ซินเสวียนเองก็เลือกดูหานเซิ่นเช่นเดียวกัน หยางม่านลี่เป็นลูกน้องคนสนิทของเธอ และยังเป็นเพื่อนของเธอด้วย เธอรู้ฝีมือของหยางม่านลี่ดีอยู่แล้ว   สิ่งที่ซินเสวียนต้องการจะเห็นคือความก้าวหน้าของหานเซิ่น และความสามารถทั้งหมดของเขาว่าดีพอจะเป็นหัวหน้าของหัวพิเศษได้หรือไม่ ที่ผ่านมาเธอได้ศึกษาข้อมูลและวิเคราะห์ความสามารถของหานเซิ่นมาพอสมควรแล้ว เเละเธอก็ต้องประหลาดใจ   เขามาจากครอบครัวธรรมดาๆ แต่เขากับมาได้ไกลถึงขนาดนี้ คนส่วนมากจะคิดว่าเขามีเธอค่อยช่วยเหลือ แต่ซินเสวียนรู้ตัวดีว่าที่เขามาได้ไกลถึงขนาดนี้ เพราะความสามารถของเขาเองล้วนๆ ผลงานของเขาสร้างชื่อให้เธอด้วยซ้ำ   ถ้าซินเสวียนไม่ได้สะกดจิตเขาเพื่อถามความจริง เธอจะเชื่ออย่างสนิทใจว่าหานเซิ่นคือดอลลาร์   “ถึงม่านลี่จะแข็งแกร่ง แต่เธอไม่ใช่ผู้นำที่ดี หานเซิ่นยังมีความเป็นผู้นำดีกว่าเธอด้วยซ้ำ” ซินเสวียนถอนหายใจ ตำแหน่งหัวหน้าไม่ได้เป็นกันได้ง่ายๆ มันเป็นตำแหน่งที่ต้องแบกรับความกดดันจากเบื้องบน และยังต้องสร้างความเชื่อมั่นให้กับลูกน้องได้ด้วย   ถ้าซินเสวียนเลือกได้ เธอจะเลือกเป็นแค่ทหารธรรมดาที่มีหน้าที่สู้อย่างเดียว เนื่องจากการที่เธอต้องมาอยู่ในตำแหน่งนี้ เธอต้องแบกรับความรับผิดชอบต่างๆไว้บนไหล่ของเธอ   “หวังว่าเขาจะไม่ทำให้เราผิดหวัง” ซินเสวียนไม่ต้องการให้หานเซิ่นแพ้ เพราะถ้าหยางม่านลี่ได้เป็นหัวหน้า เธออาจจะทำให้หน่วยตกอยู่ในวิกฤติ ในความคิดของเธอ หานเซิ่นเป็นคนที่รับมือกับปัญหาต่างๆของหน่วยได้ดีกว่า   เมื่อการทดสอบเริ่มขึ้น ความสนใจของซินเสวียนทั้งหมดก็อยู่ที่หานเซิ่น ตอนนี้เธอไม่สามารถละสายตาจากเขาได้   “ว้าว เซิ่น มันสุดยอดจริงๆ!” ซูเสี่ยวเฉียวอุทานออกมา เขาเคยดูวิดีโอของคนเก่งๆมามากมาย แต่เขายังไม่เคยเห็นใครทำได้แบบนี้มาก่อน   โดยปรกติแล้ว ไม่ว่านักธนูจะเร็วขนาดไหนก็ต้องมีเวลาหยุดชะงักบ้าง เช่นเวลาใส่ลูกธนู แต่ทว่าซูเสี่ยวเฉียวไม่เห็นหานเซิ่นหยุดเลย การเคลื่อนไหวของเขาไหลลื่นไม่ติดขัด ทุกๆก้าวที่เขาเดินไปข้างหน้า ลูกธนูจะบินออกไปปักทะลุตัวของนกสีดำราวกับสายฟ้า   ลูกธนูพวกนั้นราวกับมีชีวิต ไม่ว่านกสีดำจะอยู่ตรงไหน ลูกธนูจะพุ่งไปปักทะลุตัวมัน แม้จะต้องเจอกับความมืดในป่า เขาก็ไม่พลาด แม้ว่าจะเจอกับฝูงนกสีขาวและดำปนๆกัน ลูกธนูก็สามารถพุ่งเข้าปักทะลุตัวนกสีดำได้โดยไม่ทำให้นกสีขาวบาดเจ็บเลยแม้แต่ตัวเดียว   ลูกธนูบางลูกเหมือนกับถูกยิงออกไปอย่างไร้จุดหมาย แต่มันกับไปถูกตัวนกสีดำที่ซ่อนตัวอยู่ในต้นไม้   ซูเสี่ยวเฉียวรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังดูหนังอยู่ มันเป็นหนังแอคชั่นที่ทำให้เขารู้สึกเร้าร้อน เขาอยากจะเข้าไปร่วมกับเพื่อนของเขา   “นี่มันน่ามหัศจรรย์มาก.. ไม่อยากจะเชื่อเลย…” ซูเสี่ยวเฉียวกำหมัดแน่น เขารู้สึกดีใจไปกับเพื่อนของเขา   ซินเสวียนดูจะช็อคยิ่งกว่าซูเสี่ยวเฉียว ถึงเธอจะไม่ได้เป็นนักธนู แต่สายตาของเธอนั้นดีกว่าซูเสี่ยวเฉียว ดังนั้นเธอจึงมองรายละเอียดในจุดที่ซูเสี่ยวเฉียวมองไม่เห็นได้   ตั้งแต่เกมเริ่มจนถึงตอนนี้ ซินเสวียนยังไม่เห็นหานเซิ่นยิงพลาดเลย   เขาไม่เคยทำให้นกสีขาวต้องบาดเจ็บ บางครั้งซินเสวียนยังไม่ทันมองเห็นนกสีดำเลยด้วยซ้ำ แต่ลูกธนูก็ถูกยิงออกๆไปแล้ว ลูกธนูบางลูกจะเคลื่อนที่ช้ากว่าลูกอื่นๆ แต่มันจะไปถูกตัวนกสีดำที่บินมาพอดีทุกครั้ง ถ้ามันเกิดขึ้นแค่ 2-3 ครั้งก็ไม่ประหลาดใจเท่าไหร่ แต่นี่มันเกิดขึ้นรัวๆ ทำให้ซินเสวียนต้องอ้าปากค้าง   “การคาดการณ์ สายตาและความสามารถด้านธนูของเขามันเหนือมนุษย์มาก” ซินเสวียนต้องยอมรับว่าหานเซิ่นเกิดมาเพื่อเป็นนักธนูอย่างแท้จริง   สิ่งที่เขามีมากกว่าความแม่นยำก็คือการคาดการณ์ ซึ่งมันทำให้เขามาถึงจุดนี้ได้   ถ้าซินเสวียนต้องบรรยายความสามารถด้านธนูของหานเซิ่นล่ะก็ เธอจะบอกว่าเขาใช้สมองในการยิงลูกธนูแต่ละลูกออกไป   คนเราสามารถฝึกฝนความแม่นยำและความแข็งแกร่งได้ แต่การคาดการณ์ และการวิเคราะห์มันฝึกกันได้ยาก   หานเซิ่นเดินไปตามเส้นทางเรื่อยๆ โดยไม่มีข้อผิดพลาดเลย   “นี่ล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย…” ซูเสี่ยวเฉียวเบิกตากว้าง เมื่อเขาเห็นว่าทางออกมันใกล้เข้ามาเรื่อยๆแล้ว ตอนนี้เขายังไม่เห็นหานเซิ่นยิงพลาดเลยสักครั้ง แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่าหานเซิ่นจะสังเกตเห็นนกสีดำหมดทุกตัวรึเปล่า ถ้าเขาฆ่ามันได้หมด เมื่อเขาถึงทางออกเขาจะได้ระดับ S   แม้แต่ซินเสวียนก็มีอาการเดียวกับซูเสี่ยวเฉียว ถึงหยางม่านลี่จะเก่งมาก ปรกติหล่อนจะได้ระดับ A ทุกครั้ง แต่ถ้าหานเซิ่นได้ระดับ S หยางม่านลี่จะแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย   ผลลัพธ์นี้ถือว่าเป็นผลดีกับตัวเธอและหานเซิ่น ถึงเธอจะได้เป็นหัวหน้า แต่การตัดสินใจของเธออาจจะนำมาซึ่งเสียงวิพากษ์วิจารณ์ แต่ถ้าหานเซิ่นสามารถเอาชนะหยางม่านลี่ได้อย่างราบคาบ เธอก็จะไม่มีข้อโต้แย้งอะไรอีก  

หลังจากกลับมาที่สถานีเทเลพอร์ต หานเซิ่นก็เดินไปที่อุปกรณ์จำลองภาพโฮโลแกรม และเข้าไปในสนามฝึกซ้อมที่ซินเสวียนจัดไว้ให้   ซินเสวียนไม่ต้องการให้พวกเขาแข่งกันในสตีลอาเมอร์ เนื่องจากเธอไม่อยากให้คนอื่นๆเห็นผลการแข่งขัน   ไม่ว่าใครจะเป็นฝ่ายแพ้ คนนั้นอาจจะรู้สึกอับอายต่อหน้าลูกน้อง ซึ่งนั่นไม่ใช่สิ่งที่ซินเสวียนต้องการให้เกิดขึ้น พวกเขาต่างก็เป็นระดับหัวหน้าที่เธอเลือกมาเอง   หานเซิ่นล็อคอินเข้าไปในแพลตฟอร์มที่เรียกว่า ซาจิทาเรียส มันคือชุมชนของพวกนักธนู หลังจากล็อคอินเข้ามาแล้ว เขาก็ถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มของผู้ยังไม่วิวัฒนาการ   ซินเสวียนกับหยางม่านลี่รอเขาอยู่ในนั้นเรียบร้อยแล้ว หานเซิ่นรีบส่งขอเป็นเพื่อนพวกเธอทันที จากนั้นซินเสวียนก็เชิญหานเซิ่นเข้ามาในห้อง   “นี่คือหนึ่งในเกมที่คลาสสิคที่สุดในซาจิทาเรียส มันเรียกว่า นกขาวในป่า นายจะเห็นเส้นทางในป่า ซึ่งมีความยาวประมาณ 2 ไมล์ เมื่อนายเดินไปตามทางจะมีนกสีขาวและดำอยู่บนต้นไม้ นายไม่สามารถยิงนกสีขาวได้ ต้องยิงแค่นกสีดำ ถ้านายพลาดยิงไปโดนนกสีขาว เกมจะโอเวอร์ทันที ซึ่งพวกเราจะตัดสินผลแพ้ชนะโดยดูจากจำนวนของนกสีดำที่ยิงได้ ถ้าจำนวนเท่ากันก็จะดูจากเวลาว่าใครยิงเสร็จก่อน พวกเธอมีคำถามอะไรไหม?” หลังจากอธิบายซินเสีวยนก็มองที่พวกเขา   “ไม่” หยางม่านลี่กับหานเซิ่นตอบพร้อมกัน   “โอเค งั้นเริ่มกันเลย” หานเซิ่นและหยางม่านลี่เดินเข้าไปในป่านกขาวทันที   แม้ว่าซินเสวียนจะไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ผลลัพธ์ในการแข่ง แต่คนอื่นก็อาจจะเห็นพวกเขาได้ ถ้าพวกเขาเข้ามาในซาจิทาเรียส   ซูเสี่ยวเฉียวมักจะเข้ามาในซาจิทาเรียสบ่อยๆ เพื่อฝึกฝนการยิงธนู ถึงจะเป็นแค่กิจกรรมยามว่าง แต่ซาจิทาเรียสก็สนุกกว่าการยิงธนูกับเป้าจริงมาก ตอนที่ซูเสี่ยวเฉียวฝึกเสร็จ เขาก็เห็นซินเสวียน หานเซิ่นและหยางม่านลี่อยู่ในซาจิทาเรียสพร้อมกัน ทำให้เขาช็อคมาก   “ทำไมพวกเขาทั้ง 3 คนถึงล็อคอินเข้ามาในซาจิทาเรียสพร้อมกันแบบนี้? พวกเขากำลังจะทำอะไร?” ซูเสี่ยวเฉียวอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันที และตามพวกเขาเข้าไปในห้องเล่นเกม   ห้องเกมเปิดสำหรับทุกคนอยู่แล้ว แต่หลังจากเข้ามาในห้อง สิ่งที่ผู้เข้าดูจะเห็นคือมุมมองของผู้เล่น ซูเสี่ยวเฉียวเห็นหานเซิ่นกับหยางม่านลี่เข้าไปในป่านกขาวด้วยความลังเล   เนื่องจากเขาเห็นในมุมมองของผู้เล่น ซูเสี่ยวเฉียวไม่สามารถดูพวกเขา 2 คนพร้อมกันได้ ซูเสี่ยวเฉียวหยุดคิดชั่วครู่ ก่อนจะเลือกดูหานเซิ่น   ไม่ใช่เพราะว่าซูเสี่ยวเฉียวคิดว่าหานเซิ่นฝีมือเหนือกว่า แต่เป็นเพราะว่าทุกคนในทีมบูลอายต่างก็รู้ฝีมือของหยางม่านลี่ดีอยู่แล้ว ซูเสี่ยวเฉียวไม่แน่ใจเกี่ยวกับฝีมือของหานเซิ่น ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะดูหานเซิ่น   หลังจากที่ซูเสี่ยวเฉียวเลือกดูในมุมมองของหานเซิ่น เขาก็เห็นหานเซิ่นกำลังรอให้การทดสอบเริ่ม   ซูเสี่ยวเฉียวคุ้นเคยกับห้องเล่นเกมนี้เป็นอย่างดี เนื่องจากเขาเคยฝึกซ้อมมาหลายครั้งแล้ว   การทดสอบนี้มันทั้งง่ายและยากในเวลาเดียวกัน ผู้เล่นจะเดินอย่างเดียวโดยไม่ต้องยิงนกเลยก็ได้ เพื่อรอให้คูแข่งยิงพลาดแล้วเกมโอเวอร์ไปเอง อย่างไรก็ตาม ถ้าผู้เล่นยิงนกสีดำได้จำนวนไม่มากพอหรือฆ่านกสีดำช้าเกินไป ระบบจะเปลี่ยนให้เป็นเวลากลางคืน ซึ่งจะทำให้พวกเขายิงพลาดง่ายยิ่งขึ้น   นกสีดำบางตัวจะบินเร็วมาก และบางครั้งก็บินมาในทิศทางที่แตกต่างกัน ซึ่งสร้างความท้าทายให้กับปฏิกิริยาตอบสนองของนักธนูมาก   ยิ่งกว่านั้นนกสีขาวบางตัวจะปรากฏขึ้นมาแบบสุ่ม เพื่อเพิ่มระดับความยากขึ้นไปอีก ซึ่งถ้ายิงถูกนกสีขาว เกมจะโอเวอร์ทันที และนักธนูคนนั้นจะไม่ได้เลยสักคะแนนเดียว   ตามที่ระบบตั้งเอาไว้ ในป่าจะมีนกสีดำอยู่ทั้งหมด 1000 ตัว ซึ่งที่อยู่และทิศทางการบินของพวกมันจะถูกสุ่ม ไม่มีรูปแบบที่ตายตัว   ดังนั้นมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะคาดการณ์การเคลื่อนไหวของพวกมันล่วงหน้าได้   แต่โชคดีอยู่อย่างก็คือเกมนี้จะมีลูกธนูให้อย่างไม่จำกัด ถ้าเป็นในชีวิตจริง การแบกลูกธนู 1000 ลูกคงจะลำบากมาก   ซูเสี่ยวเฉียวปรกติจะได้ระดับD และบางครั้งจะได้ระดับC ถ้าใครก็ตามสามารถฆ่านกได้มากกว่า 90% และฆ่าได้ตามเวลาที่ระบบตั้งไว้ คนคนนั้นจะได้ระดับ A   แต่ระดับที่สูงที่สุดในเกมนี้คือระดับS ซึ่งแทบจะไม่มีใครได้ระดับนั้นเลย นกสีขาวต้องห้ามตายและนกสีดำทั้งหมดต้องถูกฆ่าอย่างรวดเร็ว ถ้าทำทุกอย่างตามนี้ได้ คนคนนั้นจะได้ระดับS   ในประวัติศาสตร์มีเพียงแค่คนเดียวที่เคยได้ระดับS ในหมู่ผู้ที่ยังไม่วิวัฒนาการ คนคนนั้นคือนักธนูอาชีพ เขาฝึกฝนอย่างหนักมาตั้งแต่เด็กๆ และตอนนี้ เขาคือโค้ชธนูที่ดีที่สุดของกองทัพ   “แม้เซิ่นจะยิงธนูเก่งกว่าผม แต่ผมไม่เชื่อว่าเขาจะได้ระดับA ดูแล้วเขาน่าจะได้สักระดับB” ในขณะที่ซูเสี่ยวเฉียวกำลังคำนวณคะแนนที่หานเซิ่นน่าจะได้ การทดสอบของหานเซิ่นก็เริ่มต้นขึ้น   ตอนนี้เวลากำลังนับถอยหลัง หานเซิ่นยืนอยู่หน้าทางเข้าป่านกขาวและง้างธนูรอ   ทันทีที่เกมเริ่มขึ้น เขาเดินและยิงธนูออกไปพร้อมๆกัน เหมือนกับว่าเขาไม่ได้หันไปมองเป้าหมายเลย   เขายิงออกไปอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุด ขณะเดินไปด้วย แทบจะไม่มีลอยต่อระหว่างลูกธนูที่เขายิงออกไปเลย มันถูกยิงกระจัดกระจายออกไปทุกทิศทาง     Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/ ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 752 แล้วครับ