หานเซิ่นรวบรวมสมาธิเพื่อสำรวจในจิตของเขา และเขาก็เห็นเคิร์สวูฟ โกลเด้นโกรวเลอร์ โฮลี่แองเจิลและวิญญาณอสูรขั้นสุดยอดอื่นๆกำลังนั่งล้อมเป็นวงกลม พวกมันกำลังจ้องมองของสิ่งหนึ่งด้วยสีหน้าตะกละ   เหมียวกับบีทเทิลไนท์นั่งอยู่ไกลออกไป พวกมันเองก็สนใจของสิ่งนั้นเช่นเดียวกัน แต่อย่างไรก็ตามพวกมันเกรงกลัววิญญาณอสูรขั้นสุดยอดทั้ง 7 ดวง ทำให้พวกมันไม่กล้าเข้าไปใกล้นัก   สายตาของหานเซิ่นจับจ้องไปที่ของสิ่งนั้น ซึ่งมันก็คือคริสตัลสีดำที่เขากินเข้าไป ที่แท้มันก็เข้ามาอยู่ในจิตของเขา   ‘มันเข้าไปอยู่ในจิตของเราได้ยังไง? แล้วเราจะมันออกมาได้รึเปล่า?’ หานเซิ่นพยายามใช้สมาธิอย่างหนัก เพื่อทำให้คริสตัลสีดำขยับ แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน คริสตัลสีดำก็ไม่ขยับเลย มันไม่เหมือนกับวิญญาณอสูรที่จะตอบสนองความคิดของเขา   หานเซิ่นขมวดคิ้ว เนื่องจากคริสตัลสีดำไม่ยอมขยับตามความคิดของเขา มันก็ยากที่จะเอาออกมาได้   ขณะที่เขากำลังครุ่นคิดว่าจะเอามันออกมายังไง ก็มีความคิดหนึ่งเข้ามาในหัวของหานเซิ่น ‘ถ้าเกิดคริสตัลไม่ใช่เพียงแค่ป้อนมอนสเตอร์ได้ แต่มันอาจจะสามารถป้อนวิญญาณอสูรได้ล่ะ?’   หานเซิ่นมองไปรอบๆ และพบว่าเขาขายวิญญาณอสูรไปเกือบทั้งหมดแล้ว เหลือเพียงแค่พวกวิญญาณอสูรขั้นสุดยอด เหมียวและบีทเทิลไนท์ แล้วก็ยังมีพวกวิญญาณอสูรระดับโบราณบางดวงที่เขายังไม่ได้ขายออกไป   พวกวิญญาณอสูรระดับโบราณยืนตัวสั่นอยู่ไกลจากคริสตัลสีดำมาก พวกมันไม่สามารถต้านทานแรงกดดันจากวิญญาณอสูรขั้นสุดยอดได้   หานเซิ่นสั่งให้อสูรฟันทองแดงเดินเข้าไปใกล้ๆคริสตัลสีดำ ซึ่งมันดูจะประหลาดใจมากที่หานเซิ่นเลือกมัน อย่างไรก็ตามมันก็ตัวสั่นอย่างหนักเมื่อถูกวิญญาณอสูรขั้นสุดยอดทุกดวงจ้อง   พวกวิญญาณอสูรขั้นสุดยอดไม่สามารถทำนอกเหนือจากคำสั่งของหานเซิ่นได้ พวกมันทำได้แค่จ้องมองอสูรฟันทองแดงด้วยสายตาอาฆาต   หานเซิ่นเลือกอสูรฟันทองแดงก็เพราะเขาต้องการทดสอบก่อนว่าคริสตัลสีดำใช้กับวิญญาณอสูรได้แบบเดียวกับมอนสเตอร์หรือเปล่า เมื่อหานเซิ่นมั่นใจแล้วว่ามันไม่มีความเสี่ยง เขาถึงจะใช้มันกับวิญญาณอสูรขั้นสุดยอด   ขณะที่อสูรฟันทองแดงเดินเข้าไปใกล้คริสตัลด้วยความกลัว แต่อยู่ๆก็มีวิญญาณอสูรดวงหนึ่งเคลื่อนไหวในทันที และคว้าคริสตัลสีดำก่อนที่อสูรฟันทองแดงจะได้มันไป ซึ่งวิญญาณอสูรดวงนั้นก็คือโฮลี่แองเจิล   หานเซิ่นขมวดคิ้ว เขารู้สึกตั้งแต่วิวัฒนาการแล้วว่าโฮลี่แองเจิลเปลี่ยนไป นี่เป็นอีกครั้งที่หล่อนทำไปโดยหานเซิ่นไม่ได้สั่ง แม้หล่อนจะทำนอกเหนือคำสั่ง แต่หล่อนก็ยังไม่กล้าที่จะกินมันเข้าไป   ตอนแรกหานเซิ่นคิดจะสั่งให้โฮลี่เเองเจิลปล่อยคริสตัลสีดำ แต่เขาลังเลเมื่อเห็นโฮลี่เเองเจิลหันมามองเขาด้วยสายตาที่ออดอ้อน เหมือนว่าหล่อนอยากจะได้มันมาก   เมื่อคิดถึงความจริงที่ว่าโฮลี่แองเจิลยังสามารถวิวัฒนาการต่อได้อีก หานเซิ่นก็ตัดสินใจให้หล่อนได้มันไป เนื่องจากหล่อนต้องการมันมากแสดงว่ามันไม่น่าจะมีอันตราย และหานเซิ่นก็ไม่อยากจะขัดใจหล่อนด้วย   เมื่อหานเซิ่นให้เธอใช้มันได้ โฮลี่เเองเจิลก็ดูจะดีใจมาก เธอรีบกลืนคริสตัลสีดำเข้าไปทันที   หานเซิ่นอึ้ง ถ้าเขารู้ว่ามันมีวิธีการใช้แบบนี้ด้วย เขาก็ไม่จำเป็นต้องเสี่ยงกลืนคริสตัลสีดำเข้าไปด้วยตัวเองเลย เขาแค่เรียกวิญญาณอสูรออกมา และสั่งให้มันกินเข้าไปก็ได้   ‘เรามันยังอ่อนหัดเกินไป คราวหน้าต้องคิดอะไรให้รอบครอบกว่านี้’ หานเซิ่นตำหนิตัวเอง ครั้งนี้เขายังโชคดีที่ไม่ได้รับอันตรายจากการกินมันเข้าไป   หลังจากที่โฮลี่แองเจลกลืนคริสตัลสีดำเข้าไปแล้ว ร่างกายของหล่อนก็ส่องแสงออกมา มันเป็นออร่าที่ดูศักดิ์สิทธิมาก ราวกับว่าหล่อนลงมาจากสวรรค์ ออร่าเปลี่ยนสภาพกลายเป็นคล้ายๆกับรังไหม และห่อหุ้มตัวโฮลี่แองเจิลไว้ หลังจากนั้นทุกอย่างก็เงียบสงบอีกครั้ง รังไหมกำลังขยับอยู่ในจิตของหานเซิ่น มันกำลังเต้นเป็นจังหวะคล้ายๆกับจังหวะการเต็นของหัวใจ   พวกวิญญาณอสูรขั้นสุดยอดแสดงความผิดหวังออกมาอย่างชัดเจน พวกมันไม่พอใจที่โฮลี่แองเจิลทำนอกเหนือคำสั่ง แต่หล่อนก็ยังได้มันไป แต่ที่ดูจะผิดหวังมากที่สุดก็คืออสูรฟันทองแดงที่เกือบจะได้มันไปอยู่แล้ว   หานเซิ่นมองดูรังไหมที่เกิดจากแสงของออร่ารวมตัวกัน แต่หลังจากดูไปสักพักเขาก็ยังไม่เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของมัน หานเซิ่นคิดว่ามันน่าจะต้องใช้เวลา   ‘สงสัยจริงๆว่าโฮลี่แองเจิลจะเป็นยังไงหลังจากที่วิวัฒนาการเสร็จ?’ หานเซิ่นรู้สึกตื่นเต้น   คริสตัลสีดำที่ใช้ป้อนมอนสเตอร์ แต่ตอนนี้มันกับสามารถป้อนให้วิญญาณอสูรกินได้ด้วย ถ้าคริสตัลสีดำสามารถทำให้วิญญาณอสูรระดับกลายพันธ์กลายเป็นเลือดศักดิ์สิทธิได้ล่ะก็ มันจะเป็นอะไรที่วิเศษมาก   แม้หานเซิ่นจะมีระดับความแข็งแกร่งที่สูง แต่เขาก็ยังต้องใช้เวลาก่อนที่จะสามารถฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 ได้ มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 โดยปรกติแล้วจะมีระดับความแข็งแกร่งมากกว่า 100 ส่วนมอนสเตอร์ขั้นสุดยอด หานเซิ่นเองก็ยังไม่แน่ใจ เพราะยังไม่เคยมีใครฆ่ามันได้ หานเซิ่นเลยไม่รู้ว่ามันจะแข็งแกร่งขนาดไหน   ถ้าคริสตัลสีดำสามารถเปลี่ยนวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิของก็อตแซงชัวรี่เขต 2 เป็นวิญญาณอสูรขั้นสุดยอดได้ หานเซิ่นก็จะไม่ต้องลำบากในการล่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดในก็อตแซงชัวรี่เขต 2   แต่อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้ก็แค่ความคิดของหานเซิ่น เขายังไม่รู้ว่าผลจริงๆของมันเป็นยังไง เขาต้องรอให้โฮลี่แองเจิลวิวัฒนาการเสร็จ   หลังออกจากเครื่องสแกน หานเซิ่นมองซีโร่ที่กำลังยืนรอเขาอยู่ข้างนอก และคิด ‘ครั้งนี้ฉันจะเข้าไปในก็อตแซงชัวรี่อีกครั้ง และฉันจะถูกส่งไปที่ก็อตแซงชัวรี่เขต 2 ทันที ดังนั้นไม่มีทางที่เธอจะตามฉันไปได้อีกต่อไป’   เพื่อจะกำจัดการติดตามของซีโร่ หานเซิ่นสูดลมหายใจเข้าลึก และเดินเข้าไปในเครื่องเทเลพอร์ต   นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะเทเลพอร์ตไปยังก็อตแซงชัวรี่เขต 2 ดังนั้นสถานที่ที่เขาเทเลพอร์ตไปจะถูกสุ่ม หานเซิ่นกำลังสวดภาวนาขอให้เขาถูกส่งไปใกล้ๆเมืองที่มนุษย์ครอบครองอยู่ ซึ่งมันจะทำให้ง่ายที่จะเก็บจีโนพ้อย และวิวัฒนาการ   ถ้าโชคไม่ดีถูกส่งไปยังที่ที่มีแต่มอนสเตอร์ล่ะก็ มันจะยากสำหรับเขาที่จะรอดชีวิต ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเก็บจีโนพ้อย   ‘ถ้าพระผู้เป็นเจ้าได้ยิน โปรดช่วยให้ผมถูกส่งไปจุดดีๆด้วยเถอะ’ หานเซิ่นภาวนากับสิ่งศักดิ์สิทธิ ก่อนที่เขาจะเริ่มใช้เครื่องเทเลพอร์ต   หลังจากเทเลพอร์ตมาแล้ว หานเซิ่นก็ไม่ได้อยู่ในเครื่องเทเลพอร์ตอีกต่อไป ตอนนี้เขาอยู่ในถ้ำน้ำแข็งขนาดใหญ่   รอบๆตัวเขามีแต่น้ำแข็งที่เหมือนกับแก้ว มันอาจจะถูกแช่แข็งมาเป็นร้อยๆปีแล้ว มีแทงน้ำแข็งงอกออกมาจากพื้นและเพดาน ที่นี่ไม่มีอะไรนอกจากน้ำแข็ง และก็เครื่องเทเลพอร์ตใต้เท้าหานเซิ่น   “นี่มันบ้าอะไรเนี่ย…?” หานเซิ่นมองไปรอบๆ และเห็นว่ามีรูอยู่รูเดียวที่จะพาเขาออกไปภายนอกได้ หานเซิ่นกำลังสงสัยว่าภายนอกถ้ำจะเป็นยังไง   มันเป็นไปไม่ได้ที่มนุษย์จะสร้างเมืองในสถานที่แบบนี้ แม้จะมีมนุษย์อยู่ที่นี่ มันก็มีความเป็นไปได้สูงที่พวกเขาจะอยู่กันในถ้ำมากกว่า   ก่อนที่หานเซิ่นจะเดินออกไป เขาก็เห็นเครื่องเทเลพอร์ตทำงาน และก็มีใครอีกคนถูกส่งมาที่เดียวกับเขา  

  หานเซิ่นช็อคกับคำว่า ‘คิงสปิริต’ ตอนนี้ก็อตแซงชัวรีก็ถูกค้นพบมาตั้งนานแล้ว ในหมู่มนุษย์มีผู้ที่วิวัฒนาการแล้วจำนวนมาก ความจริงแล้วประชากรส่วนใหญ่ของมนุษย์คือผู้วิวัฒนาการ   ผู้ยังไม่วิวัฒนาการโดยปรกติจะอายุประมาน 16-30 ขณะที่ผู้วิวัฒนาการจะมีช่วงอายุตั้งแต่ 20-300 ปี ประชากรส่วนมากจะมีอายุอยู่ในช่วงนี้ มีเพียงประชากรส่วนน้อยเท่านั้นที่สามารถวิวัฒนาการเป็นผู้เป็นเลิศได้   มันไม่ใช่เพราะผู้วิวัฒนาการไม่สามารถเก็บจีโนพ้อยให้ครบ 100 ได้ แต่เป็นเพราะก็อตแซงชัวรี่เขต 3 เป็นสถานที่ที่อันตรายเกินไป ถ้าระดับความแข็งแกร่งต่ำเกินไป พวกเขาจะมีโอกาสรอดชีวิตต่ำมาก เมื่อเข้าไปในก็อตแซงชัวรี่เขต 3   ซึ่งมันเป็นเหตุผลหลักๆที่ทำให้คนเลือกที่จะอยู่ในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 กันมากกว่า ทำให้ประชากรส่วนมากของมนุษย์ก็คือผู้วิวัฒนาการ แต่อย่างไรก็ตามในบรรดาพวกเขา รวมถึงคนที่วิวัฒนาการด้วยจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิเต็ม หานเซิ่นยังไม่เคยได้ยินว่าจะมีใครได้รับร่างการที่มีชื่อเรียกมาก่อน   ผู้วิวัฒนาการด้วยจีโนพ้อยกลายพันธ์จะได้รับร่างกายกายพันธ์ ขณะที่ผู้วิวัฒนาการด้วยจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิจะได้รับร่างกายเลือดศักดิ์สิทธิ พวกมันจะไม่มีชื่อเรียก   แต่ทว่าหลังจากที่หานเซิ่นได้รับร่างกายขั้นสุดยอดมาแล้ว มันกับมีชื่อซึ่งก็คือ ‘คิงสปิริต’ เป็นเรื่องที่ทำให้หานเซิ่นประหลาดใจและตื่นเต้นมาก แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่ามันหมายความว่ายังไง   เขาเช็คข้อมูลคำแนะนำของร่างกายขั้นสุดยอดคิงสปิริต แต่มันอธิบายสรุปด้วยข้อความแค่ 1 ประโยค   คิงสปิริต : ราชาผู้ควบคุม ทุกสปิริตจะนอบน้อม   มันเป็นประโยคธรรมดาๆ แต่มันก็ทำให้ท่าทีของหานเซิ่นเปลี่ยนไปทันที เพราะในตอนนี้มีความคิดมากมายไหลเข้ามาในหัวของหานเซิ่น   ในก็อตเเซงชัวรี่เขต 2 มีหลายอย่างที่แตกต่างจากเขต 1 ที่นั่นไม่มีเมืองของมนุษย์โดยธรรมชาติเหมือนเขต 1 รอบๆบริเวณเครื่องเทเลพอร์ตอาจจะไม่มีอะไรเลยก็ได้ มนุษย์จะต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อให้ได้เมืองมา   มอนสเตอร์ในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 จะเป็นระบบระเบียบมากกว่าในเขต 1 และเมืองหลายๆเมืองจะถูกพวกสปิริตยึดครองอยู่ ซึ่งเรื่องว่า ‘เมืองสปิริต’   สปิริตแตกต่างจากมอนสเตอร์ทั่วๆไป พวกมันส่วนมากจะมีรูปร่างคล้ายมนุษย์ พวกมันมีได้ทั้งหญิงและชาย ร่างกายของพวกมันไม่ได้สร้างมาจากเนื้อเหมือนกับมอนสเตอร์ตัวอื่นๆ ถ้าหากสปิริตสโตนไม่ถูกทำลาย พวกมันก็เรียกได้ว่าเป็นอมตะ   ตราบใดที่ในเมืองยังมีสปิริตโตนอยู่ พวกสปิริตสามารถเกิดมาใหม่ได้เรื่อยๆ   ยิ่งกว่านั้นสปิริตจะมีความสามารถในการควบคุมมอนสเตอร์ ตราบใดที่เมืองเป็นของสปิริต มอนสเตอร์ส่วนมากที่อยู่แถวเมืองนั้นจะถูกสปิริตควบคุม และสร้างเป็นกองทัพมอนสเตอร์ขึ้นมา   แน่นอนว่ามอนสเตอร์ระดับสูงจะไม่ถูกสปิริตที่มีระดับต่ำกว่าควบคุม สถานะของสปิริตจะวัดจากความสามารถในการควบคุมมอนสเตอร์ของพวกมัน   ภายใต้การควบคุมจากสปิริต เป็นเหตุให้มีเหตุการณ์มอนสเตอร์บุกโจมตีเมืองของมนุษย์เกิดขึ้นบ่อยๆ ถ้ามนุษย์ไม่แข็งแกร่งพอ เป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะถูกฆ่าในก็อตแซงชัวรี่เขต 2   มนุษย์จะต้องฆ่าสปิริตที่ป้องกันเมือง และเข้าไปทำลายสปิริตสโตน แน่นอนว่าใครก็ตามที่สามารถครอบครองสปิริตสโตนได้ พวกเขาจะมีโอกาสได้รับความภักดีจากสปิริต   อย่างไรก็ตาม สปิริตจะไม่ยอมเชื่อฟังมนุษย์ง่ายๆ ยิ่งเป็นสปิริตระดับสูงๆ มนุษย์ก็ยิ่งได้ความภักดีจากมันยากขึ้น สปิริตส่วนมากจะยอมทำลายสปิริตสโตนของมันมากกว่าที่มันจะยอมก้มหัวให้กับมนุษย์ ดังนั้นมีคนจำนวนน้อยมากที่มีสปิริตสโตนไว้ในครอบครอง   สปิริตแตกต่างจากวิญญาณอสูร วิญญาณอสูรคือเครื่องมือที่ต้องการมนุษย์ใช้มัน แต่สปิริตมีความคิดเป็นของตัวเอง และมีสติปัญญาที่สูง แต่อย่างไรก็ตามสปิริตที่ยอมจำนนต่อมนุษย์ พวกมันจะสูญเสียความสามารถในการควบคุมมอนสเตอร์ แต่พวกมันจะได้รับความสามารถในการใช้วิญญาณอสูรมาแทน สปิริตที่ยอมจำนนต่อมนุษย์แล้ว พวกมันจะมีความจงรักภักดีกับเจ้านาย แม้แต่ความเป็นตายของพวกมัน เจ้านายของพวกมันก็จะตัดสินใจได้   มนุษย์จำนวนมากอยากจะมีสปิริตไว้ในครอบครอง ใครก็ตามที่มีสปิริตไว้ใช้จะดูมีหน้ามีตาในสังคมมาก ถ้าคำว่า ‘สปิริต’ ในชื่อ ‘คิงสปิริต’ หมายถึงสปิริตอย่างเดียวกันล่ะก็ นั่นความหมายหานเซิ่นสามารถขอให้สปิริตจงรักภักดีกับเขาได้งั้นหรอ? ถ้าเป็นแบบนั้นมันจะเป็นความสามารถที่สุดยอดมาก   อย่างไรก็ตามนี่ก็แค่ข้อสงสัยของหานเซิ่น เขายังไม่รู้ว่าจริงๆแล้วมันเป็นยังไงกันแน่ เขาต้องทดลองด้วยตัวเองในตอนที่เขาเข้าไปในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 และได้เจอสปิริต   แม้หานเซิ่นจะมีความสุขมาก แต่เขาก็ยังดีใจได้ไม่สุด เพราะเขายังต้องกังวลเกี่ยวกับคริสตัลสีดำ   หานเซิ่นอยากเทเลพอร์ตกลับไปสหพันธ์ดวงดาว เพื่อทดสอบระดับความแข็งแกร่ง แต่ก่อนที่เขาจะแก้ปัญหาเรื่องคริสตัลสีดำได้ เขาไม่สามารถไปไหนได้ตอนนี้   หลังจากขึ้นมาจากบ่อแห่งการวิวัฒนาการ หานเซิ่นก็รู้สึกว่าอากาศเหมือนจะหนักขึ้นกว่าเดิม สิ่งที่ไม่บริสุทธิ์เริ่มไหลเข้าไปในร่างกายของหานเซิ่นเหมือนกับฝุ่น   มันทำให้หานเซิ่นเข้าใจได้ในทันทีว่าทำไมผู้วิวัฒนาการถึงไม่อยากจะอยู่ในก็อตแซงชัวงรี่เขต 1 นาน หลังจากที่วิวัฒนาการแล้ว หลังจากที่วิวัฒนาการร่างกายของพวกเขาจะบริสุทธิ์มาก แต่ถ้าพวกเขายิ่งอยู่ในก็อตแซงชัวรี่เขต 1 นานเท่าไหร่ ร่างกายของพวกเขาก็จะยิ่งถูกป่นเปื้อน ทำให้ร่างกายของพวกเขาไม่บริสุทธิ์อีกต่อไป   ถ้าร่างกายป่นเปื้อนเพียงแค่เล็กน้อย มันก็จะไม่มีผลอะไรมาก อย่างไรก็ตามถ้าผู้วัฒนาการอยู่นานเกินไป ความบริสุทธิ์ของร่างกายจะไม่สามารถฟื้นคืนกลับมาเหมือนเดิมได้อีก   หานเซิ่นไม่คิดจะอยู่ก็อตแซงชัวรี่เขต 1 นานนัก เขาต้องทำธุระทุกอย่างให้เสร็จแล้วเขาจะไปก็อตแซงชัวรี่เขต 2 ทันที ตอนนี้เขาเหลืองานเพียงอย่างเดียวที่ต้องจัดการ   หลังจากกลับมาที่ห้อง หานเซิ่นถือคริสตัลสีดำอยู่ในมือ หลังจากที่มองมันอยู่นาน หานเซิ่นกัดฟัน และเอามันใส่เข้าปากไป   หานเซิ่นกำลังยืนอยู่หน้าเครื่องเทเลพอร์ต ถ้าเกิดมีอะไรเกิดขึ้น เขาจะรีบเทเลพอร์ตออกจากก็อตแซงชัวรี่มันที เนื่องจากซินเสวียนยังเป็นหัวหน้าสถานีอยู่ เขาน่าจะขอให้เธอช่วยพาไปส่งโรงพยาบาลได้ ถ้าไม่ไหวจริงๆ   แน่นอนว่านั่นเป็นกรณีที่เลวร้ายที่สุด ถึงจะมีใครรู้เรื่องคริสตัลสีดำนี้เข้า มันก็ยังดีกว่าเขาต้องตาย   แต่ทว่าเรื่องที่หานเซิ่นกังวลอยู่ไม่ได้เกิดขึ้น เขากลืนมันลงไปเหมือนกับกลืนหินธรรมดาๆ เขาไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรเกิดขึ้นหรือแตกต่างจากตอนที่ยังไม่ได้กินเลย   ไม่ร้อน ไม่เย็นหรือให้ความรู้สึกใดๆ มันแทบจะเหมือนว่าเขาไม่ได้กินอะไรเข้าไปเลย   หานเซิ่นยังไม่กล้าประมาท เพราะมีวัตถุหรือแร่ธาตุมากมายในจักรวาลที่อาจจะส่งผลเสียต่อร่างกายในระยะยาว ซึ่งมันอาจจะทำให้เขาป่วยหนักหรือตายได้   หานเซิ่นสูดลมหายใจเข้าลึก และมองไปรอบๆห้อง เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรเหลือในห้องยกเว้นซีโร่ หานเซิ่นยิ้มให้ซีโร่ที่กำลังยืนมองเขาด้วยดวงตากลมโต และเขาก็เทเลพอร์ตออกจากก็อตเเซงชัวรี่   ซีโร่ตามหานเซิ่นออกไปด้วย แต่หานเซิ่นไม่ได้สนใจเธอ เขาวิ่งไปที่ห้องที่มีอุปกรณ์สแกนร่างกายภายในสถานี และรีบเข้าไปในเครื่องสแกนทันที   หลังจากที่ดูภาพโฮโลแกรมจากเครื่องสแกนแล้ว หานเซิ่นก็อึ้ง เขาลองสแกน 2 ครั้ง แต่ผลก็ออกมาเหมือนเดิม ไม่มีคริสตัลสีดำอยู่ในร่างกายเขา   ‘ขนาดกินเข้าไปยังเอาออกมาไม่ได้อีกหรอเนี่ย?’ หานเซิ่นผิดหวังอย่างแรง ในอดีตที่ผ่านมาเคยมีคนรีบเทเลพอร์ตออกมาทันที หลังจากที่กลืนเนื้อของมอนสเตอร์เข้าไป พวกเขามีความคิดที่จะเอาเนื้อออกมาที่สหพันธ์ดวงดาว อย่างไรก็ตามถึงพวกเขาจะรีบเทเลพอร์ตออกมาทันที แต่เนื้อมันก็ไม่ยอมออกมาด้วย พวกมันยังคงอยู่ในห้องของพวกเขาต่อไป หานเซิ่นคิดว่าคริสตัลสีดำก็คงอยู่ในห้องของเขาที่สตีลอาเมอร์ต่อไป   แต่ทว่าหานเซิ่นก็รู้สึกว่ามีสิ่งผิดปรกติเกิดขึ้น เขาให้ความสนใจกับร่างกายจนลืมให้ความสนใจกับจิต หานเซิ่นลองใช้สมาธิ และเขาก็พบว่ามีบางอย่างในจิตของเขาผิดปรกติไป