลายพันธ์ ด้วยขนาดและความแข็งแกร่งของพวกมัน ยิ่งการที่พวกมันมีจำนวนเกือบ 1 พันตัวเป็นอะไรที่น่ากลัวมาก   แต่ที่แย่ยิ่งกว่านั้นในบรรดาพวกมันมีนกที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของพวกมันอยู่ 2 ตัว หานเซิ่นคิดว่าพวกมันต้องเป็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิแน่นอน พวกมันดูคล้ายๆกับนกสีเงินที่เขาเคยเกือบจะถูกมันฆ่าตาย และตอนนี้มันมีถึง 2 ตัว   หานเซิ่นไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เขาเหมือนติดอยู่ในสิงโตขนาดใหญ่ เพราะมีสิงโตอยู่ ทำให้พวกมันไม่กล้าเข้ามา ถ้าเขาคิดจะหนีไปจากสิงโตล่ะก็ เขาจะถูกพวกนกโจมตีทันที   แต่มันยังมีเรื่องดีอยู่อย่าง ตอนที่สิงโตล่าเหยื่อมาเป็นอาหาร หานเซิ่้นก็แอบใช้ลูกธนูที่ผูกด้ายติดไว้ และดึงเนื้อขึ้นมากินได้ ซึ่งพวกมันล้วนแต่เป็นเนื้อระดับกลายพันธ์ทั้งสิ้น เพียงไม่กี่วันหลังจากที่เขาอยู่บนตัวของสิงโต จีโนพ้อยกลายพันธ์ของเขาก็เพิ่มขึ้นมาก   หลายวันต่อมา สิงโตสีทองเดินลึกเข้าไปในภูเขามังกรหยก ถึงมันจะไม่ได้เดินตลอดเวลา แต่เนื่องจากมันมีความเร็วที่สูงมาก ตอนนี้หานเซิ่นเลยไม่แน่ใจว่าสิงโตอยู่ตรงส่วนไหนของภูเขาแล้ว   รอบๆตัวเขายังคงเป็นภูเขาที่เกิดจากหินสีดำ โชคดีอยู่อย่างที่สิงโตไม่ได้เปลี่ยนทิศทาง ทำให้หานเซิ่นรู้ว่าต้องกลับไปทางไหน ถ้าเกิดเขาหาทางหนีได้   ตลอดทางที่ผ่านมา หานเซิ่นฉากที่โหดร้ายและการต่อสู้ของมอนสเตอร์ที่น่ากลัวนับไม่ถ้วน เนื่องจากเขามากับสิงโตตัวนี้ เขาถึงยังปลอดภัยอยู่ เนื่องจากไม่มีมอนสเตอร์ตัวไหนเอาชนะมันได้ แต่กระนั้นเมื่อเขานึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น และหนทางที่ต้องดำเนินต่อไป หานเซิ่นก็คิดไม่ออกว่าจะต้องทำยังไง ถึงจะหลุดออกจากสถานการณ์นี้ได้   “ผมควรรู้จักประเมินตนให้มากกว่านี้” หานเซิ่นเสียใจมากที่เขาได้ใจมากเกิน เขากล้าที่จะเข้ามาที่ภูเขามังกรหยกทั้งๆที่รู้ว่ามันอันตราย ตอนนี้ในความคิดของเขา ก็อตแซงชัวรี่เป็นสถานที่ที่โหดร้ายกว่าที่เขาเคยเห็นมา   ก่อนหน้านี้หานเซิ่นเชื่อว่าด้วยความสามารถและความแข็งแกร่งของเขาตอนนี้ เขาจะไปที่ไหนก็ได้ในก็อตแซงชัวรี่เขต 1 แต่ทว่าหลังจากที่เข้ามาในภูเขามังกรหยก ความคิดของเขาก็ต้องเปลี่ยนไปทันที   หานเซิ่นติดอยู่บนตัวของสิงโตสีทองมากกว่าครึ่งเดือนแล้ว เขายังไม่มีโอกาสที่จะหนีออกไปได้เลย พวกนกก็ยังคงบินตามสิงโตไปทุกที่ โดยไม่มีท่าทีที่จะหยุดตาม   สิงโตสีทองออกจากภูเขามังกรหยก และเข้าไปในเขตทุ่งหญ้า มันเดินตามแม่น้ำที่กว้างใหญ่ไป หานเซิ่นเริ่มสงสัยว่ามันต้องการจะไปที่ไหนกันแน่   ในเวลามากกว่าครึ่งเดือนที่ผ่านมา หานเซิ่นเห็นมอนสเตอร์นับไม่ถ้วนถูกสิงโตตัวนี้ฉีกเป็นชิ้นๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งเขาใช้ลูกธนูและด้ายดึงเนื้อของงูขนาดใหญ่ที่ถูกสิงโตฆ่าตายขึ้นมากิน และเขาก็ได้ยินเสียงว่าเขาได้จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ ซึ่งมันทำให้เขาช็อคมาก แม้แต่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิก็กลายเป็นแค่เหยื่อของสิงโตตัวนี้   มันเดินทางข้ามน้ำข้ามภูเขา ในที่สุดสิงโตสีทองตัวนี้ก็หยุดที่หน้ามหาสมุทรขนาดใหญ่ แต่ไม่นานมันก็ก้าวเดินต่อไป เหมือนว่าแม้แต่ทะเลอันกว้างใหญ่ก็หยุดมันไม่ได้   หานเซิ่นหมดคำพูด เขาไม่รู้ว่ามันต้องการจะไปที่ไหนกันแน่ แต่มันต้องการจะไปที่ไหนสักแห่งอย่างแน่นอน ตอนนี้เขาไม่รู้แล้วว่าจะต้องเดินทางกลับยังไง ถึงเขาจะจำทางกลับได้ก็ตาม แต่จากสิ่งที่เขาเห็นระหว่างทางที่ผ่านมา เขาคงจะไม่สามารถเดินทางกลับได้อย่างปลอดภัย   หานเซิ่นเกือบคิดจะกระโดดลงไปในทะเล แต่มีเงาของอะไรบางอย่างว่ายน้ำอยู่ข้างล่าง ทำให้เขาเลิกล้มความคิดที่จะกระโดดลงไป   มีอย่างหนึ่งที่น่าแปลกคือสิงโตตัวนี้มันมักจะดึงดูดสิ่งมีชีวิตอื่นเข้ามาหามัน และทำให้พวกมันกลายเป็นอาหารไป   หลังจากสังเกตดูอยู่นาน ในที่สุดหานเซิ่นก็พบว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่พวกมอนสเตอร์ตัวอื่นๆเข้ามาหาสิงโต และพวกมันก็ไม่ได้ต้องการจะเข้ามาฆ่าตัวตายด้วย แต่ดูเหมือนพวกมันจะถูกพวกนกล่อให้เข้ามา   พวกนกมันจะทำเสียงคล้ายกับเสียงเด็กร้องไห้ ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อพวกมอนสเตอร์ได้ยินเสียงนั้น พวกมันก็เหมือนเป็นบ้า และจะบุกเข้ามาหาสิงโต แต่ก็จบด้วยการกลายเป็นอาหารของสิงโต   หานเซิ่นเข้าใจเหตุผลแล้วว่าทำไมนกพวกนี้ถึงได้ตามสิงโตสีทองตัวนี้มาตลอดเวลา และสิงโตก็ยังไม่ฆ่าพวกมัน ไม่ใช่ว่าสิงโตกลัวพวกมัน แต่สิงโตสีทองคงจะต้องการให้พวกมันอยู่แบบนั้นไปตลอด เพราะมันต้องการให้พวกนกล่อพวกมอนสเตอร์เข้ามา   บางทีพวกนกก็อาจจะคิดเหมือนหานเซิ่น แค่ติดตามสิงโตตัวนี้ไปแล้วคอยดึงดูดพวกมอนสเตอร์ตัวอื่นให้เข้ามา และก็สนุกกับอาหารที่ได้รับ   แม้แต่สิ่งมีชีวิตในทะเลยังไม่สามารถต้านทานเสียงของนกได้ บ่อยครั้งที่พวกมันมักจะขึ้นมาแล้วก็ถูกสิงโตฆ่าและจับมาเป็นอาหาร จนน้ำทะเลบริเวณใกล้ๆกลายเป็นสีแดง   แม้ว่าหานเซิ่นรู้ว่าก็อตแซงชัวรี่กว้างใหญ่ไร้ขอบเขต แต่หานเซิ่นก็ยังต้องช็อคกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเห็นตอนอยู่บนหลังสิงโต ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมมนุษย์ถึงไม่สามารถที่จะสำรวจก็อตแซงชัวรี่ให้ทั่วได้   ระหว่างการติดตามสิงโตสีทองไป หานเซิ่นได้ประโยชน์จากเนื้อที่สิงโตเหลือไว้ ในตอนนี้จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิของเขาเพิ่มมาอยู่ที่ 61 และจีโนพ้อยกลายพันธ์ก็เพิ่มมาอยู่ที่ 84   ตอนนี้หานเซิ่นไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเสียใจดี ที่จีโนพ้อยเพิ่มมาขนาดนี้ ถึงเขาจะกลับไปกินมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิที่สตีลอาเมอร์ จีโนพ้อยของเขาก็ยังเพิ่มช้ากว่าตอนอยู่บนหลังสิงโต   แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกสิ้นหวังมากยิ่งขึ้นคือมีนกระดับกลายพันธ์ 2 ตัวได้วิวัฒนาการเป็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิแล้ว ทำให้ตอนนี้มีนกระดับเลือดศักดิ์สิทธิติดตามสิงโตอยู่ถึง 4 ตัว หานเซิ่นหมดหนทางที่จะหนีอย่างแบบสมบูรณ์   ในตอนที่เขาเกือบจะยอมแพ้แล้ว อยู่ๆพวกนกก็แตกกระจาย และบินหนีไปจนหมด   หานเซิ่นคิดว่าเดี๋ยวพวกมันก็คงกลับมา แต่หานเซิ่นกับไม่เห็นพวกมันอีกเลย   หนึ่งวันหลังจากนั้น หานเซิ่นก็เห็นเกาะสีทองปรากฏอยู่ด้านหน้า   บนเกาะมีภูเขาสีทองขนาดใหญ่ที่สูงเสียดฟ้าราวกับมันเป็นตัวเชื่อมต่อระหว่างน้ำทะเลกับท้องฟ้า ภูเขาสูงจนทะลุเมฆขึ้นไป และบริเวณยอดของภูเขาก็ปกคลุมไปด้วยหิมะ ที่ตีนเขามีดอกไม้สีแดงจำนวนมาก ทั่วทั้งเกาะเต็มไปด้วยดอกไม้ชนิดเดียวกัน ยกเว้นภูเขาแล้วพื้นที่อื่นๆในเกาะปกคลุมด้วยดอกไม้สีแดง ทำให้เกิดธรรมชาติที่สวยงามที่เกิดจากสีแดงของดอกไม้และสีทองของเกาะผสมกัน   เมื่อหานเซิ่นหายจากอาการช็อค สิงโตสีทองก็ว่ายน้ำมาจนถึงเกาะแล้ว     Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/ ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 845 แล้วครับ