“พวกนายคิดว่าสามารถหลบลูกธนูของจิงจี้อู่ได้งั้นหรอ? ฉันกล้าพนันได้เลยว่าแม้แต่ในระยะ 900 ฟุต พวกนายก็ทำไม่ได้” ฉินเฉิงพูด   “หานเซิ่นคนนี้อาจจะเป็นคนที่สามารถชนะจิงจี้อู่ได้งั้นหรอ?” สมาชิกทีมของโรงเรียนทหารส่วนกลางอีกคนพูดขึ้นมา   “ถึงหานเซิ่นจะเก่งกว่าที่พวกเราคิดไว้ แต่ธนูที่เขาใช้เป็นแค่ธนู 11.0 ตราบใดที่เขาไม่สามารถยิงได้จากระยะที่ต่ำกว่า 150 ฟุต ลูกธนูของเขาจะไม่มีความอันตรายสำหรับจิงจี้อู่เลย ในขณะถ้าเขาเสี่ยงเข้าใกล้จิงจี้อู่มากกว่า 300 ฟุต เขาจะไม่สามารถหลบลูกธนูของจิงจี้อู่ได้อีกต่อไป” ฉินเฉิงพูดอย่างมั่นใจ   “นั่นถูกต้องแล้ว ระยะ 300 ฟุตถึง 150 ฟุต จิงจี้อู่จะได้เปรียบมาก ด้วยความสามารถของเขา เขาสามารถยิงลูกธนูออกไป 6 ดอกติดต่อกัน เพื่อการันตีชัยชนะ” โค้ชของโรงเรียนทหารส่วนกลางพูด   “ทำไมถึงต้องเป็นระระ 300 ฟุตถึง 150 ฟุตด้วยครับ?” สมาชิกทีมโรงเรียนทหารส่วนกลางถาม   “นั่นก็เพราะว่าภายในระยะ 150 ฟุต ธนูของหานเซิ่นจะอันตรายต่อจิงจี้อู่ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมจิงจี้อู่ต้องรักษาระยะห่างไม่ให้หานเซิ่นเข้าใกล้เกินไป” ฉินเฉิงอธิบาย   “ฉินเฉิงพูดถูก หานเซิ่นต้องอยากที่จะเข้าใกล้กว่า 150 ฟุตแน่ แต่เขาไม่มีโอกาสที่จะทำแบบนั้น” โค้ชของโรงเรียนทหารส่วนกลางพูด   ไม่เพียงแค่ฉินเฉิงที่คิดเช่นนั้น ชิวหมิงเม่ยหรือนักกีฬาคนอื่นๆก็คิดเช่นนั้น “ช่วงระยะ 300 ฟุตถึง 150 ฟุต เป็นเหมือนกับนรกของหานเซิ่น ตราบใดที่เขาผ่านมันไปไม่ได้ เขาก็ไม่มีโอกาสชนะ” ชิวหมิงเม่ยพูด   ในตอนที่หานเซิ่นอยู่ห่างจากจิงจี้อู่เพียงแค่ 300 ฟุต ซื่อถูเซียงก็สวดภาวนา “ก้าวข้ามไปให้ได้… เขาต้องก้าวข้ามมันไปให้ได้…”   “บุกเข้าไปเลย…” จีเหยียนหรันเอามือทั้ง 2 ข้างถูกันไปมา   “บุกเข้าไป หานเซิ่นบุกเข้าไป…” ทุกๆคนในสนามแข่งต่างก็ส่งเสียงเชียร์หานเซิ่น ถึงพวกเขาจะรู้ว่ามีโอกาสน้อยนิด เมื่อคู่ต่อสู้เป็นจิงจี้อู่ที่ถือธนู 16.0 แม้แต่คนที่วิวัฒนาการแล้วก็ยังไม่สามารถหลบเขาได้ในระยะแค่นั้น   หานเซิ่นเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง เพื่อลดระยะให้น้อยกว่า 300 ฟุต ในตอนนี้หัวใจของทุกคนแทบจะหยุดเต้น   จิงจี้อู่เริ่มยิงธนูเมื่อหานเซิ่นเข้ามาในระยะวงผลของเขา แม้หานเซิ่นจะมีความเร็วที่เหลือเชื่อ แต่มันก็ยากมากที่เขาจะหลบลูกธนูจำนวนมากจากจิงจี้อู่ในระยะต่ำกว่า 300 ฟุตได้   แต่ทว่าเมื่อจิงจี้อู่ยิงลูกธนูดอกแรกไป หานเซิ่นก็ยิงธนูออกมา 3 ดอกในชั่วพริบตา   ลูกธนูของจิงจี้อู่พุ่งผ่านหัวไหล่ของหานเซิ่นไปแค่ไม่กี่มิลลิเมตร หานเซิ่นยิงธนูออกไปอีก 3 ดอกอย่างรวดเร็ว   “บ้าน่า…” ฉินเฉิงและโค้ชของโรงเรียนทหารส่วนกลางพูดออกมาพร้อมๆกัน   แม้แต่ชิวหมิงเม่ย ซื่อถูเซียง เหวินซิ่วซิ่ว ถังเตียงลิ่วและหลินเฟิงต่างก็ช็อค ไม่มีใครจะคิดว่าหานเซิ่นจะโจมตีแบบเต็มที่ในระยะนั้น ซึ่งไม่ใช่ระยะที่ธนู 11.0 จะหวังผลได้ เมื่อเจอกับจิงจี้อู่   ถ้าหานเซิ่นเจอกับนักกีฬาคนอื่น เขาจะยิงโดนได้อย่างไม่ยาก แต่กระนั้นคู่ต่อสู้ตรงหน้าเขาคือจิงจี้อู่ มันเป็นเรื่องยากมากที่หานเซิ่นจะยิงเขาให้โดน ไม่ว่าจะยิงออกไปกี่ดอกก็ตาม   “หานเซิ่นใจร้อนเกินไป เขาควรเข้าใกล้ให้ได้มากกว่านี้ก่อน ด้วยระยะนั้นมันง่ายมากที่จิงจี้อู่จะหลบลูกธนู” เหวินซิ่วซิ่วพูดด้วยความกังวล   ไม่ว่าเธอจะมองยังไง การโจมตีของหานเซิ่นก็ไม่ได้ทำให้จิงจี้อู่รู้สึกกดดันเลย การที่เขารีบโจมตีเกินไป ไม่เป็นผลดีกับเขา   “แย่แล้ว! หานเซิ่นไม่ควรจะรีบยิงออกไป” ถังเตียงลิ่วพูด   “เขาไม่มีเวลาแล้ว นี่คือโอกาสสุดท้ายที่เขาจะยิงได้ ด้วยความสามารถของจิงจี้อู่ เขาไม่มีทางเข้าใกล้เกิน 150 ฟุตได้แน่ ถึงเขาจะทำได้ แต่จิงจี้อู่ก็อาจจะหลบได้อยู่ดี” หลินเฟิงพูด   “ถึงจะเป็นแบบนั้นก็เถอะ แต่นี่มันก็เท่ากับว่าเป็นการโจมตีที่สูญเปล่า ฉันเชื่อว่าในซองธนูของเขาเหลือลูกธนูไม่ถึง 20 ดอก และถ้าเขาใช้มันจนหมด เขาจะไม่มีลูกธนูเหลือ และต้องแพ้อย่างแน่นอน” ถังเตียงลิ่วพูด   “เขาถึงต้องรีบเอาชนะให้ได้ไง” หลินเฟิงพูด “ยังไง?” “ไม่รู้” หลินเฟิงส่ายหัว “แม้แต่นายยังคิดไม่ออก ฉันคิดว่าหานเซิ่นก็ไม่น่าจะหาทางเอาชนะได้เช่นกัน” ถังเตียงลิ่วถอนหายใจ   ภายใต้สายตาของผู้ชมจำนวนมาก หานเซิ่นเข้าไปใกล้จิงจี้อู่ขึ้นเรื่อยๆ ธนูเล็ก 11.0 ก็ยังมีข้อได้เปรียบอยู่ ซึ่งทำให้หานเซิ่นสามารถยิงต่อเนื่องได้ดีกว่าจิงจี้อู่ และเขายังเคลื่อนที่ได้คล่องแคล่วกว่า   ลูกธนูจำนวนมากตรงไปที่จิงจี้อู่ แม้ว่ามันจะพลาดเป้าทั้งหมด แต่ก็ยังทำให้จิงจี้อู่ต้องหลบโดยการเคลื่อนที่ไปรอบๆ   หานเซิ่นใช้โอกาสนี้ยิงธนูแล้ววิ่งตรงไปที่จิงจี้อู่ แต่ในสายตาของผู้ชม หานเซิ่นคงใช้ลูกธนูจนหมดก่อนที่เขาจะสามารถเข้าใกล้ได้มากกว่า 150 ฟุตแน่   จิงจี้อู่แข็งแกร่งเหนือมนุษย์มาก เขาสามารถหลบลูกธนูทั้งหมดของหานเซิ้นได้ และเขายังสามารถยิงตอบโต้กลับมาได้จากตำแหน่งแปลกๆ   หานเซิ่นอยู่ห่างจากจิงจี้อู่ประมาน 220 ฟุต เขาใช้สปาติเคิลด้วยแรงทั้งหมด เพื่อหลบลูกธนูของจิงจี้อู่ให้ได้   ลูกธนูลอยผ่านหน้าหานเซิ่นไป อากาศที่อยู่รอบๆลูกธนูทำให้เส้นผมของหานเซิ่นแทบจะหลุดออกไปตามลูกธนู   เป็นลูกธนูที่ทรงพลังมาก แม้หัวของมันจะมีลักษณะแบนๆ แต่มันก็ยังทำให้บาดเจ็บได้ ถ้าโดนเข้าที่หน้าเต็มๆ   หานเซิ่นยังไม่ยอมแพ้ ขณะที่เขาเคลื่อนตัวหลบลูกธนูของจิงจี้อู่ เขาก็พยายามทำร่างกายให้มั่นคง โดยการใช้เท้าเพียงข้างเดียวในการทรงตัว ด้วยการที่เขาใส่พลังในการใช้สปาติเคิลมากเกินไป ทำให้ตัวเขากำลังจะล้มลง แต่หานเซิ่นก็ยังยิงธนูออกไปหาจิงจี้อู่ได้   หลังจากยิงลูกธนูออกไป 1 ดอก หานเซิ่นก็เสียการทรงตัวและล้มลงไป   การเคลื่อนไหวของหานเซิ่นเป็นการยั่วยุในสายตาของจิงจี้อู่ เมื่อเห็นหานเซิ่นเสียการทรงตัว เขาก็ไม่ได้พยายามป้องกันการโจมตีจากหานเซิ่น แต่เขาเลือกที่จะยิงสวนกลับไป   จิงจี้อู่ไม่กลัวคำท้าทายจากหานเซิ่น เขายิงธนูออกไป 2 ดอกในเวลาเดียวกัน ดอกหนึ่งยิงไปที่ลูกธนูของหานเซิ่น ขณะที่อีกดอกยิงไปที่หน้าของหานเซิ่นที่กำลังล้ม และไม่สามารถหลบได้อีกต่อไปแล้ว   มันเหมือนว่าหานเซิ่นยอมแพ้ที่จะหลบการโจมตีจากจิงจี้อู่แล้ว เขาเลือกที่จะยิงลูกธนูออกไป 2 ดอกแทน   เสียงกรีดและเสียงตะโกนจากสแตนด์เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ไม่มีใครคิดว่าการต่อสู้จะจบลงแบบนี้ ในตอนนี้เหมือนกับหานเซิ่นแพ้เรียบร้อยแล้ว     Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/ ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 830 แล้วครับ

แทบจะไม่มีใครเลยที่คิดว่าหานเซิ่นจะเป็นฝ่ายที่ชนะ ด้วยธนู 11.0 ทำให้หานเซิ่นมีโอกาสที่จะชนะน้อยมาก   จิงจี้อู่สามารถยิงหานเซิ่นได้จากระยะ 600 ฟุต ขณะที่หานเซิ่นไม่สามารถที่จะการันตีผลได้ ถึงจะยิงจิงจี้อู่ในระยะ 150 ฟุตก็ตาม นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้คนถึงคิดว่าหานเซิ่นจะแพ้   “ปีหน้า.. ปีหน้าพวกเราจะกลับมาที่นี่อีกครั้ง..” เมื่อเห็นหานเซิ่นกำลังถูกอีกฝ่ายไล่กดดันให้เข้าไปในเขตที่มีต้นไม้เบาบาง สวี่เทียนก็เริ่มสิ้นหวัง เขารู้สึกเสียใจที่ช่วยอะไรรุ่นน้องไม่ได้   เขาแพ้ติดต่อกัน 3 ปีซ้อน และไม่เคยที่จะได้เข้าไปรอบลึกๆเลย ในปีนี้เขาก็มาอยู่ที่นี่อีกครั้ง ด้วยความหวังที่จะชนะให้ได้   แต่คู่ต่อสู้รอบที่ 2 ของเขาดันมาเป็นโรงเรียนทหารส่วนกลาง ถึงพวกเขาจะทำงานอย่างหนัก แต่พวกเขาก็ยังแพ้   ขณะที่สวี่เทียนพูดคำว่าปีหน้า เขาก็ตระหนักทันทีว่าเขาไม่มีปีหน้าอีกแล้ว เขาอยู่ปี 4 แล้ว ปีนี้คือปีสุดท้ายของเขา   ด้วยความรู้สึกหลายอย่างผสมกัน น้ำตาของสวี่เทียนก็ไหลออกมา “ถึงจะต้องเสียอายุขัยไป 10 ปี ผมก็ยอม ได้โปรดเกิดปาฏิหาริย์ขึ้นที” สวี่เทียนเริ่มภาวนา   ซื่อถูเซียงเริ่มน้ำตาคลอแล้วเหมือนกัน เธอไม่คิดว่าลูกทีมของเธอจะสู้ได้ขนาดนี้ แผนของเธอสำเร็จอย่างงดงาม และตอนนี้มันก็คือศึกของ 2 ราชา เพียงแต่ลูกทีมของเธอต้องใช้ธนู 11.0 เท่านั้น   ใจตอนนี้เธอปรารถนาที่จะเข้าไปในสนาม และส่งคันธนูที่ดีกว่านั้นให้กับหานเซิ่น แต่มันก็เป็นไปไม่ได้   หานเซิ่นทำตามแผนของเธอทุกอย่าง และเขาเลือกธนูที่ทำให้แผนเป็นไปอย่างราบลื่นที่สุด ซึ่งผลมันก็ออกมาดี แต่กระนั้นซื่อถูเซียงก็ยังรู้สึกเสียใจกับมันมากที่เธอไม่ได้ขอให้หานเซิ่นเลือกธนูที่รุนแรงกว่านั้น   จีเหยียนหรันและฉวี้ลี่ลี่เอามือผสานกับด้วยความกังวล และจ้องที่การแข่งขันแบบไม่กระพริบตา   “ลี่ลี่ หานเซิ่นจะชนะใช่ไหม?” จีเหยียนต้องการคำปลอบใจจากฉวี้ลี่ลี่   “แน่นอน เขาเป็นอัจฉริยะ” ฉวี้ลี่ลี่พูดอย่างมั่นใจ ถึงใจเธอจะไม่คิดแบบนั้นก็ตาม   เหวินซิ่วซิ่วเห็นหานเซิ่นถูกกดดันให้ไปยังเขตที่มีต้นไม้เบาบาง เธอก็ถอนหายใจออกมา “หานเซิ่นทำได้ดีมากแล้ว เขาเพียงแค่ถือธนูผิดเท่านั้น ถ้าเขาเป็นนักเรียนปี 4 เหมือนกัน และสามารถใช้ธนู 16.0 ได้ นี่จะต้องเป็นสุดยอดการแข่งอย่างแน่นอน ”   ผู้คนจำนวนมากเห็นด้วยกับเหวินซิ่วซิ่ว หานเซิ่นแข็งแกร่งจริงๆ แต่ถ้าเทียบกับจิงจี้อู่แล้ว เขายังขาดความแข็งแกร่งทางร่างกาย   “ดูเหมือนจะมีแค่นายที่เอาชนะจิงจี้อู่ได้” ถังเตียงลิ่วถอนหายใจ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เก่งธนู แต่แค่ดูสถานการณ์ก็รู้ว่าหานเซิ่นเสียเปรียบมาก   หลินเฟิงพูด “มันยังไม่จบ หานเซิ่นยังไม่ยอมแพ้ แววตาของเขาบอกแบบนั้น”   “แต่ฉันคิดไม่ออกว่าเขาจะเอาชนะได้ยังไง เขากำลังถูกต้อนให้ไปสู้ในที่โล่ง เขายังสามารถชนะได้ด้วยธนู 11.0 งั้นหรอ?” ถังเตียงลิ่วถาม   “ในโลกใบนี้ ความแข็งแกร่งมันไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง” หลินเฟิงมองดูหานเซิ่นกับจิงจี้อู่วิ่งเข้าไปในเขตที่มีต้นไม้เบาบางและพูด “พวกเราไม่สามารถฟันธงได้ 100% ว่าใครจะชนะ ถ้าเป็นการต่อสู้ระหว่าง 2 สุดยอดแบบพวกเขา”   ถังเตียงลิ่วรู้ว่าหานเซิ่นเป็นข้อยกเว้น แต่กระนั้นด้วยสถานการณ์ตอนนี้ เขามองไม่เห็นโอกาสที่หานเซิ่นจะเอาชนะได้   หลังจากเข้าไปในเขตต้นไม้เบาบางแล้ว หานเซิ่นไม่ได้พยายามจะวิ่งหนีอีก เขาเข้าไปในระยะยิงของจิงจี้อู่ แต่เนื่องจากไม่มีต้นไม้เป็นที่กำบังเหมือนที่ผ่านมา การวิ่งก็ไร้ประโยชน์   จิงจี้อู่เดินเข้าไปในเขตที่ต้นไม้เบาบางเช่นกัน ด้วยธนูและลูกธนูในมือ แต่เขายังไม่ยิงออกไปใส่หานเซิ่นทันที เขาเริ่มพูดกับคู่ต่อสู้ของเขาแทน “นายทำได้ดีมากแล้ว แต่น่าเสียดายที่พวกเราคงไม่มีโอกาสได้สู้กันอีก การต่อสู้มันต้องเป็นวันนี้เท่านั้น”   “จะรอทำไมล่ะ? ถ้าไม่ดวลกันตอนนี้ก็ไม่มีโอกาสอีกแล้ว” หานเซิ่นยืนอย่างมั่นคงและยกธนูของเขาขึ้นมา   จิงจี้อู่ไม่พูด เขาแค่พยักหน้า และธนูขึ้นมาเช่นเดียวกัน   2 คน 2 ธนู 2 ลูกธนู ภายใต้แสงอาทิตย์ พวกเขายิงออกไปได้อย่างไร้ที่ติ หลังจากนั้นเพียงแค่ 0.1 วิ พวกเขาทั้ง 2 ก็เคลื่อนไหวแทบจะพร้อมๆกัน   ลูกธนูลอยอยู่ในอากาศ ขณะที่พวกเขาทั้ง 2 คนกำลังเคลื่อนที่   ลูกธนูของจิงจี้อู่เร็วกว่าของหานเซิ่นอย่างเห็นได้ชัด ในตอนที่เขาเคลื่อนไหว ลูกธนูก็มาอยู่ต่อหน้าหานเซิ่นเรียบร้อยแล้ว หานเซิ่นเอี้ยวตัวหลบ ลูกธนูผ่านหน้าเขาไปแค่นิดเดียว   ขณะที่จิงจี้อู่หลบได้แบบสบายๆด้วยระยะแบบนี้ ลูกธนูของหานเซิ่นดูช้ามากสำหรับเขา เขาแทบไม่รู้สึกกดดันอะไร   แต่กระนั้นจิงจี้อู่ก็ยังเคลื่อนเข้าใกล้หานเซิ่น และยิงไปที่หานเซิ่นอย่างรวดเร็ว   ขณะวิ่งหลบไปทางซ้ายและขวาอย่างรวดเร็ว หานเซิ่นก็ยิงธนูตอบโต้ไปเช่นกัน   ผู้ชมต่างก็ตกตะลึง ในการดวลกันแบบนี้ ทั้ง 2 คนยิงพลาดกันหลายครั้งติดต่อกัน ที่น่าช็อคไปกว่านั้นคือการเคลื่อนไหวที่แปลกประหลาดของหานเซิ่น ทำให้จิงจี้อู่ยิงพลาดไปถึง 3 ครั้งติดต่อกัน   “โอ้พระเจ้า ที่ระยะ 600 ฟุต จิงจี้อู่ยังยิงพลาดไป 3 ครั้งแล้ว จิงจี้อู่ดวงซวยหรือว่าหมอนั่นดวงดีกันแน่?” สมาชิกทีมของโรงเรียนทหารส่วนกลางพูด   “มันไม่เกี่ยวกับดวง ที่เขายิงพลาดก็เพราะการเคลื่อนไหวของหานเซิ่นนำพาให้เขาตัดสินใจผิดพลาด เวลาที่เขาเคลื่อนที่เขาจะทำให้จิงจี้อู่เข้าใจผิดคิดว่าเขาจะไปอีกทิศทางหนึ่ง ทำให้จิงจี้อู่คาดการผิด” ฉินเฉิงอธิบาย   “เขาเหมือนแค่หลบซิกแซกไปมั่วๆ แต่จริงๆแล้วมันเป็นทักษะที่เหนือชั้นมาก” สมาชิกทีมโรงเรียนทหารส่วนกลางต่างก็ตกตะลึงกับการเคลื่อนไหวของหานเซิ่น