ซุนหมิงฮว่าต้องการเข้าไปใกล้เต่ามากกว่านี้ จินรื่อเจี๋ยเช็คระยะทาง และเห็นว่าไม่มีอุปสรรคอะไร

 

“ศาสตราจารย์ มอนสเตอร์ตัวนี้คือมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิที่ไม่เหมือนตัวอื่น ก่อนหน้านี้มีคนจำนวนมากจากเมืองกลอรี่พยายามจะล่ามัน พวกเขาไม่เพียงแค่ล้มเหลวเท่านั้น แต่พวกเขายังสูญเสียคนไปมาก พวกเราควรจะอยู่ห่างๆมัน” หานเซิ่นพูดกับซุนหมิงฮว่า

 

เนื่องจากเขาเป็นคนที่พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาเอง เขาไม่ต้องการให้เกิดเรื่องร้ายๆขึ้นกับซุนหมิงฮว่า

 

“หานเซิ่น คุณกำลังสงสัยในความสามารถของหน่วยพิเศษกลอรี่งั้นหรอ?” หลู่หมิงต๋าพูดอย่างไม่พอใจ

 

จินรื่อเจี๋ยและจินฉิวหลี่ขมวดคิ้ว หานเซิ่นเป็นผู้ตามที่ดีมาตลอด แต่ตอนนี้เหมือนว่าเขาพยายามจะแทรกแซงภารกิจของพวกเขา

 

ซุนหมิงฮว่ารีบพูด “อย่าห่วงเลยหานเซิ่น พวกเราจะไม่พยายามเข้าไปหามัน แค่เข้าไปใกล้อีกนิดนึงก็พอ มันน่าจะไม่มีปัญหาอะไร”

 

หานเซิ่นไม่รู้จะพูดกับพวกเขายังไง เขาไม่สามารถพูดให้ใครฟังได้ว่าเต่าตัวนี้ไม่ใช่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ แต่มันเป็นมอนสเตอร์ขั้นสุดยอด

 

ซุนหมิงฮว่าออกเดินไปเรียบร้อยแล้ว ภายใต้การคุ้มกันของหน่วยพิเศษกลอรี่ พวกเขาพยายามเข้าไปใกล้เต่าตัวนั้น

 

“ศาสตราจารย์พวกเราต้องหยุดตรงนี้ พวกเราเข้าไปใกล้กว่านี้ไม่ได้จริงๆ” หานเซิ่นยื่นแขนออกไปขวางทางซุนหมิงฮว่าเอาไว้ เมื่อพวกเขาอยู่ห่างจากเต่า 1000 ฟุต

 

ถ้าเต่ามันโกรธขึ้นมา หานเซิ่นไม่แน่ใจว่าเขาจะสามารถช่วยทุกคนให้ปลอดภัยได้ ถึงเขาจะใช้ทุกสิ่งที่เขามีก็ตาม

 

ซุนหมิงฮว่าเริ่มลังเล ระยะขนาดนี้ยังไม่ใช่จุดที่เหมาะ แต่เมื่อเห็นหานเซิ่นยืนกรานถึงขนาดนั้น ซุนหมิงฮว่าก็ไม่อยากจะดึงดันเข้าไปใกล้มากกว่านี้ เขาใช้กล้องส่องทางไกลของเขาดูเต่าแทน

 

“มากไปแล้วนะ! หานเซิ่น ที่นี่ไม่ใช่เขตรับผิดชอบของนาย” จินรื่อเจี๋ยพูดอย่างเคร่งขรึม

 

“หานเซิ่น อะไรที่คุณพูดไว้ก่อนจะออกเดินทาง? ตอนนี้คุณพยายามจะแทรกแซงการทำงานของพวกเราใช่ไหม?” หลู่หมิงต๋าตะโกนออกมา

 

หานเซิ่นพูดอย่างสงบ “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแทรกแซง แต่ในเมื่อศาสตราจารย์มาอยู่ที่นี่ก็เพราะฉันเป็นคนพูดเกี่ยวกับเต่าตัวนี้ ฉันจะไม่ยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับเขา ไม่งั้นฉันจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต”

 

“จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเขาได้? มันก็แค่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ พวกเราจะไม่เข้าไปทำให้มันรู้ตัว ถึงเราจะทำ พวกเรารับประกันได้ว่าศาสตราจารย์จะปลอดภัย นี่ไม่ใช่อำนาจหน้าที่ของคุณ” หลู่หมิงต๋าโกรธจัด

 

เนื่องจากพวกเขาอยู่ห่างจากเต่าแค่ 1000 ฟุต ทำให้เสียงของหลู่หมิงต๋าไปทำให้เต่ามันรู้ตัว มันหันหน้ามามองที่พวกเขา

 

หานเซิ่นรู้สึกเสียวสันหลังทันที เขายังคงอยู่นิ่งๆและมองเต่าตัวนั้น

 

หลู่หมิงต๋ายังรู้สึกหัวร้อนอยู่ และต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่จินรื่อเจี๋ยเองก็สังเกตเห็นว่าเต่ามันกำลังวิ่งตรงเข้ามาแล้ว เขาเลยหยุดหลู่หมิงต๋าไว้

 

เต่าเคลื่อนที่ด้วยขาทั้ง 4 ของมัน แถมความเร็วของมันยังสูงมาก

 

หานเซิ่นรู้สึกว่าตอนนี้พวกเขาตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤตแล้ว เขาตะโกนออกมาทันที “ศาสตราจารย์วิ่ง!”

 

แม้ศาสตราจารย์จะมีจีโนพ้อยทั้ง 4 ชนิดเต็ม แต่เขาก็ไม่ได้มีวิชาการต่อสู้อะไรเลย และเขายังมีความเร็วที่ไม่มากพอ ในตอนที่เขากำลังเรียกสัตว์ขี่เลือดศักดิ์สิทธิออกมา เต่าก็มาถึงตัวเขาแล้ว

 

เมื่อเห็นความเร็วที่น่าเหลือเชื่อของเต่า จินรื่อเจี๋ย หลู่หมิงต๋าและจินฉิวหลี่ต่างก็ตกตะลึง นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาเคยได้ยินมา เต่าตัวนี้มันเร็วยิ่งกว่าสัตว์ขี่เลือดศักดิ์สิทธิซะอีก

 

“มันก็แค่เต่า ฉันจะทุบมันให้แหลกซะตรงนี้” หลู่หมิงต๋าคำราม และทุบไปที่เต่าด้วยค้อนขนาดใหญ่ของเขา

 

ค้อนอันนี้หนักมาก แต่เต่ากับไม่แม้แต่จะเสียเวลาหลบมัน มันเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่ ทำให้ค้อนทุบไปที่กระดองของมันแทนหัวที่หลู่หมิงต๋าเล็งไว้แต่แรก

 

ปัง!

ค้อนที่มีขนาดใหญ่โตทุบไปที่กระดองของมัน ทำให้เกิดเสียงดังสนั่นราวกับโลหะปะทะกัน

 

หลู่หมิงต๋ากรีดร้อง ค้อนอันนี้เป็นอาวุธที่มีพลังทำลายสูงมาก มันคือเกียร์ระดับเลือดศักดิ์สิทธ์ ดังนั้นมันจึงทรงพลังกว่าอาวุธทุกชนิด หลู่หมิงต๋าใส่พลังทั้งหมดเข้าไปในการทุบครั้งนี้ ซึ่งทำอะไรเต่าไม่ได้เลยแม้แต่น้อย แต่กระดูกมือของเขากับแตกแทน ค้อนลอยไปชนก้อนหิน ทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่ขึ้นบริเวณนั้น

 

ไม่ใช่เพียงแค่หลู่หมิงต๋า แม้แต่จินรื่อเจี๋ยและจินฉิวหลี่เองก็ช็อค พวกเขารู้ดีว่าค้อนอันนั้นหนักขนาดไหน ด้วยพลังการทุบของหลู่หมิงต๋า แม้แต่รถถังก็ยังบุบ แต่กระนั้นเต่ากลับไม่เป็นอะไรเลย มันไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน ซึ่งเป็นอะไรที่น่ากลัวมาก

 

หานเซิ่นไม่ได้ยืนอึ้งอยู่เฉยๆเหมือนกับคนอื่น เขาเตะทันที แต่ไม่ใช่ที่เต่า แต่เป็นหลู่หมิงต๋าที่กำลังกรีดร้องอยู่

 

หลู่หมิงต๋าถูกเตะกระเด็นไปหลายฟุต ทั้งจินรื่อเจี๋ยและจินฉิวหลี่ช็อค แต่หลังจากนั้นพวกเขาก็เห็นทันทีว่าเต่ามันกัดไปตรงจุดที่หลู่หมิงต๋าเคยยืนอยู่ด้วยความเร็วที่สูงมาก มันเร็วจนพวกเขาไม่สามารถบอกได้เลยมันกัดมาแบบไหน

 

“อย่ามั่วยืนอยู่เฉยๆ รีบหนีเร็ว!” เมื่อเห็นซุนหมิงฮว่านั่งช็อคอยู่บนหลังสัตว์ขี่ หานเซิ่นก็ตะโกนออกไปทันที เขาวิ่งไปหยิบค้อนขึ้นมา และเปลี่ยนร่างเป็นแฟรี่ควีน

 

จินรื่อเจี๋ยและจินฉิวหลี่เข้าไปช่วยหลู่หมิงต๋า และต้องการจะหนี ขณะที่เต่ากัดมาอีกครั้งที่จินรื่อเจี๋ย ซึ่งอยู่ใกล้มันที่สุด

 

จินรื่อเจี๋ยไม่มีเวลาพอที่จะหลบ แต่เขาไวพอที่จะป้องกันการกัดของมันด้วยมีดระดับเลือดศักดิ์สิทธิ

 

เคร็ง!

เต่ากัดมีดเลือดศักดิ์สิทธิขาดเป็น 2 ท่อน อาวุธระดับเลือดศักดิ์สิทธิถูกทำลายได้อย่างง่ายดาย

 

หน่วยพิเศษกลอรี่เริ่มกลัวตายขึ้นมา เมื่อเห็นว่ามีดระดับเลือดศักดิ์สิทธิถูกเต่ากัดขาดครึ่งได้ง่ายๆแบบนั้น พวกเขาก็ชุ่มไปด้วยเหงื่อและต้องการจะวิ่งหนี

 

แต่ทว่าเต่ามันไวมาก มันยืดคอออกมาอย่างรวดเร็ว และกัดไปยังจินรื่อเจี๋ยที่ไม่มีอาวุธแล้ว

 

จินรื่อเจี๋ยใช้พลังทั้งหมดในการหลบ แต่ดูเหมือนเขาไม่มีทางที่จะหลบการกัดครั้งนี้ได้

 

“บ้าเอ้ย!” จินรื่อเจี๋ยขยับถอยหลังมา แต่เขารู้ว่าไม่น่าจะหลบพ้น

 

หลู่หมิงต๋าและจินฉิวหลี่ไม่แม้แต่โอกาสที่จะช่วยชีวิตจินรื่อเจี๋ย พวกเขาได้แต่มองความไวของเต่า

 

ปัง!

มีอะไรบางอย่างสีดำๆขนาดใหญ่พุ่งลงมาที่หัวของเต่า ทำให้หัวของมันยุบลงไป