“นั่น..” หานเซิ่นรู้สึกดีใจมากเมื่อมองเห็นภูเขารูปทรงประหลาด

นอกเหนือจากเกาะลึกลับแล้ว สถานที่ที่การันตีว่าจะได้วิญญาณอสูรแน่ๆก็คือรังของมอนสเตอร์

 

จำนวนมอนสเตอร์ในก็อตแซงชัวรี่มีมากจนแทบจะเรียกได้ว่าไม่จำกัด ในพื้นที่หนึ่งแม้มอนสเตอร์จะถูกฆ่าไปแล้วก็จะมีมอนสเตอร์เกิดขึ้นมาใหม่

 

มนุษย์ศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับเรื่องนี้มานาน และได้ข้อสรุปว่ามอนสเตอร์บางชนิดไม่ได้มาจากการขยายพันธ์แบบปรกติ แต่มันเกิดมาจากสิ่งที่มนุษย์เรียกว่า ‘รัง’

 

รังของมอนสเตอร์โดยปรกติจะซ่อนอยู่ลึกลงไปเป็นหมื่นๆฟุตใต้พื้นดิน มอนสเตอร์จำนวนมากจะกำเนิดมาจากรัง

 

มนุษย์ยังไม่แน่ใจว่ารังพวกนี้มันเกิดขึ้นมาได้ยังไง และมอนสเตอร์ที่เกิดจากรังจะเดินทางกะจัดกระจายไปยังที่ต่างๆแบบสุ่ม มนุษย์พบว่ามีบางรังที่อยู่บนดินเหมือนกัน หลังจากศึกษาค้นคว้ามานาน มนุษย์ก็ได้พบว่าในรังแต่ละรังนั้นจะมีไข่ประจำรังอยู่ และถ้าใครก็ตามที่ทำลายไข่นั้นได้จะได้รับวิญญาณอสูรแบบ100%

 

ลำพังไข่ไม่ได้มีความอันตรายอะไร แต่โดยปรกติแล้วมักจะมีมอนสเตอร์จำนวนมากอาศัยอยู่ในรัง ซึ่งมันทำให้ยากที่จะเข้าไปทำลายไข่

 

ถ้าโชคดีก็อาจจะมีแค่มอนสเตอร์สามัญหรือโบราณอยู่ภายในรัง แต่ถ้ามีมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิอยู่ในรังละก็เตรียมตัวรับศึกหนักได้เลย

 

แต่สำหรับคนที่สามารถฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิได้ด้วย แน่นอนว่ามันต้องเป็นเรื่องที่ดี เพราะเขาจะมีโอกาสได้วิญญาณอสูรจากมอนสเตอร์ตัวนั้นอีกด้วย

 

โดยปรกติแล้วแทบจะไม่มีรังอยู่บนพื้นดินเลย ซึ่งรังที่อยู่บนพื้นดินนั้นจะมีลักษณะเฉพาะตัว มันจะเกิดบนพื้นที่ที่มนุษย์เรียกมันว่า ‘ดอกบัวเเห่งชีวิต’

 

ดอกบัวเเห่งชีวิตเกิดจากการรวมตัวกันของชั้นหินในภูเขา ซึ่งทางเข้ารังจะอยู่ตรงกลางของดอกบัว ตามที่หานเซิ่นเคยอ่านในเน็ตมา มอนสเตอร์ภายในรังจะไม่ออกมาตรงๆ จนถึงตอนนี้มนุษย์ก็ยังไม่รู้ว่าพวกมอนสเตอร์ในรังกระจัดกระจายไปทั่วก็อตแซงชัวรี่ได้ยังไง

 

แต่ทว่าทางเข้ารังนี้ถูกปิดล้อมด้วยฝูงโกสอายแบร์ สวี่ยู่เหยียนและคนอื่นคงไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เลยทำให้แผนการของพวกเธอต้องล้มเหลว

 

หานเซิ่นยังไม่ตระหนักว่าเหตุผลจริงๆที่พวกเขายังไม่ได้เข้าไปในรังก็เพราะเครื่องมือหรืออุปกรณ์สำคัญของพวกเขาสูญหายไประหว่างถูกมอนสเตอร์ในทะเลโจมตี

 

‘เนื่องจากพวกคุณล้มเหลวไปแล้ว ผมก็ควรจะเข้าไปก่อน’ หานเซิ่นกำลังคิดอยู่ว่าจะเข้าไปในรังยังไงดี

 

เดิมที่หานเซิ่นต้องการจะล่าโกสอายแบร์กลายพันธ์ เพื่อนำไปแลกกับวิญญาณอสูรกลายพันธ์ของสวี่ยู่เหยียน แต่เมื่อรู้เรื่องรังของมอนสเตอร์ เขาก็ไม่ต้องการล่าโกสอายแบร์อีก

 

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกโกสอายแบร์ทำหน้าที่เป็นสุนัขเฝ้ายามชั้นดี การที่มีพวกมันอยู่ที่นี่ ทำให้พวกสวี่ยู่เหยียนไม่กล้าที่จะเข้าไปในรัง และหานเซิ่นก็จะสามารถหาไข่ได้อย่างราบรื่น

 

‘ทำดีมากสวี่ยู่เหยียน เธอพยายามจะล้อล่อให้ผมฆ่าโกสอายแบร์กลายพันธ์ให้ และเธอก็จะสามารถเข้าไปในรังได้’ หานเซิ่นยิ้มเยาะ ‘โชคร้ายที่ผมรู้แผนของเธอก่อน และเธอคงจะต้องผิดหวังในครั้งนี้’

 

หานเซิ่นบินลงไปที่ภูเขา และก็แอบย่องไปที่สูญกลางของดอกบัวเเห่งชีวิต ในเกาะนี้เขาเป็นคนเดียวที่สามารถแอบเข้าไปในรังได้โดยไม่ทำให้พวกโกสอายแบร์รู้ตัว

 

สำหรับโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิ หานเซิ่นตั้งใจที่จะฆ่ามันหลังจากที่เขาได้ทำลายไข่แล้ว

 

เห็นได้ชัดว่าโกสอายแบร์ไม่ได้อาศัยอยู่ในรัง ไม่รู้ว่าเป็นความบังเอิญหรือเปล่า แต่พวกมันก็ทำหน้าแค่เฝ้าอยู่นอกรังเท่านั้น

 

หานเซิ่นใช้วิญญาณอสูรกิ้งก่าเปลี่ยนสีในการแอบย่องไปที่ทางเข้ารังอย่างช้าๆ หลังจากที่ใช้เวลาย่องกว่า 1 ชั่วโมง ในที่สุดเขาก็สามารถเดินมาถึงหน้าทางเข้ารัง

 

มันเหมือนกับที่ในเน็ตบรรยายไว้ไม่มีผิด มันเป็นถ้ำหินที่ลึกลงไปด้านล่างเหมือนกับบ่อน้ำ หินเป็นสีดำที่ราบเรียบ และทางเข้าค่อนข้างแคบ ผู้ใหญ่สามารถลงไปได้ทีละคนเท่านั้น

 

หานเซิ่นลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะสไลด์ลงไป ตามทางเข้ามีคริสตัลสีเขียวเรืองแสงอยู่เป็นจำนวนมาก ถึงมันจะไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่ แต่มันก็ยังดีกว่าไม่มีแสงอะไรเลย มนุษย์พบว่าคริสตัลประเภทนี้จะพบอยู่ทั่วไปในรัง พวกมันไม่มีอันตรายต่อมนุษย์ แต่มันก็ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้นอกจากส่องแสง

 

หานเซิ่นเรียกชุดเกราะแฟนท่อมแอนท์เลือดศักดิ์สิทธิออกมาป้องกันตัว และค่อยๆเดินไปตามทาง

 

ตามข้อมูลที่อ่านมา เส้นทางนี้จะมีความยาวประมาน 8 ไมล์ โดยปรกติแล้วไม่น่าจะมีมอนสเตอร์อยู่ตามทางเดิน

 

หานเซิ่นไม่กล้าที่จะเชื่อข้อมูลในเน็ตแบบ 100% เขายังใช้ความระวังมากเป็นพิเศษ แต่ดูเหมือนข้อมูลในครั้งนี้จะถูกต้อง เขายังไม่เจอมอนสเตอร์เลยแม้แต่ตัวเดียวตามทางที่เขาเดินมา

 

และในที่สุดเขาก็เดินมาจนเจอกับกำแพงสีเขียว หานเซิ่นรู้ว่าเขามาถึงจุดหมายปลายทางแล้ว ตามข้อมูลที่เขาอ่านมาจากในเน็ต ถ้าเขาทำลายกำแพงสีเขียวนี้ เขาจะเจอกับรังอยู่ด้านหลัง

 

แต่กระนั้นถ้าเกิดกำแพงถูกทำลาย และมีมอนสเตอร์อยู่ด้านหลังกำแพง พวกมันจะเริ่มโจมตีทันที ก่อนทำลายกำแพง เขาจะต้องเตรียมตัวให้พร้อมก่อน

 

เนื่องจากมีกำแพงอันนี้อยู่ ทำให้หานเซิ่นมั่นใจได้ 100% ว่าพวกโกสอายแบร์ไม่ได้ออกมาจากรังนี้อย่างแน่นอน

 

หานเซิ่นมองผ่านกำแพงสีเขียวและดูว่ามีมอนสเตอร์อยู่ภายในหรือเปล่า แต่เขามองเห็นได้ไม่ชัด

 

แต่เนื่องจากเขามาจนถึงที่นี่แล้ว หานเซิ่นต้องลุยเข้าไป เขาสูดลมหายใจเข้าลึก และใช้ดาบเพชรฟันลงไปที่กำแพง