ชายหนุ่มพยายามดิ้นร่นเตะไปที่หานเซิ่น ขณะที่โดนหานเซิ่นจับยกขึ้นจากพื้น หานเซิ่นไม่สนใจลูกเตะของเขา เขายังโขกชายหนุ่มด้วยหัวที่เป็นเหมือนวัวของเขา ไม่นานชายหนุ่มก็แน่นิ่งไป เมื่อหานเซิ่นใจเย็นลง เขาก็พบว่าชายหนุ่มตายไปเรียบร้อยแล้ว ใบหน้าของเขาเละ   ด้วยร่างของนักฆ่ากระหายเลือด และเกราะทองเลือดศักดิ์สิทธิของเขา แม้แต่คนที่ฝึกไฮเปอร์จีโนยังไม่สามารถต้านทานพลังอันมหาศาลของมัน   หานเซิ่นคลายร่าง และพบว่าร่างชายหนุ่มนอนจมกองเลือดอยู่ หานเซิ่นเองก็ได้รับบาดเจ็บหนัก กระดูกเขาหักไปหลายซี่   หานเซิ่นไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง นี่ขนาดเขาเปลี่ยนร่าง และใช้เกราะเลือดศักดิ์สิทธิยังบาดเจ็บขนาดนี้ ไฮเปอร์จีโนของชายหนุ่มทรงพลังอย่างไม่น่าเชื่อ ถ้าเขามีวิญญาณอสูรเหมือนกันล่ะก็ หานเซิ่นคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา   หานเซิ่นมองไปที่ร่างของชายหนุ่มอย่างลังเลลังเลก่อนที่จะเข้าไปค้นร่างของเขา มีกระเป๋าเงินที่ไม่มีเงิน แต่มีบัตรเครดิตอยู่หลายใบ มีบัตรขับขี่ทำให้หานเซิ่นรู้ว่าชายหนุ่มชื่อเสวียหลงเหยียน และเขายังพบเมมโมรี่การ์ด หลังจากที่คิดอยู่ชั่วครู่ หานเซิ่นก็ติดสินในทำลายกระเป๋าเงิน และบัตรเครดิต โดยการโยนมันลงไปในบ่อน้ำลึก พร้อมกับร่างของเสวียหลงเหยียน ในขณะที่เก็บเมมโมรี่การ์ดเอาไว้   จระเข้ฟันเหล็กหลายตัวโผล่ขึ้นมาจากน้ำ และเริ่มกัดกินร่างที่ถูกโยนลงไป แม้แต่กระดูกก็ไม่หลงเหลือ   หานเซิ่นบาดเจ็บหนักเกินกว่าจะล่ามอนสเตอร์ต่อ เขากลับไปที่สตีลอาเมอร์ คนของเซินเทียนจื่อ และนักล่าค่าหัวคนอื่นๆต่างพยายามตรวจค้นทุกคนที่เข้ามา แต่โชคดีที่ไม่มีใครมายุ่งกับหานเซิ่น ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะเป็นดอล ผู้คนยังคงพูดถึงเรื่องของดอลอยู่ตามท้องถนน   หานเซิ่นเดินกลับไปที่ห้องของเขา และตรวจดูอสูรฟันทองแดง ขนของมันเป็นสีทองแดงอร่ามเกือบจะทุกส่วนแล้ว คงอีกไม่นานมันจะวิวัฒนาการโดยสมบูรณ์   หลังจากเทเลพอร์ตออกจากกอตแซงชัวรี่ หานเซิ่นไปหาหมอก่อนเป็นอันดับแรก กระดูกของเขาหักอยู่หลายจุด หมอใช้เวลาค่อนข้างนานในการรักษาเขา   โชคดีที่เขายังมีเงิน 1 แสนที่ได้มาจากซูเสี่ยวเฉียว ไม่งั้นเขาคงไม่มีเงินจ่ายค่ารักษาพยาบาล   หานเซิ่นกลับไปที่บ้านหลังจากออกจากโรงพยาบาล เขาปิดประตูล็อคห้อง และหาที่เปิดเมมโมรี่การ์ด เพื่อจะดูข้อมูลของเสวียหลงเหยียนว่าเขาเป็นใคร   เขาใส่มันลงไปในอุปกรณ์เครื่องเล่น หลังจากดูมันไปสักพัก เขาก็แสดงความดีใจออกมา “ศิลปะการต่อสู้ไฮเปอร์จีโน… นี่คือวิดีโอฝึกสอนไฮเปอร์จีโน…” หานเซิ่นหัวเราะออกมาเสียงดัง   ภาพโฮโลแกรมที่อยู่ในเมมโมรี่การ์ดคือ ผู้หญิงกำลังทำท่าแปลกๆ พร้อมกับอธิบายเคล็ดลับของแต่ละกระบวนท่า แถมเธอยังสวยมากซะด้วย หานเซิ่นไม่สนใจสิ่งอื่นเลยเขานั่งดูเธอ   “กายหยก! นี่มันเป็นวิชาที่เจ้าหมอนั่นใช้นี่น่า” หานเซิ่นรู้ดีถึงพลังของกายหยก หลังจากที่เขาปะทะกับเสวียหลงเหยียน ตอนนี้ยิ่งทำให้เขามีความสุขขึ้นไปอีก   เขาขังตัวเองอยู่ในห้องเพื่อดูภาพโฮโลแกรมกว่า 48 ชม ในที่สุดเขาก็จดจำทุกอย่างภายในเมมโมรี่การ์ดได้ และทำลายมัน เขากลัวว่าถ้าเก็บมันไว้จะไม่เป็นผลดี หลังจากดูวิธีการฝึกกายหยก ทำให้รู้ว่าเสวียหลงเหยียนจะต้องเป็นใครสักคนที่ไม่ธรรมดาแน่ๆ   หานเซิ่นฝึกกายหยก ขณะที่เขาฟื้นฟูร่างกายจากอาการบาดเจ็บ เขาคิดมาเสมอว่าถ้าเขาหาเงินได้ เขาจะไปซื้อเคล็ดลับวิชาไฮเปอร์จีโน แต่ที่จะซื้อได้ก็คงมีแต่อันที่ถูกๆ ไม่เหมือนกับกายหยกที่เขาสามารถบอกได้เลยว่ามันเป็นของพรีเมี่ยม   หานเซิ่นตั้งใจฝึกมันอย่างมาก เขารู้ดีถ้าพลาดวิชานี้ไป เขาอาจจะไม่มีโอกาสได้ฝึกไฮเปอร์จีโนระดับนี้อีกเลย หลังจากฝึกไปได้หลายวัน เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาเย็นลง และอุณหภูมิในร่างกายของเขาลดลงไปถึง 35 องศาฟาเรนไฮต์ แต่มันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกไม่สบายตัวแต่อย่างใด แถมมันยังทำให้เขารู้สึกสดชื่น และมีพลังเต็มเปี่ยม   หลังจากนั้นอุณหภูมิของเขาก็ไม่ได้ลดลงไปอีกตลอดการฝึก แต่ผิวของเขาเริ่มนุ่ม และขาวขึ้น   “หานเซิ่น นายอยากจะไปสายหรอ? มันเลยเวลาที่เรานัดกันแล้วนะ รีบๆมาเร็วเข้า นายมัวทำอะไรอยู่!” ภาพโฮโลแกรมของหนุ่มผมยาวหน้าตาหล่อเหลา อายุรุ่นราวคราวเดียวกับหานเซิ่น โผล่ออกมาจากหน้าจอคอม   “เราจะไปที่ไหนกันล่ะ!” หานเซิ่นดีใจที่ได้เห็นซานตันเฟิง พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน และซานตันเฟิงก็เป็นลูกของลุงซานนักกฎหมายนั่นเอง   “ออกมาก่อน พวกเราเกือบจะไปถึงที่นั่นแล้ว” ซานตันเฟิงพูด   “โอเค” หานเซิ่นพยักหน้า และเดินออกประตูไป มียานเหาะส่วนตัวขนาดไม่ใหญ่มาจอดอยู่หน้าบ้านของเขา ซานตันเฟิงโบกมือทักทายเขาจากที่นั่งคนขับ   หานเซิ่นมองเห็นเด็กผู้หญิง และชายหนุ่มอีกคนนั่งอยู่ข้างหลัง ผู้หญิง เธอชื่อ เสวียซี เป็นผู้หญิงที่น่ารัก และอ่อนโยน ส่วนชายหนุ่มอีกคนชื่อ หานฮ่าว ลูกชายของอาหญิงของเขา ที่มาโวยวายเรื่องส่วนแบ่งมรดก   พวกเขาทั้ง 4 คนเติบโตมาด้วยกัน แต่หลังจากที่พ่อของเขาเสียไป หานเซิ่นได้แค่เข้าเรียนในโรงเรียนรัฐใกล้ๆบ้าน ขณะที่คนที่เหลือได้เรียนในโรงเรียนเอกชน   หานเซิ่นพยักหน้าทักทายเสวียซีกับหานฮ่าว หานฮ่าวพูดกับเสวียซีต่อโดยไม่สนใจหานเซิ่น “เธอต้องเห็นดอล เขาเปลี่ยนร่างเป็นอสูรที่มีหัวเหมือนวัวแล้วส่วนล่างเหมือนม้า ในชุดเกราะสีทอง เซินเทียนจื่อ และคนของเขาทำอะไรไม่ได้ นอกจากมองดูเขาวิ่งไป…”   ถ้าชอบเรื่องนี้กดเข้ามาติดตามได้ที่ Fb Page: https://www.facebook.com/SuperGodGene/      

ทันทีที่หานเซิ่นเห็นชายหนุ่มสวมชุดหนังสัตว์ เนื้อตัวมอมแมม กำลังเดินเข้ามาที่บ่อน้ำ   “นาย! มีจระเข้ฟันเหล็กอยู่ในบ่อน้ำ” หานเซิ่นออกมาจากพุ่มไม้ และตะโกนจากระยะไกล เพื่อเตือนชายหนุ่มด้วยความหวังดี และเขาเองก็กลัวว่าชายหนุ่มจะทำให้จระเข้ที่เขาต้องล่าตกใจหนีไปซะก่อน   ชายหนุ่มคนนี้ดูอ่อนล้า และบาดเจ็บสาหัส ถ้าเขาเดินเข้าไปดื่มน้ำจากบ่อน้ำ โดยไม่รู้ว่ามีจระเข้อยู่ในนั้น เขาอาจจะถูกฆ่าตายโดยจระเข้ฟันเหล็กที่ซ่อนตัวอยู่ใต้น้ำ   ขายหนุ่มหันมามองหานเซิ่น ทีแรกเขาตกใจ แต่สักพักเขาก็แสดงท่าทางดีใจออกมา “ที่นี่คือที่ไหน? ผมต้องการไปที่กลอเรียส?” ชายหนุ่มถาม   “กลอเรียส?” หานเซิ่นรู้สึกประหลาดใจ “พวกเราอยู่ในภูเขาเทเค ซึ่งอยู่ทางเหนือของสตีลอาเมอร์ ผมไม่รู้ว่าที่ไหนคือกลอเรียสที่นายพูดถึง”   “สตีลอาเมอร์? ผมมาไกลเกินไปหรอนี่” ชายหนุ่มพึมพำ ก่อนจะเชิดหน้าขึ้น และมองไปที่หานเซิ่น “พาผมไปที่เมืองสตีลอาเมอร์”   หานเซิ่นขมวดคิ้ว เมื่อเขาได้ยินเหมือนชายหนุ่มกำลังสั่งเขา แต่เขาตอบอย่างใจเย็น “คุณต้องเดินไปทางใต้จากที่นี้ ถ้าเกิดว่าคุณไม่ได้เดินช้าเกินไป คุณน่าจะถึงสตีลอาเมอร์ก่อนฟ้ามืด ผมยังต้องล่ามอนสเตอร์ ผมคงจะนำทางคุณไปไม่ได้”   หานเซิ่นเตรียมจะกลับไปประจำที่พุ่มไม้ แต่ทว่าชายหนุ่มกับโจมตีเขาจากด้านหลัง ทำให้เขาเสียการทรงตัว และหัวไปกระแทกกับก้อนหิน จนมีเลือดไหลออกมา   “คุณกำลังทำไร?” หานเซิ่นเอามือปิดแผล และยืนขึ้นมองไปที่ชายหนุ่ม   “อย่าเรื่องมาก พาฉันไปที่เมืองเดียวนี้” ชายหนุ่มมองที่หานเซิ่นอย่างเยือกเย็น   “เวรเอ้ย” หานเซิ่นเรียกหอกวิญญาณอสูรออกมา และแทงไปที่ชายหนุ่มคนนั้น   “วิชาหอกชั้นต่ำ คงได้รับการสอนมาจากโรงเรียนปลายแถว แม้วิญญาณอสูรของฉันจะถูกทำลายไประหว่างทาง แต่ขยะอย่างแกก็ไม่มีทางเทียบฉันได้” ชายหนุ่มมองมาที่หานเซิ่นอย่างเหยียดหยาม และยกฝ่ามือฟันไปที่หอกของหานเซิ่น   ฝ่ามือของเขาดูไม่ธรรมดา มันส่องแสงออกมาราวกับถูกเกะสลักจากหยกขาวทั้งแท่ง   หอกวิญญาณอสูรของหานเซิ่นขาดเป็น 2 ท่อนด้วยฝ่ามือของเขาอย่างง่ายดาย เหมือนใช้มีดฟันท่อนไม้   “ศิลปะการต่อสู้ไฮเปอร์จีโน?!” หานเซิ่นอุทานออกมา ตอนนี้ในมือเขาเหลือหอกเพียงแค่ครึ่งท่อน   วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีไม่สามารถนำมาใช้ที่ก็อตแซงชัวรี่ได้ สิ่งที่นำมาใช้ได้มีเพียงศิลปะการต่อสู้ ศิลปะการต่อสู้ในโลกทุกวันนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กำลังพลังปราณเหมือนอย่างในอดีต แต่ขึ้นอยู่กับจำนวนจีโนพ้อยที่มี ยิ่งมีมากเท่าไรก็ยิ่งใช้วิชาการต่อสู้ได้มีประสิทธิภาพมากขึ้นเท่านั้น   ผลวิจัยพบว่าศิลปะการต่อสู้โบราณสามารถดึงประสิทธิภาพของยีนในร่างกายมนุษย์ออกมา และเพิ่มพลังมหาศาลให้กับผู้ใช้ ศิลปะการต่อสู้รูปแบบใหม่ ที่ได้รับการพัฒนาขึ้นมาเรียกว่า ‘ไฮเปอร์จีโน’   ไฮเปอร์จีโนถูกพัฒนาขึ้นมาจาก ศิลปะการต่อสู้โบราณที่ทรงพลัง และยากจะหาคำอธิบายทางวิยาศาสตร์ การฝึกไฮเปอร์จีโนนั้น ถูกจำกัดอยู่แค่บุคคลระดับสูง และมีเพียงไม่กี่คนที่สามารถบรรลุขั้นสูงๆได้   สำหรับคนที่จบมาจากโรงเรียนรัฐบาลอย่างหานเซิ่น ไฮเปอร์จีโนนั่นไม่มีในหลักสูตร มีเพียงแค่โรงเรียนเอกชนที่มีชื่อเสียงบางแห่งถึงจะสอน ไฮเปอร์จีโนขั้นพื้นฐาน   ถ้าการเก็บจีโนพ้อยเปรียบเสมือนการทำร่างกายให้เป็นเหล็กแล้ว ไฮเปอร์จีโนก็เหมือนการเปลี่ยนเหล็กเป็นมีด การได้รับจีโนพ้อยมาทำให้ร่างกายมีประสิทธิภาพมากขึ้น แต่การจะใช้ร่างกายให้ได้ประโยชน์สูงสุดมันขึ้นอยู่กับวิชาการต่อสู้   “รู้แล้วใช่ไหมว่าแกมันแค่ขยะ ถ้าเทียบกับฉัน” ชายหนุ่มมองไปที่หานเซิ่นแบบดูถูก “นี่เป็นโอกาสสุดท้าย จะนำทางฉันไปหรือว่าจะตายอยู่ที่นี่”   เขายกฝ่ามือขึ้นสูงราวกับว่าจะประหารหานเซิ่น ถ้าหานเซิ่นไม่ทำอะไรสักอย่างคงถูกตัดหัวแน่   “เรื่องอะไรที่ผมจะต้องทำตาม!” หานเซิ่นเรียกเกราะทองเลือดศักดิ์ออกมาสวมใส่ และเตะไปที่ชายหนุ่ม   “แกเลือกทางนี่เองนะ” ชายหนุ่มใช้ฝามือของเขาฟันไปที่คอของหานเซิ่น   เคร็ง! หานเซิ่นลอยกลับมา มีรอยเฉือนสีขาวๆบนเกราะทองของเขา   ชายหนุ่มก็ลอยถอยหลังไปจากลูกเตะของหานเซิ่นเช่นกัน เขามองที่ชุดเกราะของหานเซิ่นด้วยความประหลาดใจ “มันไม่แหลกไปด้วย ‘กายหยก’ของฉัน! ถ้างั้นมันจะต้องเป็นเกราะเลือดศักดิ์สิทธิ์ เศษสวะอย่างแกกับมีของล่ำค่าขนาดนี้ ส่งมันมาให้ฉัน แล้วฉันจะไว้ชีวิตแก”   หานเซินหมุนตัว และเตะไปที่เขาอีกครั้งด้วยความโกรธ   ชายหนุ่มจับขาของหานเซิ่น และจับเขาฟาดลงกับพื้น จากนั้นเขาก็กระโดด แล้วใช้เข่ากระแทกหลังของหานเซิ่น   “อ๊ากกก!” หานเซิ่นส่งเสียงร้องออกมา เขารู้สึกเหมือนกระดูกสั่นหลังของเขาหัก   “สวะก็คือสวะ ถึงแม้จะมีวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิ” ชายหนุ่มเตะไปที่หลังของหานเซิ่นอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับส่งเสียงออกมาอย่างบ้าคลั่ง “ยอมสละวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์ซะ มันไม่เหมาะกับขยะอย่างแก”   “แกนะแก!” หานเซิ่นเลือดขึ้นหน้า เขายกหัวขึ้นมาโขกไปที่หัวของชายหนุ่ม ด้วยเกราะสีทองของเขา เลือดทะลักออกมาจากจมูกของเขา เขาเดินโซเซถอยหลังไป   หลังจากหานเซิ่นได้รับอิสระ เขาก็รีบใช้วิญญาณอสูรเปลี่ยนร่างเป็นนักฆ่ากระหายเลือดทันที และพุ่งเข้าไปปะทะกับชายหนุ่ม   ชายหนุ่มยังคงซัดผ่ามือใส่หานเซิ่นอย่างต่อเนื่อง แต่หานเซิ่นไม่สนใจการโจมตีทั้งหมดที่เข้ามา หานเซิ่นใช้หัวที่เขาเหมือนวัวของเขา โขกหัวของชายหนุ่มอย่างต่อเนื่องๆ พร้อมกับตะโกนเสียงดัง “ใครสวะ? ใครเป็นสวะกันแน่ ไอ้เวรเอ้ย…”   ถ้าชอบเรื่องนี้กดเข้ามาติดตามได้ที่ Fb Page: https://www.facebook.com/SuperGodGene/