หานเซิ่นมองลงไปข้างล่างของถ้ำ และเห็นมอนสเตอร์ที่มีรูปร่างเหมือนตัวนิ่มขนาดกว่า 6 ฟุตกำลังดื่มน้ำจากสระ ทั้งตัวของมันปกคลุมไปด้วยเกล็ดที่เป็นคริสตัล   “ถึงมอนสเตอร์ตัวนี้จะมีการรับเสียงที่ไม่ค่อยดี แต่การมองเห็นของมันดีมาก และลำตัวของมันก็แข็งมาก แม้แต่อาวุธเลือดศักดิ์สิทธิก็ยังยากจะทำอะไรมันได้ แต่อย่างนั้นมันก็มีจุดอ่อนอยู่ที่ใต้ท้องของมัน” นิ้วชี้อธิบายอย่างใจเย็น   “ถึงมันจะมีจุดอ่อนอยู่ที่ใต้ท้อง แต่มันเป็นสัตว์ 4 เท้า มันยากมากที่จะทำให้พลิกตัว และโจมตีที่ท้อง” หานเซิ่นพูด   “แน่นอน แถมมันยังชอบกลิ้งตัวไปมาเหมือนกับลูกบอล ซึ่งท้องของมันจะถูกป้องกันไว้ด้านใน เหมือนกับหอยทากที่ซ่อนตัวอยู่ในเปลือก เกล็ดของมันสามารถพลิกได้ และก็คมเหมือนกับใบเลื่อย เมื่อมันกลิ้งมันจะเหมือนล้อติดหลาม แม้แต่เกราะแข็งๆก็ยังถูกมันตัดขาดได้ ไม่มีใครที่สามารถยืนประจันหน้ากับมันได้” นิ้วก้อยพูดขึ้นมา   “แล้วมันจะมีจุดอ่อนตรงไหน” หานเซิ่นขมวดคิ้ว   “แน่นอน พวกเราไม่สามารถสู้กับมันตรงๆ มันแข็งแกร่ง และก็เร็วมาก ไม่มีใครสามารถต้านการโจมตีของมันได้” เฉวียนเกอลังเล ก่อนจะชี้นิ้วไปที่สระน้ำที่อยู่ข้างล่างและพูด “แผนของเราก็คือพวกเราจะล่อมันออกมา และตอนนั้นนายต้องหาโอกาสเข้าไปซ่อนในสระน้ำ แล้วเมื่อมันเดินกลับไปดื่มน้ำอีกครั้ง นายต้องโจมตีไปยังจุดอ่อนที่อยู่ใต้ท้องหรือใต้คางของมัน มันจะเยี่ยมมากถ้านายสามารถโจมตีที่ใต้คางของมัน และทิ้งอาวุธเอาไว้ให้ปักอยู่ที่คอของมัน เพื่อที่มันจะได้ไม่สามารถกลิ้งได้อีก เราจะจัดการมันได้ไม่ยากเย็น”   “เฉวียนเกอ ถึงคุณจะยอมจ่ายอสูรกลายพันธ์สำหรับขี่ให้ผม แต่งานนี้มันต้องเสียงชีวิต” หานเซิ่นพูดกับเฉวียนเกอ   “ถ้ามันเป็นงานง่ายๆ พวกเราจะยอมจ่ายขนาดนี้หรอ เพราะแบบนี้เราถึงหาคนที่ถนัดการลอบโจมตีจริงๆ ตกลงนายจะยอมทำหรือไม่ทำ?” นิ้วก้อยพูด   “ก็ได้ ผมจะลองดู แต่เนื่องจากผมต้องเสี่ยงชีวิต และผมอาจจะตายอยู่ตรงนั้นก็ได้ ผมต้องขอให้คุณจ่ายค่าตอบแทนมาก่อน” หานเซิ่นครุ่นคิด และพูด   “ก็ได้” เฉวียนเกอตกลง และส่งวิญญาณอสูรสำหรับขี่ให้กับหานเซิ่น   เนื่องจากหานเซิ่นเป็นคนต้องลงไปซ่อนตัวในน้ำ เขาจะไม่มีโอกาสหนีไปไหนได้ การให้ของเขาไปก่อนก็ถือว่าสมควร   นิ้วชี้เอาท่อสำหรับหายใจใต้น้ำกับหน้ากากออกซิเจนออกมาจากกระเป๋า และส่งให้หานเซิ่น เพื่อที่เขาจะได้อยู่ในน้ำได้นาน   หลังจากทุกอย่างพร้อมแล้ว เฉวียนเกอมองที่หานเซิ่นและพูด “นายกับนิ้วก้อยหาที่ซ่อนไว้ เดียวพวกเราจะล่อมันขึ้นมา แล้วนายต้องรีบหาจังหวะดำน้ำลงไปซ่อนตัว นายอาจจะมีเวลาอย่างมากแค่ 30 วิ นายทำได้ใช่ไหม?”   “ไม่มีปัญหา” หานเซิ่นเช็คระยะห่างจากสระน้ำแล้วตอบ   “ดี อย่าลืมว่าถึงแม้ว่านายจะโจมตีไปที่จุดอ่อนของมัน แต่นายก็ต้องใช้อาวุธที่มีระดับกลายพันธ์ขึ้นไป เพื่อที่จะแทงมันเข้า นายมีใช่ไหม?” เฉวียนเกอพูดอย่างกังวลเล็กน้อย   หานเซิ่นพยักหน้าอีกครั้ง ดาบของชูร่าสามารถเทียบได้กับวิญญาณอสูรระดับกลายพันธ์ แต่เขาไม่สามารถแสดงตัวว่าเป็นดอลลาร์ได้ เขาเลยไม่ได้เอามันมา   แต่หานเซิ่นยังมีวิญญาณอสูรแบล็คสตริงเกอร์กลายพันธ์ที่เป็นลูกธนู มันน่าจะพอใช้ได้   ทุกอย่างพร้อมแล้ว เฉวียนเกอ และคนอื่นๆ ยกเว้นนิ้วก้อยกับหานเซิ่น ยืนอยู่แถวขอบหลุม และขว้างลูกบอลเหล็กขนาดเท่ากำปั้นลงไปที่มอนสเตอร์   ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง! ลูกบอลเหล็กเข้าไปโดนตัวของมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ ทำให้เกิดเสียงปะทะกันของโลหะกับคริสตัล ถึงแม้ว่าจะไม่ทำให้เกิดความเสียหายเลยแม้ลอยขีดขวน แต่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิดูเหมือนจะโกรธมาก มันง่อตัวแล้วขดเป็นทรงกลมแทบจะทันที และเกล็ดของมันก็ชี้ขึ้นมาเหมือนกับหนาม   มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิเริ่มกลิ้ง ทุกอย่างที่อยู่ขวางหน้ามัน แม้แต่ก้อนหินก็ถูกตัดขาดทั้งหมด มันดูน่ากลัวจริงๆ   แค่ชั้วอึดใจ มันก็กลิ้งไปได้ไกลหลายเมตรแล้ว ไม่ใช่เพียงแค่ความเร็วของมันที่น่าเหลือเชื่อเท่านั้น มันยังกลิ้งขึ้นมาบนหน้าผาได้อีกด้วย   ด้วยเกล็ดที่เป็นเหมือนหนาม ทำให้มันดูเหมือนกับล้อติดหนาม ซึ่งมันสามารถกลิ้งขึ้นมาบนผนังถ้ำได้ มันกลิ้งตรงเข้ามาหาพวกเฉวียนเกอ   พวกเขาไม่มีเวลาที่จะหายใจหายคอ พวกเขารีบวิ่งหนีไปหาที่ซ่อนตัว มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิเลือกที่จะตามนิ้วโป้งเพราะอยู่ใกล้ตัวมันที่สุด   “เร็วเข้า! นิ้วโป้งน่าจะยื้อไว้ได้ไม่นาน” นิ้วก้อยเริ่มเร่งให้หานเซิ่นลงไป   หานเซิ่นสูดลมหายใจเข้าและคว้าเถาวัลย์ และปีนลงไปข้างลงอย่ารวดเร็ว จากนั้นเขาก็รีบวิ่งไปที่สระน้ำ เขาเลือกที่จะไม่โดดลงไป เพราะมันอาจจะทำให้เกิดเสียงดัง หานเซิ่นค่อยๆลงไปในน้ำจากด้านข้าง   เมื่อเห็นหานเซิ่นดำลงไปน้ำพร้อมกับหน้ากากออกซิเจน นิ้วก้อยก็รู้สึกโล่งขึ้นมา เขาปาดเหงื่อบนหน้าผากออก ไม่นานเขาก็เห็นเงาของมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิที่กำลังกลิ้งกลับมา เขารีบซ่อนตัวทันที มันกลิ้งกลับไปอยู่บริเวณใกล้ๆสระน้ำเหมือนเดิม   มันมองไปรอบๆ และเมื่อเห็นว่าไม่มีอันตรายใดๆ มันก็คลายตัวออกแล้วเดินไปรอบๆเพื่อหาเถาวัลย์กิน   เหตุผลที่มอนสเตอร์ตัวนี้อยู่ที่นี่ก็เพราะว่ามันชอบกินเถาวัลย์สีดำ กลุ่มของเฉวียนเกอพบเรื่องนี้เข้า และคิดว่ามันจะไม่ออกไปจากที่นี่ จนกว่ามันจะกินเถาวัลย์จนหมด   หลังจากที่พวกเฉวียนเกอเดินกลับมาแล้ว มอนสเตอร์ก็ยังคงกินเถาวัลย์อยู่ แขนของนิ้วโป้งบาดเจ็บ มีเลือดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ซึ่งมันเป็นแผลที่ลึกลงไปถึงกระดูก   “นิ้วโป้งนายยังไหวใช่ไหม” เฉวียนเกอ และคนอื่นๆถามอย่างเป็นกังวล   “ไม่ต้องห่วงฉันไม่เป็นไร แต่โล่วิญญาณอสูรกลายพันธ์ของฉันพังไปแล้ว ถ้าพวกเราฆ่าเจ้านี่ไม่สำเร็จ มันจะไม่คุ้มเอามากๆ” นิ้วโป้งพูด   “รอดูว่าไอ้โรคจิตจะทำงานได้ดีแค่ไหน?” นิ้วก้อยดูอยู่อย่างเงียบๆ เขามองไปที่สระน้ำ และมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิด้วยสีหน้าที่กังวล     Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/ ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 380 เเล้วครับ

“ไม่มีทาง เฉวียนเกอ หมอนี่เป็นคนที่นายพูดถึงหรอ?” “โรคจิตนี่.. คือนักฆ่าระดับเทพที่เพื่อนนายแนะนำมางั้นหรอ?” “พี่ชาย นี่ล้อเล่นใช่ไหม?” คนของเฉวียนเกอเริ่มไม่มั่นใจ เขาไม่อยากจะเชื่อว่าหานเซิ่นคือคนที่เฟิงจินซีพูดถึง   เฉวียนเกอเองก็งงเช่นกัน เฟิงจินซีบอกว่าจะส่งนักฆ่าระดับเทพมาให้ แต่เขาไม่คิดว่าจะเป็นหานเซิ่น   เฉวียนเกอมองไปที่หานเซิ่้นและพูด “จินซีบอกว่านายมีทักษะของนักฆ่า?”   “ดีกว่าค่าเฉลี่ย” หานเซิ่นตอบ   “ดีกว่าค่าเฉลี่ย? พวกเรากำลังจะล่ามอนสเตอร์ระดับเลือดศักดิ์สิทธิ นายจะสามารถจัดการมันได้หรอ?” นิ้วก้อยพูด   กลุ่มของเฉวียนเกอแตกต่างจากกลุ่มของซินเสวียน และเซินเทียนจื่อ กลุ่มของเขาไม่ได้มีกองทัพให้ความสนับสนุนหรือจ้างคนแบบเซิ่นเทียนจือ กลุ่มของเขานั้นก่อตั้งโดยกลุ่มของเพื่อนๆ และเฉวียนเกอได้เป็นหัวหน้ากลุ่ม สมาชิกทั้งหมดจะถูกเรียกด้วยชื่อเล่น   นิ้วโป้ง นิ้วชี้ นิ้วกลาง นิ้วนาง และนิ้วก้อย บวกกับเฉวียนเกอที่เป็นหัวหน้า สมาชิกหลักๆของพวกเขามีแค่ 6 คน และทุกคนต่างก็มาร่วมการล่ามอนสเตอร์ครั้งนี้ด้วย   เฉวียนเกอนั้นเกือบจะเก็บจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิได้ครบแล้ว ถ้าเขาล่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิตัวนี้ได้สำเร็จ เขาก็มีโอกาสที่จะวิวัฒนาการ และไปยังก็อตแซงชัวรี่เขต 2   นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมครั้งนี้เขาถึงไม่ยอมแบ่งเนื้อของมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ แต่เลือกที่จะจ่ายค่าตอบแทนด้วยวิญญาณอสูรกลายพันธ์   เฉวียนเกอจับไหล่ของนิ้วก้อยเพื่อหยุดเขาไว้ เขามองไปที่หานเซิ่นและพูด “ฉันไว้ใจจินซีมาก แต่การล่าในครั้งนี้มันสำคัญกับฉันมากจริงๆ และฉันยังต้องรับผิดชอบชีวิตของคนอื่นๆด้วย โปรดแสดงให้เราดูก่อนว่านายมีดีอะไรบ้าง” เฉวียนเกอชักมีดออกมา และส่งให้หานเซิ่น   หานเซิ่นไม่ได้โกรธพวกเขาที่ไม่ไว้ใจ เพราะว่าชื่อเสียงของเขานั้นไม่ค่อยดี เขาคิดอยู่แล้วว่าเรื่องแบบนี้อาจจะเกิดขึ้น และเขาเองก็ไม่ได้ตำหนิเฉวียนเกอ   หานเซิ่นยื่นมือออกไปรับมีดจากเฉวียนเกอ เมื่อเฉวียนเกอเริ่มดึงมือกลับ มือของหานเซิ่นก็ขยับทันที เฉวียนเกอพยายามจะหลบ แต่ทว่ามีดที่เขาพึ่งจะส่งให้หานเซิ่นก็มาจ่ออยู่ที่คอของเขาเรียบร้อยแล้ว มันทำให้เฉวียนเกอนั้นตัวแข็งทื่อไปทันที มือของเขายังคงอยู่ในอากาศ และไม่สามารถดึงกับมาป้องกันตัวได้ทัน   คนอื่นๆที่เหลือต่างก็ตกตะลึงกับความรวดเร็ว และเฉียบขาดของหานเซิ่น พวกเขาต่างรู้ฝีมือของเฉวียนเกอดี ถึงแม้ว่ามันจะเป็นการจู่โจมแบบกะทันหัน แต่คนที่ทำให้เฉวียนเกอตั้งรับไม่ทัน และเอามีดมาจ่อคอของเขาได้นั้่นต้องไม่ธรรมดา และในกลุ่มของพวกเขาก็ไม่มีใครทำแบบนี้ได้   หานเซิ่นเอามีดออกห่างจากคอของเฉวียนเกอ เขาถอยหลังออกมา และส่งมีดคืนให้เฉวียนเกอ พร้อมกับเขายิ้ม “ยังต้องการให้ผมทดสอบอะไรอีกไหม?”   “ไม่ต้องแล้ว พวกเราเริ่มออกเดินทางกันได้เลย” เฉวียนเกอตอบแบบสบายๆ และรับมีดจากหานเซิ่น   นิ้วก้อย และคนอื่นๆที่สงสัยหานเซิ่นก่อนหน้านี้ เพราะพวกเขาไม่เชื่อว่าโรคจิตที่ทุกคนพูดถึงในทางแย่ๆจะมีฝีมือขนาดนี้ แต่หลังจากที่หานเซิ่นแสดงฝีมือให้เห็น พวกเขาก็ไม่ได้พูดอะไร พวกเขาเรียกวิญญาณอสูรสำหรับขี่ออกมา และเริ่มออกเดินทาง   เนื่องจากหานเซิ่นไม่มีวิญญาณอสูรสำหรับขี่ เฉวียนเกอจึงให้เขาขึ้นมานั่งบนวิญญาณอสูรกลายพันธ์ของเขาที่มีลักษณะเหมือนกับแรด กลุ่มของพวกเขาเคลื่อนที่ไปยังภูเขาแห่งหนึ่งในทางทิศใต้ของสตีลอาเมอร์   ตลอดการเดินทาง พวกเขาแทบจะไม่ได้หยุดพักเลยถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ในวันที่ 3 พวกเขาก็มาหยุดที่หน้าทางเข้าหุบเขาลึก หานเซิ่นลองคำนวณ ถ้าเขาไม่มีอสูรสำหรับขี่ เขาจะต้องเดินทางครึ่งเดือนกว่าจะมาถึงที่นี่   พวกเขาไม่สามารถใช้สัตว์ขี่เข้าไปในหุบเขาได้ พวกเขาจึงลงมาเดินกันด้วยเท้า เมื่อพวกเขาเดินลงมาในหุบเขา และเห็นแม่น้ำที่มีคลื่นค่อนข้างแรง ซึ่งยังไม่ถึงจุดหมายปลายทางของพวกเขา   หลังจากเดินมากว่า 2 ชั่วโมง ในที่สุดพวกเขาก็พบถ้ำขนาดใหญ่ ข้างในถ้ำนั้นมืดมาก พวกเขาจุดครบเพลิงก่อนที่จะเข้าไปข้างใน เมื่อพวกเขาเข้าไปในถ้ำก็เห็นหินงอกหินย้อยจำนวนมากภายในถ้ำ   “ระวังด้วย ถึงแม้ครั้งก่อนที่พวกเรามาจะเคลียร์ทางเดินไว้แล้ว แต่ถ้ำนี้มันซับซ้อนมาก อาจจะมีมอนสเตอร์ซ่อนอยู่ก็ได้ ทุกคนต้องใช้ความระวังเป็นพิเศษ” เฉวียนเกอพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม   นิ้วโป้งเรียกวิญญาณอสูรกลายพันธ์ที่เป็นโล่ออกมา และเดินนำทางไป   นิ้วก้อยเดินปิดท้าย เขาเรียกวิญญาณอสูรที่เป็นมีดคู่ออกมา และพยายามมองตรวจตรารอบๆอยู่ตลอด   ภายในถ้ามีน้ำหยดลงมาจากข้างบน ทำให้เกิดเสียงติ๊งๆอยู่ตลอดเวลา ก้อนหินที่อยู่ตามพื้นนั้นค่อนข้างลื่น เพราะเปียกไปด้วยน้ำ   ทุกคนระมัดระวังตัวอย่างมาก ไม่ใช่เพียงแค่เพราะว่ามันเดินยาก แต่เพราะต้องคอยระวังมอนสเตอร์ด้วย มันอาจปรากฏตัวออกมาเมื่อไหร่ก็ได้   ตลอดทางหานเซิ่นเห็นคราบเลือดมากมาย ซึ่งมันต้องเคยมีกลุ่มคนมาที่นี่ก่อน และเกิดการต่อสู้กับมอนสเตอร์ขึ้น   ในที่สุดความกังวลของพวกเขาก็เหมือนจะไม่จำเป็น เพราะตลอดทางพวกเขาไม่ได้เจอกับอันตรายอะไรเลย กลุ่มที่มาสำรวจก่อนหน้าทำหน้าที่ได้ดีมาก ไม่มีแม้แต่มอนสเตอร์สักตัวหลงเหลืออยู่ตามทาง   “ระวังตัวด้วย พวกเราเกือบจะถึงแล้ว พยายามอย่าส่งเสียงดัง” เฉวียนเกอพูดด้วยเสียงเบาๆ   คำพูดนั้นอาจจะบอกกับแค่หานเซิ่น เพราะคนอื่นๆในกลุ่มรู้กันอยู่แล้วว่าตอนนี้ใกล้ถึงที่หมายแล้ว พวกเขาย่องกันเหมือนกับแมว ทำให้ไม่เสียงฝีเท้าเลยแต่นิดเดียว   หานเซิ่นพยักหน้าให้เฉวียนเกอ เฉวียนเกอยกนิ้วโป้งเป็นสัญญาณบอกให้เดินทางต่อ ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาก็ถึงสุดทาง บริเวณนี้มีหินงอกหินย้อยจำนวนมากความยาวกว่า 30 ฟุต และมีเถาวัลย์สีดำปกคลุมอยู่ทั่วถ้ำ ใบไม้ที่อยู่กับเถาวัลย์พวกนั้นมีสีดำเหมือนกับหมึก   ที่ทีพวกเขาเดินผ่านมาเมื่อกี้เป็นเหมือนอุโมงค์ที่เชื่อมต่อกับห้องขนาดใหญ่ภายในถ้ำ เฉวียนเกอทำนิ้วบอกให้เงียบมาที่หานเซิ่น และก็ชี้นิ้วลงไปข้างล่าง หานเซิ่นมองตามลงไป และตาของเขาก็เปล่งประกายขึ้นทันที     Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/ ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 377 เเล้วครับ