หานเซิ่นหาจุดที่ปลอดภัย และเริ่มก่อกองไฟเพื่อต้มน้ำ เมื่อน้ำเดือดแล้วเขาก็โยนงูลงไปในน้ำที่กำลังเดือด และเริ่มทำอาหารอย่างช้าๆ งูตัวนี้ไม่ได้ขนาดใหญ่มาก หลังจากต้มเสร็จเขาแบ่งมันเป็นซุบ 2 ถ้วย และเริ่มกินมันทันที “ราชางูเขี้ยวปีศาจถูกกิน ได้รับ 1 จีโนพ้อยกลายพันธ์” หลังจากดื่มน้ำซุบเขาก็ได้อีก 1 จีโนพ้อยกลายพันธ์   หานเซิ่นตากส่วนที่เหลือของมันให้แห้ง และทำมันเป็นเนื้อตากแห้ง เพื่อจะเอามันกลับไปด้วย ถึงแม้ว่าตัวของมันจะไม่ได้ใหญ่มาก แต่เขาก็ไม่สามารถกินมันหมดในครั้งเดียว เพราะจะทำให้เขาอิ่มเกินกว่าที่จะสู้ได้เต็มที่   “เหมียว…” เหมียวกำลังกินแทะเนื้องูตากแห้งที่หานเซิ่นแบ่งให้มัน แต่ดูเหมือนว่าจะไม่พอต่อความต้องการของมัน หลังจากกินเสร็จมันร้องเหมียวๆใส่หานเซิ่น และเอาขนของมันถูกับตัวหานเซิ่น หานเซิ่นเรียกมันกลับ ไม่งั้นมันอาจจะกินเนื้องูทั้งตัวก็เป็นได้   หานเซิ่นบินลึกเข้าไปในหนองน้ำต่อ เขากำลังมองไปที่สัตว์ และแมลงมีพิษจำนวนมากที่อยู่ข้างล่าง หานเซิ่นรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ สถานที่นี่เหมือนกับขุมสมบัติ   ในรอบ 2 วันที่ผ่านมา หานเซิ่นเห็นมอนสเตอร์กลายพันธ์ 3 ตัวแล้ว นอกเหนือจากงูแล้วก็มีอีก 2 ตัว แต่พวกมันใหญ่เกินกว่าที่เขาจะเอามันไปได้   นอกเหนือจากเวลาพักแล้ว หานเซิ่นก็เดินทางสำรวจตลอดเวลา จุดหมายปลายทางของเขาคือป่าแปลกๆที่มีแบล็ตสตริงเกอร์กลายพันธ์อาศัยอยู่   อีก 2 วันผ่านไป หานเซิ่นโชคไม่ดี มอนสเตอร์กลายพันธ์ที่เขาเจอมีแต่จระเข้ที่ยาวกว่า 8-9 เมตร และยังแข็งแกร่งมาก หานเซิ่นไม่อยากจะเข้าไปยุ่งกับมัน   ในวันที่ 5 ตั้งแต่ที่หานเซิ่นเข้ามาในหนองน้ำแห่งความมืด ในที่สุดเขาก็มีโชคสักที ในทะเลสาบที่ไม่ใหญ่มาก ที่น้ำใสจนมองเห็นก้นสระ และมีความลึกแค่ 3-4 ฟุต หานเซิ่นเห็นฝูงปลาสีเงินกลุ่มใหญ่ในทะเลสาบ แต่ละตัวยาวประมาน 1 ฟุต และบนหลังของมันมีครีบที่ยาวตั้งแต่หัวจนถึงหาง ในฝูงปลาพวกนั้นมีปลาตัวที่เป็นสีทองปะปนอยู่ด้วย เกล็ดมันเป็นสีทองอร่ามเมื่อถูกแสงอาทิตย์   หานเซิ่นตื่นเต้นจนอยากจะกระโดด เพราะมีปลาสีทอง 7-8 ตัวที่ดูแล้วน่าจะเป็นมอนสเตอร์กลายพันธ์ทั้งหมด   “ฮาฮา หนองน้ำแห่งความมืดมันคือสวรรค์ของผมโดยแท้” หานเซินเอาธนูดูมเดย์ออกมาจากหลังของเขา และยิงที่ไปปลาสีทองในน้ำ   ลูกธนูสไนเปอร์ถูกยิงลงไปที่หลังของปลาสีทอง แต่ลูกธนูไม่สามารถทำอะไรเกล็ดของมันได้ มีแค่ฝากรอยถลอกเอาไว้บนเกล็ดสีทองๆของมันเท่านั้น   หานเซิ่นรีบดึงลูกธนูสไนเปอร์กลับมาด้วยเส้นด้ายที่เขาผูกติดไว้กับลูกธนู ตอนนี้ปลาสีทองที่ถูกโจมตีเริ่มว่ายน้ำไปมาอย่างบ้าคลั่ง แต่มันไม่สามารถหาศัตรูของมันเจอได้ มันเลยฆ่าปลาสีเงินที่อยู่ข้างๆไปหลายตัว ครีบบนหลังของมันคมราวกับจะสามารถตัดเหล็กได้   หานเซิ่นขมวดคิ้ว เขาไม่คิดว่าลูกธนูโลหะz 5% จะไม่สามารถเจาะเกล็ดของมันเข้าไปได้   ถ้าดูจากขนาดของปลา หานเซิ่นสามารถกินมันได้วันละตัว ด้วยปลาจำนวนขนาดนี้ นี่เป็นโอกาสที่วิเศษที่เขาจะได้เพิ่มจีโนพ้อยกลายพันธ์ของเขา   “ผมต้องการลูกธนูที่ดีกว่านี้… ต้องเป็นลูกธนูวิญญาณอสูร” หานเซิ่นรู้สึกผิดหวัง ถ้าเขามีลูกธนูตอนนี้ละก็ เขาจะสามารถเพิ่มจีโนพ้อยกลายพันธ์ได้มากจากจำนวนปลาที่อยู่ตรงหน้า   หานเซิ่นยังคงบินวนอยู่เหนือทะเลสาบ เขาไม่สามารถที่จะตัดใจกับปลาจำนวนขนาดนี้ได้ หลังจากที่บินวนไปได้สักพัก ตาของเขาก็เปล่งประกายขึ้นมา เขาบินไปตัดกิ่งไม้ยาวๆมา และใช้มันลากไปในน้ำเพื่อล่อพวกปลา   ปลาสีเงิน และปลาสีทองเริ่มว่ายมาจากทุกทิศทางอย่างรวดเร็ว หานเซิ่นรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะว่าครีบบนหลังของมันแข็งเกินไป ทำให้ปลาพวกนี้ยากที่จะงอตัวได้ ถึงแม้ความเร็วของมันจะสูง แต่พวกมันก็ไม่สามารถเปลี่ยนทิศทางแบบทันทีหรือกระโดดขึ้นมาได้ ทำให้หานเซิ่นสามารถเข้าไปใกล้มากขึ้นโดยไม่ต้องกังวลอันตราย   ลูกธนูโลหะzอาจจะใช้กับมันไม่ได้ผล แต่ถ้าเขาใช้ดาบของชูร่า มันน่าจะพอทำอะไรได้บ้าง เขาอาจจะสามารถฆ่ามันได้ด้วยดาบ   ดาบของชูร่ามีความยาว 4 ฟุต ซึ่งถือว่าเป็นอาวุธที่ไม่ได้มีความยาวมาก ดังนั้นหานเซิ่นจึงตัดกิ่งไม้ที่ดูแข็งแรง และมีความยาวประมาน 6 ฟุตมาติดที่ด้ามของดาบชูร่า เพื่อทำให้มันเป็นเหมือนหอกยาว   หานเซิ่นบินเข้าไปใกล้ผิวของทะเลสาบ และเมื่อปลาตัวสีทองว่ายขึ้นมาบนผิวน้ำ หานเซิ่นแทงหอกลงไป เหมือนกับนักตกปลาที่แทงปลา ดาบของชูร่าตัดเกล็ด และเจาะทะลุเข้าไปถึงเนื้อของมัน หานเซิ่นรู้สึกมีความสุขมาก เขาดึงหอกกลับมา และบินกลับขึ้นไปบนท้องฟ้า   เขาพันดาบชูร่าอีกรอบเพื่อความแน่นหนา ถ้าเขายังใช้มันต่อไปมันอาจจะตกลงไปในน้ำ   ปลาตัวสีทองที่บาดเจ็บกำลังว่ายอยู่ในน้ำอย่างบ้าคลั่ง มันทำร้ายพวกปลาสีเงินที่อยู่ตามทางที่มันผ่าน จนเริ่มอ่อนแรงลงเรื่อยๆ และในที่สุดมันก็ลอยขึ้นมาบนผิวน้ำ   “ปลากฉนากระดับกลายพันธ์ถูกฆ่า ไม่ได้รับวิญญาณอสูร เมื่อกินมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0 ถึง 10 จีโนพ้อยกลายพันธ์”   หานเซิ่นเก็บซากปลาตายขึ้นมาอย่างมีความสุข หานเซิ่นเริ่มเครื่องร้อนแล้ว เขาตัดสินใจจะล่าต่ออีกสัก 3-4 ตัว “ฮาฮา มอนสเตอร์กลายพันธ์ 4 ตัวในวันเดียว นี่มันเป็นเหมือนดินแดนในฝัน” หานเซิ่นหาที่ที่ปลอดภัย และเริ่มแล่เนื้อปลามาทำมันเป็นอาหารทันที โดยเขาใช้เกลือพอกส่วนที่เหลือไว้ด้วย   “ปลากฉนากระดับกลายพันธ์ถูกกิน ได้รับ 1 จีโนพ้อยกลายพันธ์” “ปลากฉนากระดับกลายพันธ์ถูกกิน ได้รับ 1 จีโนพ้อยกลายพันธ์” … ทั้งรสชาติที่ดีของปลา และเสียงในหัวของเขา ทำให้เขาเหมือนอยู่บนสวรรค์     Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/ ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 197 แล้วครับ

ซินเสวียนขอให้หานเซิ่นกลับไปคิดเกี่ยวกับเรื่องโรงเรียนทหารเหยี่ยวดำอีกครั้ง เพราะเขาจะได้ประโยชน์มากมายจากมัน   หานเซิ่นออกจากห้องทำงานของซินเสวียน ‘ซินเสวียนเป็นคนที่มีน้ำใจจริงๆ แต่ผมจะทิ้งแม่กับน้องไปได้ยังไง? ก่อนที่ผมจะอายุถึง 20 ผมควรจะอยู่ที่นี่เพื่อค่อยกลับไปดูแลพวกเขาอย่างสม่ำเสมอ และผมต้องหาเงินไว้ให้มากพอ ก่อนที่จะเข้ากองทัพได้อย่างสบายใจ โดยไม่ต้องห่วงครอบครัวอีก’   หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน หานเซิ่นติดต่อหลินเป้ยเฟิง เพื่อขอให้เขาส่งลูกธนูโลหะzมาให้ เขาต้องการไปที่หนองน้ำแห่งความมืดให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้   หยางม่านลี่พูดถูก สิ่งที่ผมต้องการตอนนี้คือวิญญาณอสูรประเภทธนูและลูกธนู ซึ่งพวกมันจะช่วยให้ผมเป็นสุดยอดนักธนูได้ แต่ตอนนี้ผมไม่มีทั้ง 2 อย่าง   “เซิ่น ฉันเอาลูกสไนเปอร์ที่มีส่วนผสมโลหะz 5%มาให้ นายเอาพวกมันไปใช้ได้” หลินเป้ยเฟิงวางกล่องลูกธนูสไนเปอร์ลงต่อหน้าหานเซิ่น ภายในบรรจุลูกธนู 10 ดอก   “ผมขอแค่ 2 ดอก และส่งคืนให้ถ้าผมสามารถเก็บมันกลับมาได้” หานเซิ่นพูด   “นายเอามันไปทั้งหมดได้เลย นายแค่แบ่งส่วนเนื้อมอนสเตอร์กลายพันธ์ให้ฉันเพิ่มอีกหน่อย และมันจะดีมากถ้ามีเนื้อมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิด้วย”   “อย่าเพิ่งโลภมากเลย ทั้งหมดที่ผมได้น่าจะแค่เนื้อมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ นายเอาลูกธนูที่เหลือกลับไปเถอะ” หานเซิ่นหยิบลูกธนูออกมา 2 ดอก และวางที่เหลือต่อหน้าหลินเป้ยเฟิง   “เซิ่น นายเอามันไปให้หมดเลย ลูกธนูพวกนี้ไม่ได้มีประโยชน์สำหรับฉันเลย นายไม่รู้หรอว่าธุรกิจที่บ้านฉันทำอะไร?” หลินเป้ยเฟิงยืนกรานจะให้ลูกธนู   “ครอบครัวนายมีเหมืองโลหะzด้วยหรอ?” หานเซิ่นมองไปที่หลินเป้ยเฟิงด้วยท่าทางประหลาดใจ   “พวกเราไม่มีเหมืองโลหะz แต่พวกเราร่วมทุนกับบริษัทที่ผลิตโลหะz เหมืองของเรามีโลหะหายากที่ต้องใช้เป็นตัวเสริมในการผลิตอาวุธที่มีโลหะzเกิน7% มันเป็นแร่ที่หายาก และบริษัทที่ผลิตโลหะzส่วนมากก็ต้องการมันทั้งนั้น พวกโลหะzที่เราได้มา ส่วนมากพวกเขาก็ขายให้เราในราคาต้นทุน มันไม่ได้แพงอย่างที่นายคิด นายเอามันไปได้เลย แล้วถ้าต้องการมันอีกในอนาคต บอกฉันได้” หลินเป้ยเฟิงส่ายหัว   “นายเจ๋งมาก!” หานเซิ่นยกนิ้วให้หลินเป้ยเฟิง   หลินเป้ยเฟิงส่ายหัว และพูดว่า “ความจริงพวกโลหะอัลลอยที่ผสมโลหะz ถูกใช้อย่างมากมายในกองทัพ แต่มันหนักเกินไปสำหรับคนธรรมดา ตัวอย่างเช่น เกราะโลหะzที่มีพลังป้องกันสุดยอด แต่มันก็หนักเกินไป ถ้าเทียบกับวิญญาณอสูร แต่ ถ้าเทคโนโลยีก้าวหน้าขึ้นอีก พวกเราอาจจะทำโลหะzมากกว่า 50% ที่น้ำหนักไม่สูงมากได้” “เซิ่น นายไปบอกทีมนายได้ไหมว่าให้ฉันเข้าร่วมด้วย ฉันสามารถจัดหาอาวุธโลหะzให้พวกเขาได้” หลินเป้ยเฟิงพยายามขอ   “โชคไม่ดี ผมคงช่วยอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้” หานเซิ่นยิ้มให้หลินเป้ยเฟิง “จริงๆนายรวย นายน่าจะตั้งทีมของนายเองได้นะ แล้วออกล่าแถวภูเขาน่าจะหามอนสเตอร์กลายพันธ์ได้ไม่ยาก”   “ฉันเหนื่อยมาพอแล้ว พวกที่ใช้เงินจ้างได้ก็มีแต่พวกอ่อนหัดทั้งนั้น ไม่มีใครพึ่งได้จริงๆหรอก และพวกคนมีฝีมือส่วนมากก็ถูกเซินเทียนจื่อจ้างไปหมดแล้ว ถึงแม้ฉันจะรวย แต่ฉันก็ไม่กล้างัดข้อกับกลุ่มสตาร์รี่ ส่วนพวกที่มีพรสวรรค์คนอื่นๆก็ถูกเฉวียนเกอกับซินเสวียนดึงตัวไปหมด” หลินเป้ยเฟิงยิ้มอย่างขมขืน   หานเซิ่นพยักหน้า เขาเข้าใจความรู้สึกของหลินเป้ยเฟิงดี เขาก็เคยโดดเดี่ยวมาก่อน   หานเซิ่นเทเลพร็อทไปในก็อตแซงชัวรี่ และแอบออกจากสตีลอาเมอร์ตอนกลางดึก เพื่อไม่ให้คนของเซินเทียนจื่อสังเกตเห็นเขา หานเซิ่นเดินทางไปที่หนองน้ำแห่งความมืด คนอื่นๆอาจจะเห็นหนองน้ำแห่งความมืดไม่ต่างจากขุมนรก แต่มันคือสวรรค์สำหรับหานเซิ่นที่มีปีกเลือดศักดิ์สิทธิ   ในที่สุดหานเซิ่นก็มาถึงหนองน้ำแห่งความมืดได้โดยไร้ความเสี่ยง เหมือนกับที่เขาคาดไว้บริเวณนี้ไม่มีใครอยู่เลย   หานเซิ่นยังคงระมัดระวังตัว เขาหาจุดลับตาคน และเรียกวิญญาณอสูรดวงทมิฬกับวิญญาณอสูรมังกรปีกม่วงออกมา หลังจากสวมเกราะ และปีกแล้ว เขาเช็คดูอาวุธของเขาอีกครั้ง ก่อนจะเข้าไปในหนองน้ำแห่งความมืด   สิ่งแวดล้อมในหนองน้ำแห่งความมืดเหมือนกับที่คนโพสต์บรรยายไว้ ที่นี้แทบจะไม่มีมอนสเตอร์ประเภทบิน จะมีก็แค่นกที่เหมือนกับซากศพที่นานๆจะโผล่ที ซึ่งเขายังไม่ได้ใช้ลูกธนูแม้แต่ดอกเดียว ถ้านกบินเข้ามาใกล้ เขาจะใช้ดาบของชูร่าฟันมันขาดเป็น 2 ท่อน   ในหนองน้ำมีมอนสเตอร์มีพิษ และแมลงจำนวนมาก หานเซิ่นเห็นมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ มันคือคางคกที่สูงกว่า 3 ฟุต มันดูน่าเกรียดน่ากลัว และรอบๆตัวมันมีพิษปกคลุมอยู่   หานเซิ่นไม่ได้สนใจมัน เพราะถึงเขาจะฆ่ามันได้ มันก็มีขนาดใหญ่เกินกว่าที่เขาจะเอามันกลับไปได้ ถึงเอามันกลับไปได้ก็ต้องใช้เวลาในการกินนานกว่าจะหมด ไม่คุ้มกับจีโนพ้อยอันน้อยนิดที่ได้รับ “นี่มันเป็นสวรรค์จริงๆ”   หลังจากบินมากว่า 2 ชั่วโมง หานเซิ่นก็เห็นมอนสเตอร์กลายพันธ์อีกตัว มันคืองูตัวสีแดงที่กำลังเลื่อยอยู่ในพุ่มไม้ และรอบๆตัวมันมีงูสีขาวและงูดำอยู่เป็นจำนวนมาก   หานเซิ่นไม่ได้เข้าไปใกล้มัน เขาบินอยู่ห่างๆบนอากาศ เพื่อไม่ให้งูสังเกตเห็นตัวเขา   เขาดึงลูกธนูสไนเปอร์ออกมาจากซอง และใช้ธนูดูมเดย์คู่ใจของเขายิงไปที่งูตัวสีแดง   ทันใดนั้นงูตัวสีแดงอ้าปากทันทีเมื่อลูกธนูพุ่งมา ปากของมันมีขนาดใหญ่พอจะเขมือบหนูได้ทั้งตัว แต่เกือบจะทันทีที่มันอ้าปาก ลูกธนูก็พุ่งเสียบท้องของมัน   งูสีแดงตัวบิดไปมาด้วยความเจ็บปวด และส่งเสียงขู่ที่สิ้นหวังออกมา งูสีดำและสีขาวรอบๆตัวมันเริ่มบ้าคลั่ง แต่พวกมันไม่สามารถหาตัวศัตรูเจอ งูตัวสีแดงเลือดออกมากจากท้องของมัน และหยุดดิ้นในที่สุด “ราชางูเขี้ยวปีศาจระดับกลายพันธ์ถูกฆ่า ไม่ได้รับวิญญาณอสูร เมื่อกินเนื้อมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0 ถึง 10 จีโนพ้อยกลายพันธ์”   เสียงที่ได้ยินทำให้หานเซิ่นมีความสุข เขาดึงซากงูขึ้นมาด้วยด้ายที่ผูกติดไว้กับลูกธนู   ด้ายนี้ไม่ได้มีความหนามากกว่าเส้นผม แต่มันผลิตจากเทคโนโลยีขั้นสูง มันแข็งแรง และสามารถรับน้ำหนักได้เป็นตัน น้ำหนักของงูตัวนี้เพียงแค่ 12 ปอนด์ ทำให้ง่ายมากที่เขาจะดึงมันขึ้นมา   Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/ ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 194 แล้วครับ