เมื่อเดินทางมาถึง หานเซิ่นก็ต้องช็อค บนภูเขามีรอยแยกขนาดใหญ่ ที่น่าจะเกิดจากแผ่นดินไหวหรือเหตุผลอื่นๆ รอบๆรอยแยกมีมดตัวสีฟ้าขนาดเท่ากับหนูกำลังวิ่งไปมาอยู่หลายร้อยตัว พวกมันดูเหมือนกับเป็นทะเลสีฟ้าไม่มีผิด   “เซิ่น นี่แหละมอนสเตอร์ที่ฉันพูดถึง พวกมันมีจำนวนมาก และเปลือกของพวกมันก็แข็งมาก ตอนที่ฉันพบมัน ฉันลองใช้มีดวิญญาณอสูรระดับกลายพันธ์ฟันมันดู แต่ก็ทำได้แค่ฝากรอยขาวๆไว้บนตัวของมันเท่านั้น” หลินเป้ยเฟิงหยุดสักพักแล้วพูดต่อ “พวกมันตัวเล็กและก็ไวมาก ในระยะทางสั้นๆ พวกมันวิ่งได้เร็วไม่แพ้อสูรสำหรับขี่ระดับกลายพันธ์เลย แต่พวกมันก็ไม่สามารถวิ่งได้เร็วตลอด หลังจากวิ่งไปได้ 100 ฟุต พวกมันจะเริ่มช้าลง อีกอย่างพวกมันมีความแข็งแรงมาก พวกมันแต่ละตัวสามารถยกก้อนหินหนัก 300 ปอนด์ได้สบายๆ”   ขณะที่หลินเป้ยเฟิงกำลังอธิบาย หานเซิ่นมองดูมดพวกนั้นอย่างละเอียด พวกมันดูๆแล้วเหมือนมีเปลือกเป็นคริสตัลสีฟ้า เขาเห็นว่าพวกมันกำลังกัดหิน ทำให้รอยแยกกว้างๆขึ้นเรื่อยๆ ถ้าดูจากระยะไกลก้อนหินในปากของมันดูไม่ต่างจากช็อกโกแลต   “พวกมันมีจำนวนมากเกินไป พวกเราอาจจะตาย ถ้าบุกเข้าไปตรงๆ” หานเซิ่นพูด   “แล้วพวกเราจะล่ามันยังไงดี?” หลินเป้ยเฟิงพูดอย่างวิตกกังวล   “ไม่มีปัญหา ฉันเป็นนักธนู พวกเราไม่จำเป็นต้องเข้าไปใกล้มัน” หานเซิ่นมองไปรอบๆเพื่อหาทำเลที่ดีที่สุด และเรียกวิญญาณอสูรอสรพิษเขาดำกับแบ็ลคสตริงเกอร์กลายพันธ์ออกมา   หานเซิ่นใช้ด้ายที่ทำจากเทคโนโลยีขั้นสูงผูกไว้กับลูกธนู แม้ด้ายจะบางพอๆกับเส้นผม แต่มันก็สามารถรับน้ำหนักได้มหาศาล   “เซิ่น ตรงนี้มันไกลเกินไปรึป่าว? ลำตัวของมันแข็งมาก แม้แต่อาวุธระดับกลายพันธ์ก็ยังยากที่จะทำอะไรมันได้” หลินเป้ยเฟิงประมานดูแล้ว พวกเขาอยู่ห่างจากมดพวกนั้นถึงครึ่งไมล์ ถึงจะเป็นลูกธนูระดับกลายพันธ์ก็อาจจะยิงมันไม่เข้า   “ถ้านักธนูทำได้แค่ยิงลูกธนูไปที่เกราะของศัตรูเพียงอย่างเดียว เขาก็ไม่ใช่นักธนูที่ดี” หานเซิ่นพูดพร้อมๆกับเล็งธนูไปที่รอยแยก   “ไม่ยิงไปตรงเกราะงั้นหรอ? แต่ว่าส่วนที่ไม่ได้มีเกาะป้องกัน ก็มีแค่ส่วนข้อต่อเล็กๆของมันเท่านั้นนะ…” หลินเป้ยเฟิงพูด และเห็นลูกธนูพุ่งออกไปเรียบร้อยแล้ว     ลูกธนูพุ่งออกไปเร็วราวกับสายฟ้า และพุ่งลงไปที่ข้อต่อของมดสีฟ้า มดสีฟ้าถูกยิงตายในทันที ซึ่งทำให้หลินเป้ยเฟิงช็อคมาก   “แฟนท่อมแอนท์ระดับกลายพันธ์ถูกฆ่า ไม่ได้รับวิญญาณอสูร เมื่อกินเนื้อของมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0-10 จีโนพ้อยกลายพันธ์”   พร้อมๆกับเสียงที่ดังขึ้นในหัว หานเซิ่นเห็นมดตัวอื่นๆเริ่มแตกตื่น พวกมันมองไปรอบๆเพื่อหาตัวศัตรู แต่หลังจากที่ค้นหาบริเวณรอบๆแล้วไม่พบอะไร พวกมันก็เดินกลับไปในรอยแยกอีกครั้ง และเริ่มกัดกินก้อนหินต่อไป   หานเซิ่นดึงด้ายเพื่อเอาซากมดตัวสีฟ้ากลับมา หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ยิงลูกธนูออกไปอีกครั้ง และมดก็ถูกฆ่าไปอีกตัว   หลินเป้ยเฟิงชื่นชมหานเซิ่นมาก ด้วยระยะที่ไกลขนาดนี้ แม้แต่หลินเป้ยเฟิงก็แทบจะมองไม่ออกด้วยซ้ำว่ามดพวกนั้นมีลักษณะยังไง แต่หานเซิ่นสามารถยิงธนูไปเข้าที่ข้อต่อเล็กๆระหว่างเปลือกหนาๆของมันได้ เหมือนกับมีเวทย์มนตร์   ขณะที่หานเซิ่นกำลังล่ามดอยู่ หลินเป้ยเฟิงก็ชำแหละมด และทำมันเป็นอาหารทันที ถึงมดจะตัวใหญ่ แต่ส่วนเนื้อที่สามารถกินได้มีน้อยมาก ซึ่งรวมกันมีขนาดพอๆกับไข่เท่านั้นเอง   หลินเป้ยเฟิงมีความสุขกับจีโนพ้อยกลายพันธ์ที่เพิ่มขึ้นมามาก แต่มันก็เหมือนๆกับมอนสเตอร์ตัวอื่น หลินเป้ยเฟิงหยุดกินหลังจากที่กินไปได้ 5 ตัว จากประสบการณ์ของมนุษย์ 5 ตัวถือว่าเป็นขีดจำกัด เพราะถ้ากินมากไปกว่านี้ก็จะไม่ได้จีโนพ้อยแล้ว หรือไม่ก็อาจจะต้องกินเยอะมากถึงจะได้สัก1จีโนพ้อย   หานเซิ่นฆ่าแฟนท่อมแอนท์ ส่วนหลินเป้ยเฟิงชำแหละพวกมัน และนำมันตากให้แห้ง เพื่อให้ง่ายต่อการขนกลับไป   หานเซิ่นเองก็กินมดไป 5 ตัวเช่นเดียวกัน และตอนนี้จีโนพ้อยกลายพันธ์ของหานเซิ่นขึ้นจาก 52 เป็น 64 แล้ว   หานเซิ่นเรียกวิญญาณอสูรราชาร็อคเวิร์มออกมา หนอนตัวเล็กเขมือบแฟนท่อมแอนท์เข้าไปทันที แม้แต่ตัวที่ยังไม่ได้ทำเป็นอาหารก็ยังถูกมันกินเข้าไป เปลือกแข็งๆของแฟนท่อมแอนท์ถูกมันบดขยี้ได้อย่างง่ายดาย   ตัวของราชาร็อคเวิร์มไม่ได้ใหญ่เท่ากับแฟนท่อมแอนท์ หานเซิ่นไม่รู้ว่ามันกินเข้าไปได้ยังไง ตอนนี้มันกินมดเข้าไป 10 ตัวแล้ว และตัวของมันก็ขยายใหญ่ขึ้นมามีขนาดเท่ากับฝ่ามือ   หานเซิ่นบอกหลินเป้ยเฟิงว่าไม่ต้องเอามดมาทำเป็นอาหารแล้ว โยนไปให้ร็อคเวิร์มกินได้เลย ซึ่งมันยังคงกินอย่างต่อเนื่อง หลังจากกินไปได้ 30 กว่าตัว มันก็มีขนาดตัวพอๆกับแฟนท่อมแอนท์   “สัตว์เลี้ยงเลือดศักดิ์สิทธินี่สุดยอดไปเลย เหมือนกับว่ามันจะกินช้างเข้าได้ทั้งตัวเลยด้วยซ้ำ” หลินเป้ยเฟิงตกตะลึงกับความตะกละของร็อคเวิร์ม   หานเซิ่นไม่ได้กังวลกับการที่มันกินไปเยอะขนาดนี้ เพราะเขาแบ่งส่วนที่เก็บไว้เพื่อขายแล้ว และเขายังเก็บเนื้อบางส่วนไว้ให้อสูรแมวเหมียวด้วย   ต่อหน้าหลินเป้ยเฟิง หานเซิ่นไม่กล้าเรียกอสูรแมวเหมียวออกมา เพราะว่ามันเป็นวิญญาณอสูรที่ซินเสวียนให้กับดอลลาร์ เขาต้องระวังตัวไว้ก่อน ไม่งั้นความลับอาจจะแตกได้   “พึ่งรู้ว่าธนูสามารถทำได้ถึงขนาดนี้ ฉันคงต้องไปเรียนธนูไว้มั้งแล้ว” หลินเป้ยเฟิงมองหานเซิ่นด้วยความอิจฉา หานเซิ่นสามารถล่ามอนสเตอร์ได้แบบสบายๆ โดยไม่ต้องเอาตัวเข้าไปเสี่ยงเลย   “ไม่ใช่ว่านักธนูทุกคนจะทำแบบนี้ได้” หานเซิ่นพูดพร้อมกับยิ้ม ถ้าหากเขาไม่ได้ฝึกกายหยก ไม่มีจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิหรือไม่มีธนูเลือดศักดิ์สิทธิกับลูกธนูระดับกลายพันธ์ ก็ไม่มีทางที่เขาจะล่าแฟนท่อมแอนท์ได้แบบนี้ ซึ่งคนทั่วไปแทบจะไม่มีโอกาสได้มองเห็นจุดอ่อนของ แฟนท่อมแอนท์จากระยะไกลแบบนี้   หานเซิ่นได้ยินเสียงที่ต่างออกไป เมื่อเขายิงแฟนท่อมแอนท์ตายอีกตัว “แฟนท่อมแอนท์กลายพันธ์ถูกฆ่า คุณได้รับวิญญาณอสูรแฟนท่อมแอนท์ระดับกลายพันธ์ เมื่อกินเนื้อของมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0-10 จีโนพ้อยกลายพันธ์”     Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/ ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 496 เเล้วครับ

“ตอนนี้พวกนายก็ไสหัวไปได้แล้ว” หานเซิ่นพูดขณะดื่มน้ำ   “นี่แก อย่าให้มันมากเกินไปนะ…” ชายตัวผอมหัวร้อนขึ้นมาทันที   “ไป” หลี่ยู่เฟิงยืนขึ้นและพูด   เมื่อเห็นพวกเขาไปแล้ว หานเซิ่นก็ได้เริ่มกินอาหารที่เขาสั่งมาสักที   “นายทำแบบนั้นได้ยังไง?” จีเหยียนหรันมองหานเซิ่นด้วยความสงสัยและถาม เธอเชื่อในสิ่งที่ตาเห็น และเธอก็มั่นใจว่าก้อนกระดาษอยู่ใต้แก้วใบกลางจริงๆ แต่ที่เธอไม่เข้าใจก็คือ เขาเอาก้อนกระดาษออกจากแก้วใบกลาง แล้วนำไปใส่แก้วใบอื่นได้ยังไง โดยที่เธอไม่เห็น   หานเซิ่นยิ้มแล้วพูด “มันเป็นความลับ”   “งั้นแสดงว่านายต้องใช้วิธีโกงอีกแน่นอน” จีเหยียนหรันทำหน้ามุ่ย   “งั้นเธอก็พิสูจน์ให้ผมดูหน่อยว่าผมโกงยังไง” หานเซิ่นถาม   “ฉันไม่รู้วิธีโกง” จีเหยียนหรันพูด เธอจ้องไปที่แก้วทั้ง 3 ใบด้วยความสงสัยว่าหานเซิ่นใช้วิธีอะไร   “ถ้าเธอต้องการรู้ ผมก็มีเงื่อนไขอยู่อย่างหนึ่ง” หานเซิ่นพูด   “เงื่อนไขอะไร?” จีเหยียนหรันมองหานเซิ่นอย่างระวังตัว   “เนื่องจากเธอเป็นแฟนของผมแล้ว พวกเราก็น่าจะไปกินข้าวหรือดูหนังด้วยกันบ้าง” หานเซิ่นพูดพร้อมกับยิ้ม   จีเหยียนหรันมองหน้าหานเซิ่นและพูด “ใครเป็นแฟนนาย? ถ้านายพูดแบบนั้นอีก ฉันจะไม่เกรงใจนายแล้วนะ”   “ตกลงไม่ต้องการรู้วิธีที่ผมใช้แล้วใช่ไหม?” แม้ว่าจีเหยียนหรันจะทำหน้าตาน่ากลัว แต่หานเซิ่นก็ดูไม่ได้กลัวเธอแม้แต่น้อย   จีเหยียนหรันคิดอยู่ชั่วครู่ เธอต้องการรู้วิธีที่หานเซิ่นใช้ เพราะสมาชิกชมรมหัตถ์พระเจ้ามักจะเล่นเกมนี้กันอยู่บ่อยครั้ง ถ้าเธอสามารถเรียนรู้วิธีที่หานเซิ่นใช้ได้ เธอจะไร้เทียมทานในเกมนี้   “แค่กินข้าวกับดูหนังใช่ไหม?” จีเหยียนหรันถาม   “ใช่” หานเซิ่นตอบ   “งั้นได้ ตอนนี้บอกฉันได้แล้วว่านายทำมันได้ยังไง?” จีเหยียนหรันลังเลก่อนจะพูด   “ความจริงมันง่ายมาก ตราบใดที่มือของเธอไวพอ เธอก็จะสามารถทำมันได้” หานเซิ่นไม่ได้โกหก เขาใช้ความเร็ว บวกกับเทคนิคง่ายๆที่ได้มาจากการควงมีด   แต่มือของเขาไวจนคนอื่นไม่ทันสังเกตเห็น จีเหยียนหรันเห็นว่ามือของหานเซินเคลื่อนที่แบบไม่เร็วเท่าไร เธอจึงไม่เชื่อว่าเขาจะใช้แค่ความไวอย่างเดียวในการทำมัน   “ถ้านายไม่ยอมบอกความจริง งั้นก็ลืมเรื่องที่ตกลงกันไป” จีเหยียนหรันปฏิเสธหานเซิ่น เธอไม่เชื่อว่าหานเซิ่นจะเร็วขนาดที่ตบตาทุกคนได้   “ถ้าเธอไม่เชื่อ ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง ผมบอกทั้งหมดที่บอกได้แล้ว อย่าลืมเรื่องกินข้าวกับดูหนังพรุ่งนี้ด้วย” หานเซิ่นยักไหล่และพูด   “ฉันสัญญาว่าจะไปกินข้าวและดูหนังกับนาย แต่ไม่ได้บอกว่าจะไปเมื่อไหร่ นายรออีก 100 ปีละกัน” จีเหยียนแลบลิ้นใส่หานเซิ่น พร้อมกับหัวเราะคิ๊กคักแล้วเดินหนีไป …..   หานเซิ่นตั้งใจว่าจะฝึกวอเฟรมอย่างหนัก เพื่อเตรียมพร้อมก่อนที่สตาร์รี่คัพจะเริ่มขึ้น แต่อย่างไรก็ตาม หลินเป้ยเฟิงก็โทรมาบอกเขาอย่างตื่นเต้นว่าพบรังของมอนสเตอร์กลายพันธ์ ซึ่งหลินเป้ยเฟิงต้องการให้หานเซิ่นไปร่วมล่าด้วย   “เซิ่น รีบเทเลพอร์ตมาที่ก็อตเเซงชัวรี่ด่วนเลย พวกเราสามารถแบ่งมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์กัน 50/50” หลินเป้ยเฟิงไม่กล้าที่จะไปล่าคนเดียว และเขาก็ลังเลที่จะไปร่วมมือกับกลุ่มอื่น ซึ่งถ้าเขาทำแบบนั้นเขาอาจจะได้ส่วนแบ่งไม่ถึง 30% นี่เป็นกฎพื้นฐานของการล่าเป็นทีม   “มันใช้เวลานานแค่ไหน?” หานเซิ่นลังเล การแข่งสตาร์รี่คัพใกล้จะเริ่มขึ้นแล้วในอีกไม่กี่วัน เขาสัญญากับคนในชมรมไปแล้วว่าเขาจะเข้าร่วม แถมเขายังเป็นคนเสนอความคิดให้ลงแข่งทุกรายการด้วย ถ้าเขาไม่ไปแข่งมันคงไม่เหมาะ   “มันอยู่ไม่ไกลมาก แค่ภูเขาทางใต้ของสตีลอาเมอร์ ถ้าใช้อสูรสำหรับขี่เดินทางไม่น่าเกิน 1 วัน” หลินเป้ยเฟิงรีบพูด   “โอเค เจอกันที่หน้าประตูทางเข้าสตีลอาเมอร์ เดี๋ยวฉันจะไปที่นั่น” หานเซิ่นสนใจการล่ามอนสเตอร์กลายพันธ์อย่างมาก เพราะว่าตอนนี้เขายังมีจีโนพ้อยกลายพันธ์แค่ 52 ซึ่งเขายังต้องการอีกหลายจีโนพ้อย   หานเซิ่นใช้สถานีเทเลพอร์ตของโรงเรียนเพื่อเข้าไปในก็อตเเซงชัวรี่ เมื่อไปถึงเขาก็เห็นหลินเป้ยเฟิงกำลังเดินไปเดินมาอย่างกังวลอยู่หน้าประตูทางเข้าสตีลอาเมอร์   “ในที่สุดนายก็มา ออกเดินทางกันตอนนี้เลย” หลินเป้ยเฟิงพูด   พวกเขาทั้ง 2 เรียกวิญญาณอสูรสำหรับขี่ออกมา และมุ่งหน้าไปยังภูเขาที่อยู่ทางใต้ของสตีลอาเมอร์ เมื่อหานเซิ่นเห็นหลินเป้ยเฟิงยังคงใช้สัตว์ขี่ระดับโบราณก็หัวเราะออกมา “เป้ยเฟิง ทำไมนายยังใช้อสูรระดับโบราณอยู่อีก?”   “ระดับกลายพันธ์มันหายากมาก ฉันพยายามหาแล้ว แต่ไม่มีคนขายเลย” หลินเป้ยเฟิงมองอสูร 3 ตาที่หานเซิ่นขี่อยู่ด้วยความชื่นชม   “ฉันมีอยู่ดวงหนึ่ง นายสนใจไหม?” หานเซิ่นพร้อมที่จะขายวิญญาณอสูรจิ้งจอกทะเลทรายระดับกลายพันธ์ เนื่องจากเขาไม่ได้ใช้มัน   “นายน่าจะรีบบอกฉันหน่อย มันเป็นสัตว์ขี่แบบไหน? ให้ฉันดูหน่อย!” หลินเป้ยเฟิงรีบพูด   หานเซิ่นเรียกวิญญาณอสูรจิ้งจอกทะเลทรายกลายพันธ์ออกมา หลินเป้ยเฟิงชอบมันมาก มันเป็นหมาจิ้งจอกสีขาว และมีเขาสีดำอยู่บนหัว ขนาดตัวพอๆกับเสือโคร่ง “เซิ่น ฉันจะซื้อมันบอกราคามา”   “นายมีบัตรอนุญาตระดับsของสถาบันเซนไหม?” หานเซิ่นถาม   “มันหายากมาก ถึงครอบครัวของฉันจะมีอยู่บ้าง แต่พวกเราต้องใช้มัน” หลินเป้ยเฟิงตอบ   “งั้นไม่เป็นไร ฉันขอส่วนแบ่งการล่าครั้งนี้มากหน่อยละกัน” หานเซิ่นครุ่นคิดและพูด   “ไม่มีปัญหา แต่พวกมันเป็นมอนสเตอร์ชนิดเดียวกัน ถึงจะเอาไปเยอะ แต่นายก็ไม่น่าจะได้ใช้ประโยชน์” หลินเป้ยเฟิงมองไปที่หานเซิ่นด้วยความงง เขาไม่เข้าใจว่าหานเซิ่นจะเอาเนื้อมอนสเตอร์ชนิดเดียวกันไปเยอะๆเพื่ออะไร   “ฉันไม่ได้เอามันไปกินเอง แต่เอาไปให้สัตว์เลี้ยงกิน” หานเซิ่นเรียกวิญญาณอสูรร็อคเวิร์มสีทองออกมา   “เอาเนื้อมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ไปให้สัตว์เลี้ยงกิน นายนี่มัน…” หลินเป้ยเฟิงมองร็อคเวิร์มสีทองในมือของหานเซิ่นแล้วถาม “มันเป็นสัตว์เลี้ยงระดับกลายพันธ์ใช่ไหม?”   “ลองเดาอีกทีดู” หานเซิ่นยิ้ม   หลินเป้ยเฟิงเบิกตากว้าง “อย่าบอกนะว่ามันเป็นสัตว์เลี้ยงเลือดศักดิ์สิทธิ?”   “ใช่แล้ว” หานเซิ่นพูด   “ว้าว เซิ่น นายสุดยอดมาก แม้แต่สัตว์เลี้ยงยังเป็นระดับเลือดศักดิ์สิทธิ” หลินเป้ยเฟิงคิดเกี่ยวกับมันและพูด “เอางี้ ไม่ว่าเราจะล่ามอนสเตอร์กลายพันธ์ได้มากเท่าไหร่ ฉันขอแค่ 5 ตัวพอ ที่เหลือนายเอาไปให้หมดเลย”   “ตกลง” หานเซิ่นเห็นด้วยกลับหลินเป้ยเฟิง เนื่องจากหลินเป้ยเฟิงเป็นคนหามันเจอ และชวนเขามา ข้อเสนอของหลินเป้ยเฟิงฟังดูไม่เลว     Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/ ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 493 เเล้วครับ