“นั่น..” หานเซิ่นรู้สึกดีใจมากเมื่อมองเห็นภูเขารูปทรงประหลาด นอกเหนือจากเกาะลึกลับแล้ว สถานที่ที่การันตีว่าจะได้วิญญาณอสูรแน่ๆก็คือรังของมอนสเตอร์   จำนวนมอนสเตอร์ในก็อตแซงชัวรี่มีมากจนแทบจะเรียกได้ว่าไม่จำกัด ในพื้นที่หนึ่งแม้มอนสเตอร์จะถูกฆ่าไปแล้วก็จะมีมอนสเตอร์เกิดขึ้นมาใหม่   มนุษย์ศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับเรื่องนี้มานาน และได้ข้อสรุปว่ามอนสเตอร์บางชนิดไม่ได้มาจากการขยายพันธ์แบบปรกติ แต่มันเกิดมาจากสิ่งที่มนุษย์เรียกว่า ‘รัง’   รังของมอนสเตอร์โดยปรกติจะซ่อนอยู่ลึกลงไปเป็นหมื่นๆฟุตใต้พื้นดิน มอนสเตอร์จำนวนมากจะกำเนิดมาจากรัง   มนุษย์ยังไม่แน่ใจว่ารังพวกนี้มันเกิดขึ้นมาได้ยังไง และมอนสเตอร์ที่เกิดจากรังจะเดินทางกะจัดกระจายไปยังที่ต่างๆแบบสุ่ม มนุษย์พบว่ามีบางรังที่อยู่บนดินเหมือนกัน หลังจากศึกษาค้นคว้ามานาน มนุษย์ก็ได้พบว่าในรังแต่ละรังนั้นจะมีไข่ประจำรังอยู่ และถ้าใครก็ตามที่ทำลายไข่นั้นได้จะได้รับวิญญาณอสูรแบบ100%   ลำพังไข่ไม่ได้มีความอันตรายอะไร แต่โดยปรกติแล้วมักจะมีมอนสเตอร์จำนวนมากอาศัยอยู่ในรัง ซึ่งมันทำให้ยากที่จะเข้าไปทำลายไข่   ถ้าโชคดีก็อาจจะมีแค่มอนสเตอร์สามัญหรือโบราณอยู่ภายในรัง แต่ถ้ามีมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิอยู่ในรังละก็เตรียมตัวรับศึกหนักได้เลย   แต่สำหรับคนที่สามารถฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิได้ด้วย แน่นอนว่ามันต้องเป็นเรื่องที่ดี เพราะเขาจะมีโอกาสได้วิญญาณอสูรจากมอนสเตอร์ตัวนั้นอีกด้วย   โดยปรกติแล้วแทบจะไม่มีรังอยู่บนพื้นดินเลย ซึ่งรังที่อยู่บนพื้นดินนั้นจะมีลักษณะเฉพาะตัว มันจะเกิดบนพื้นที่ที่มนุษย์เรียกมันว่า ‘ดอกบัวเเห่งชีวิต’   ดอกบัวเเห่งชีวิตเกิดจากการรวมตัวกันของชั้นหินในภูเขา ซึ่งทางเข้ารังจะอยู่ตรงกลางของดอกบัว ตามที่หานเซิ่นเคยอ่านในเน็ตมา มอนสเตอร์ภายในรังจะไม่ออกมาตรงๆ จนถึงตอนนี้มนุษย์ก็ยังไม่รู้ว่าพวกมอนสเตอร์ในรังกระจัดกระจายไปทั่วก็อตแซงชัวรี่ได้ยังไง   แต่ทว่าทางเข้ารังนี้ถูกปิดล้อมด้วยฝูงโกสอายแบร์ สวี่ยู่เหยียนและคนอื่นคงไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เลยทำให้แผนการของพวกเธอต้องล้มเหลว   หานเซิ่นยังไม่ตระหนักว่าเหตุผลจริงๆที่พวกเขายังไม่ได้เข้าไปในรังก็เพราะเครื่องมือหรืออุปกรณ์สำคัญของพวกเขาสูญหายไประหว่างถูกมอนสเตอร์ในทะเลโจมตี   ‘เนื่องจากพวกคุณล้มเหลวไปแล้ว ผมก็ควรจะเข้าไปก่อน’ หานเซิ่นกำลังคิดอยู่ว่าจะเข้าไปในรังยังไงดี   เดิมที่หานเซิ่นต้องการจะล่าโกสอายแบร์กลายพันธ์ เพื่อนำไปแลกกับวิญญาณอสูรกลายพันธ์ของสวี่ยู่เหยียน แต่เมื่อรู้เรื่องรังของมอนสเตอร์ เขาก็ไม่ต้องการล่าโกสอายแบร์อีก   ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกโกสอายแบร์ทำหน้าที่เป็นสุนัขเฝ้ายามชั้นดี การที่มีพวกมันอยู่ที่นี่ ทำให้พวกสวี่ยู่เหยียนไม่กล้าที่จะเข้าไปในรัง และหานเซิ่นก็จะสามารถหาไข่ได้อย่างราบรื่น   ‘ทำดีมากสวี่ยู่เหยียน เธอพยายามจะล้อล่อให้ผมฆ่าโกสอายแบร์กลายพันธ์ให้ และเธอก็จะสามารถเข้าไปในรังได้’ หานเซิ่นยิ้มเยาะ ‘โชคร้ายที่ผมรู้แผนของเธอก่อน และเธอคงจะต้องผิดหวังในครั้งนี้’   หานเซิ่นบินลงไปที่ภูเขา และก็แอบย่องไปที่สูญกลางของดอกบัวเเห่งชีวิต ในเกาะนี้เขาเป็นคนเดียวที่สามารถแอบเข้าไปในรังได้โดยไม่ทำให้พวกโกสอายแบร์รู้ตัว   สำหรับโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิ หานเซิ่นตั้งใจที่จะฆ่ามันหลังจากที่เขาได้ทำลายไข่แล้ว   เห็นได้ชัดว่าโกสอายแบร์ไม่ได้อาศัยอยู่ในรัง ไม่รู้ว่าเป็นความบังเอิญหรือเปล่า แต่พวกมันก็ทำหน้าแค่เฝ้าอยู่นอกรังเท่านั้น   หานเซิ่นใช้วิญญาณอสูรกิ้งก่าเปลี่ยนสีในการแอบย่องไปที่ทางเข้ารังอย่างช้าๆ หลังจากที่ใช้เวลาย่องกว่า 1 ชั่วโมง ในที่สุดเขาก็สามารถเดินมาถึงหน้าทางเข้ารัง   มันเหมือนกับที่ในเน็ตบรรยายไว้ไม่มีผิด มันเป็นถ้ำหินที่ลึกลงไปด้านล่างเหมือนกับบ่อน้ำ หินเป็นสีดำที่ราบเรียบ และทางเข้าค่อนข้างแคบ ผู้ใหญ่สามารถลงไปได้ทีละคนเท่านั้น   หานเซิ่นลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะสไลด์ลงไป ตามทางเข้ามีคริสตัลสีเขียวเรืองแสงอยู่เป็นจำนวนมาก ถึงมันจะไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่ แต่มันก็ยังดีกว่าไม่มีแสงอะไรเลย มนุษย์พบว่าคริสตัลประเภทนี้จะพบอยู่ทั่วไปในรัง พวกมันไม่มีอันตรายต่อมนุษย์ แต่มันก็ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้นอกจากส่องแสง   หานเซิ่นเรียกชุดเกราะแฟนท่อมแอนท์เลือดศักดิ์สิทธิออกมาป้องกันตัว และค่อยๆเดินไปตามทาง   ตามข้อมูลที่อ่านมา เส้นทางนี้จะมีความยาวประมาน 8 ไมล์ โดยปรกติแล้วไม่น่าจะมีมอนสเตอร์อยู่ตามทางเดิน   หานเซิ่นไม่กล้าที่จะเชื่อข้อมูลในเน็ตแบบ 100% เขายังใช้ความระวังมากเป็นพิเศษ แต่ดูเหมือนข้อมูลในครั้งนี้จะถูกต้อง เขายังไม่เจอมอนสเตอร์เลยแม้แต่ตัวเดียวตามทางที่เขาเดินมา   และในที่สุดเขาก็เดินมาจนเจอกับกำแพงสีเขียว หานเซิ่นรู้ว่าเขามาถึงจุดหมายปลายทางแล้ว ตามข้อมูลที่เขาอ่านมาจากในเน็ต ถ้าเขาทำลายกำแพงสีเขียวนี้ เขาจะเจอกับรังอยู่ด้านหลัง   แต่กระนั้นถ้าเกิดกำแพงถูกทำลาย และมีมอนสเตอร์อยู่ด้านหลังกำแพง พวกมันจะเริ่มโจมตีทันที ก่อนทำลายกำแพง เขาจะต้องเตรียมตัวให้พร้อมก่อน   เนื่องจากมีกำแพงอันนี้อยู่ ทำให้หานเซิ่นมั่นใจได้ 100% ว่าพวกโกสอายแบร์ไม่ได้ออกมาจากรังนี้อย่างแน่นอน   หานเซิ่นมองผ่านกำแพงสีเขียวและดูว่ามีมอนสเตอร์อยู่ภายในหรือเปล่า แต่เขามองเห็นได้ไม่ชัด   แต่เนื่องจากเขามาจนถึงที่นี่แล้ว หานเซิ่นต้องลุยเข้าไป เขาสูดลมหายใจเข้าลึก และใช้ดาบเพชรฟันลงไปที่กำแพง    

“200 ล้านก็ได้ แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะสามารถจ่ายเงินมากขนาดนี้ในก็อตแซงชัวรี่ได้ ฉันจะเขียนหนังสือสัญญาให้ และกลุ่มสตาร์รี่จะเป็นคนจ่ายเงินให้นาย” สวี่ยู่เหยียนพยายามพูดอย่างสงบ   ในตอนนี้เธอไม่สนว่าจะต้องเขียนสัญญาจ่ายให้หานเซิ่นเป็นเงินเท่าไหร่ เพราะหลังจากที่ทีมช่วยเหลือจากกลุ่มสตาร์รี่เดินทางมาถึง เธอจะไม่ปล่อยให้หานเซิ่นได้มีชีวิตรอดกลับไป   “ขอโทษด้วย แต่ผมรับเฉพาะเงินสดเท่านั้น” หานเซิ่นปฎิเสธสวี่ยู่เหยียน และมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า “แต่ถ้าคุณจะจ่ายเป็นวิญญาณอสูรแทนก็ได้”   หานเซิ่นรู้ว่าพวกเขาไม่สามารถนำเงินติดตัวมาได้มากอยู่แล้ว ซึ่งจริงๆแล้วหานเซิ่นก็ต้องการวิญญาณอสูรตั้งแต่แรก   “นายตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม?” สวี่ยู่เหยียนยิ่งอยากจะฆ่าหานเซิ่นมากกว่าเดิม   “ราคาของวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิในท้องตลาดอยู่ประมาน 100-200 ล้าน ดังนั้นผมอยากจะใช้โกสอายแบร์กลายพันธ์แลกกับวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิ” หานเซิ่นพูดกับสวี่ยู่เหยียน   “มันเหมือนว่านายไม่ได้ตั้งใจจะแลกเปลี่ยนจริงจัง” สวี่ยู่เหยียนเริ่มรู้สึกหงุดหงิดกับความงี่เง่าของหานเซิ่นแล้ว ในโลกนี้คงไม่มีใครเอาวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิไปแลกกับเนื้อมอนสเตอร์กลายพันธ์   “พวกเรากำลังต่อลองผลประโยชน์ แต่ถ้าคุณไม่พอใจข้อเสนอ คุณก็ลองเสนออะไรสักอย่างมาแทน” หานเซิ่นพูดพร้อมกับยิ้ม   “วิญญาณอสูรโบราณ 5 ดวง แลกกับโกสอายแบร์กลายพันธ์” สวี่ยู่เหยียนแนะนำ   “ผมว่าถ้าคุณเสนอ 5 วิญญาณอสูรกลายพันธ์จะเข้าท่ากว่า…” หานเซิ่นกระพริบตา   หลังจากต่อลองกันอยู่นาน สวี่ยู่เหยียนก็สามารถใช้วิญญาณอสูรกลายพันธ์ 1 ดวงแลกกับโกสอายแบร์กลายพันธ์ ซึ่งหานเซิ่นก็รู้สึกพอใจเช่นกัน   ทั้ง 2 อย่างเป็นระดับกลายพันธ์เหมือนกัน แต่วิญญาณอสูรมีค่ามากกว่าเนื้อหลายเท่า สำหรับวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิ หานเซิ่นรู้ว่าสวี่ยู่เหยียนไม่มีทางยอมแลกมันกับซากของโกสอายแบร์กลายพันธ์แน่   หานเซิ่นเลือกวิญญาณอสูรกลายพันธ์จาก 3 ดวงที่สวี่ยู่เหยียนเอามาให้เขาเลือก เขาเลือกวิญญาณอสูรสำหรับขี่ ซึ่งน่าจะมีราคาสูงที่สุด หานเซิ่นไม่ได้ต้องการวิญญาณอสูรเอามาใช้เอง เขาแค่ต้องการอันที่แพงที่สุดเพื่อเอาไปขาย   “ขอบคุณมาก” หานเซิ่นรับวิญญาณอสูรมา และยิ้มให้สวี่ยู่เหยียน หลังจากนั้นเขาก็รีบออกจากถ้ำมา เขาไม่ต้องการอยู่กับคนพวกนั้นนานๆ   สวี่ยู่เหยียนเดินไปหาฟู่ซานอย่างอดไม่ได้ “ฟู่ซาน คุณไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอ กับสิ่งที่หนุ่มคนนั้นทำ?” เธอไม่ได้ต้องการจะตำหนิฟู่ซาน เธอเพียงแค่ต้องการคำอธิบาย   “ลองดูร่างของโกสอายแบร์กลายพันธ์ตัวนั้นให้ดีๆ” ฟู่ซานพูดอย่างสงบ   สวี่ยู่เหยียนทำหน้างงและเดินต่อไปที่ซากของโกสอายแบร์กลายพันธ์ พวกคนอื่นๆที่เหลือก็เข้ามาดูเช่นกัน พวกเขาอยากที่จะเข้าใจสิ่งที่ฟู่ซานพยายามสื่อ   ไม่นานพวกเขาก็ต้องเงียบกริบ ในตอนแรกพวกเขาเห็นเพียงแค่เลือดจำนวนมากที่น่าจะเกิดจากการต่อสู้ที่รุนแรงระวังโกสอายแบร์กับหานเซิ่น แต่เมื่อดูดีๆแล้ว พวกเขาสังเกตเห็นว่าเลือดพวกนั้นเกิดจากบาดแผลแค่บาดแผลเดียวเท่านั้น   โกสอายแบร์ถูกโจมตีเป็นบาดแผลลึกที่ลำคอ ขณะที่ส่วนอื่นๆไม่ได้รับบาดเจ็บเลย เห็นได้ชัดว่ามันถูกฆ่าด้วยการโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียว ก่อนที่มันจะได้ดิ้นร่นต่อต้านเสียอีก   ทุกคนรู้สึกช็อค การฆ่าโกสอายแบร์กลายพันธ์ด้วยการโจมตีที่เฉียบขาดและหมดจดขนาดนี้ มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ   “เขาเข้าไปในถิ่นของโกสอายแบร์ด้วยตัวคนเดียว และฆ่าโกสอายแบร์ระดับกลายพันธ์ได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว และเขาก็กลับมาได้อย่างปลอดภัย โดยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย เขาไม่ใช่คนที่เราควรจะไปเป็นศัตรูด้วย” ฟู่ซานอธิบายอย่างสงบ   เขาไม่รู้ว่าหานเซิ่นเป็นคนของหน่วยพิเศษจริงๆหรือเปล่า แต่ไม่ว่าหานเซิ่นจะใช้หรือไม่ใช่ ฟู่ซานก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งกับคนแบบหานเซิ่น เพราะเขาคิดว่ามันอันตรายเกินไป ยิ่งถ้าเขาเป็นคนของหน่วยพิเศษจริงๆ เขาก็ไม่ควรสู้กับหานเซิ่นเข้าไปใหญ่   สวี่ยู่เหยียนไม่พูดอะไรอีก หลังจากที่ฟังฟู่ซานอธิบาย ทุกคนก็เข้าใจและรู้สึกถึงความน่าเกรงขามของหานเซิ่น   ปรกติแล้วโกสอายแบร์กลายพันธ์จะไม่อยู่ห่างจากโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิ สวี่ยู่เหยียนจินตนาการไม่ออกเลยว่าหานเซิ่นสามารถฆ่ามันได้ยังไง   ‘แล้วยังไง? ยังไงเขาก็ติดอยู่ในเกาะนี้เหมือนกัน เมื่อทีมช่วยเหลือมาถึง ถ้าเราไม่ให้เขากลับไปด้วย ถ้าเขาบินไม่ได้ เขาก็ต้องอยู่ที่นี่จนตาย’ สวี่ยู่เหยียนคิด   หลังจากที่ออกมาจากถ้ำ หานเซิ่นก็บินขึ้นไปบนภูเขาสูงและสำรวจดูให้ทั่วๆเกาะ   ตอนที่เขาพยายามจะแบล็คเมล์สวี่ยู่เหยียน เขารู้สึกว่าปฏิกิริยาของหล่อนมันดูแปลกๆ   หานเซิ่นเรียกราคาที่ยากจะยอมรับได้ เขาต้องการจะทดสอบเธอ ซึ่งดูจากปฏิกิริยาและพฤติกรรมของสวี่ยู่เหยียนแล้ว หานเซิ่นเชื่อว่าเกาะนี้ต้องมีอะไรที่ไม่ธรรมดาแน่   หานเซิ่นไม่เชื่อว่าคนอย่างสวี่ยู่เหยียนจะยอมจ่ายราคาที่สูงแบบนั้นเพียงเพราะอยากจะกินเนื้อดีๆ   “มีความเป็นไปได้ที่สูงว่าจุดหมายปลายทางจริงๆของพวกเขาก็คือเกาะนี้ตั้งแต่แรกแล้ว เธอต้องการอะไรบางอย่างที่มีความเกี่ยวข้องกับโกสอายแบร์ ไม่งั้นเธอคงไม่สนใจพวกมันขนาดนี้” หานเซิ่นยิ่งมั่นใจเกี่ยวกับข้อสงสัยนี้มากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความสามารถในการอ่านความคิดของเขา เพียงแค่ดูจากคำพูดและพฤติกรรมของสวี่ยู่เหยียน เขาก็ได้ข้อมูลอะไรหลายๆอย่าง   จากที่สำรวจดูถิ่นที่อยู่ของโกสอายแบร์ไม่มีอะไรพิเศษ ในตอนที่เขามาล่ามันครั้งแรก เขาก็ลองสำรวจมันมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้มีอะไรนอกจากฝูงโกสอายแบร์ และก็มีหัวหน้าที่เป็นระดับเลือดศักดิ์สิทธิเท่านั้น   มันเป็นไปไม่ได้ที่สวี่ยู่เหยียนจะยอมทำถึงขนาดนี้ เพื่อมาล่าโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิเพียงอย่างเดียว ไม่มีมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิตัวไหนในโลกที่มันจะมีค่าถึงขนาดนั้น   ยิ่งกว่านั้น หานเซิ่นยังรู้ด้วยว่าพวกเขาแทบจะไม่ได้ไปยุ่งกับโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิเลย ตั้งแต่มาอยู่ที่เกาะนี้ ไม่งั้นแล้วพวกเขาคงจะต้องเตรียมการและเตรียมอุปกรณ์อะไรไว้บ้างแล้ว จริงๆมันก็ไม่ได้ยากขนาดที่พวกเขาไม่มีทางล่ามันได้เลย   ‘ถ้าพวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อล่าโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิ แต่มาเพื่อบางอย่างที่ความเกี่ยวข้องกับโกสอายแบร์…’ หานเซิ่นครุ่นคิด ขณะเอามือจับที่คาง ทันใดนั้นเขาก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้น ‘บางทีอาจจะเป็นสิ่งนั้นก็ได้’   หานเซิ่นบินสูงขึ้นไปบนฟ้า เพื่อมองดูถิ่นที่อยู่ของโกสอายแบร์อย่างละเอียด เขาค่อยๆบินสูงขึ้นเรื่อยๆ หานเซิ่นคิดว่ามันต้องใช่แน่ๆ   ภูเขาบนเกาะนี้มีหลายชั้นและลึกลงไปใต้ดิน ถ้าดูจากด้านบนพวกมันจะดูเหมือนกับดอกบัวขนาดใหญ่ ภูเขาแต่ละลูกเปรียบเสมือนกลีบดอกบัว ขณะที่พวกโกสอายแบร์จะอยู่ตรงกลาง