หวังเหมียนเหมียนมองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยตาที่เบิกกว้าง เธอรู้สึกเหมือนกำลังนั่งรถไฟเหาะอยู่ในสวนสนุก แต่มันให้รู้สึกน่ากลัวและก็ระทึกใจมากกว่า   เธออยู่บนหลังของหานเซิ่น และได้เห็นภาพในมุมเดียวกับเขา เธอเห็นทุกการเคลื่อนไหว การหลบ การกวัดแกว่งอาวุธและการเข้าโจมตี   เมื่อเห็นหมาจิ้งจอกจำนวนนับไม่ถ้วนวิ่งตรงเข้ามา และพวกมันก็ตายหมดไม่มีเหลือ เธอรู้สึกว่าหานเซิ่นเหมือนกับเครื่องจักรสังหาร การเคลื่อนไหวของเขามันไร้ที่ติ   ทั้งหมาจิ้งจอกระดับกลายพันธ์และระดับโบราณต่างก็ถูกหานเซิ่นฆ่าด้วยการโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียว โดยไม่มีข้อยกเว้น   ตอนนี้หวังเหมียนเหมียนและหานเซิ่นชุ่มไปด้วยเลือด เสื้อผ้าและชุดเกราะของพวกเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงหมดแล้ว แม้แต่ผมสีบลอนด์ของหานเซิ่นในร่างแฟรี่ควีนก็มีเลือดไหลหยดลงมา   หวังเหมียนเหมียนรู้สึกแปลกๆ เหมือนกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช้จริง มันราวกับเธอกำลังดูหนังแอ็คชั่นที่ฆ่ากันเลือดท่วมจอ   หานเซิ่นเหมือนเครื่องจักรที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ตอนนี้ความกลัวของเธอเริ่มจางหายไป เธอรู้ว่าหานเซิ่นจะฆ่าพวกมันทั้งหมด ไม่ว่าพวกมันจะเข้ามากี่ตัวก็ตาม   ตอนนี้สัมผัสด้านการมองเห็นของหานเซิ่นนั้นเหนือมนุษย์ สายตาของแฟรี่ควีนนั้นเหนือกว่ามนุษย์หลายเท่า ทุกการเคลื่อนไหวของหมาจิ้งจอกอยู่ในการมองเห็นของเขาหมด แม้แต่ระดับกลายพันธ์ก็ยังเคลื่อนที่ช้าราวกับคนสูงอายุในสายตาของเขา   ในที่สุดหานเซิ่นก็เข้าใจจุดแข็งของแฟรี่ควีน แม้ว่ามันจะไม่ทรงพลังเหมือนกับวิญญาณอสูรเปลี่ยนร่างระดับเลือดศักดิ์สิทธิดวงอื่นๆ แต่สัมผัสทั้ง 5 ของแฟรี่ควีนนั้นเหนือชั้นมาก ตอนนี้เขาสามารถอ่านการเคลื่อนไหวของศัตรูได้หมด ทำให้เขาสามารถโจมตีได้อย่างแม่นยำ   “ช้าไป” หานเซิ่นเริ่มไม่สบอารมณ์กับความเร็วของหมาจิ้งจอก เพราะมันช้าจนทำให้ความเร็วในการฆ่าต่อเนื่องของเขาลดลง ‘หวังว่ามันจะมีมากกว่านี้’ หานเซิ่นเริ่มคิดถึงขั้นนี้   แต่หานเซิ่นก็ต้องระวัง เพราะระยะเวลาในการเปลี่ยนร่างของเขานั้นมีจำกัด เขาไม่สามารถเปลี่ยนร่างได้ตลอด เมื่อร่างกายของเขาไม่สามารถทนการเปลี่ยนร่างได้อีกต่อไป เขาก็ต้องกลับไปร่างเดิม ถ้าถึงตอนนั้นจริงๆเขาตัดสินใจแล้วว่าจะใช้ปีกเลือดศักดิ์สิทธิหนีไปพร้อมกับหวังเหมียนเหมียนทันที ซึ่งคนที่เหลืออาจจะต้องตายอยู่ที่นี่   ‘ต้องออกจากที่นี่ก่อนที่เวลาเปลี่ยนร่างจะหมดให้ได้’ หานเซิ่นคิด เขาเริ่มกวัดแกว่งมีดเร็วขึ้นกว่าเดิม   คนอื่นๆที่เหลือตกตะลึง พวกเขาไม่เคยเห็นหานเซิ่นต่อสู้ในระยะประชิดมาก่อน พวกเขาเชื่อเสมอว่าหานเซิ่นเป็นนักธนูที่ดี และเขาจะไม่ยอมเข้าไปเสี่ยงชีวิตกับการต่อสู้ระยะใกล้   แต่เมื่อหานเซิ่นวางธนู และเข้าไปต่อสู้ ทำให้พวกเขารู้ถึงความน่ากลัวของหานเซิ่นในการต่อสู้ระยะใกล้   หมาจิ้งจอกระดับกลายพันธ์ถูกฆ่าด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว พวกเขายังไม่เห็นหานเซิ่นพลาดเลยแม้แต่ครั้งเดียว   “สุดยอด!” ถึงพวกเขาจะไม่สามารถเข้าไปสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับหานเซิ่นได้ แต่พวกเขาก็ได้เห็นการต่อสู้ที่สุดยอด ทำให้ช่วยไม่ได้ที่พวกเขาจะส่งเสียงออกมา   มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิหอนอีกครั้ง และมอนสเตอร์กลายพันธ์เริ่มถอยหนีออกไป ขณะที่มอนสเตอร์โบราณวิ่งตรงเข้าไปหาพวกเขาเร็วขึ้นอีก   หานเซิ่นเริ่มเข้าใจว่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิต้องการทำอะไร มันพยายามใช้จิ้งจอกระดับโบราณเข้ามาถ่วงเวลา ราวกับมันรู้ว่าหานเซิ่นจะเปลี่ยนร่างได้ไม่นาน และมันต้องการใช้จิ้งจอกระดับกลายพันธ์เข้าโจมตีอีกครั้ง ตอนที่เขากลับร่างเดิมแล้ว   “มันฉลาดเป็นบ้าเลย ไอ้จิ้งจอกเจ้าเล่ห์นี่” แกมเบิลสบถออกมา มีดของเขาแทงไปที่คอของหมาจิ้งจอกโบราณอีกตัว ทำให้มันล้มลงไปบนพื้น และดิ้นด้วยความเจ็บปวด   หานเซิ่นมองจิ้งจอกเลือดศักดิ์สิทธิด้วยแววตาที่มืดมน มีดในมือของเขาหายไป และธนูอสูรพิษเขาดำก็ปรากฏในมือของเขาแทน   ลูกธนูวิญญาณอสูรแบล็คสจริงเกอร์กลายพันธ์ถูกบรรจุเข้าไป และเล็งไปที่จิ้งจอกเลือดศักดิ์สิทธิที่ยืนอยู่บนเนินทราย   “มันอยู่ไกลเกินไป นายจะยิงมันถึงหรอ?” ซูเสี่ยวเฉียวเช็คระยะห่างของพวกเขาและราชาหมาจิ้งจอกแล้ว มันไกลเกินไปจริงๆ ซึ่งมันอยู่ห่างออกไปประมาน 1.5 ไมล์   ด้วยระยะขนาดนี้ แม้แต่หานเซิ่นก็ไม่น่าจะยิงถึง แล้วเขาจะฆ่ามันได้ยังไง? ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ว่าธนูของหานเซิ่นเป็นระดับเลือดศักดิ์สิทธิ   ราชาหมาจิ้งจอกเองก็คิดแบบเดียวกับซูเสี่ยวเฉียว มันจ้องไปที่หานเซิ่นราวกับกำลังเย้ยหยัน   “บ้าเอ้ย เจ้านี่มันเจ้าเล่ห์มาก” แกมเบิลร้องออกมา เมื่อเห็นท่าทางของราชาจิ้งจอก   มือของหานเซิ่นยังคงตั้งอย่างมั่นคง ลูกธนูเปลี่ยนเป็นเงาสีดำ และพุ่งผ่านอากาศตรงไปที่ราชาหมาจิ้งจอก   ราชาหมาจิ้งจอกระดับเลือดศักดิ์สิทธินั้นฉลาดมาก มันไม่แม้แต่จะหลบลูกธนูที่ยิงเข้ามา   มันคิดว่าถ้าธนูของเขาทรงพลังจริง เขาน่าจะใช้มันก่อนที่หวังเหมียนเหมียนจะถูกล่อมาที่นี่แล้ว   แต่ไม่นานมันก็ต้องตื่นตระหนัก เพราะลูกธนูพุ่งมาเร็วกว่าที่มันคิดไว้   สวบ! ในที่สุดมันก็เปลี่ยนใจจะวิ่งหลบ แต่มันก็สายเกินไปแล้ว ลูกธนูปักทะลุเข้าไปที่ขาคู่ข้างของมัน มีเลือดไหลออกมา พร้อมๆกับเสียงร้องครวญคราง ราชาหมาจิ้งจอกที่ท่าทางหยิ่งยโส ถูกยิงล้มลงไปดิ้นอยู่บนเนิน   เมื่อได้ยินเสียงร้องอย่างทรมานของราชา พวกหมาจิ้งจอกทะเลทรายก็หยุดการโจมตีของพวกมัน และหันไปมองราชาหมาจิ้งจอกที่อยู่บนเนิ่น   แต่แน่นอนว่าพวกมันต้องไม่เห็นราชาหมาจิ้งจอก เพราะมันเพิ่งถูกยิงล้มลงไป ทำให้พวกจิ้งจอกทะเลทรายตกอยู่ในความกลลาหลทันที พวกมันไม่รู้ว่าควรจะต้องทำอะไรต่อไป   “เร็วเข้า” หานเซิ่นสั่งการและพุ่งออกไป     Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/ ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 451 เเล้วครับ

ถ้าหานเซิ่นอยู่คนเดียว เขาคงใช้ปีกเลือดศักดิ์สิทธิบินหนีขึ้นฟ้าไปแล้ว แต่ทว่าตอนนี้ เขาอยู่ในหน้าที่ต้องคุ้มกันหวังเหมียนเหมียน ทำให้เขาไม่สามารถหนีไปคนเดียวได้   ตูม! ร็อคเวิร์มขนาดใหญ่โผล่ออกมาจากหลุม เม็ดทรายกระเด็นกระจัดกระจายดูน่ากลัวเหมือนกับระเบิด   ที่น่ากลัวกว่านั้นคือมีร็อคเวิร์มอีกหลายตัว ที่กำลังโผล่ขึ้นมาจากใต้ดิน ซึ่งดูจากแรงสะเทือนของพื้นแล้ว น่าจะมีอย่างน้อยๆร้อยตัว   ข้างหน้าของพวกเขามีฝูงร็อคเวิร์ม ส่วนข้างหลังมีฝูงมอนสเตอร์ที่เหมือนหมาจิ้งจอก ตอนนี้พวกเขาถูกมอนสเตอร์ล้อมไว้แล้ว   แกมเบิลหันมาส่งซิกให้หานเซิ่น จากนั้นแกมเบิลกัดฟันและพูด “คุ้มกันเธอ ฉันจะเคลียร์ทางให้เอง” แกมเบิลขี่อสูรของเขาตรงเข้าไปหาฝูงมอนสเตอร์ที่เหมือนหมาป่า   “ฟัง! รีบตามแกมเบิลไป และใครที่รั้งท้ายอาจจะต้องตาย” หานเซิ่นพูด พร้อมกับอุ้มหวังเหมียนเหมียนขึ้นมานั่งข้างหลังเขา “เกมจบแล้ว ตอนนี้จับผมไว้แน่นๆ พวกเราต้องเอาชีวิตรอด”   หวังเหมียนเหมียนมีทักษะการต่อสู้ที่ดี และมีวิญญาณอสูรมากมาย แต่สถานการณ์แบบนี้ คนที่ไม่มีประสบการณ์อย่างเธอจะไม่มีทางรอดชีวิตได้ ในสถานการณ์เป็นตายแบบนี้มีเพียงแค่คนที่มีประสบการณ์โชกโชน ถึงจะมีโอกาสรอดชีวิต   หวังเหมียนเหมียนรีบกอดหลังหานเซิ่นไว้แน่น หานเซิ่นเร่งอสูรวัว 3 ตาของเขาให้วิ่งเข้าชนฝูงหมาป่า   แกมเบิลนำทาง พร้อมถือมีดอยู่ในมือ 1 เล่ม มีดที่อยู่บนมือของเขาเคลื่อนไหวราวกับผีเสื้อ เขาฟันเข้าไปที่คอของมอนสเตอร์ทุกตัวที่เข้ามาใกล้ ไม่มีอะไรหยุดเขาได้ เลือดของมอนสเตอร์กระจาดอยู่ตามทางที่เขาผ่านไป   หานเซิ่นรีบขี่อสูรไปตามทางที่แกมเบิลเคลียร์ไว้ โดยที่เขายังคงยิงธนูอย่างต่อเนื่อง เขาฆ่ามอนสเตอร์ทุกตัวที่เข้ามาใกล้ๆ แต่ตอนนี้เขาใช้ลูกธนูโลหะzหมดแล้ว ที่เขาเหลืออยู่มีเพียงแค่ลูกธนูวิญญาณอสูรแบล็คสตริงเกอร์กลายพันธ์ ซึ่งมันสามารถยิงได้ไม่จำกัด เพราะมันจะกลับเข้ามือของเขาหลังจากที่ยิงออกไป แต่ทว่ามันจะค่อนข้างช้า ทำให้เขาไม่สามารถยิงต่อเนื่องได้ บางครั้งหานเซิ่นต้องใช้คันธนูเลือดศักดิ์สิทธิของเขาฟาดหัวมอนสเตอร์ที่เข้ามาแทน   คนที่เหลือในทีมต่างก็พยายามต่อสู้กันอย่างสุดความสามารถ เพื่อที่จะพยายามเคลียร์ทางที่มีมอนสเตอร์อยู่นับไม่ถ้วน   ข้างหลังของพวกเขากำลังมีร็อคเวิร์มไล่ตามมา ถ้าพวกมันไล่มาทันก็ยากที่พวกเขาจะรอดชีวิตไปได้   เมื่อพวกเขาใกล้จะเคลียร์ทางได้แล้ว มอนสเตอร์ตัวที่หวังเหมียนเหมียนไล่ตามมาตอนแรกก็หอนขึ้นมา ขณะที่ยืนอยู่บนเนินทราย   และไม่นานพวกเขาก็เห็นมอนสเตอร์ที่มีรูปร่างเหมือนหมาจิ้งจอกวิ่งมาจากทุกทิศทาง มีแม้กระทั่งจิ้งจอกตัวสีขาวเขาสีดำ ที่ลักษณะเกือบจะเหมือนกับตัวที่พวกเขาตามมาทุกอย่าง   เมื่อเห็นมีหมาป่าตัวสีขาวมาเพิ่มอีก ทำให้หัวใจของซูเสี่ยวเฉียว เกือบจะหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ซูเสี่ยวเฉียวร้องตะโกน “ไม่จริงน่า ไอ้ตัวแรกที่เราคิดว่ามันเป็นมอนสเตอร์กลายพันธ์ จริงๆมันเป็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ ราชาจิ้งจอก ส่วนตัวสีขาวคือมอนสเตอร์กลายพันธ์ และตัวสีเทาคือระดับโบราณ มิน่ามันถึงได้วิ่งเร็วกว่าเรา”   เมื่อหวังเหมียนเหมียนเห็นหมาป่าตัวสีขาวที่เป็นมอนสเตอร์กลายพันธ์ เธอก็ตกตะลึง และเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป มีมอนสเตอร์จำนวนมากอยู่ที่นี่ พวกเขาอาจจะตายกันหมด   แกมเบิลตะโกนมาจากข้างหน้า “เวร มันคือมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ ราชาหมาจิ้งจอก และมียังมอนสเตอร์กลายพันธ์อยู่มากเกินไป ฉันไม่สามารถฝ่าต่อไปได้”   หานเซิ่นพูดกับหวังเหมียนเหมียนที่นั่งอยู่ข้างหลัง “ผมขอยืมมีดของคุณหน่อย”   หวังเหมียนเหมียนส่งวิญญาณอสูรกลายพันธ์ที่เป็นมีดของเธอให้กับหานเซิ่นอย่างไม่ลังเล   หานเซิ่นหยิบเชือกออกมา และลงจากสัตว์อสูร เขาอุ้มหวังเหมียนเหมียนลงมาบนพื้นราวกับว่าเธอไม่มีน้ำหนัก จากนั้นเขาก็แบกเธอขึ้นหลัง และใช้เชือกพันเอาไว้ เพื่อป้องกันไม่ให้ตกลงมาระหว่างที่เขาต่อสู้   “คุณกำลังจะทำอะไรน่ะ?” หวังเหมียนเหมียนแสดงความหวาดกลัวออกมา   “ฝ่าออกไป” หานเซิ่นพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น   หานเซิ่นเปลี่ยนร่างเป็นแฟรี่ควีน ทำให้ทั่วทั้งร่างของเขาสวมชุดเกราะสีแดง ยกเว้นส่วนหัวที่มีมุงกุฎสีแดง ตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง และผมสั่นๆสีดำของเขาก็เปลี่ยนเป็นผมยาวสีบลอนด์ หานเซิ่นถือมีดวิญญาณอสูรของหวังเหมียนเหมียน และวิ่งตรงเข้าไปหาแกมเบิลราวกับสายฟ้าสีแดง   “แกมเบิลระวังหลังให้ผมด้วย ผมจะฝ่าออกไป” หานเซิ่นตะโกนไปที่แกมเบิล   “ได้เลย” แกมเบิลตอบรับหานเซิ่น ขณะที่ทั่วทั้งตัวของเขาเต็มไปด้วยเลือดของมอนสเตอร์ และเลือดของตัวเขาเอง   หานเซิ่นวิ่งตรงไปข้างหน้า พร้อมกับกวัดแกว่งมีดในมีด ซึ่งมันเคลื่อนไหวรวดเร็วจนแทบจะดูไม่ทัน “จิ้งจอกทะเลทรายโบราณถูกฆ่า ไม่ได้รับวิญญาณอสูร .. ” “จิ้งจอกทะเลทรายโบราณถูกฆ่า ไม่ได้รับวิญญาณอสูร .. ” …   มีเสียงดังขึ้นในหัวของเขาอย่างต่อเนื่อง แต่หานเซิ่นไม่มีเวลาใส่ใจกับมัน เขาจ้องไปที่หมาจิ้งจอกระดับกลายพันธ์ และวิ่งตรงเข้าไปที่หามัน   พวกซูเสี่ยวเฉียวพยายามสู้ต่อไปอย่างสิ้นหวัง เพราะตั้งแต่ที่พวกมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ปรากฏตัวออกมา พวกเขาก็รู้สึกหมดกำลังใจ   ตาของหานเซิ่นเปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนกับเลือด เขาเคลื่อนที่เร็วเหมือนกับสายฟ้า มีดในมือของเขาว่องไวราวกับสายลม เขาเคลื่อนที่หลบหมาจิ้งจอกระดับกลายพันธ์ และวิ่งต่อไปโดยไม่สนใจมัน   หวังเหมียนเหมียนกอดคอหานเซิ่นไว้แน่น ตอนนี้เธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ พวกเขาคงไม่ต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายแบบนี้   เมื่อเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์จำนวนมาก เธอไม่คิดว่าพวกเขาจะสามารถต่อกรกับพวกมันได้   หมาจิ้งจอกระดับกลายพันธ์ที่มีเขาสีดำและตัวสีขาว 3-4 ตัวอยู่ข้างหน้าพวกเขา แต่หานเซิ่นก็ยังดูสงบและเยือกเย็น ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย มีดก็ตรงเข้าไปเสียบที่คอของหมาจิ้งจอก   หมาจิ้งจอกระดับกลายพันธ์ล้มลง จากนั้นหานเซิ่นก็วิ่งตรงเข้าไปหามอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์อีกตัว โดนไม่หยุดพัก       Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/ ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 448 เเล้วครับ