เมื่อหานเซิ่นคิดถึงหลักเกณฑ์การเลือกวิญญาณอสูรมาใช้กับอัญมณี เขาก็คิดว่าผลึกพลังชีวิตก็อาจจะต้องใช้หลักการเดียวกันรึเปล่า

 

มอนสเตอร์ทุกตัวในก็อตแซงชัวรี่เขต 1 รวมถึงมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดจะไม่ได้มีพลังธาตุ ดังนั้นเขาเลยสามารถกินผลึกพลังชีวิตของมันได้โดยตรง

 

แต่เมื่อมาที่ก็อตแซงชัวรี่เขต 2 มอนสเตอร์ขั้นสุดยอดแต่ละตัวจะมีธาตุของตัวเองอยู่ นั่นหมายความว่าการจะกินผลึกพลังชีวิตอาจจะต้องใช้วิธีการที่แตกต่างออกไป

 

แน่นอนว่านี่เป็นแค่ข้อสงสัยของหานเซิ่น ซึ่งตัวเขาเองก็ยังไม่รู้แน่ชัดเกี่ยวกับเรื่องนี้

 

แต่ถ้ามันเป็นความจริง นั่นหมายความว่าหานเซิ่นจะต้องมีพลังธาตุที่หลากหลายกว่านี้ ถึงจะกินผลึกพลังชีวิตจนสามารถวิวัฒนาการเป็นผู้เป็นเลิศได้

 

แต่เมื่อลองคิดดูแล้ว หานเซิ่นก็สงสัยว่าต้องทำยังไงถึงจะมีร่างกายธาตุไฟได้ เพราะถึงเขาจะฝึกวิชากายหยก แต่เขาก็ไม่ได้รับพลังธาตุน้ำแข็งมาแต่อย่างใด ดังนั้นตอนนี้ร่างกายของเขาก็ยังไม่เป็นธาตุไหน

 

ส่วนศาสตร์ตงเสวียนก็ไม่มีธาตุ มันแค่ทำให้ตัวของเขามีกลิ่นหอมๆ และที่สำคัญหานเซิ่นยังไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าเลยมอนสเตอร์ในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 มีพลังธาตุด้วย

 

‘ปวดหัวจริง’ หานเซิ่นกุมขมับ แม้จะยังไม่รู้อะไรเพิ่มเติม แต่หานเซิ่นก็ตัดสินใจกลับไปก็อตแซงชัวรี่ก่อน

 

ตอนนี้หานเซิ่นต้องการสร้างวิญญาณอสูรขั้นสุดยอดขึ้นมา ถ้าเขาได้อาวุธที่ทรงพลังมาแล้ว การจะฆ่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดเพื่อหาผลึกพลังชีวิตก็ไม่ใช่เรื่องยากเกินไปสำหรับเขา

 

“เราต้องไปหาวิญญาณอสูรที่เป็นทีเร็กซ์ธาตุไฟมา เพื่อเพิ่มโอกาสสำเร็จให้สูงที่สุด แต่ว่ามอนสเตอร์ที่ต่ำกว่าขั้นสุดยอดมันไม่มีธาตุ งั้นเราก็แค่หาวิญญาณอสูรทีเร็กซ์มาก็พอ” หานเซิ่นลองเช็ควิญญาณอสูรที่เขามีทั้งหมด แต่เขาก็ไม่พบวิญญาณอสูรที่ใกล้เคียงกับทีเร็กซ์เลย

 

การจะหาล่าด้วยตัวเองเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยาก ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจค้นหาในบอร์ดซื้อขายในเน็ต เขาต้องการหาซื้อวิญญาณอสูรที่ใกล้เคียงกับทีเร็กซ์

 

วิญญาณอสูรของทีเร็กซ์หาได้ยากและมีขายน้อยมาก หลังจากที่ใช้เวลาค้นหาอยู่นาน ในที่สุดเขาก็เจอคนที่ขายวิญญาณอสูรทีเร็กซ์

 

มันคือทีเร็กซ์ขนาดใหญ่ ตัวสีขาวเหมือนกับหิมะ มันคือมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิที่ล่าได้ในภูเขาหิมะที่ไหนสักแห่ง

 

หลังจากที่หานเซิ่นเห็นมัน เขาก็ต้องล้มเลิกความคิดที่จะขอซื้อมันทันที แม้เขาจะคิดว่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธินั้นไม่มีธาตุ แต่เขาเห็นว่ามันชื่อวิญญาณอสูรทีเร็กเหมันต์ เขาจึงคิดว่ามันไม่น่าจะเข้ากันได้กับอัญมณี เขาเลยไม่อยากเสี่ยง

 

ที่สำคัญวิญญาณอสูรดวงนี้เป็นวิญญาณอสูรประเภทชุดเกราะ ถึงเขาจะต้องการชุดเกราะขั้นสุดยอดอยู่ไม่น้อย แต่ตอนนี้เขาต้องการอาวุธมากกว่า ถ้าเขาไม่มีอาวุธที่แข็งแกร่งพอจะแทงทะลุเกล็ดหนาๆของพวกมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดได้ มันก็ไร้ความหมาย

 

หานเซิ่นเห็นวิญญาณอสูรทีเร็กซ์ถูกโพสขายอยู่หลายดวง แต่ก็ไม่มีประเภทอาวุธเลย มีบางดวงเป็นวิญญาณอสูรเปลี่ยนร่าง

 

“อืมม เราไม่ต้องการวิญญาณอสูรเปลี่ยนร่าง ถ้าเปลี่ยนร่างเราจะใช้วิชาไม่ได้ แม้ระดับความแข็งแกร่งตอนเปลี่ยนเป็นทีเร็กซ์จะสูงขึ้นมา แต่ถ้าใช้วิชาไม่ได้ เผลอๆพลังการต่อสู้จะลดลงซะอีก” แม้จะเจอวิญญาณอสูรเปลี่ยนร่าง แต่หานเซิ่นก็ยังไม่สนใจมัน

 

เขาไม่สามารถหาวิญญาณอสูรที่เหมาะๆได้ ดังนั้นเขาเลยไม่อยากจะหาข้อมูลต่อไปแล้ว เขาเริ่มคิดว่าอาจจะใช้มันกับวิญญาณอสูรชุดเกราะเลือดศักดิ์สิทธิแทน

 

“จริงด้วย เราเคยไปล่ามังกรเกล็ดแดงกับอีตงมู่นิ มันดูเหมือนกับทีเร็กซ์เลย บางทีมันอาจจะให้วิญญาณอสูรทีเร็กซ์ประเภทอาวุธก็ได้” หลังจากที่นั่งคิดอยู่นาน เขาก็นึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้

 

‘มังกรเกล็ดแดง’ เป็นชื่อที่อีตงมู่ตั้งให้มัน มันเป็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิที่ดูเหมือนกับทีเร็กซ์ ในตอนที่ต่อสู้กับมันครั้งนั้นมันเปลี่ยนเป็นโหมดเบอร์เซิร์ก ทำให้หานเซิ่นกับอีตงมู่ต้องวิ่งหนี

 

แต่ตอนนี้เขามีหน้าไม้นกยูงอยู่ เขาสามารถล่ามันได้อย่างไม่ยากเย็น ถ้าเขาได้วิญญาณอสูรของมันมาจะเป็นอะไรที่วิเศษมาก แต่ถึงจะไม่ได้ยังไงการฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิได้ก็เป็นเรื่องที่คุ้มค่าเสมอ

 

เนื่องจากเขาไม่ได้ติดต่อกลับไปที่บ้านนานแล้ว เขาจึงใช้โอกาสนี้โทรไปที่บ้านและพูดคุยกับแม่ของเขา พวกเขาคุยกันหลายเรื่อง แต่หลักๆจะเป็นเรื่องความเป็นอยู่ของครอบครัว

 

การเรียนของหานเหยียนเป็นไปอย่างราบลื่น เธอเป็นเด็กที่มีพรสวรรค์ เธอมีเพื่อนที่โรงเรียนรอยัลเป็นจำนวนมาก การที่เธอเติบโตและเข้ากับคนอื่นได้ดีแบบนี้ มันทำให้หานเซิ่นรู้สึกมีความสุข

 

เขาไม่ต้องการให้หานเหยียนรู้สึกโดดเดี่ยว เพราะเขาเองก็ไม่สามารถอยู่ดูแลเธอได้ตลอด การที่เธอดูมีความสุขกับชีวิตในโรงเรียนเป็นเรื่องที่น่ายินดี

 

พวกเขาคุยกับประมาน 1 ชั่วโมง ก่อนที่หานเซิ่นจะวางสายไป การคุยกับครองครัวเป็นเรื่องที่ไม่สามารถทำได้ ทหารบนยานแดฟเน่จะไม่ได้อนุญาตให้โทรหาคนนอก เหตุผลที่หานเซิ่นสามารถทำได้ก็เพราะเขามีจีเหยียนหรันอยู่

 

ตอนนี้หานเซิ่นรู้แล้วว่าทุ่งน้ำแข็งอยู่ส่วนไหนของก็อตแซงชัวรี่เขต 2 ส่วนแม่ของเขาอยู่ที่เมืองซัฟไฟร์ ซึ่งเป็นเมืองที่อยู่ไกลออกไปทางตะวันตก มันไกลเกินกว่าที่เขาจะเดินทางไปเยี่ยมเธอได้ ตามแผนที่ที่เขาได้รับมา เมืองซัฟไฟร์อยู่ไกลออกไปเป็นล้านไมล์ ซึ่งระหว่างทางก็มีพื้นที่อันตรายจำนวนมาก

 

แม่ของหานเซิ่นกำลังฝึกวิชาระดับSโฮลี่แองเจิลอยู่ ที่หานเซิ่นไม่ได้สอนศาสตร์ตงเสวียนให้แม่และน้องของเขาก็เพราะตัวเขาเองก็ยังฝึกไม่สำเร็จ เขาไม่รู้ว่ามันจะมีผลเสียอะไรรึเปล่า เขาจะต้องเรียนรู้มันด้วยตัวเองก่อนที่เขาจะตัดสินใจสอนให้ครอบครัวทีหลัง

 

สำหรับแม่ของเขา หานเซิ่นยังไม่มีแผนที่จะไปเยี่ยมเธอ เขาไม่คิดว่าเขาจะสามารถเดินทางไปได้ไกลขนาดนั้น การเดินทางเป็นล้านไมล์เป็นเรื่องที่เกินไป เขาไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลามากแค่ไหน

 

หานเซิ่นได้สั่งห้ามแม่ของเขาจากการออกไปล่ามอนสเตอร์แล้ว เขาให้เงินเธอเพียงพอต่อการซื้อเนื้อมากินเพื่อเก็บจีโนพ้อย ซึ่งเมืองซัฟไฟร์เป็นเมืองขนาดใหญ่ที่มีมนุษย์ที่แข็งแกร่งปกครองอยู่ แม้จะหาซื้อเนื้อระดับเลือดศักดิ์สิทธิไม่ได้ แต่สำหรับเนื้อระดับอื่นนั้นไม่ใช่ปัญหา

 

ด้วยเงินที่หานเซิ่นให้ไป แม่ของเขาสามารถซื้อเนื้อกินจนเก็บจีโนพ้อยเต็มได้แบบสบายๆ

 

หลังจากลับมาที่ก็อตแซงชัวรี่แล้ว หานเซิ่นก็เตรียมตัวสำหรับการออกไปล่ามังกรเกล็ดแดงทันที เขาต้องการวิญญาณอสูรของมันมาก

 

หานเซิ่นทิ้งจิ้งจอกสีเงินไว้ที่ปราสาทคริสตัล ถ้าเขาเอามันไปด้วย มังกรเกล็ดแดงคงจะหนีไปตั้งแต่ก่อนที่หานเซิ่นจะเข้าไปถึงตัวมันได้

 

หานเซิ่นไม่กล้ากลับไปที่เมืองเทพธิดา เพราะเขากลัวที่จะไปเจอกับหวังอวี่ฮัง ถ้าความซวยของหวังอวี่ฮังส่งผ่านมาถึงเขาได้ เขาก็คงจะไม่ได้วิญญาณอสูรที่เขาต้องการแน่ ดังนั้นเขาต้องป้องกันเอาไว้ก่อน