“นายกำลังทำอะไร” ซินเสวียนขมวดคิ้ว

 

“ผมจะไปเอาซากแมงป่องระดับกลายพันธ์ที่เธอฆ่ามาให้ไง”

หานเซิ่นเดินลึกเข้าไปในถ้ำ

 

“แต่มันมีแมงป่องตัวอื่นๆอยู่เยอะเลยนะ นายไม่ต้องการใช้ธูปไล่มันหรอ?”

ซินเสวียนมองไปที่หานเซิ่นด้วยใบหน้างงงวย

 

“ลูกผู้ชายเขาไม่ต้องการของพันนั้นหลอก”

หานเซิ่นเดินกลับมาพร้อมกับแมงป่องตัวสีน้ำเงินขนาดใหญ่กว่า 1 ฟุต

 

ซินเสวียนถอนหายใจ

“นายหลอกฉันใช่ไหม อย่าบอกนะว่านายฆ่าแมงป่องตัวอื่นไปหมดแล้ว?”

 

“ฉลาดดีนิ”

หานเซิ่นเทซากแมงป่องจำนวนมากออกมาจากกระเป๋าของเขา

 

ถึงแม้เธอจะสงสัยแบบนั้น แต่เธอไม่คิดว่าหานเซิ่นจะเทแมงป่องมากขนาดนี้ลงมา ทำให้เธอรู้สึกช็อคมาก

 

หานเซิ่นใส่ซากแมงป่องระดับกลายพันธ์บางส่วนลงไปในกระเป๋า ก่อนที่เขาจะใส่แมงป่องระดับโบราณตามลงไป มีบางตัวที่ไม่สามารถใส่เข้าไปได้เพราะกระเป๋าเต็ม เขาไม่อยากปล่อยให้มันเสียไปเปล่า เขาจึงกินมันเข้าไป

 

“แมงป่องคริสตัลระดับโบราณถูกกิน คุณได้รับ 4 จีโนพ้อยโบราณ”

 

“ฉันยังไม่เคยเห็นใคร กินมันแบบสดๆเหมือนนายมาก่อน”

ซินเสวียนไม่คิดว่าคนที่ใส่ชุดเกราะอลังการแบบนี้จะมากินแมงป่องด้วยสภาพนี้

 

“โอเค เราไปกันได้แล้ว”

หานเซิ่นลงย่องตัวลงข้างๆซินเสวียน เพื่อให้เธอขึ้นมาบนหลังของเขา

 

“ตอนนี้มันไม่มีแมงป่องแล้วไม่ใช่? ฉันจะเดินไปเอง” ซินเสวียนพูด

 

“เธอสัญญาว่าจะให้วิญญาณอสูรกับผมแล้ว เธอจะไม่ให้ผมบริการให้คุ้มหน่อยหรอ เธอเจ็บขาอยู่ไม่ใช่หรอ?” หานเซิ่นพูด

 

เธอกัดริมฝีปาก แล้วยอมขึ้นมาบนหลังของหานเซิ่น ด้วยการที่เขาใส่ชุดเกราะอยู่ ทำให้เขาไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับร่างของเธอที่พิงอยู่บนหลัง เขาเดินออกมาอย่างช้าๆ และถือกระเป๋าที่ใส่แมงป่องด้วยมือข้างหนึ่ง

 

เธอหนักแค่ประมาน 100 ปอนด์เท่านั้น นั่นแทบจะทำให้หานเซิ่นไม่รู้สึกหนักอะไร สำหรับหานเซิ่นที่มีจีโนพ้อยจำนวนมาก เขาเดินออกมาจากถ้ำอย่างสบายๆ

 

“เธอจะไปที่ไหนล่ะ?” หานเซิ่นถาม

 

“กลับไปที่เมือง” ซินเสวียนพูด

 

หานเซิ่นไม่พูดอะไรอีกเลย เขาพาเธอเดินตรงไปยังสตีลอาเมอร์ หลังจากผ่านไป 1 ชั่วโมง เขาก็วางเธอลง

 

“ตรงนี้ไม่ไกลจากเมืองเท่าไหร่ และมีผู้คนผ่านไปมาตลอด รออยู่ที่นี่ให้คนผ่านมาแล้วขอให้เขาพากลับเข้าเมืองไป”

หานเซิ่นยื่นมือไปหาซินเสวียน

“ตอนนี้ขอวิญญาณอสูรระดับกลายพันธ์ที่ตกลงกันไว้”

 

“ฉันเคยฝากซูเสี่ยวเฉียวไปถามนาย ตกลงนายจะขายเกียร์กับวิญญาณอสูรระดับเลือดศักดิ์สิทธิให้ฉันไหม”

ซูเสี่ยวเฉียวรีบถามก่อนที่จะไม่มีโอกาส พร้อมกับเรียกวิญญาณอสูรที่มีลักษณะเหมือนแมวสีดำออกมา แล้วส่งให้หานเซิ่น

 

“เธอจะจ่ายเท่าไหร่สำหรับขวานสีทอง?” หานเซิ่นถาม

“2 ล้าน”

“นั่นมันเกียร์ของมอนสเตอร์ระดับเลือดศักดิ์สิทธิเลยนะ 2 ล้านเธอยังซื้อวิญญาณอสูรระดับกลายพันธ์ไม่ได้ด้วยซ้ำ” หานเซิ่นขมวดคิ้ว

 

“เกียร์นั่นมันดูสุดยอดมากก็จริง แต่มันไม่สามารถเอาออกไปจากก็อตแซงชัวรี่ได้เหมือนกับวิญญาณอสูร นั่นทำให้ราคาของมันไม่ได้สูงเหมือนกับวิญญาณอสูร แต่ถ้านายยอมขายวิญญาณอสูรนักฆ่ากระหายเลือด ฉันยินดีจ่าย 20 ล้าน!” ซิ้นเสวียนพยายามอธิบาย

 

“วิญญาณอสูรระดับกลายพันธ์อีกดวงบวกกับเงินอีก 2 ล้าน” หานเซิ่นต่อลอง

 

“วิญญาณอสูรระดับกลายพันธ์ฉันคงยอมให้ไม่ได้ ฉันจะให้นาย 5 ล้านล่ะกัน”

ซินเสวียนไม่ยอมเสียวิญญาณอสูรระดับกลายพันธ์อีกดวง

 

“งั้นเนื้อของมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ 2 ตัวบวกกับ 2 ล้าน” หานเซิ่นยังคงพยายาม

 

“นายกำลังขอมากเกินไป ฉันให้นายได้แค่ 6 ล้าน ถ้าไม่ขายก็เลิกคุย” ซินเสวียนพูด

 

“ตกลง เตรียมเงินไว้ให้พร้อม เดียวผมจะติดต่อผ่านซูเสี่ยวเฉียวเองว่าเราจะนัดพบกันที่ไหน”

หานเซิ่นพูด และกระพายกระเป๋าเตรียมจะไป

 

“นายจะไม่คิดดูใหม่หรอ เรื่องขายวิญญาณอสูรนักฆ่ากระหายเลือด? ถ้า 20 ล้านยังไม่พอนายลองบอกมาว่าต้องการเท่าไหร่” ซินเสวียนพูด

 

“ไม่มาทาง” หานเซิ่นเดินจากไป

 

ซินเสวียนมองดูเขาเดินจากไปและคิด ‘เกราะของเขาแข็งแกร่งกว่าหางของแมงป่องคริสตัล มันจะต้องเป็นเกราะระดับเลือดศักดิ์สิทธิแน่’

‘เขาเป็นใครกันแน่? ทำไมเขาดูไม่เหมือนพวกนักสู้หรือยอดฝีมือ’

 

หานเซิ่นเดินกลับมาที่เมืองด้วยสภาพปรกติของเขา พร้อมกับสะพายกระเป๋ามาด้วย

 

ตอนนี้ไม่มีใครเฝ้าประตูเมืองอีกต่อไป เนื่องจากพวกเขาหาดอลกันมาพักใหญ่แล้ว แต่ก็ยังไม่เจอ พวกเขาจึงถอดใจ

 

หานเซิ่นบังเอิญเดินมาเจอหานฮ่าว และเพื่อนๆของเขาอีกครั้ง

 

“อ่าว สวัสดีหนุ่มโรคจิต กระเป๋าของนายเต็มเลยนิ จับมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ได้กี่ตัวล่ะ? ฮ่าฮ่า..” กลุ่มเด็กหนุ่มหัวเราะเยาะเขา

 

“1” หานเซิ่นตอบแบบใจเย็น

 

“ฮาฮา นายกำลังเล่นมุกอยู่ใช่ไหม หน้าอย่างนายแม้แต่มอนสเตอร์ระดับโบราณมีปัญญาล่าหรอ? กระเป๋านี่มันจะต้องมีด้วงทมิฬใส่อยู่เต็มแน่”

พวกเขาหัวเราะ ไม่มีใครเชื่อว่าหานเซิ่นจะล่ามอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ได้

 

“หานฮ่าว ท่าทางนายแปลกๆนะ อย่าบอกนะว่านายรู้จักกับไอ้หมอนี่ ถ้าเป็นแบบนั้นนายซวยแน่”

ชายหนุ่มคนหนึ่งจับไปที่ไหล่ของหานฮ่าว

 

“ไม่มีทาง ฉันไม่ได้รู้จักกับไอ้โรคจิตนี่!”

หานฮ่าวมองหานเซิ่นด้วยท่าทางรังเกียจ

 

หานเซิ่นไม่สนใจพวกเขา และเดินสะพายกระเป๋ากลับไปที่ห้องของเขา

 

เขาเก็บเนื้อแมงป่องคริสตัลระดับกลายพันธ์เอาไว้ เพื่อขายให้ซูเสี่ยวเฉียว ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถใช้คริสตัลสีดำ เพื่อให้เขาวิวัฒนาการด้วยจีโนพ้อยระดับกลายพันธ์ก็ยังได้ แต่เขายังอยากที่จะวิวัฒนาการด้วยจีโนพ้อยระดับเลือดศักดิ์สิทธิมากกว่า

 

---

Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/

**ตอนนี้กลุ่มลับถึึงตอน 43 แล้วครับ **