เมื่อหานเซิ่นดื่มน้ำ เขารู้สึกว่ามีบางสิ่งผิดปรกติ แต่เขาก็ยังดื่มมันแบบไม่ลังเล   หานเซิ่นได้ยินเสียงแปลกๆในหัวและเริ่มรู้สึกวิงเวียน สายตาของเขาจ้องอยู่ที่ดวงตาของซินเสวียน เขาเกือบจะหมดสติไป   ตอนนี้ความเย็นจากแขนและขาของเขา ซึ่งได้มาจากการฝึกกายหยกเริ่มทำงาน ความเย็นค่อยๆทำให้เขายังคงสติไว้ได้   “ผู้หญิงคนนี้พยายามสะกดจิตผมงั้นหรอ? เธอทำอะไรลงไป?” หานเซิ่นแอบยิ้มอยู่ในใจ แต่เขาไม่ได้แสดงออกมาทางสีหน้า เขาแกล้งทำเป็นมึนงงและสับสน   “หานเซิ่น ดวงตาของฉันไม่น่ารักหรอ?” ซินเสวียนถาม “มันน่ารัก” หานเซิ่นตอบด้วยเสียงต่ำๆ “ส่วนไหนของร่างกายฉันที่นายคิดว่าดีที่สุด?” ซินเสวียนถาม “หน้าอก” หานเซิ่นตอบเเบบไม่ลังเล “ทำไม?” ซินเสวีนถามต่อ “พวกมันทั้งใหญ่และก็นุ่ม” หานเซิ่นตอบ   “ลามกจริง!” ซินเสวียนเริ่มคิดแล้วว่าในช่วงที่ฝึกต่อสู้กัน หานเซิ่นจะต้องแอบจับมันแน่   “ลองเข้ามาแล้วสัมผัสมันดู” ซินเสวียนพูด หานเซิ่นยื่นมือออกไปอย่างไม่ลังเล แต่ซินเสวียนก็หยุดเขาเอาไว้ทันที ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่าเขาโดนสะกดจิตโดยสมบูรณ์ คนปรกติทั่วไปจะต้องลังเลเมื่อเจอคำถามอะไรแบบนี้ แต่หานเซิ่นไม่ได้แสดงความลังเล   “นายคือดอลลาร์ใช่ไหม?” แค่คำถามแรกของซินเสวียนก็ทำให้หานเซิ่นเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา   “ไม่” หานเซิ่นรีบตอบ ซินเสวียนพยักหน้า เหมือนว่าเธอก็ไม่เชื่ออยู่แล้วว่าเขาจะเป็นคนเดียวกัน เธอถามต่อ “ทำไมนายไม่อยากเข้าเหยี่ยวดำ” “เพราะว่ามันไกลจากบ้านเกินไป” หานเซิ่นตอบ “มีอะไรอย่างอื่นอีกไหม?” ซินเสวียนถามต่อ “ผมจะไม่สามารถดูแลแม่กับน้องสาวได้ ถ้าผมอยู่ห่างไกลจากบ้านเกินไป” หานเซิ่นตอบอย่างช้าๆ ซินเสวียนค่อนข้างประหลาดใจเล็กน้อย เธอถามต่อ “นายอยากจะเข้าหน่วยของฉันไหม?” “ไม่” “ทำไม?” ซินเสวียนเริ่มโกรธเล็กน้อย “ผมกลัวอันตราย ผมยังตายไม่ได้” “ทำไม?” ซินเสวียนมองหานเซิ่นด้วยความสงสัย “ถ้าผมตาย แม่กับน้องจะต้องถูกพวกญาติๆรังแกแน่ ผมยอมไม่ได้” หานเซิ่นตอบ ซินเสวียนเริ่มท่าทีอ่อนลง เธอถามอย่างนุ่มนวล “แล้วทำไมนายถึงตกลงเข้าบูลอาย?” “เพราะว่าคุณ” “ฉันหรอ?” ซินเสวียนไม่เข้าใจความหมายของเขา “เพราะว่าผมชอบคุณ” หานเซิ่นตอบแบบหน้ามึนๆ “ทำไมนายถึงชอบฉัน?” ซินเสวียนหน้าแดงเล็กน้อย “เพราะว่าคุณเป็นคนสวย” “มีเหตุผลอื่นอีกไหม?” “มี” “เหตุผลอะไร?” ซินเสวียนแสดงความประหลาดใจออกมา และเธอเหมือนตื่นเต้นที่จะได้ยิน “เพราะว่าคุณสวย” “นั่นมันไม่ใช่เหตุผลเดียวกันหรอ?” ซินเสวียนขมวดคิ้ว “ไม่ใช่” “ทำไมจะไม่ใช่?” ซินเสวียนมองหานเซิ่นด้วยความสงสัย “เพราะครั้งแรกที่ผมพบคุณ ผมคิดว่าคุณสวย ครั้งที่ 2 ที่พบคุณ คุณยิ่งสวยไปกว่าเดิม ผมไม่สามารถที่จะละสายตาออกจากคุณได้ ผมอยากมองคุณตลอดไป …”   ซินเสวียนหน้าแดง เธอยกมือขึ้นเตรียมจะตบหน้าของหานเซิ่น แต่เธอก็เปลี่ยนใจที่จะทำมัน และแค่หยิกเขาแรงๆ   หานเซิ่นล้มไปบนพื้นพร้อมกับส่งเสียง “โอ้ย” ทำเหมือนกับว่าเขาเพิ่งจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา   ซินเสวียนเกือบจะยื่นมือไปจับหานเซิ่นไม่ให้ล้ม แต่เธอเปลี่ยนใจดึงมือกลับมาเสียก่อน ทำให้หานเซิ่นล้มลงไปบนพื้น   “คุณทำอะไรกับผมเนี่ย?” หานเซิ่นลุกขึ้นจากพื้นเเละเเกล้งทำเป็นตกใจ   “ไม่ต้องห่วง ฉันแค่อยากรู้ว่าทำไมนายถึงไม่ยอมเข้าเหยี่ยวดำ” ซินเสวียนตอบอย่างนุ่มนวล   “คุณสะกดจิตผมหรอ?” หานเซิ่นทำเป็นโกรธ   “นี่เป็นหนึ่งในขั้นตอนรับคนเข้าหน่วยของฉัน ก่อนที่จะได้เข้าหน่วย ทุกคนต้องถูกสะกดจิตเพื่อตรวจดูสภาพจิตใจ ฉันเองก็เคยผ่านขั้นตอนนี้มาเหมือนกัน” ซินเสวียนพูดอย่างนุ่มนวล   “นายสามารถสบายใจได้ ครอบครัวของนายจะได้รับการปกป้องโดยกองทัพ ถ้านายเข้าเหยี่ยวดำและหน่วยของฉันจะไม่มีใครทำร้ายพวกเขาได้ ฉันขอรับรอง” หานเซิ่นดูลังเลและนิ่งเงียบไป   “ฉันสามารถบอกนายว่าทุกเมืองจะมีหน่วยแบบนี้อยู่แล้ว เพื่อทำหน้าที่พิเศษ และมันไม่ใช้งานที่ทำให้นายต้องเสี่ยงอันตราย นั้นคือทุกสิ่งที่ฉันพอจะบอกนายได้ นายคิดให้ดีๆก็แล้วกัน”   เมื่อไม่ได้ยินคำตอบของหานเซิ่น ซินเสวียนถาม “นายคิดว่ายังไง? ต้องการเข้าหน่วยของฉันไหม?”   “ดูเหมือนว่าผมจะไม่มีทางเลือกอื่น” หานเซิ่นยิ้มออกมาแบบไม่เต็มใจนัก   “พยายามสอบเข้าเหยี่ยวดำให้ได้ จากนั้นก็มาเข้าหน่วยของฉัน นายจะไม่เสียใจที่นายตัดสินใจแบบนี้” ซินเสวียนลูบไหล่ของหานเซิ่นอย่างพอใจ   “โอ้เเล้วก็ ถ้านายขาดเหลืออะไรก็บอกฉันได้ ฉันจะพยายามช่วยให้นายสอบเข้าเหยี่ยวดำให้ได้ นายแค่เตรียมตัวสักหน่อย อย่าทำคะแนนแย่มากก็พอ” ซินเสวียนพูด   “ผมแค่อยากจะรู้เรื่องหนึ่ง ตอนที่ผมโดนสะกดจิต คุณไม่ได้ถามคำถามอื่นนอกเหนือจากที่ว่าทำไมผมถึงไม่สนใจเข้าเหยี่ยมดำใช่ไหม?” หานเซิ่นถาม   “แน่นอนอยู่แล้ว ฉันเป็นทหารที่มีความประพฤติดี ไม่มีทางที่ฉันจะไปสนใจเรื่องส่วนตัวของคนอื่น” ซินเสวียนพูดด้วยเสียงสูงเล็กน้อย หัวใจของเธอเต้นแรงเหมือนแมวตกใจ   “จริงหรอ?” หานเซิ่นแสดงความสงสัย   “บอกฉันได้ ถ้านายต้องการให้ช่วยอะไร ตราบใดที่ฉันพอช่วยได้ฉันจะช่วย นายต้องเตรียมสอบ ซึ่งมันเหลือเวลาอีกไม่ถึง 2 เดือน” ซินเสวียนหันหน้าไปทางอื่นและพูด เธอกลัวว่าหานเซิ่นจะอ่านสีหน้าเธอได้   หลังจากที่ซินเสวียนไปแล้ว หานเซิ่นก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ซินเสวียนคงจะเลิกสงสัยเขาแล้ว ‘นี่เป็นโอกาสที่ดี ซินเสวียนจะไว้ใจผมมากขึ้น เมื่อมีเธอจคอยสนับสนุนคนอื่นๆจะได้ไม่สงสัยด้วย ถ้าเกิดผมเก่งขึ้นในอนาคต พวกเขาจะได้คิดว่าเพราะมีเธอช่วยผมถึงเก่งขึ้นแทนที่จะสงสัยว่าผมเป็นดอลลาร์ แล้วผมจะเริ่มใช้ความสามารถที่แท้จริงได้โดยตัวตนจริงๆของผมด้วย’ หานเซิ่นคิดกับตัวเอง นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้เขาทำตามที่ซินเสวียนขอ อีกเหตุผลก็คือครอบครัวเขาจะได้รับการคุ้มกันจากกองทัพด้วย   หานเซิ่นเทเลพร็อทเข้าไปในก็อตแซงชีวรี่ มันถึงเวลาของดอลลาร์ที่จะต้องเข้าร่วมการต่อสู้รอบที่ 2 เเล้ว     Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/ ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 270 แล้วครับ

หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน หานเซิ่นเปิดวิธีฝึกโฮรี่แองเจิลให้หานเหยี่ยนดูและขอให้เธอจำมัน   ด้วยการสอนเป็นภาพโฮโลแกรมที่ค่อนข้างชัดเจน ไม่ยากมากที่จะเรียนรู้ บวกกับการที่หานเหยียนเป็นเด็กฉลาดอยู่แล้ว ทำให้เธอสามารถจดจำมันได้หลังจากที่ดูไป 3 รอบ   ในวันพรุ่งนี้ ชุดยาปรับยีนในร่างกายให้เหมาะกับการฝึกโฮรี่แองเจิลจากสภาบันเซนท์จะถูกส่งมาที่บ้าน หลังจากที่ยาส่งมาถึงหานเซิ่นต้องการจะให้หานเหยียนกินมันและเริ่มฝึกโฮรี่แองเจิลทันที   การฝึกไฮเปอร์จีโนจะทำให้ร่างกายได้รับภาระหนัก ถึงแม้ไฮเปอร์จีโนแต่ละอย่างจะให้ผลที่แตกต่างกัน แต่ไฮเปอร์จีโนส่วนมากจะต้องฝึกควบคู่กับชุดยาสำหรับปรับปรุงยีนหรือพันธุกรรม โดยปรกติแล้ววิชาไฮเปอร์จีโนระดับ s จะมาพร้อมกับยาสำหรับปรับปรุงพันธุกรรม 3 ขวด ดังนั้นมันสามารถฝึกได้ 3 คน   ถ้าไม่ใช้ยาที่สถาบันเซนท์ส่งมาให้แล้วเกิดอุบัติเหตุหรือบาดเจ็บระหว่างการฝึก ทางสถาบันจะไม่รับผิดชอบค่าใช้จ่ายใดๆทั้งสิ้น   ก่อนหน้านี้หานเซิ่นไม่รู้วิธีการฝึกไฮเปอร์จีโนที่ถูกต้อง แต่เขาโชคดีมากที่ฝึกกายหยกสำเร็จมาได้   “เหยียน วิชาไฮเปอร์จีโนนี้เป็นความลับของครอบครัวเรา อย่าให้ใครรู้เกี่ยวกับมันเข้าใจใช่ไหม?” หานเซิ่นไม่ได้บอกแม้กระทั่งชื่อของวิชาให้น้องเขารู้   “เหยียนจะไม่บอกใคร เรื่องที่ฝึกไฮเปอร์จีโน” หานเหยียนพยักหน้าอย่างจริงจัง   “ดีมาก ถ้าเจอสถานการณ์ที่ต้องใช้มันจริงๆ แล้วมีคนถามว่ามันคือวิชาอะไรก็ให้บอกว่าเหยียนไม่รู้ แค่ฝึกตามที่พี่เป็นคนสอนก็พอ” หานเซิ่นพูด   “เหยียนเข้าใจ” หานเหยียนพูดอย่างจริงจัง   “ดีมาก” หานเซิ่นลูบหัวหานเหยียน เขารู้สึกเห็นใจน้องของเขา พวกเขาเติบโตมาในครอบครัวที่ยากจน และไม่ได้มีพ่อแม่ปกป้องคอยตลอดเหมือนกับครอบครัวอื่นๆ ทำให้พวกเขาต้องฝึกวิชาป้องกันตัวไว้บ้าง ตอนนี้น้องของเขาต้องทำตัวเป็นผู้ใหญ่ให้มากกว่าเด็กวัยเดียวกัน   ในช่วงหลายวันที่ผ่าน หลัวซูหลานอยู่ในก็อคแซงขัวรี่เขต 2 และเพิ่งจะกลับมาบ้านในวันที่ 4 หลังจากที่หานเซิ่นกลับมา   เมื่อแม่ของเขากลับมา หานเซิ่นก็รีบให้แม่ของเขาได้ดูการฝึกโฮรี่แองเจิลทันที ซึ่งทำให้เธอประหลาดใจมาก แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับไฮเปอร์จีโนมาก แต่เธอก็พอจะรู้ว่านี่ไม่ใช่ไฮเปอร์จีโนระดับธรรมดาแน่นอน การสอนวิธีการฝึกถูกจัดระเบียบมาเป็นระบบมาก เห็นได้ชัดว่ามาจากสถาบันชั้นเยี่ยม   “เซิ่น วิชาไฮเปอร์จีโนนี้มาจากที่ไหน?” หลัวซูหลานถามด้วยความกังวล   “แม่ไม่ต้องกังวล ผมซื้อมันมาอย่างถูกต้อง” หานเซิ่นพูด   “นี่มันน่าจะแพงมากเลยนะ ลูกหาเงินได้มากขนาดนี้เลยหรอ?” เธอถามอีกครั้ง   “แม่ ผมแข็งแกร่งกว่าที่แม่คิดมาก และตอนนี้ผมได้เข้าร่วมกับกลุ่มที่ได้รับการสนับสนุนจากกองทัพ ไฮเปอร์จีโนนี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น ต่อไปพวกเราจะมีอนาคตที่ดี…” หานเซิ่นอธิบายให้แม่ของเขาฟังว่าเขาเข้าร่วมกับกลุ่มนี้ได้ยังไง เพื่อทำให้แม่ของเขาสบายใจ   “เซิ่น ลูกเริ่มประสบความสำเร็จแล้วจริงๆ” น้ำตาแห่งความยินดีของหลัวซูหลานไหลออกมา เธออดทนรอวันนี้มาตลอด วันที่ลูกของเธอจะได้ดิบได้ดี   “แม่ไม่ต้องร้องไห้ นี้มันเป็นเรื่องที่น่ายินดี” หานเซิ่นเหลือเงินมากกว่า 1 ล้าน หลังจากที่เขาจ่ายค่าอาหารเสริมและครูสอนพิเศษให้หานเหยียน เขาให้แม่ของเขาแล้วพูดว่า “นี่คือสิ่งที่ผมได้มาจากก็อตแซงชัวรี่ แม่เอาไว้ใช้จ่ายนะ”   “ลูกเอาไปใช้เถอะ ลูกน่าจะต้องการใช้เงิน…” หลัวซูหลานปฏิเสธที่จะรับมัน   “ตอนนี้ผมอยู่สบายดี ผมได้รับการสนับสนุนจากกองทัพและหัวหน้าของผมก็ใจดีมาก ผมจะมีมากกว่านี้ในอนาคต” หานเซิ่นบอกให้แม่ของเขาเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งดีๆในอนาคต   “เซิ่น จำไว้ว่าอย่ารีบร้อนเกินไป ทำอะไรต้องระวังให้มาก และอย่าทำอะไรเสี่ยงเกินตัว…” หลัวซูหลานยังคงขี้กังวลเหมือนเคย   “แม่ ผมเข้าใจ แม่น่าจะรู้จักผมดี ผมมักจะทำอะไรรอบคอบเสมอ” หานเซิ่นรีบพูด   “ดีดี ไฮเปอร์จีโนลูกให้เหยียนเริ่มฝึกแล้วใช่ไหม? บอกเหยียนด้วยว่าอย่าไปโชว์ให้ใครเห็นถ้าไม่จำเป็น”   “แม่ไม่ต้องห่วง ผมบอกเหยียนแล้ว เธอสัญญาว่าจะไม่บอกใคร” หานเซิ่นพูด   “ไม่ดีกว่า เดียวแม่ต้องไปบอกเหยียนด้วยตัวเองอีกสักครั้ง” หลัวซูหลานออกจากบ้านไปหาหานเหยียนทันที   เมื่อเห็นแม่ของเขาเดินออกไปทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าพ่อเขาเกิดอุบัติเหตุ แม่ของเขาคงไม่เป็นแบบนี้ หลัวซูหลานกลายเป็นคนที่วิตกกังวลอยู่ตลอดเวลา   ‘มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ?’ หานเซิ่นเสียใจที่เขายังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจทุกอย่าง ทั้งหมดที่เขารู้ก็คือพ่อของเขาเกิดอุบัติเหตุ เขาพยายามถามแม่และลุงซาน แต่พวกเขาลังเลที่จะบอกกับหานเซิ่น หานเซิ่นคิดว่ามันต้องไม่ใช่อุบัติติเหตุธรรมดา   ในห้องทำงานของหัวหน้าสถานี หยางม่านลี่วางแคปซูลไว้ตรงหน้าซินเสวียน “หัวหน้า คุณแน่ใจนะว่าต้องการใช้มัน?” หยางม่านลี่มองซิ่นเสวียนที่กำลังยกแคปซูลขึ้นมา   “ฉันแค่อยากรู้ว่าทำไมเขาถึงไม่อยากจะเข้าเหยี่ยวดำ และลังเลที่จะเข้าหน่วยของฉัน” ซินเสวียนพูด   “มีคนอื่นอีกมากมายที่ดูดีกว่าเขา เขาทั้งขี้ขลาดและไม่ค่อยมีความสามารถ ไม่เห็นจำเป็นต้องไปสนใจคนอย่างเขาให้มาก ฉันคิดว่าพวกเราควรจะไปหาทางทำให้ดอลลาร์เข้ามาเป็นพวกน่าจะดีกว่า เขาจะต้องกลายเป็นนักธนูที่สุดยอดในอนาคตแน่” หยางม่านลี่พูด   “ดอลลาร์สุดยอดมากก็จริง แต่คนแบบเขาคงไม่ยอมให้พวกเราควบคุมได้ง่ายๆ หานเซิ่นเองก็มีพรสวรรค์อยู่ในตัว ฉันคิดว่าเขาก็สามารถทำได้ดีไม่แพ้กัน ” ซินเสวียนยิ้ม   หยางม่านลี่อยากจะพูดต่อ แต่ซินเสวียนหยุดเธอเอาไว้ก่อน “ถ้าเธอยังทำให้ดอลลาร์ยอมเข้าร่วมกลุ่มไม่ได้ หานเซิ่นก็เป็นทางเลือกเดียวของฉัน” หยางม่านลี่ไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอตัดสินใจจะหาทางทำให้ดอลลาร์เข้ากลุ่มให้ได้   หานเซิ่นไม่รู้ว่าซินเสวียนกำลังจับตาดูเขา เพราะเธอต้องการให้เขาเข้าร่วมหน่วยของเธอให้ได้ ก่อนจะเข้ามาในสถานีเขาตรวจดูแน่ใจแล้วว่าไม่มีซินเสวียน แต่โชคร้ายที่ไม่มีอะไรรอดพ้นสายตาของเธอไปได้ เมื่อเขาลงมาจากรถไฟฟ้าและเตรียมจะเข้าไปข้างในสถานี ซินเสวียนก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขาทันที เธอยิ้มให้หานเซิ่น   “นานแล้วที่เราไม่ได้สู้กัน แสดงให้ฉันดูหน่อยว่านายพัฒนาไปขนาดไหน” เมื่อซินเสวียนไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องเหยี่ยวดำหรือหน่วยของเธอ ทำให้เขารู้สึกโล่ง   หานเซิ่นพัฒนาไปมาก เขาไม่กล้าที่จะแสดงฝีมือเต็มที่ต่อหน้าซินเสวียนและเขาก็ยังไม่มั่นใจด้วยว่าถ้าเอาจริงจะสามารถชนะเธอได้รึป่าว   หลังจากที่พวกเขาต่อสู้กันจนพอใจ “พักดื่มน้ำกันสักหน่อย” ซินเสวียนถอดหมวกออกและหยิบน้ำออกมา 2 ขวด เธอเปิดผาขวดของเธอ และส่งอีกขวดให้กับหานเซิ่น   หานเซิ่นไม่ได้เอะใจอะไร เขาเปิดขวดและดื่มมันเข้าไป “หานเซิ่น นายคิดว่าฉันน่ารักรึป่าว?” อยู่ๆซินเสวียนก็ถามขึ้นมาทันที   “น่ารัก… แน่นอนคุณต้องน่ารักอยู่แล้ว” หานเซินรู้สึกประหลาดใจและมองไปที่เธอ เขาไม่เข้าใจว่าอยู่ๆทำไมเธอถึงถามคำถามนี้ มันดูไม่เข้ากับบุคลิกของเธอ   “นายคิดว่าดวงตาหรือริมฝีปากของฉันอันไหนน่ารักกว่า?” ซินเสวียนถามอีกครั้ง   หานเซิ่นรู้สึกมึนงง เขาทำไรไม่ได้นอกจากมองไปที่ริมฝีปากของเธอและมองขึ้นที่ไปดวงตาที่เปล่งประกายของเธอ     Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/ ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 264 แล้วครับ