“ถ้าเธอเอาชนะฉันได้ ฉันจะมีความสุขมาก” ซื่อถูเซียงยิ้มและทำตาแคบลง “แต่มันไม่ง่ายหรอกนะที่เธอจะเอาชนะฉัน ฉันขอดูฝีมือของเธอหน่อยก็แล้วกัน”   ซื่อถูเซียงถือธนูและลูกธนูไปยืนประจำตำแหน่ง ส่วนหานเซิ่นก็เดินไปยืนอยู่อีกจุดหนึ่ง   10 เป้าเคลื่อนที่หมายความว่าจะมีเป้ายิงปรากฏขึ้นมาแบบสุ่ม และเคลื่อนไหวมาจากทิศทางที่แตกต่างกัน ใครก็ตามที่ยิงโดนเป้าหมายก่อนถือเป็นผู้ชนะ   เป้ายิงแบบเคลื่อนไหวจะต่างจากเป้ายิงปรกติ ตรงกลางเป้าจะไม่มีวงกลม แต่มันจะมีพื้นที่ที่ยิงแล้วได้คะแนน กับพื้นที่ที่ยิงแล้วไม่ได้คะแนน   หานเซิ่นลองใช้ธนูยิงดู ธนูที่พวกเขาใช้คือธนูสำหรับฝึกซ้อม 7.0 ดังนั้นธนูที่ใช้ถือว่ายุติธรรม แม้ซื่อถูเซียงจะวิวัฒนาการแล้ว เธอก็ไม่สามารถใช้แรงเพื่อเอาเปลี่ยนหานเซิ่นได้ เมื่อใช้ธนู 7.0 ดังนั้นสิ่งที่ซื่อถูเซียงได้เปรียบก็เหลือแค่วามเร็วกับปฏิกิริยาตอบสนอง   “พวกเราจะเริ่มเลยไหม?” ซื่อถูเซียงทดลองธนูของเธอเช่นกัน ถึงเธอจะเป็นผู้ที่วิวัฒนาการแล้ว แต่เธอก็ไม่ประมาทถ้าอยู่ต่อหน้าหานเซิ่น   “ครับ” หานเซิ่นพยักหน้า ซื่อถูเซียงกดเริ่มระบบการฝึกซ้อม และการนับถอยหลังก็เริ่มต้นขึ้น พวกเขาทั้ง 2 คนรั้งสายธนูรอ   ทันทีที่เป้ารูปมนุษย์ปรากฏขึ้นมา ลูกธนูทั้ง 2 ก็พุ่งออกจากสายธนูทันที   ปัง! ลูกธนูทั้ง 2 ปักที่เป้าหมาย ซึ่งอยู่ในพื้นที่ที่ได้คะแนน เกือบจะพร้อมๆกัน   ติ๊ง! ผลจากระบบอัตโนมัติบอกว่าซื่อถูเซียงเป็นคนที่ได้คะแนน เพราะว่าเธอเป็นฝ่ายยิงถูกเป้าหมายก่อน   “โค้ชก็คือโค้ช” ซื่อถูเซียงรู้สึกพอใจมาก   “เยี่ยมมากครับ คุณเกือบจะตอบสนองทันทีที่เป้าหมายปรากฏ” หานเซิ่นก็ยิงออกไปสุดความสามารถเช่นกัน แต่ซื่อถูเซียงเร็วกว่าเขา ซึ่งเป็นเรื่องที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้   แม้จะเทียบในระดับผู้วิวัฒนาการด้วยกัน ซื่อถูเซียงก็ถือว่าอยู่ในระดับท็อป “เธอเองก็ทำได้ค่อนข้างดี เธอคือสุดยอดนักธนูในหมู่ผู้ยังไม่วิวัฒนาการจริงๆ” ซื่อถูเซียงพูดจากใจจริง เขาช้ากว่าเธอเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เธอไม่คิดว่าจะได้เห็นความเร็วระดับนี้ในหมู่นักเรียน   “ฉันคิดว่าไม่มีเหตุผลที่เราจะต้องแข่งกันต่อแล้ว” ซื่อถูเซียงพูด   เธอได้เห็นความสามารถของหานเซิ่นแล้ว และคิดว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะแข่งต่อ เขาไม่มีทางสู้กับเธอที่เป็นผู้วิวัฒนาการแล้วได้ จริงๆมันก็ไม่ยุติธรรมตั้งแต่แรกแล้วที่เธอขอแข่งกับหานเซิ่น   “ยังเหลืออีกตั้ง 9 รอบ ผมเชื่อว่าผมจะไม่แพ้” หานเซิ่นพูดพร้อมกับยิ้ม   ถ้าพวกเขาสู้กับในสนามรบ และซื่อถูเซียงใช้ธนูที่เหมาะกับระดับความแข็งแกร่งของเธอ หานเซิ่นจะไม่มีโอกาสที่จะเอาชนะได้ แต่นี่เป็นแค่เกม ซึ่งมันแตกต่างกันมาก   การที่ซื่อถูเซียงใช้เพียงแค่ธนูระดับ 7.0 ทำให้สิ่งที่หานเซิ่นเสียเปรียบอยู่คือปฏิกิริยาตอบสนอง   ถ้าพูดกันตามตรง หานเซิ่นต้องแพ้แน่นอน เพราะปฏิกิริยาตอบสนองของเขาช้ากว่าซื่อถูเซียง แต่กระนั้นหานเซิ่นก็คิดว่าเขาพอมีทางเอาชนะได้อยู่   “แน่นอน งั้นมาต่อกันเลย” ซื่อถูเซียงคิดไปแล้วว่ายังไงหานเซิ่นก็แพ้แน่นอน เธอเลยไม่อยากจะแข่งต่อ เพราะกลัวว่าจะทำลายความเชื่อมั่นของเขา   ขณะที่ทั้ง 2 คนกำลังพูดคุยกัน เกมก็ยังคงดำเนินอยู่ ทันใดนั้นเป้ารูปหมาป่ากระโดดขึ้นมาจากพื้น   เป้าหมายทั้งหมดจะปรากฏขึ้นมาแบบสุ่ม และการที่ซื่อถูเซียงมีปฏิกิริยาตอบสนองที่ดีกว่าหานเซิ่น เธอจึงสามารถยิงธนูออกไปได้ก่อน   ซื่อถูเซียงยิงลูกธนูออกไปด้วยความมั่นใจ และเห็นว่าหานเซิ่นยิงออกไปช้ากว่าเธอเพียงเล็กน้อย   แม้ว่าเธอจะรู้สึกพอใจกับฟอร์มของหานเซิ่น แต่ซื่อถูเซียงก็เชื่อว่าเธอจะเอาชนะได้   แต่เมื่อลูกธนูของเธอเกือบจะถูกเป้าหมาย ลูกธนูของหานเซิ่นก็พุ่งเข้ามาชนลูกธนูของเธอ ทำให้ลูกธนูของเธอกระเด็น และลูกธนูของหานเซิ่นก็พุ่งต่อไปที่เป้าหมาย   ติ๊ง! ซื่อถูเซียงอึ้ง หานเซิ่นได้ 1 คะแนน   “ตอนนี้ 1 ต่อ 1 แล้วนะครับ เหมือนว่าผมจะดวงดี” หานเซิ่นยิ้มให้ซื่อถูเซียง   “มันเป็นแค่โชค?” ซื่อถูเซียงขมวดคิ้ว สถานการณ์แบบนี้จะเกิดเมื่อนักธนูสองคนยิงเป้าหมายเดียวกันจากคนละมุม แต่กระนั้นโอกาสที่จะเกิดขึ้นมันต่ำมากๆ   “มันคงจะเป็นแค่โชคเท่านั้น” ซื่อถูเซียงไม่ได้ใส่ใจกับมันมาก เธอคิดว่ามันเป็นแค่อุบัติเหตุ และเตรียมตัวสำหรับรอบที่ 3   หลังจากนั้นลูกธนูของเธอก็ไม่สามารถพุ่งไปยังพื้นที่ที่ได้คะแนนอีกเลย ลูกธนูของเธอจะถูกลูกธนูของหานเซิ่นชนจนกระเด็นออกจากเป้าหมายตลอด   ไม่นานซื่อถูเซียงก็ต้องช็อค เธอไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ลูกธนูของหานเซิ่นชนลูกธนูของเธอหลุดออกจากเส้นทาง 3 รอบติดต่อกัน   ซื่อถูเซียงคิดว่ามันเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก เธอเบิกตากว้าง “เธอตั้งใจทำใช่ไหม?” เธอไม่ได้แค่สงสัย แต่เธอมั่นใจมาก   ถ้าหานเซิ่นตั้งใจทำมันใจจริงๆละก็ ฝีมือด้านธนูของเขาจะเหนือกว่าที่เธอจินตนาการไว้   “นอกจากวิธีนี้แล้ว ผมก็ไม่รู้จะใช้วิธีไหนเอาชนะได้” หานเซิ่นยักไหล่และพูด เขาเสียเวลามากเกินไปแล้ว เขาอยากจะไปเจอแฟนของเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้   เมื่อได้ยินเขายอมรับว่าตั้งใจทำมัน ซื่อถูเซียงก็ถามหานเซิ่นด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน “เธอทำได้ยังไง?”   “มันไม่ยากที่จะชนลูกธนูของคุณกลางอากาศ ส่วนที่ยากที่สุดก็คือการกะจุดปะทะให้แม่นยำ แต่เนื่องจากพวกเราเล็งเป้าหมายเดียวกัน มันเลยไม่ยากที่จะคาดการณ์…” หานเซิ่นอธิบาย   ‘ดูเหมือนที่เหยี่ยวดำเองก็มีปีศาจอยู่เช่นเดียวกับโรงเรียนทหารส่วนกลาง’ ซื่อถูเซียงคิด ขณะจ้องมองหานเซิ่น  

ประเภทของวิญญาณอสูรบีทเทิลไนท์เลือดศักดิ์สิทธิ : doppelgänger   หานเซิ่นงง เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีวิญญาณอสูรประเภทนี้ เขาพยายามเรียกมันออกมา แต่ดูเหมือนว่าการเรียกแบบทำธรรมดาจะไม่ได้ผล   “ผมจะใช้วิญญาณอสูรประเภท doppelgänger ได้ยังไง?” หานเซิ่นพยายามหาวิธีอยู่นาน แต่ก็ไม่สามารถหาวิธีการใช้มันได้   เขาไม่มีเวลาทดลองมากนัก มันใกล้ได้เวลาที่เขาต้องกับกลับไปที่เมือง เพื่อกินมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิที่เขาให้คริสตัลสีดำมันกิน   หานเซิ่นตระหนักว่าเนื้อของเมจิกฮอร์นมีเยอะเกินกว่าที่เขาจะกินหมด ถึงจะมีปีกเลือดศักดิ์สิทธิ แต่เขาก็ไม่สามารถบินได้เร็วหนัก ด้วยการที่ต้องแบกเนื้อที่หนักกว่า 200 ปอนด์ไว้บนหลัง   หานเซิ่นเอาพวกกระดูกและอวัยวะภายในให้ร็อคเวิร์มเลือดศักดิ์สิทธิกิน ไม่งั้นเนื้อจะหนักเกินกว่าที่เขาจะแบกกลับได้   ระหว่างทางกลับ หานเซิ่นพยายามกินเนื้อเมจิกฮอร์นไปตลอดทาง และตอนนี้เขาแทบจะอ้วกเมื่อเห็นมัน   ถึงจะเบื่อมันขนาดไหน เขาก็ต้องพยายามกิน มันเป็นเนื้อของมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ เขาจะไม่ยอมเสียมันไปแม้แต่นิดเดียว   ในที่สุดหานเซิ่นก็ถึงขีดจำกัดแล้ว และเขาก็นึกถึงโฮลี่แองเจิล เขาเรียกโฮลี่แองเจิลออกมา และลองให้บาบิคิวเนื้อเมจิกฮอร์นกับเธอ   ครั้งนี้โฮลี่แองเจิงยอมรับเนื้อไป และเริ่มกินทันที เธอดูน่ารักและมีมารยาทมาก แต่กระนั้นเธอก็กินไม่หยุด เธอกินเนื้อไป 2 ปอนด์ในชั่วอึดใจ   หลังจากกินส่วนที่หานเซิ่นให้หมด สาวน้อยก็จ้องมองเนื้อส่วนที่เหลือ หานเซิ่นเลยตัดสินใจให้เธอกินเท่าไหร่ก็ได้ตามที่ต้องการ   ตอนนี้หานเซิ่นเหนื่อยที่จะกินมันแล้ว เขาไม่อยากฝืนกินมันอีกต่อไป และเขายังมีมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิอีกตัวที่ห้องของเขา   แม้ว่าภายนอกโฮลี่แองเจิลจะดูไม่ต่างจากสาวน้อยอายุประมาน 14-15 ธรรมดาๆ แต่ความหิวกระหายของเธอเหมือนกับมอนสเตอร์จริงๆ ในเวลา 1 ชั่วโมง หานเซิ่นกินเนื้ออย่างมากสุดก็ได้แค่ 1 ปอนด์ ในขณะที่โฮลี่เเองเจิลกินไปมากกว่า 12 ปอนด์แล้ว   ‘มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิคงจะหิวกระหายกันแบบนี้ทุกตัวเลยสินะ?’ หานเซิ่นมองไปที่โฮลี่เเองเจิลด้วยความอิจฉา ถ้าเขาสามารถกินได้แบบเธอ เขาจะไม่ต้องกังวลเรื่องขนาดของมอนสเตอร์ที่ล่าได้อีกต่อไป   เพราะมันน่าเสียดายมากที่เขาไม่สามารถกินเนื้อมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิที่มีขนาดใหญ่ๆได้ อย่างเช่นเมจิกฮอร์นและร็อคเวิร์ม ไม่งั้นเขาคงจะได้จีโนพ้อยอีกหลายจีโนพ้อย   หานเซิ่นคิดว่าโฮลี่แองเจิลไม่น่าจะเติบโตขึ้นทันที หลังจากแค่กินเนื้อไปแค่นั้น แต่ดูตเหมือนเธอจะโตขึ้นนิดหน่อย โดยเฉพาะหน้าอกที่ดูอวบอึ๋มขึ้น   ‘ถ้าเนื้อของมอนสเตอร์ชนิดนี้สามารถเพิ่มขนาดหน้าอกได้ละก็ ผู้หญิงจำนวนมากคงต้องการมาฆ่ามันแน่’ หานเซิ่นคิด   หานเซิ่นได้จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิจากการกินเนื้อเมจิกฮอร์นอีก 2 จีโนพ้อย ทำให้ตอนนี้เขามี 52 จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิแล้ว   ในที่สุดหานเซิ่นก็กลับถึงห้องของเขาที่สตีลอาเมอร์ มอนสเตอร์ที่เขาป้อนคริสตัลสีดำให้ ตอนนี้กลายเป็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิแล้ว หานเซิ่นฆ่ามัน และเอาเนื้อไปทำสตูทันที   หลังจากที่กินไปได้ 2 คำ หานเซิ่นก็ได้ยินเสียงบอกว่าเขาได้จีโนพ้อยเพิ่ม เขาคิด ‘ต้องแบบนี้สิ ไม่ใช่ต้องทนกินเหมือนเนื้อเมจิกฮอร์น และไม่ค่อยจะได้อะไร’   หลังจากกินเนื้อมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิจนหมด หานเซิ่นก็ได้จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิเพิ่มอีก 5 ทำให้ตอนนี้เขามีจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด 57 แล้ว   หานเซิ่นรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่ไม่ได้วิญญาณอสูร ครั้งนี้เขาตัดสินใจป้อนคริสตัลสีดำให้มอนสเตอร์ชนิดอื่นบ้าง ….   ภายในโรงเรียนเหยี่ยวดำ ซื่อถูเซียงเกือบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว หลังจากที่หานเซิ่นเข้าไปในก็อคแซงชัวรี่ เธอก็ไม่เคยเห็นเขาอีกเลย ซึ่งมันผ่านมา 3 เดือนแล้ว   ตอนนี้ใกล้จะถึงเวลาที่การแข่งขันธนูระดับกาแล็กซี่จะเริ่มขึ้นแล้ว และซื่อถูเซียงก็กลัวว่าหานเซิ่นอาจจะประสบอุบัติเหตุในก็อตเเซงชัวรี่   ใจหนึ่งเธอก็กลัวว่าเขาจะพลาดการแข่งที่สำคัญ ส่วนอีกใจเธอก็กลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับอัจฉริยะของโรงเรียน   เนื่องจากนักเรียนทุกคนต้องใช้ไอดีนักเรียนเวลาจะเข้า ออกจากก็อตเเซงชัวรี่ ซื่อถูเซียงจะรู้ทันที ถ้าหากเขากลับมา   วันนี้หลังจากที่ออกกำลังกายช่วงเช้าเสร็จ ซื่อถูเซียงก็ได้ยินจากหน่วยรักษาความปลอดภัยว่าหานเซิ่นกลับมาที่โรงเรียนแล้ว   ซื่อถูเซียงรีบไปหาหานเซิ่นทันที เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ‘ในที่สุดเขาก็กลับมา ฉันคงต้องให้เขารีบฝึกซ้อมในช่วงเวลาที่เหลือ เขาหายไปถึง 3 เดือน ฝีมือของต้องตกลงไปแน่’   หลังจากกลับมาที่เหยี่ยวดำ หานเซิ่นต้องการไปเจอแฟนของเขาก่อนเป็นอันดับแรก แต่เขาถูกหยุดไว้โดยซื่อถูเซียง   “โค้ชซื่อถูเซียง!” หานเซิ่นเห็นซื่อถูเซียงรีบวิ่งเข้ามาหาเขา เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น   “ตามฉันมา” ซื่อถูเซียงจับแขนของหานเซิ่น และลากเขาไป หานเซิ่นเป็นนักกีฬาที่สำคัญที่สุดของโรงเรียน ซื่อถูเซียงต้องการแน่ใจว่าเขาอยู่ในฟอร์มที่ดีที่สุด เธอตัดสินใจว่าจะฝึกซ้อมเขาด้วยตัวเอง   ซื่อถูเซียงรู้ระดับของหานเซิ่นดี เขาไม่จำเป็นต้องฝึกซ้อมเทคนิคอะไรอีก เธอแค่กังวลว่าเขาเข้าไปก็อตเเซงชัวรี่นานเกินไป ซึ่งเขาอาจจะไม่คุ้นกับธนูเหมือนเดิม เธอต้องการให้เขาได้ฝึกซ้อมเพื่อเรียกฟอร์มเก่งกลับมา และทำให้แน่ใจว่าฝีมือของเขายังสมบูรณ์แบบเหมือนเดิม   “โค้ชครับ ผมคิดว่าไม่จำเป็นต้องฝึกซ้อมเต็มรูปแบบ แค่ยืดเส้นยืดสายสักหน่อยก็พอแล้ว” หานเซิ่นรีบพูดเขาไม่อยากจะเสียเวลา   หานเซิ่นใช้ธนูอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว ธนูเปรียบเสมือนส่วนหนึ่งของร่างกายเขา ฝีมือเขาไม่มีทางตก   “10 เป้าเคลื่อนที่ ถ้าเธอสามารถเอาชนะฉันได้ เธอจะไม่ฝึกก็ได้” ซื่อถูเซียงพูดพร้อมกับส่งธนูฝึกซ้อมให้หานเซิ่น   “โค้ช ผมว่ามันไม่ยุติธรรมนะครับ คุณวิวัฒนาการแล้ว ทั้งความแข็งแกร่ง ความเร็วและปฏิกิริยาตอบสนอง คุณเหนือกว่าผมหมด ที่สำคัญถ้าเกิดผมเอาชนะได้ คุณอาจจะรู้สึกแย่ที่ต้องแพ้มาคนที่ยังไม่วิวัฒนาการ” หานเซิ่นพูด   ซื่อถูเซียงชะงักไปชั่วครู่ เธอยอมรับว่าที่หานเซิ่นพูดมานั่นไม่ผิด มันไม่ยุติธรรมจริงๆ แต่เธอก็ไม่คิดว่าหานเซิ่นจะตอบกลับมาแบบนี้     Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/ ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 791 แล้วครับ