“จ้าวย่าหลง หัวหน้ากลุ่มYate สำเร็จการวิวัฒนาการขั้นที่ 3 แล้ว และกำลังเข้าสู่ก็อดแซงชัวรี่ สเปซที่ 4 เขากลายเป็นมนุษย์คนที่ 83 ในประวิติศาสตร์ที่ไปถึงสเปชที่ 4 ของก็อดแซงชัวรี่ได้ เขามีอายุขัยถึง 500 ปี และเขาได้สถานะกึ่งเทพเป็นที่เรียบร้อย” “ล่านเก๋อ อัจฉริยะจากแกเลคซี่เลคอท เข้าสู่สเปชที่ 2 ของก็อดเเซงชัวรี่ โดยการใช้ 100 จีโนพ้อยกลายพันธ์ เขามีอายุขัยถึง 300 ปี และได้รับสถานะผู้วิวัฒนาการ” “สมาชิกของเฮมิงเวย์ สังหารมอนสเตอร์ระดับกึ่งเทพได้เมื่อวานนี้ พวกเขาเป็นกลุ่มแรกที่ล่ามอนสเตอร์ระดับกึ่งเทพสำเร็จ” หานเซิ่นเพิ่งจะเทเลพอร์ตกลับมาจากสตีลอาเมอร์ เขามองดูข่าวบนกระดานข่าวที่สถานีเทเลพอร์ต   “ผู้วิวัฒนาการ ผู้เป็นเลิศ และกึ่งเทพ ด้วยคริสตัลสีดำอันนี้์์ ผมจะไปถึงระดับนั้นหรือก้าวข้ามไป มันจะไม่ใช่ความฝันอีกต่อไป” หานเซิ่นอยู่ระหว่างทางกลับบ้านโดยรถไฟฟ้า   เมื่อเขากลับมาถึงบ้าน ยังไม่ทันที่เขาจะเข้าไปในลานกว้างหน้าบ้าน เขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังมาจากในบ้าน “หลัวซูหลาน คุณต้องการเอาบ้านหลังนี้ไปงั้นหรอ? บ้านหลังนี้เป็นของพ่อแม่ของพวกเรา พี่ชายทั้ง 2 คน รวมถึงฉันมีสิทธิในบ้านหลังนี้ ตอนนี้พี่ใหญ่ก็จากไปแล้ว พวกเราก็อยากจะรังแกคุณหลอกนะ แต่ถ้าคุณจะยึดบ้านหลังนี้ไว้คนเดียวล่ะก็ พวกเราไม่เห็นด้วย”   “ถูกต้องแล้ว” เสียงของชายวัยกลางคนดังขึ้น “บ้านหลังนี้เป็นมรดกจากพ่อแม่ของเรา พวกเราทุกคนมีสิทธิในบ้านหลังนี้ เธอไม่ควรยึดมันไว้คนเดียว ครอบครัวเธออยู่ที่นี่มา 20 กว่าปีแล้ว พวกเธอได้ประโยชน์ไปไม่ใช่น้อย ตอนนี้ถึงเวลาแบ่งมรดกกันแล้ว”   “อย่างที่พี่ชายบอก” เสียงที่นุ่มนวลของชายอีกคน “เธออยู่ที่นี่มามากกว่า 20 ปี พวกเราไม่เคยเก็บค่าเช่า แต่บ้านหลังนี้คือมรดก ยังไงพวกเราก็ต้องแบ่งมัน”   เสียงผู้หญิงพูดต่อ “พวกเราปรึกษาทนาย และประเมินค่าแล้ว บ้านหลังนี้มีค่าประมาน 3 ล้าน พวกเรามีผู้มีสิทธิถือครองมัน 3 คน เพราะฉะนั้นต้องแบ่งกันคนละล้าน ถ้าคุณต้องการบ้านหลังนี้ คุณต้องจ่ายพวกเรามา 2 ล้าน ไม่ก็ขายมันแล้วแบ่งเงินกัน”   “พี่ใหญ่ก็จากไปแล้ว เราก็รู้ว่าคุณกำลังลำบาก เพราะฉะนั้นถ้าขายมันเราจะให้คุณ 1 ล้าน แต่ถ้าคุณต้องการมัน ต้องจ่ายพวกเรา 2 ล้าน เราให้คุณเป็นคนเลือก”   “พวกคุณ อย่างบีบบังคับฉันเลยนะ พวกคุณก็รู้ว่าฉันกำลังลำบาก ฉันไม่มีเงิน 2 ล้านมาให้หลอก” เสียงเศร้าๆของหลัวซูหลาน   “งั้นก็ขายมันซะ” ผู้หญิงอีกคนพูดขึ้นมาทันที   “แล้วพวกเราจะไปอยู่ที่ไหน? หานเซิ่นกับหานเหยียนก็ยังเล็ก และเตรียมจะเข้าโรงเรียน” เสียงวิงวอนของ หลัวซูหลาน   “พี่สะใภ้ นั่นมันไม่มีเหตุผลเลยนะ คุณคิดว่าคุณคนเดียวหรอที่กำลังลำบาก ลูกๆของเราก็กำลังจะต้องเข้าโรงเรียนเอกชน” เสียงของผู้หญิงอีกคน “ตกลงคุณจะขายมันหรือว่าจะให้เงินพวกเรามา”   หานเซิ่นที่กำลังยืนฟังอยู่ข้างนอกโกรธมาก เขาเปิดประตูเข้ามาเห็นแม่ของเขากำลังนั่งร้องไห้ ขณะที่นั่งกอดน้องสาวของเขาอยู่ หานเหยี่ยนน้องสาวอายุ 5 ขวบของเขา เธอกำลังอยู่ในโอมกอดของแม่ แววตาของเธอเต็มไปด้วยความกลัว ข้างๆพวกเธอมี ชาย 2 คนกับหญิง 2 คนกำลังยืนยิ้มอยู่   “พวกคุณกล้าดียังไงมาทวงขอบ้านหลังนี้” หานเซิ่นชี้นิ้วไปที่พวกเขาด้วยความโกรธ “น้า น้าก็เคยมีหนีสิ้นเป็น 10 ล้าน ไม่ใช่พ่อของผมหรอที่เป็นคนช่วย?” “อาก็ด้วย บริษัทของอาล้มละลาย อาไม่ใช่หลอที่มาคุกเข่าขอร้องให้พ่อผมช่วย?”   “และก็อาเองติดหนี้พนันจนเกือบจะฆ่าตัวตาย ใครเป็นคนช่วย?” หานเซิ่นชี้นิ้วไปที่ชายวัยกลางคน “ถ้าพ่อผมไม่เอาเงินมากมายไปช่วยพวกคุณ มีหรอที่เราจะตกอับขนาดนี้”   หานเซิ่นกำมัดแน่น และมองไปที่พวกเขา 4 คน “พวกคุณไม่เพียงไม่มางานศพของพ่อผม แต่ขายบริษัทของครอบครัวเราให้คนอื่น พวกคุณเคยให้เราสักแดงไหม ทำไมพวกคุณยังหน้าด้านมาขอแบ่งบ้านหลังนี้?”   “หุบปากซะ พ่อของเธอทำอะไรที่เขาจำเป็นต้องทำอยู่แล้ว และบริษัทก็เป็นของพ่อพวกเรา เมื่อพ่อเธอตายมันก็ตกเป็นของพวกเรา” อาหานเล่ย พูด   “จริงอยู่ที่พ่อของเธอเป็นประธานบริษัท แต่เมื่อเขาตาย พวกเราเพียงแค่นำเงินที่เราควรได้รับกลับมา ให้เงินเรามาหรือจะขายบ้านหลังนี้ ไม่งั้นก็เจอกันในศาล ยังไงพวกเธอก็แพ้คดี” น้าหานยู่เหมยพูด   หานเซิ่นโกรธจนสั่นไปทั้งตัว เขารู้สึกเจ็บใจแทนพ่อของเขา ที่เคยช่วยเหลือคนพวกนี้จนบริษัทต้องล้มละลาย แต่หลังจากที่เขาตายมีเพียงภรรยาและลูกๆที่ทำพิธีศพให้เขา ไม่เคยมีญาติสักคนมาร่วมงานหรือช่วยเหลืออะไรเลย ทั้งๆที่ตอนที่พ่อของเขายังอยู่ เขาพูดเสมอว่าทุกคนคือครอบครัวเราต้องช่วยเหลือกัน มันเป็นจริงตามที่พวกเขาพูด ถ้าสู้คดีกันในศาลยังไงพวกเขาก็ชนะ แต่หานเซิ่นก็ไม่มีทางจะหาเงินมาให้พวกเขาได้ ถ้าชอบเรื่องนี้กดเข้ามาติดตามได้ที่ Fb Page: https://www.facebook.com/SuperGodGene/

หานเซิ่นกลับไปที่ห้องพักของเขา เขาเริ่มจุดไฟต้มกล้ามและเปลือกของด้วงทมิฬในหม้อ โดยไม่มีเครื่องมือหรือกรรมวิธีอะไรพิเศษแต่อย่างใด เขาเพียงแค่ใช้วิธีการแบบง่ายๆในการสกัดจีโนพ้อยออกมา   เปลือกของมอนสเตอร์ จะใช้เวลา 1-2 ชมในการต้ม หานเซิ่นปิดฝาหม้อ และหยิบคริสตัลสีดำขึ้นมาดู แต่ไม่ว่าเขาจะดูมันยังไงก็ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร ทันใดนั้นเขาก็เหลือบไปเห็นอสูรเกร็ดเขียวขนาดตัวพอๆกับแมวอยู่ในกรงที่มุมห้อง เขาก็เกิดคิดไอเดียบางอย่างขึ้นมาได้   อสูรเกร็ดเขียวเองก็เป็นมอนสเตอร์ระดับต่ำเหมือนกับด้วงทมิฬ หานเซิ่นล่าพวกมันมาทำเป็นอาหารเพื่อเพิ่มจีโนพ้อย แต่หลังจากกินไปได้ระยะหนึ่ง อสูรเกร็ดเขียวก็จะไม่สามารถเพิ่มจีโนพ้อยให้กับเขาได้อีก ทำให้เขาไม่ได้กินเจ้าอสูรเกร็ดเขียวตัวสุดท้ายที่ขังไว้ในกรง เขาเกือบจะลืมมันไปแล้ว โชคดีที่มันยังมีชีวิตอยู่   เขาจับอสูรเกร็ดเขียวขึ้นมาจากกรง แล้วเขาก็ยัดคริสตัลสีดำเข้าไปในปากของมัน มันทำให้เขาประหลาดใจ เมื่อมันเห็นคริสตัลมันรีบกลื่นคริสตัลลงไปอย่างไม่ลังเล   “มันน่าจะมีพลังพิเศษบางอย่างอยู่ในคริสตัลนี่จริงๆ!” หานเซิ่นต้องตกใจ หลังจากที่อสูรเกร็ดเขียวกลืนคริสตัลเข้าไป กรงเล็บของมันงอกยาวออกมา และมันพยายามจะกัดคอของหานเซิ่น   หานเซิ่นขว้างมันกลับเข้าไปในกรง และเฝ้าดูมันอย่างระมัดระวัง เพียงแค่ 1 ชม. ร่างกายของมันฟื้นฟูกลับมาแข็งแรงจากที่ใกล้จะตายอยู่แล้ว แต่ตอนนี้มันกำลังอาละวาดอยู่ในกรง เหมือนวันแรกๆที่เขาเพิ่งจับมันมา   หานเซิ่นนั่งอยู่ข้างๆกรงเพื่อเฝ้าดูการเคลื่อนไหวของมัน เขาตั้งสมมุติฐาน และถ้ามันถูกต้อง เขาอาจะได้ของที่ล้ำค่ายิ่งกว่าวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิ เขาเฝ้ามองมันอย่างใจจดใจจ่อ จนลืมไปว่าเขาต้มเปลือกของด้วงทมิฬอยู่ จนกระทั่งกลิ่นของซุบลอยมาแตะจมูกของเขา   หลังจากเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง เขากลับมาดูเปลือกของด้วงทมิฬสีทองที่ต้มอยู่ในหม้อ เขาเห็นน้ำซุบสีทองกำลังเดือดปุดๆ มันส่งกลิ่นหอมน่ากินออกมา เขาตักน้ำซุบขึ้นมาใส่ถ้วยกำลังจะกิน แต่ทันใดนั้นมีเสียงดังมาจากกรงของอสูรเกล็ดเขียว เมื่อเขาหันไปดูเขาก็ต้องตกใจ เขาเห็นอสูรเกล็ดเขียวกำลังกัดกินกรงเหล็กอยู่   เกล็ดสีเขียวสดใสของมันในตอนแรกเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำ ฟันและกรงเล็บของมันแหลมคมขึ้น มันเกือบจะหลุดออกมาจากกรงอยู่แล้ว ด้วยความตกใจหานเซิ่นชักมีดออกมาจากเอว แล้วรีบวิ่งเข้าไปที่กรง เขาแทงมีดลงไปที่ท้องของอสูรเกล็ดเขียว อสูรเกล็ดเขียวนอนแน่นิ่ง   “อสูรเกล็ดเขียวระดับโบราณถูกฆ่า คุณไม่ได้รับวิญญาณอสูร เมื่อกินอสูรเกล็ดเขียว คุณมีโอกาสได้รับ 0 ถึง 10 จีโนพ้อยโบราณ”   “อสูรเกล็ดเขียวระดับโบราณ มอนสเตอร์โบราณ… คริสตัลนั้นทำให้มอนสเตอร์วิวัฒนาการงั้นหรอ?” หานเซิ่นรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่เกิดขึ้น   โดยไม่รอช้าเขารีบชำแหละอสูรเกล็ดเขียวเพื่อนำคริสตัลออกมา เมื่อเขาหยิบมันขึ้นมา เขาจูบมันโดยไม่สนใจเลือดที่เปื้อนอยู่   “คริสตัลนี่อาจจะเป็นสาเหตุให้ด้วงทมิฬตัวนั้นกลายเป็นด้วงทมิฬเลือดศักดิ์สิทธิ ถ้าอสูรเกล็ดเขียวยังวิวัฒนาการต่อไปมันอาจจะกลายเป็นอสูรเกล็ดเขียวเลือดศักดิ์สิทธิด้วยงั้นหรอ” เขาถือคริสตัลด้วยมือที่สั่น เขากัดลิ้นตัวเองเพื่อให้มั่นใจว่าเขาไม่ได้ฝันไป   หลังจากชื่นชมมันอยู่นาน เขาก็เก็บมันอย่างระวัดระวัง และเริ่มกินชุบเพื่อได้รับจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ ถึงจะไม่มีเครื่องมือหรืออุปกรณ์ในการสกัดจีโนพ้อย แต่ยังดีที่เขาได้ 1 จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิมา   หานเซิ่นเช็คสถานะของตัวเอง หานเซิ่น : ยังไม่วิวัฒนาการ สถานะ : ไม่มี อายุขัย : 200 ปี จีโนพ้อย : 79 ,จีโนพ้อยศักดิ์สิทธิ์ : 8 *ต้องการ100 จีโนพ้อยเพื่อวิวัฒนาการ วิญญาณอสูร : ด้วงทมิฬเลือดศักดิ์สิทธิ ชนิดของวิญญาณอสูรด้วงทมิฬเลือดศักดิ์สิทธิ : ชุดเกราะ   “ชุดเกราะวิญญาณอสูรด้วงทมิฬเลือดศักดิ์สิทธิ จะเป็นยังไงกันนะ” ขณะที่เขากำลังจิตนาการอยู่นั่น มีบางอย่างลอยขึ้นมาในอากาศ มันดูเหมือนเปลือกแข็งของด้วงทมิฬเลือดศักดิ์สิทธิ มันลอยมาที่หน้าอกของหานเซิ่น แล้วเริ่มเปลี่ยนสภาพเป็นของเหลวสีทอง มันเริ่มห่อหุ้มร่างของเขาไว้ ในชั่วพริบตาทั้งร่างของหานเซิ่น รวมทั้งใบหน้าและเส้นผมถูกห่อหุ้มทั้งหมด   ชุดเกราะสีทองอร่ามห่อหุ้มทั้งตัวเขา ดูเหมือนกับชุดเกราะสมัยโบราณ มันดูแข็งแกร่งทนทาน แต่ก็มีน้ำหนักเบา หานเซิ่นรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน   ด้วยพื้นผิวที่เปล่งประกายและรูปลักษณ์ที่งดงาม มันดูราวกับชุดเกราะของโกลเซนต์ ถึงแม้มันจะครอบคลุมทั้งตัว แต่ก็ยังมีจุดอ่อนที่เป็นช่องว่างตามข้อต่อ เหมือนกับด้วง   “นี่เป็นเกราะวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิ์จริงๆหรอเนี่ย มันดูสุดยอดกว่าชุดเกราะวิญญาณอสูรโบราณที่เคยเห็นคนอื่นใส่ลิบลับ” หานเซิ่นรู้สึกตื่นเต้นและดีใจมาก เขาเฝ้าอิจฉาผู้คนในเมืองที่มีชุดเกราะวิญญาณอสูรใส่ เขาไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งเขาจะได้มีโอกาสได้ใส่ชุดเกราะวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิ์ ถ้าชอบเรื่องนี้กดเข้ามาติดตามได้ที่ Fb Page: https://www.facebook.com/SuperGodGene/