เสียงครวญครางของหมาป่าหยุดลง พร้อมๆกับดาบที่แทงทะลุคอมัน แต่กระนั้นหมาป่าก็หันหัวของมัน และหักดาบวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิทันที วิญญาณอสูรหายไป และหมาป่าก็ล้มลงไปนอนจมกองเลือดบนพื้น พร้อมกับส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

 

หานเซิ่นรีบใช้หอกหมุนแทงไปที่หมาป่าอย่างรุนแรง หมาป่าจ้องหานเซิ่นด้วยแววตาที่ดุร้าย จากนั้นมันก็หนีเข้าไปในรัง

 

ไม่มีทางที่หานเซิ่นจะปล่อยให้มันหนีไปได้ เขาเตรียมตัวมาเป็นเวลานาน เขาจับหอกแน่น และวิ่งตามมันไปด้วยเท้าทั้ง 4 ของนักฆ่ากระหายเลือด

 

เพราะเสียเลือดมาก หมาป่าจึงเคลื่อนไหวได้ช้าลง มันไม่สามารถวิ่งหนีหานเซิ่นได้ แต่ทว่าเมื่อหมาป่าหนีไปถึงตรงที่มีห้องจำนวนมากก็มีมอนสเตอร์จำนวนมากวิ่งออกมา

 

หานเซิ่นไม่ได้สนใจพวกมันเลย เขาวิ่งเข้าใส่ฝูงมอนสเตอร์ ราวกับปีศาจ เขาไม่เชื่อว่าในรังนี้จะมีมอนสเตอร์ชั้นสุดยอดถึง 2 ตัว

 

เขามีความมั่นใจว่าเขาสามารถสู้กับมอนสเตอร์ได้ทุกตัว ถ้ามันไม่ใช่มอนสเตอร์ขั้นสุดยอด

 

พวกมอนสเตอร์กำลังส่งเสียงคำราม หอกกำลังเต้นระบำ และมีเลือดสาดกระจายไปทั่ว หานเซิ่นฝ่าฝูงมอนสเตอร์เข้าไป และวิ่งตามหมาป่าไปติดๆ

 

ทุกสิ่งมันเกิดขึ้นเร็วมากจนทำให้เยี่ยหยู่เฟิงรู้สึกตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อสักครู่นี้หานเซิ่นยังเกือบจะถูกฆ่าอยู่เลย ขณะตอนนี้มันกลับกลายเป็นหมาป่าที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส และกำลังวิ่งหนีอยู่ เยี่ยหยู่เฟิงไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น

 

เมื่อเห็นหานเซิ่นกำลังฆ่ามอนสเตอร์จำนวนมากอย่างบ้าคลั่ง เยี่ยหยู่เฟิงก็รีบเดินตามเข้าไป

 

ยิ่งหานเซิ่นเดินลึกเข้าไปก็ยิ่งมีมอนสเตอร์ออกมามากขึ้นเรื่อยๆ แต่กระนั้นหานเซิ่นก็ไม่ได้สนใจ เขาฆ่าทุกตัวที่เขาเห็น มอนสเตอร์ทุกตัวที่มาขว้างทางเขาจะถูกฆ่าตายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ร่างกายที่เป็นนักฆ่ากระหายเลือดของเขาเต็มไปด้วยเลือดอุ่นๆของมอนสเตอร์

 

หมาป่าเคลื่อนที่ช้าลงเรื่อยๆ เหมือนว่ามันบาดเจ็บหนักมาก ดังนั้นมันไม่สามารถที่จะวิ่งเร็วๆได้อีกต่อไป แม้หานเซิ่นจะต้องฝ่าฝูงมอนสเตอร์จำนวนมาก แต่หมาป่าก็ยังไม่สามารถหนีหานเซิ่นได้

 

ทันใดนั้นหมาป่าก็หันกลับมามองที่หานเซิ่นแล้วก็กระโดดใส่ เหมือนว่าหมาป่าจะตัดสินใจสู้ตาย มันรู้ว่าถึงมันจะหนีต่อไปก็ไม่รอด

 

เมื่อเห็นหมาป่าเข้ามา หานเซิ่นก็ยังดูสงบนิ่งมาก ความเร็วและความแข็งแกร่งของหมาป่าลดลงมาก ดังนั้นเขารู้สึกว่าหมาป่าไม่สามารถทำอันตรายเขาได้อีกต่อไป

 

หานเซิ่นหลบการโจมตีของหมาป่า และใช้หอกฟาดหมาป่าลอยไปในอากาศ

 

ก่อนที่หมาป่าจะตกถึงพื้น หานเซิ่นก็ยกหอกกระหน่ำแทงมัน

 

ปัง ปัง ปัง!

หมาป่าถูกหอกที่ใส่พลังหมุนแทงอย่างรวดเร็ว โดยที่ตัวมันยังไม่ทันตกถึงพื้น

 

หานเซิ่นรู้ว่าหอกหมุนไม่สามารถแทงทะลุผิวหนังของหมาป่าได้ ดังนั้นถึงจะแทงไปก็ไม่มีประโยชน์ เขาเพียงแค่แทงไปที่บาดแผลเดิมของมัน ทำให้บาดแผลฉีกมากขึ้น มีเลือดจำนวนมากไหลออกมาจากขากรรไกรของหมาป่า

 

เยี่ยหยู่เฟิงฝ่าฝูงมอนสเตอร์ออกมาอย่างรวดเร็ว เมื่อเขามาถึงตรงจุดที่หานเซิ่นยืนอยู่ เขาก็เห็นหานเซิ่นกำลังแทงหมาป่าที่เคยไร้เทียมทานมาก แต่ตอนนี้มันไม่มีอะไรจะโต้ตอบอีกต่อไป

 

ทันใดนั้นหานเซิ่นก็ใช้หอกที่ใส่พลังหมุนเต็มที่แทงเข้าไปที่บาดแผลของหมาป่า และดันมันให้ไปชนกับกำแพงหิน

 

ปัง!

ร่างของหมาป่ากระแทกกำแพงหินอย่างแรง ซึ่งหอกยังคงเจาะเข้าไปที่บาดแผลของมันด้วยพลังหมุนที่รุนแรง

 

มีเลือดไหลออกมาจากคอของหมาป่าจำนวนมาก ตอนนี้ดูเหมือนมันจะหมดพลังอย่างสมบูรณ์แล้ว ในที่สุดหัวของหอกก็แทงทะลุเข้าไป

 

“เคิร์สวูฟ(หมาป่าแห่งคำสาป)ขั้นสุดยอดถูกฆ่า คุณได้รับวิญญาณอสูรเคิร์สวูฟ เมื่อกินผลึกพลังชีวิตของมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0 ถึง 10 จีโนพ้อยขั้นสุดยอด”

 

เมื่อเห็นว่าร่างของหมาป่ากำลังสลายไป หานเซิ่นก็รีบคว้าผลึกพลังชีวิตอย่างรวดเร็ว

 

“วิญญาณอสูรขั้นสุด… วิญญาณอสูรขั้นสุดยอด.. เราได้วิญญาณขั้นสุดยอดอีกดวงแล้ว..”

หานเซิ่นอยากจะตะโกนดังๆให้สุดเสียง แต่เขาก็ต้องหยุดตัวเองไว้ และรีบเก็บผลึกพลังชีวิตก่อนที่เยี่ยหยู่เฟิงจะเห็น

 

หานเซิ่นไม่ต้องการให้เรื่องการมีอยู่ของมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดรั่วไหลออกไป ไม่งั้นมันอาจจะเกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นในอนาคตได้

 

หลังจากนั้นหานเซิ่นและเยี่ยหยู่เฟิงก็ช่วยกันฆ่ามอนสเตอร์ภายในรัง ไม่นานมอนสเตอร์ในรังก็ถูกฆ่าจนหมด พวกเขาฆ่าทุกตัวไม่มีเหลือ รวมถึงมอนสเตอร์รูปร่างเหมือนวัวที่เป็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิด้วย หานเซิ่นฆ่ามันด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ถึงเขาจะไม่ได้วิญญาณอสูร แต่มันก็ไม่ได้ทำให้หานเซิ่นรู้สึกผิดหวังเลย เขายังคงตื่นเต้นกับวิญญาณอสูรขั้นสุดยอดไม่หาย

 

พวกเขาทั้ง 2 คนรีบตรงไปที่ไข่ทันที แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นทำให้พวกเขาช็อค ที่ที่ควรจะมีไข่อยู่กับว่างเปล่า

 

ทั้งหานเซิ่นและเยี่ยหยู่เฟิงต่างก็แปลกใจ มอนสเตอร์ในรังทุกตัวยังมีชีวิตอยู่ มันจะเป็นไปได้ยังไงที่ไข่จะหายไป

 

มันยากสำหรับพวกเขาที่จะเชื่อว่ามีใครบางคนสามารถซ่อนตัวจากมอนสเตอร์จำนวนมาก และเข้ามาทำลายไข่ได้

 

ยิ่งกว่านั้นเยี่ยหยู่เฟิงเป็นคนที่พบรังก่อนเป็นคนแรก ในตอนที่เขาเข้าไปกำแพงสีเขียวยังไม่ถูกทำลายเลย ดังนั้นไม่น่าจะมีใครเข้ามาก่อนหน้าเขา

 

“หรือว่าพี่น้องตระกูลเฉินจะทำลายไข่ตั้งแต่ที่พวกเขาเข้ามาครั้งแรกแล้ว โดยที่พวกมอนสเตอร์ไม่รู้ตัว?” เยี่ยหยู่เฟิงพึมพำ แต่เขาก็รู้สึกว่ามันไม่น่าจะเป็นไปได้

 

พี่น้องตระกูลเฉินลงมาในรังแค่แปปเดียว ถึงพวกเขาจะมีความสามารถบางอย่างที่ซ่อนตัวจากมอนสเตอร์ได้ แต่พวกเขาก็ไม่น่ามาถึงไข่และกลับออกไปอย่างปลอดภัยได้ในเวลาอันสั้น

 

ทันใดนั้นหานเซิ่นก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา หรือหมาป่าตัวนั้นมันจะถือกำเนิดมาจากไข่?