หวังเหลี่ยงและคนอื่นๆชื่นชมหานเซิ่นมาก พวกเขายังไม่เคยเจอคนที่มีพรสวรรค์ในการสั่งการแบบนี้มาก่อน การต่อสู้มันเกิดขึ้นในชั่วพริบตา ทุกวินาทีสถานการณ์ทุกอย่างสามารถเปลี่ยนแปลงได้หมด การที่จะสั่งการคนล่วงหน้าได้อย่างมีประสิทธิภาพ คนคนนั้นจะต้องมีความสามารถจริงๆ ตอนนี้พวกเขาทุกคนทำตามหานเซิ่นบอกหมดทุกอย่าง ตั้งแต่หานเซิ่นเริ่มสั่งการก็ยังไม่มีใครได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้เลย

 

การสั่งของหานเซิ่นไม่ใช่แค่มีประสิทธิภาพอย่างเดียว แต่เขายังสั่งการได้อย่างรวดเร็วและใจเย็น ทำให้คนอื่นๆรู้สึกผ่อนคลายขึ้น

 

เหตุผลที่พวกเขาชื่อชมหานเซิ่นมากก็เพราะในสมัยที่พวกเขายังอยู่ในกองทัพ พวกเขามักจะเจอแต่ผู้บังคับบัญชาที่ไม่มีความสามารถ พวกเขาไมได้มีพรสวรรค์เหมือนกับหานเซิ่น

 

ในทางทฤษฎีมันเป็นไปไม่ได้ที่หานเซิ่นจะสั่งการทั้ง 10 คนได้อย่างละเอียด แต่ตอนนี้เขากำลังทำมันอยู่ ต้องขอบคุณความมหัศจรรย์ของศาสตร์ตงเสวียน

 

ทุกอย่างมันมาจากการคาดการของหานเซิ่นทั้งหมด คำสั่งที่พวกเขาได้รับมา ทำให้พวกเขามีเวลาได้เตรียมตัวสำหรับการโจมตี หานเซิ่นสั่งการพวกเขาทั้ง 10 คนไปในตำแหน่งต่างๆที่หลากหลาย ส่วนการโจมตีเป็นหน้าที่ของพวกเขาเอง พวกเขาแค่ฟังหานเซิ่นว่าต้องไปตรงไหนแล้วก็ทำการโจมตีในแบบที่พวกเขาต้องการ

 

หัวใจสำคัญของการที่จะทำแบบนี้ได้ก็คือหานเซิ่นต้องรู้ขีดจำกัดและความสามารถของแต่ละคนในทีม เขาจะต้องรู้ว่าใครทำอะไรได้บ้าง ถ้าหานเซิ่นไม่เข้าใจพวกเขา มันก็อาจจะให้พวกเขาไปอยู่ในตำแหน่งที่ผิด ซึ่งมันก็จะไม่มีประโยชน์

 

นั่นเป็นเหตุผลที่หานเซิ่นถึงต้องถอยหลังออกมายืนสังเกตการณ์อยู่สักพัก เมื่อเขากลับเข้ามาในสนามรบอีกครั้ง เขาก็พร้อมที่จะสั่งการทันที

 

ภายใต้คำสั่งของหานเซิ่น พวกเขาทั้ง 10 คนต่อสู้อย่างสงบ พวกเขาไว้ใจหานเซิ่นมาก ด้วยคำสั่งของหานเซิ่น บวกกับประสบการณ์การต่อสู้อันโชกโชน ทำให้พวกเขาเคลื่อนไหวกันได้อย่างสมบูรณ์แบบ

 

แม้หวังเหลี่ยงและคนอื่นๆจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่พวกเขาก็ยังทำอะไรงูเลือดศักดิ์สิทธิไม่ได้เช่นเดียวกัน พวกเขาไม่สามารถฆ่ามันได้ ศัตรูไม่ได้ดูช้าลงเลย พละกำลังของมันดูไม่ไร้ขีดจำกัด การต่อสู้ที่เข้มข้นขนาดนี้แม้แต่คนที่ประสบการณ์สูงก็ยังสู้ได้เต็มที่ไม่เกิน 2 ชั่วโมง

 

แต่หานเซิ่นไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตอนนี้เขากำลังใช้ทั้ง 10 คนบังคับให้งูไปอยู่ในตำแหน่งที่เขาต้องการ

 

ในที่สุดงูเลือดศักดิ์สิทธิก็เปิดโอกาสให้หานเซิ่นโจมตีที่หัวของมัน นี่เป็นโอกาสที่เขารอมานาน เขากระโดดขึ้นไปบนหัวของมัน และชกหมัดที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังหยินเข้าไปที่หัวของมอนสเตอร์อย่างแรง พลังถูกส่งเข้าไปในกะโหลกของงูเต็มๆ นี่เป็นการโจมตีที่เขากำลังรออยู่ ตอนนี้ดูเหมือนงูเลือดศักดิ์สิทธิจะได้รับบาดเจ็บหนักจากการโจมตี

 

งูเลือดศักดิ์สิทธิส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทรมาน หานเซิ่นลงมาจากหัวของมัน ตอนนี้ลำตัวของงูดูบิดเบี้ยวมาก ถึงมันจะยังดูแข็งแกร่งและเกรี้วกราดเหมือนเดิม แต่การโจมตีของมันก็ไม่ได้แข็งแกร่งเท่ากับที่ผ่านมา

 

หัวใจของหานเซิ่นเต้นรัว ดูเหมือนว่าพลังหยินของเขาจะได้ผลจริงๆ งูจะต้องได้รับบาดเจ็บที่สมองแน่ มันถึงได้ดูเคลื่อนไหวแปลกไป และการโจมตีของมันก็ดูไม่มีประสิทธิภาพเท่าเก่า

 

หานเซิ่นยังคงสั่งการเหมือนปรกติ แต่ไม่นานนักงูเลือดศักดิ์สิทธิก็เอาหัวเข้ามาใกล้ๆหานเซิ่นอีกครั้ง เขาจึงปล่อยหมัดพลังหยินใส่มันอีกครั้ง

 

หลังจากโดนหมัดที่ 2 เข้าไป มันก็ดูเหมือนกับว่ากำลังเมา เพราะงูเลือดศักดิ์สิทธิเริ่มสูญเสียการควบคุมตัว

 

หวังเหลี่ยงประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง แต่นี่ก็ถือเป็นเรื่องที่น่ายินดี ตอนนี้พวกเขารู้สึกว่ากำลังจะได้รับชัยชนะ ภายใต้การสั่งการของหานเซิ่น พวกเขามุ่งมั่นกับการต่อสู้มากกว่าเดิม พวกเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ชื่นชมหานเซิ่น

 

ปัง!

เมื่อหานเซิ่นชกหัวของงูเป็นครั้งที่ 3 งูเลือดศักดิ์สิทธิก็เลิกต่อต้าน ตอนนี้มันล้มลงบนพื้น และดิ้นด้วยความเจ็บปวด

 

ตอนนี้เหมือนว่าภารกิจพวกเขาเกือบจะสำเร็จแล้ว หานเซิ่นสั่งให้คนอื่นๆคอยรับมือกับงูตัวอื่นๆที่เข้ามา หานเซิ่นเดินไปหางูที่นอนหมดสภาพอยู่ จากนั้นเขาก็กระหน่ำชกไปที่หัวของมันเป็นสิบๆครั้ง จนกระทั่งสมองของมันแหลก

 

“ขอให้ได้วิญญาณอสูรทีเถอะ..” หานเซิ่นกำลังภาวนาจากใจ เขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากกว่าจะฆ่ามันได้ และเขายังต้องการวิญญาณอสูรประเภทดาบมากตอนนี้

 

“อสรพิษเนตรเงินเลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่า คุณได้รับวิญญาณอสูร เมื่อกินเนื้อของมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0-10จีโนพ้อย”

 

เมื่อได้ยินเสียงนั้น หานเซิ่นก็อยากจะตะโกนออกมาดังๆ ‘ขอบคุณพระเจ้า!’ แต่เขาเพียงแค่ตะโกนอยู่ในใจเท่านั้น

 

เมื่องูเลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่า งูตัวอื่นๆก็ไม่ต้องการจะเสี่ยงชีวิตสู้กับพวกเขาอีกต่อไป ไม่นานพวกมันก็หนีกลับเข้าไปในหุบเขา

 

หวังเหลี่ยงและคนอื่นๆไล่ตามพวกมันไปจนถึงทางเข้าหุบเขา เมื่อพวกเขากลับมา พวกเขาก็ต้องประหลาดใจกับสิ่งที่เห็น ผลลัพธ์จากการต่อสู้ก็คือซากศพที่เกลือนกลาดอยู่บนพื้น ตอนนี่มีซากของงูเลือดศักดิ์สิทธิและงูตัวอื่นๆอยู่นับไม่ถ้วน แม้แต่ตัวที่เป็นระดับกลายพันธ์ก็ยังตายกันเป็นกอง

 

นอกเหนือจากเนื้อพวกนี้แล้ว พวกเขายังได้วิญญาณอสูรกันคนละหลายดวง พวกเขาฆ่ามอนสเตอร์ไปเป็นจำนวนมาก มันมากกว่าที่พวกเขาคิดไว้ นี่เป็นหนึ่งในการล่าที่พวกเขาได้ผลตอบแทนมากที่สุดครั้งหนึ่ง

 

“ฉันจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกนายในการช่วยกันขนซากพวกนี้รวมทั้งงูระดับเลือดศักดิ์สิทธิกลับไป” หานเซิ่นรีบพูด จากนั้นเขาก็รีบออกไปจากบริเวณนั้น

 

หวังเหลี่ยงและคนอื่นๆไม่มีปัญหากับการอยู่ใต้คำสั่งของหานเซิ่นอีกต่อไป เพราะความสามารถในการเป็นผู้นำของเขาสูงมาก และพวกเขาเองก็ยังได้ผลประโยชน์จำนวนมากเมื่อติดตามหานเซิ่น ตอนนี้พวกเขาทั้งเชื่อใจและชื่นชมหานเซิ่น

 

หานเซิ่นกลับไปที่ยอดเขา จิ้งจอกสีเงินตัวน้อยยังคงรอเขาอย่างอดทน ดูจากแววตาของมันเหมือนกับว่าถ้าเขาไม่กลับมา เจ้าตัวน้อยนี้ก็จะรอคอยเขาไปตลอดกาล

 

เมื่อมันเห็นหานเซิ่นกลับมา จิ้งจอกสีเงินก็เข้ามาใกล้ขาของเขาทันที มันใช้หางที่สง่างามของมันลูบไปที่ขาของหานเซิ่นเหมือนกับที่มันชอบทำ พร้อมกับใช้หัวของมันถูไปกับขาของหานเซิ่นด้วย

 

หานเซิ่นเริ่มที่จะตกหลุมรักมันแล้ว เขาอยากจะให้มันเป็นแค่สัตว์ป่าธรรมดาๆ มันจะได้อยู่เคียงข้างเขาไปตลอด เขายังไม่รู้ว่ามันฉลาดพอที่จะแยกแยะมิตรกับศัตรูได้รึเปล่า

 

หานเซิ่นใช้มือข้างหนึ่งอุ้มจิ้งจอกสีเงิน ขณะที่มืออีกข้างเรียกวิญญาณอสูรอสรพิษเนตรเงินออกมา

 

ดาบบางๆสีเงินปรากฏขึ้นมาบนมือของหานเซิ่น มันมีความยาวประมาน 3 ฟุตและมีความกว้างประมาน 3 นิ้ว มันเป็นดาบที่ให้ความรู้สึกเหมือนกับถูกเกะสลักมาจากน้ำแข็ง

 

แม้มันจะบางแต่ดาบของสรพิษเนตรเงินก็ยังกว้างกว่ากระบี่ของสปิริตผมสีเงิน ซึ่งบางเหมือนกับปีกของจักจั่น ดาบของอสรพิษเนตรเงินดูแข็งแกร่งกว่ามาก ดูเหมือนมันจะเป็นอาวุธคนละสไตล์กัน

 

หานเซิ่นลองกวัดแกว่งมันดู เมื่อเขาเห็นความงดงามของมัน ขณะเคลื่อนไหวในอากาศ เขาก็รู้สึกประทับใจมาก “ฉันต้องการดาบอีก 1 เล่ม ถ้าฉันได้มันมาเมื่อไหร่ ฉันจะไปเยี่ยมสปิริตแฝดที่เมืองสปิริตราชวงศ์ทันที”