หานเซิ่นกลับไปที่ห้องของเขา และนั่งหาข้อมูลต่อ เขากำลังอ่านบทความหนึ่งบนกาแลคซี่เน็ต ที่ถูกโพสต์โดยสมาชิกจากเมืองสตีลอาเมอร์เมื่อนานมาแล้ว เขาเคยหนีการไล่ล่าจากมอนสเตอร์แล้วหลงเข้าไปในหนองน้ำแห่งความมืด   หานเซิ่นรู้จักหนองน้ำแห่งความมืด มันอยู่ห่างจากสตีลอาเมอร์ออกไป 200 ไมล์ทางตะวันตกเฉียงใต้ ที่นั่นมีมอนสเตอร์มีพิษอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก ทำให้ไม่ค่อยมีใครเลือกจะไปที่นั้น แม้แต่กลุ่มใหญ่ก็ยังไม่กล้าที่จะที่เข้าไปในหนองน้ำแห่งความมืด   ตามที่ผู้โพสต์บอกไว้ เขาอยู่ในสถานการณ์วิกฤต และต้องหนีเข้าไปใน หนองน้ำแห่งความมืด แต่โชคดีที่เขาสามารถผ่านหนองน้ำแห่งความมืดออกมาได้   เขาใช้เวลาเกือบ 6 เดือน ถึงออกมาจากหนองน้ำแห่งความมืดได้ ในขณะที่คนส่วนใหญ่จมลงไปในบ่อโคลน เขาพยายามหาเส้นทางที่หลีกเลี่ยงมอนสเตอร์ และเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมากที่เขารอดมาได้   ผู้โพสต์บอกเล่าประสบการณ์ต่างๆมากมายในหนองน้ำแห่งความมืด เมื่อเขาเดินเข้าไปในโซนที่มีต้นไม้เบาบาง แต่ต้นไม้แต่ละต้นมีลำต้นที่สูงและหนามาก บนพื้นดินรอบๆต้นไม้เหล่านั้นปกคลุมไปด้วยดอกไม้ที่สวยงามหลากหลายชนิด ในขณะนั้นผู้โพสต์คิดว่าเขาได้ออกมาจาก หนองน้ำแห่งความมืดเรียบร้อยแล้ว แต่เขาพบความจริงๆว่ามันเป็นเพียงแค่พื้นที่แปลกๆในหนองน้ำแห่งความมืดเท่านั้น บนต้นไม้ขนาดใหญ่เหล่านั้นมีรังแตนขนาดใหญ่อยู่จำนวนมาก รังที่เล็กที่สุดมีขนาดพอๆกับเตียงนอนหรูๆในโรงแรมเลยทีเดียว แตนแต่ละตัวที่บินอยู่รอบๆรังมีขนาดใหญ่พอๆกับค้างคาว   เขาฆ่าแตนไปได้กลุ่มหนึ่งทำให้เขารู้ชื่อของมันจากในหัว ชื่อของมันคือ แบล็คสตริงเกอร์ เป็นมอนสเตอร์ระดับโบราณ และเขายังโชคดีได้รับวิญญาณอสูรมาด้วย ซึ่งวิญญาณอสูรของมันคือลูกธนูที่คมกริบ และเคลือบด้วยพิษ หลังจากที่เขาออกมาได้ เขาก็ขายมันให้กับใครบางคนในราคาสูง   ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้เดินเข้าไปลึกกว่านั้น แต่เขาเห็นรังแตนอยู่รังหนึ่งที่มีขนาดใหญ่พอๆกับบ้านหนึ่งหลัง อยู่บนต้นไม้ที่สูงและใหญ่มาก แบล็คสตริงที่บินอยู่บริเวณรังนั้นมีสีแดง เขาเดาว่าแตนสีแดงตัวนั้นน่าจะเป็นมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์   เขาโพสต์รูปของวิญญาณอสูรโบราณที่เขาเคยได้มาลงในเน็ตด้วย ซึ่งเป็นลูกธนูสีดำ ที่มีหัวธนูขนาดใหญ่พอๆกับหนู แต่เป็นสีดำเงาๆเห็นได้ชัดว่าถูกเคลือบด้วยพิษ   ‘น่าสนใจแหะ’ หานเซิ่นคิด ถ้าเป็นเมื่อก่อน หานเซิ่นไม่กล้าที่จะคิดถึงหนองน้ำแห่งความมืด แต่ตอนนี้เขามีปีกวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิ ทำให้เขาน่าจะบินผ่านบ่อโคลนเข้าไปในหนองน้ำแห่งความมืดได้ไม่ยาก และในกรณีที่โดนมอนสเตอร์เล่นงาน เขาก็มีเกราะทองเลือดศักดิ์สิทธิ และวิญญาณอสูรนักฆ่ากระหายเลือด ทำให้เขาไม่น่าจะเสี่ยงมาก   ตามที่ผู้โพสต์เล่ามา มอนสเตอร์มีพิษที่ซ่อนตัวอยู่ในโคลนน่าจะอันตรายที่สุด ส่วนมอนสเตอร์ประเภทบินจะมีแค่แบล็คสตริงเกอร์กับนกที่เหมือนซากศพ ซึ่งเป็นมอนสเตอร์ระดับโบราณเช่นกัน   ‘ไม่รู้ว่าป่าที่คนโพสต์เล่ามาอยู่ส่วนไหนของหนองน้ำแห่งความมืด น่าจะต้องใช้เวลาไม่น้อยกว่าจะหามันเจอ’ หานเซิ่นคิด ในขณะที่เขากำลังโทรไปหาช่างฝีมือดี ที่เขาซื้อลูกธนูเมื่อคราวก่อน   เมื่อพวกเขามาถึงสถานที่นัดพบกันแล้ว หานเซิ่นเอาลูกธนูที่พังให้เขาดู และถามเขาว่าเขาจะซ่อมมันได้ไหม เขาตอบว่า “ไม่ คุณสามารถเชื่อมมันด้วยเครื่องมือ แต่ความแข็ง และสมดุลของมันจะไม่เหมือนเดิม ลูกธนูนี้มันหมดสภาพแล้ว”   “คุณจะเอามันไปรีไซเคิลไหม? มันคือลูกธนูโลหะz 1.2% มันน่าจะมีค่ามั้งถูกไหม?”   “5000 ดอลลาร์” ช่างตอบ   “ผมซื้อมันมา 3 แสนดอลลาร์ แต่โลหะzมีค่าแค่ 5 พันดอลลาร์เองหรอ?” หานเซิ่นถามขณะที่เบิกตากว้าง   “ไม่งั้นคุณก็ต้องเก็บมันไว้เอง” ช่างตอบแบบสบายๆ   “โอเค 5000 ก็ได้” หานเซิ่นคิดว่ายังไงเขาก็ต้องได้วิญญาณอสูรลูกธนู เขาคงไม่ต้องใช้ลูกธนูโลหะzอีกต่อไป   เขาได้รู้มาจากซูเสี่ยวเฉียวว่า ต้นทุนในการผลิตโลหะzนั้นต่ำมาก แต่ที่ราคามันสูง เพราะถูกผูกขาดและปั่นราคา   หานเซิ่นส่งซากลูกธนูให้ช่างไป ขณะที่เขาก็มอบเงิน 5000 ดอลลาร์ให้หานเซิ่น หานเซิ่นเก็บเงินเข้ากระเป๋าไป และถาม “คุณพอจะมีลูกธนูโลหะzที่ดีกว่านี้ไหม?”   ตอนที่เขายิงมังกรปีกม่วงนั้น ลูกธนูปักเข้าไปได้เพียง 3-4 นิ้ว และมังกรก็ตายจากการกระแทกกับพื้น ถ้าเขายิงมันตอนที่มันยังไม่บาดเจ็บมันแทบจะไม่มีผลอะไร ดังนั้นหานเซิ่นไม่ต้องการลูกธนูระดับนี้อีกต่อไป   “ไม่ ลูกธนูโลหะz 1.2%คือสูงสุดที่เรามี แต่ว่าเรามีมีดโลหะz 5% คุณต้องการไหม” ช่างตอบ   “เท่าไหร่” หานเซิ่นรู้ดีว่าโลหะz 5% ไม่ใช่สิ่งที่จะหาซื้อได้ง่ายๆ   “3 แสนดอลลาร์” ช่างตอบ   “3 แสน!นั่นมันราคาลูกธนูโลหะz 1.2% มีดโลหะz 5%ก็ 3 แสนด้วยหรอ?” หานเซิ่นมองไปที่ช่างด้วยความสงสัย   “การทำมีดนั่นง่ายกว่าทำลูกธนูมาก” ช่างอธิบาย   “โอเค ผมซื้อ” หานเซิ่นส่งเงินให้เขาทันที   ถึงราคา 3 แสนมันจะสูงถ้าเทียบกับต้นทุนการผลิต แต่นี่ก็ถือว่าถูกมากถ้าเทียบกับราคาตามร้านปรกติที่ราคามีดโลหะz 5%จะอยู่ที่ 2-3 ล้าน และช่างคนนี้ก็ฝีมือไม่ธรรมดา ลูกธนูที่เขาทำมีคุณภาพสูงกว่าลูกธนูสตาร์ไลท์เสียอีก   “ฉันไม่ได้เอามันมาด้วย ตามมา” ช่างตอบ และเดินเข้าซอยไป   หานเซิ่นตามเข้าไปตามซอยที่ทรุดโทรม และลงไปคลังสินค้าใต้ดินแห่งหนึ่ง หานเซิ่นพบว่ามีเครื่องมือในการผลิต และอุปกรณ์จำนวนมากวางอยู่โดยรอบ ช่างพาหานเซิ่นเข้าไปในห้องห้องหนึ่งที่ดูเหมือนคลังอาวุธ เพราะว่ามีอาวุธหลากหลายชนิดถูกวางเรียงรายอยู่ภายในเต็มไปหมด   ช่างหยิบมีดยาว 8 นิ้วออกมา แล้วโยนมันให้กับหานเซิ่น “อะนี่คือมีดที่พูดถึง เอามันไป และกลับไปได้แล้ว”   หานเซิ่นถูกดึงดูดโดยมีดเล่มหนึ่งที่วางอยู่ตรงผนังฝั่งทิศเหนือ รูปทรงของมีดดูธรรมดา แต่มันเป็นเพียงอาวุธอันเดียวที่วางไว้ที่ผนังฝั่งทิศเหนือ ขณะที่ผนังอีก 3 ด้านนั้นมีอาวุธวางอยู่เต็มไปหมด     Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/ ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 158 แล้วครับ

เฟิงจินซีเสียใจที่เขาไม่ได้ระวัง หน้าเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง เขายังตำหนิตัวเองที่หลงกลหานเซิ่น   “อีก 1 หมื่น” หานเซิ่นหันไปบอกให้เสวียซีจดบันทึก   “อีกรอบ” เฟิงจินซียื่นมือออกไป   เมื่อหานเซิ่นพร้อม เขาก็เล่าเรื่องให้เสวียซีฟังต่อ “มีลูกหมาน่ารักอีกตัวไปเที่ยวที่ทะเลทราย มันเอาน้ำกับอาหารไปเป็นจำนวนมาก และรอบนี้มันพบห้องน้ำ แต่มันก็ยังตาย เธอคิดว่าเป็นเพราะอะไร?”   “ทำไม” เสวียซีคิดอย่างจริงจังแต่เธอไม่ได้คำตอบ   “ฉันกำลังถามเธออยู่นะ” หานเซิ่นไม่สนใจเฟิงจินซี เขาหันไปคุยกับเสวียซี   “ก็ฉันไม่รู้คำตอบ” เสวียซีพูด   “ก็ได้ฉันจะบอกเธอ มันเป็นเพราะว่าหน้าห้องน้ำมีป้ายเขียนไว้ว่า ‘ห้ามปัสสาวะ’ เขียนอยู่ ลูกหมาตัวนี้ก็เลยกระเพาะปัสสาวะแตกตายอีกตัว” เสวียซีหัวเราะออกมา   เฟิงจินซีรู้ดีว่าหานเซิ่นพยายามจะทำให้เขาหลงกล แต่เขาทนไม่ไหวที่หานเซิ่นไม่สนใจเขา “ทำไมนายสนใจที่จะเล่าเรื่องมากกว่า…”   เพียะ! หานเซิ่นตบไปที่หลังมือของเขาอีกครั้ง หลังจากโดนตบไป 3 ครั้ง มือของเฟิงจินซีเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง แต่ทว่าหน้าของเขากับแดงยิ่งกว่ามือเสียอีก “ขออีกครั้ง” เฟิงจินซีกัดฟัน และยื่นมือออกไปอีกครั้ง   หานเซิ่นยื่นมือออกไปประจำตำแหน่ง และเล่าเรื่องต่อ “ลูกหมาน่ารักอีกตัวไปเที่ยวที่ทะเลทราย มันนำอาหารและน้ำไปเป็นจำนวนมาก รอบนี้มันเจอห้องน้ำที่ไม่มีป้ายห้ามปัสสาวะเหมือนคราวก่อน แต่มันก็ยังตาย เธอคิดว่ามันตายเพราะอะไร?”   เฟิงจินซีจับจ้องอยู่ที่ข้อมือของหานเซิ่นตลอดเวลา เขาไม่พูดหรือ หันมองหน้าหานเซิ่นอีกต่อไป เขาจะไม่ยอมให้หานเซิ่นก่อกวนเขาได้อีก   หลังจากหานเซิ่นบอกคำตอบแก่เสวียซีแล้ว เฟิงจิงซีก็ยังคงจ้องมือของหานเซิ่นตลอดเวลา ‘แกจะต้องเจอดีแน่ ถ้าถึงคราวฉันได้เป็นคนตบ’ เฟิงจินซีคิด   เมื่อเห็นว่าเฟิงจินซียังมีสมาธิอยู่ตลอดเวลา หานเซิ่นถอนหายใจ และพูด “จินซี คุณใจเย็นมาก ผมเป็นราชาแห่งเกมมือแดงมาตลอด 10 ปี แต่ไม่เคยมีใครหนีจากการเล่าเรื่องของผมได้ พึ่งมีคุณเป็นคนแรก เยี่ยมจริงๆ”   “หยุดพูดมากสักที รีบๆ…..” เฟิงจินซีพูด และท่าทางของเขาก็เปลี่ยนทันที แต่มันสายเกินไปแล้ว มือของเขาถูกหานเซิ่นตบอีกครั้ง   เฟิงจินซีตัวสั่นด้วยความโกรธ เขาไม่คิดว่าจะหลงกลหานเซิ่นอีกครั้ง “อีกรอบ!” เฟิงจินซีกัดฟันแล้วพูดออกมา ทำให้เสวียซีที่ยืนอยู่ข้างๆเริ่มรู้สึกกังวล   หานเซิ่นยื่นมือออกไปประจำตำแหน่ง คราวนี้เขาไม่ได้เล่าเรื่องให้เสวียซีฟัง เขาพูดกับเฟิงจินซีพร้อมกับยิ้ม “คุณคิดว่าที่ผมชนะได้ เพราะว่าคุณเสียสมาธิอย่างเดียวหรอ?”   เฟิงจินซีไม่สนใจหานเซิ่นโดยสิ้นเชิง ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินที่หานเซิ่นพูด ‘รอบนี้ฉันจะไม่สนใจมันอีกต่อไป ต่อให้ฟ้าจะถล่มลงมา…’ เฟิงจินซีคิด เขาติดสินใจที่จะชนะในรอบนี้ให้ได้ และจะเอาคืนให้สาสม เมื่อตอนที่เขาได้เป็นคนตบ เขาจะเล่าเรื่องให้เสวียซีฟังมั่ง แล้วตบไปที่มือของหานเซิ่น   เมื่อเห็นเฟิงจินซีมุ่งมั่นมาก หานเซิ่นถอนหายใจ และพูดออกมา “จินซี ดูเหมือนว่ารอบนี้คุณจะเอาจริง งั้นช่วยไม่ได้ ผมจะใช้ความสามารถเพิ่มขึ้นอีก 30% เพื่อเล่นกับคุณ” เมื่อได้ยินหานเซิ่นพูดโอ้อวด เสวียซีก็หัวเราะออกมา ในขณะที่เฟิงจินซียังคงจ้องไปที่มือของหานเซิ่น   “จับตาดูให้ดี ผมจะใช้วิชาลับของราชามือแดง…” หานเซินพูด แล้วก็คำรามออกมา   ‘เออ… ฉันจะรอดูว่าแกจะมีลูกเล่นอะไรอีก’ เฟิงจินซีคิดอยู่ในหัว   เพียะ! เฟิงจินซีไม่สามารถดึงมือหลบหานเซิ่นได้ ถึงแม้ว่าครั้งนี้เขาจะมีสมาธิจับจ้องมือของหานเซิ่นอยู่ตลอด   “อีกครั้ง…” เฟิงจินซีไม่ยอมแพ้ เขาสงสัยว่าทำไมเขาถึงหลบไม่ได้ หานเซิ่นต้องใช้ทริคอะไรแน่นอน   “พอก่อนไหม? ผมเป็นราชามือแดง ผมไม่อยากจะรังแกคุณ” หานเซิ่นพูดพร้อมกับถอนหายใจ   “นายคิดว่าฉันจะไม่มีปัญญาจ่ายเงินแค่นี้หรอ? รีบๆเริ่มรอบต่อไปได้แล้ว” เฟิงจินซีรู้สึกเสียหน้ามาก เขาจะไม่ยอมรับความพ่ายแพ้   “แล้วอย่ามาว่าผมที่หลังละกัน” เพียะ! “อีกครั้ง” เพียะ! “อีกครั้ง!” เพียะ!เพียะ!เพียะ!   เฟิงจินซีเกือบจะเป็นบ้า เขาไม่อาจยอมรับความจริงได้ว่ามือของเขาเคลื่อนที่ไม่เร็วพอจะหลบหานเซิ่นได้ ถึงหานเซิ่นจะไม่ได้ใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรเลย แต่เขาก็ยังแพ้ แม้ว่าเขาจะมีสมาธิจดจ่ออยู่กับมือของหานเซิ่นตลอดเวลา เฟิงจินซีไม่สามารถหลบมือของหานเซิ่นได้ ไม่ว่าเขาจะพยายามขนาดไหน   เพียะ!เพียะ!เพียะ! เพียะ! ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เสวียซีรู้สึกช็อค เธอไม่คิดว่าเฟิงจินซีจะแพ้ ตอนแรกเธอรู้สึกกังวลแทนหานเซิ่น แต่ในตอนนี้เธอพบว่าจริงๆแล้วควรจะต้องกังวลแทนพี่ของเธอมากกว่า   เมื่อเฟิงจินซีออกจากบ้านหานเซิ่น มือของเขาบวมเป็นตีนเป็ด และใบหน้าของเขาซีด เขาทั้งโกรธ และอับอาย   “จินซี ไว้มาเล่นมือแดงกันอีกนะ ถ้ามีเวลาว่าง” หานเซิ่นโบกมือลา ขณะที่กำเงินไว้เป็นปึก   เฟิงจินซีเกือบจะตกยานเหาะ เมื่อเขาได้ยินที่หานเซิ่นพูด “กรรมของฉันจริงๆที่ต้องมาเล่นมือแดงกับนาย”   หานเซิ่นอยากจะพูดอะไรต่ออีก แต่ยานเหาะออกไปแล้ว ‘ได้ 1 ล้านมาง่ายๆเลยแหะ ตอนเขาชวนเดิมพันรอบละแสนน่าจะตอบตกลงไปนะ’ หานเซิ่นถือเงินเดินเข้าบ้านไปอย่างมีความสุข   Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/ ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 154 แล้วครับ