ตอนกลางดึก หานเซิ่นใช้วิญญาณอสูรกิ้งก่าเปลี่ยนสีบุกเข้าไปที่ทะเลสาบ ครั้งนี้เขาตัดสินใจว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะมาลองสู้กับมัน ถ้าครั้งนี้ไม่สำเร็จ หานเซิ่นจะกลับไปที่สตีลอาเมอร์ เพื่อกินเนื้อมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิในห้องของเขาก่อน   มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิยังอยู่อีกด้านของทะเลสาบ หานเซิ่นเลยตัดสินใจค่อยๆเดินลงไปในทะเลสาบอย่างช้า ขณะที่มอนสเตอร์ยังไม่ได้รู้ตัวเลยว่าหานเซิ่นอยู่ในทะเลสาบแล้ว หานเซิ่นถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก   เขาสู้กับมอนสเตอร์ตัวนี้มานาน แต่เขายังไม่มีโอกาสลอบโจมตีมันได้เลย เนื่องจากมันรู้ตัวก่อนตลอด ครั้งนี้หานเซิ่นไม่มีทางเลือก เขาตัดสินใจใช้กิ้งก่าเปลี่ยนสี และรอให้มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิอยู่ในน้ำ เพื่อให้มันลงมาเขาได้โจมตีจากระยะใกล้ด้วยฉมวกเลือดศักดิ์สิทธิ   ไม่ว่าจะบาดเจ็บหรือไม่ มอนสเตอร์ตัวนี้ก็มักจะลงมาแช่น้ำตลอดอยู่แล้ว หานเซิ่นเองก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงทำแบบนั้น   หานเซิ่นไม่รู้สึกว่าน้ำมีอะไรพิเศษเลย แต่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิกับสามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว เมื่อมันลงมาแช่น้ำ   จริงๆในตอนที่หานเซิ่นสงสัยเรื่องน้ำในทะเลสาบ เขาเคยใช้กิ้งก่าเปลี่ยนสีและลองมาสำรวจน้ำแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น   เมื่อหานเซิ่นอยู่ในน้ำ เขาก็หาที่ซ่อนอยู่หลังพวกพืชสีเขียวๆ และเปลี่ยนร่างกลับ เนื่องจากเขาไม่สามารถเปลี่ยนร่างได้นาน ทำให้เขาต้องประหยัดเวลา   หลังจากที่ผ่านไป 2 ชั่วโมง หานเซิ่นก็เห็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิเดินลงมาในทะเลสาบ เขาเลยรีบเปลี่ยนร่างอย่างรวดเร็ว   หานเซิ่นสวมใส่ชุดเกราะแฟนท่อมแอนท์เลือดศักดิ์สิทธิ และถือฉมวก 3 แฉก ด้วยความสามารถของกิ้งก่าเปลี่ยนสี ทำให้ชุดเกราะและอาวุธกลมกลืนไปกับน้ำได้อย่างสมบูรณ์แบบ ไม่มีใครจะสังเกตเห็นการมีอยู่ของเขาได้   ทักษะนักฆ่าของหานเซิ่นจะไม่สูญเปล่า ในตอนนี้เขากำลังควบคุมการหายใจ และอัตราการเต้นของหัวใจ ซึ่งแม้แต่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิก็ยังไม่รู้ตัวว่าหานเซิ่นอยู่ในทะเลสาบนี้ด้วย   ม้ายูนิคอร์นกับอัศวินเลือดศักดิ์สิทธิเดินไปยังบริเวณกลางทะเลาสาบ ซึ่งเป็นจุดที่หานเซิ่นซุ่มอยู่   ตอนนี้หานเซิ่นอยู่นิ่งๆโดยไม่ให้เส้นผมสักเส้นขยับ เขาทำร่างกายให้ผ่อนคลาย และรอให้มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิเดินมาถึง   มอนสเตอร์เดินมาตรงจุดที่มันแช่น้ำเป็นประจำ โดยที่ไม่ได้ตะหนักถึงอันตราย   เมื่อพวกมันมาถึงจุดนั้น ม้ายูนิคอร์นก็ร้องด้วยความตกใจ   มีบาดแผลยาวที่เกิดเจาะทะลุจากท้องของมันขึ้นไปถึงหลัง เลือดและอวัยวะภายในของมันไหลลงไปในน้ำ จนเปลี่ยนน้ำเป็นสีแดง อัศวินตกจากหลังม้าทันที   หานเซิ่นรู้สึกระทึกใจขึ้นมา เขาเล็งไปที่ยูนิคอร์นก่อนเป็นดับแรก เขาใส่พลังทั้งหมดไปในฉมวก และโจมตีไปที่จุดอ่อนของมันโดยที่มันไม่ได้ตั้งตัว ม้ายูนิคอร์นได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก และถ้าไม่มีม้าให้ขี่ อัศวินก็จะไม่แข็งแกร่งอีกต่อไป   ม้ายูนิคอร์นที่ได้รับบาดเจ็บหนักกำลังดิ้นอยู่ในน้ำ ขณะที่อัศวินใช้หอกของมันแทงมาที่หานเซิ่นอย่างบ้าคลั่ง   หานเซิ่นเคลื่อนตัวหลบไปด้านข้าง จากนั้นเขาก็ขยับเข้าไปใกล้มัน และใช้ฉมวก 3 แฉกแทงไปที่อัศวิน อัศวินยกหอกของมันขึ้นมาป้องกันฉมวกเอาไว้   แทบจะทันทีหลังจากที่ฉมวกปะทะกับหอก หานเซิ่นใช้หมัดอีกข้างชกไปที่หน้าอกของอัศวินด้วยพลังทั้งหมด   มอนสเตอร์ตัวนี้แข็งแกร่งมาก มันสามารถดึงหอกกลับมาป้องกันหมัดของหานเซิ่นได้ทัน แต่เนื่องจากเป็นพลังหยิน มันจึงไม่ได้รับผลจากพลังการหมุนของหอกเหมือนที่ผ่านๆมา ทำให้หมัดของหานเซิ่นหลบหอก และชกเข้าไปที่หน้าอกของมันได้   พลังหยินทะลุเกราะของมันเข้าไป และทำความเสียหายให้อวัยวะภายใน แต่มันยังคงยืนนิ่งไม่ได้กระเด็นไปไหน อัศวินกระอักเลือดออกมา และใช้หอกตวัดใส่หานเซิ่นอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้เหมือนว่ามันจะบ้าเลือดแล้ว   หานเซิ่นใช้กิ้งก่าเปลี่ยนสีพลางตัวไปกับน้ำ เพื่อทำให้มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิสับสน   หลังจากเห็นจังหวะเหมาะ หานเซิ่นก็กระโดดขึ้นจากน้ำ และชกหมัดไปที่อัศวินอีกครั้ง มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิได้ประสบการณ์จากการโจมตีของหานเซิ่นครั้งก่อน ครั้งนี้มันเลยใช้การหมุนตามเข็มนาฬิกาแทนเพื่อจะต้านหมัดหยินของหานเซิ่น   แต่ทว่าครั้งนี้หานเซิ่นใช้หมัดพลังหยาง ด้วยการหมุนตามเข็มนาฬิกา หมัดของหานเซิ่นถูกหอกดึงเข้าไป ทำให้หมัดของเขาเร็วและแรงยิ่งกว่าเดิม   ตูม! อัศวินเลือดศักดิ์สิทธิถูกหมัดของหานเซิ่นชกจนล้มลงไปในน้ำ   หานเซิ่นยังไม่หยุดการโจมตี เขายังคงรัวทั้งหมัดและฉมวกไปที่อัศวินอย่างต่อเนื่อง   การต่อสู้ที่ผ่านๆมา หานเซิ่นไม่สามารถเข้าประชิดและโจมตีมันแบบนี้ได้ เนื่องจากมันขี่ม้ายูนิคอร์นอยู่ แต่ว่าตอนนี้ม้ายูนิคอร์นได้รับบาดเจ็บหนักและกำลังตาย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการต่อสู้นี้จะจบลงเช่นไร   หลังจากที่กระหน่ำโจมตีอยู่พักใหญ่จนน้ำในทะเลสาบกลายเป็นสีแดง หานเซิ่นก็ได้ยินเสียงในหัว “บีทเทิลไนท์เลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่า คุณได้รับวิญญาณอสูรบีทเทิลไนท์ เนื้อไม่สามารถกินได้”   “เมจิกฮอร์นเลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่า ไม่ได้รับวิญญาณอสูร เมื่อกินเนื้อของมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0-10 จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ”   ในตอนที่อัศวินตาย ม้ายูนิคอร์นเองก็ขาดใจตายใช่กัน หานเซิ่นกระโดดขึ้นจากน้ำด้วยความสะใจ   เขายังโชคดีที่ได้วิญญาณอสูร และเนื้อมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิด้วย ร่างกายของบีทเทิลไนท์สลายไปในอากาศ   หานเซิ่นลากหอก รวมถึงซากของเมจิกฮอร์นขึ้นมาบนบก เมจิกฮอร์นมีขนาดพอๆกับอูฐ หานเซิ่นไม่ยอมเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว เขาเริ่มทำบาร์บีคิวทันที   หานเซิ่นทำเนื้อเมจิกฮอร์นตากแห้งเก็บไว้ด้วย เพราะมันจะต้องมีส่วนของลู่เว่ยหนาน แต่หานเซิ่นก็ไม่เห็นลู่เว่ยหนานมาหลายวันแล้ว ดูเหมือนว่าลู่เว่ยหนานจะถอดใจยอมแพ้ไปเรียบร้อยแล้ว หานเซิ่นสงสัยจริงๆว่าลู่เว่ยหนานจะคิดยังไง ถ้ารู้ว่าเขาฆ่าพวกมันได้แล้ว   หลังจากนั้นหานเซิ่นก็ลองสำรวจทะเลสาบจนทั่ว แต่เขาก็ไม่พบอะไรที่ผิดปรกติเลย   จากนั้นหานเซิ่นก็เริ่มเช็ควิญญาณอสูรใหม่ของเขา วิญญาณอสูรบีทเทิลไนท์เลือดศักดิ์สิทธิ    

หานเซิ่นอยากสำรวจทะเลสาบ แต่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิไม่ยอมไปจากพื้นที่บริเวณนี้เลย ทำให้เขาไม่มีโอกาส   ยิ่งกว่านั้นตอนนี้หานเซิ่นยังไม่อาจจะแบกรับความเสี่ยง เขาไม่รู้ว่าต้องเจอกับอันตรายอะไรบ้างภายในทะเลสาบ   ‘เราต้องจัดการมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิก่อน ถึงจะสำรวจทะเลสาบได้’ หานเซิ่นตัดสินใจแล้วว่าเขาต้องฆ่ามอนสเตอร์ตัวนี้ให้ได้ เพื่อจะดูรู้ว่าในทะเลสาบมันมีอะไรอยู่กันแน่   ตอนนี้วิชาคลื่นหยินหยางของหานเซิ่นพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเขายังคงฝึกแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เขาจะฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิได้ไม่ยาก   ไม่นานหานเซิ่นก็ต้องตระหนักว่ามันไม่ได้ง่ายเลยที่จะฆ่ามอนสเตอร์ตัวนี้ ถึงหานเซิ่นจะสร้างความเสียหายให้มันได้มากก็จริง แต่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์ก็สามารถฟื้นฟูร่างกายหลับมาได้ หลังจากที่มันแช่ตัวในทะเลสาบ ไม่ว่ามันจะบาดเจ็บขนาดไหน ถ้าหานเซิ่นไม่ฆ่ามันให้ตายก่อนที่มันจะมีโอกาสได้แช่น้ำ หานเซิ่นก็จะไม่มีโอกาสจัดการมันได้   แต่กระนั้นมันก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะฆ่ามอนสเตอร์ตัวนี้ได้ในทันที ซึ่งหลังจากที่มันได้รับบาดเจ็บ มันจะรวดเร็วและแข็งแกร่งกว่าเดิม ในตอนที่มันบาดเจ็บหนักมากๆ หานเซิ่นแทบจะไม่กล้าเข้าไปใกล้ๆมัน เพราะมันจะโจมตีอย่างบ้าคลั่งมาก   ‘เหมือนว่าเราต้องเข้าใจให้ได้ก่อนว่าในทะเลสาบนั้นมีอะไรกันแน่ ไม่งั้นคงยากจะจัดการมันได้’ หานเซิ่นบินขึ้นไปบนฟ้า และมองทะเลสาบจากด้านบน   ทะเลสาบกว้างประมาน 10 เมตร มันตื่นและก็ใสมาก เมื่อมีแสงอาทิตย์ส่องลงมา ง่ายมากที่จะมองเห็นพืชที่อยู่ก้นทะเลสาบ   เมื่ออัศวินและม้ายูนิคอร์นลงไปในทะเลสาบ หัวของม้าจะยังคงโผล่พ้นน้ำอยู่   หานเซิ่นมองไปรอบๆ แต่เขาไม่เห็นอะไรนอกจากพืชใต้น้ำ   เขาสังเกตการรักษาของมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิในทะเลสาบ แต่เขาก็ไม่พบอะไรเลย นอกจากที่มันลงไปแช่น้ำ ไม่นานหลังจากนั้นอาการบาดเจ็บของมันก็หายเป็นปรกติ   ‘หรือว่าน้ำในทะเลสาบจะเป็นน้ำวิเศษ? มอนสเตอร์ตัวนี้มันก็เลยไม่ยอมออกจากที่นี่’ หานเซิ่นลองเดาดู เขายังไม่แน่ใจว่าสาเหตุจริงๆคืออะไร   ในหนองน้ำแห่งความมืดมีทะเลสาบ และแหล่งน้ำแบบนี้อยู่มากมาย แหล่งน้ำส่วนมากจะเกิดจากฝนที่ตกลงมา ซึ่งแหล่งน้ำอื่นๆก็ไม่เห็นจะมีอะไรพิเศษ หานเซิ่นเลยไม่คิดว่าน้ำที่นี่มันจะพิเศษไปจากที่อื่น   ‘ไม่ใช่ที่น้ำ แต่มันต้องมีอะไรในทะเลสาบแน่’ หานเซิ่นบอกกับตัวเอง   หลังจากสำรวจอยู่พักใหญ่ หานเซิ่นก็ยังไม่สามารถบอกได้ว่ามีอะไรอยู่ในทะเลสาบ ในบรรดาสิ่งที่เขาสังเกตเห็นไม่มีอะไรที่ดูผิดปรกติเลย   ‘บ้าเอ้ย! มันจะมีอะไรก็ไม่ต้องไปสนละ ผมไม่เชื่อว่าจะฆ่ามอนสเตอร์ตัวนี้ไม่ได้’ หานเซิ่นหมดความอดทน และตัดสินใจไปสู้กับมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิต่อ   หลังจากที่หานเซิ่นเกือบจะถูกหอกของมันฆ่าตาย เขาก็เพิ่มความระมัดระวัง ถึงเขาจะบินหนีขึ้นไปบนอากาศแล้ว เขาก็ยังจับดาบเพชรแน่น และระวังการโจมตีของมันตลอดเวลา ต่อให้มันพยายามจะขว้างหอกมาที่หานเซิ่นอีก หานเซิ่นก็สามารถป้องกันมันได้ด้วยดาบเพชร   ตอนนี้หานเซิ่นอยู่ที่นี่มาเป็นเวลา 2 เดือนแล้ว ในตอนนี้หานเซิ่นเริ่มใช้คลื่นหยินหยางได้อย่างคล่องแคล่ว เขาพัฒนาได้ไวกว่าคนที่เคยเป็นผู้ช่วยของไป๋อี้ซานก่อนหน้านี้มาก   ทหารที่ไป๋อี้ซานเลือกมาเพื่อฝึกคลื่นหยินหยางต้องใช้เวลาเกือบ 2 ปี ถึงจะเริ่มใช้วิชานี้ได้คล่อง แต่หานเซิ่นกับใช้เวลาแค่ 2 เดือน หานเซิ่นไม่รู้ว่ามันเพราะพรสวรรค์ของเขา หรือเพราะว่าเขามีจีโนพ้อยมาก หรือไม่ก็อาจจะเป็นเพราะว่าเขาฝึกกายหยก   ในตอนนี้หานเซิ่นเริ่มต่อสู้กับมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิได้อย่างสูสีแล้ว แต่มันก็ยังยากที่หานเซิ่นจะฆ่ามันได้ แม้ว่าเทคนิคและความสามารถในการต่อสู้ของหานเซิ่นจะไม่เป็นลอง แต่พละกำลังของมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิตัวอัศวินสูงกว่าเขามาก ยิ่งกว่านั้นมันยังมีม้ายูนิคอร์นคอยโจมตีสนับสนุน ทำให้หานเซิ่นรับมือกับมันลำบาก   หานเซิ่นไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าทักษะการขี่ม้ามันจะมีประโยชน์มากขนาดนี้ เมื่อเห็นอัศวินและม้ายูนิคอร์นผสานงานกันอย่างลงตัว ทำให้เขาอยากจะฝึกการขี่ม้ามั้ง   เขาเคยเรียนมาบ้างนิดหน่อยตอนอยู่โรงเรียนรัฐบาล แต่มันเป็นแค่การขี่ม้าขั้นพื้นฐานเท่านั้น ตอนนี้เขาอยากจะขี่เหมียวให้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่มันต้องใช้เวลาในการฝึกมากพอสมควรกว่าจะได้ระดับเดียวกับมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิตัวนี้   ‘ดูเหมือนว่าเราต้องลองเสี่ยงบ้างแล้ว’ หานเซิ่นไปหามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิอีกครั้ง   ครั้งนี้เขาไม่ได้ใช้นักฆ่ากระหายเลือดและชุดเกราะเลือดศักดิ์สิทธิ เขาเรียกวิญญาณอสูรแฟรี่ควีนออกมาแทน เนื่องจากไม่มีใครอยู่แถวนี้นานแล้ว เขาเลยกล้าใช้วิญญาณอสูรแฟรี่ควีน ตอนนี้หานเซิ่นอยู่ในร่างผมยาวสีบรอนด์ และสวมชุดเกราะสีแดง เขาต้องการเข้าไปสู้กับมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิโดยไม่ใช้อาวุธ   ตอนนี้มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิดูเหมือนจะเหม็นขี้หน้าหานเซิ่นเอามากๆ เมื่อมันเห็นเขาปรากฏตัวอีก อัศวินก็โจมตีด้วยหอกของมันทันที   หานเซิ่นใช้สปาติเคิลหลบการโจมตี และเคลื่อนที่ไปอีกด้านของมอนสเตอร์   ยูนิคอร์นรีบวิ่งตามเขาไปทันที และพยายามจะวิ่งชนหานเซิ่นด้วยเขาของมัน   ยูนิคอร์นเคลื่อนไหวรวดเร็วและทรงพลังมาก ถึงจะมีเกราะเลือดศักดิ์สิทธิ แต่ถ้าโดนเข้าก็อาจจะบาดเจ็บสาหัส แต่ครั้งนี้หานเซิ่นลองเสี่ยงไม่ใช้เกราะเลือดศักดิ์สิทธิ และใช้วิญญาณอสูรแฟรี่ควีนแทน เขายังมีโอกาสอยู่ ตอนนี้การเคลื่อนไหวของยูนิคอร์นไม่ได้รวดเร็วในสายตาของเขา ด้วยการเคลื่อนไหวอีกก้าวของหานเซิ่น เขาหลบเขาของยูนิคอร์น และชกสวนกลับไปที่อัศวินเลือดศักดิ์สิทธิ   อัศวินดึงหอกของมันกลับมา และตวัดไปที่หานเซิ่น หานเซิ่นต้องดึงมือกลับมาเพื่อป้องกัน หลังจากที่พยายามโจมตีมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิอยู่หลายครั้ง หานเซิ่นก็ยังไม่สามารถเข้าถึงตัวมันได้   สุดท้ายหานเซิ่นก็ต้องหนีอีกครั้ง มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ 2 ตัวนี้แข็งแกร่งมาก เขาไม่สามารถเอาชนะมันได้   เวลาผ่านไปอีกครึ่งเดือน หานเซิ่นก็ยังไม่สามารถฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิทั้ง 2 ตัวได้ หานเซิ่นคิดถึงมอนสเตอร์ที่เขาให้คริสตัลสีดำมันกิน ตอนนี้มันใกล้จะวิวัฒนาการเป็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิแล้ว เขาเลยตัดสินใจกลับก่อน   หลังจากที่สู้กับมันมา 2 เดือนกว่าๆ หานเซิ่นก็รู้จักมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ 2 ตัวนี้เป็นอย่างดี ในก็อตแซงชั่วรี่เขต 1 หานเซิ่นคิดว่าไม่มีใครที่เอาชนะมันได้ด้วยตัวคนเดียว แต่ก่อนที่จะกลับ หานเซิ่นตั้งใจว่าจะลองไปดูที่ทะเลสาบอีกครั้ง