เคร็ง!

หานเซิ่นเรียกวิญญาณอสูรฉมวก 3 แฉกออกมาในมือซ้ายทันที และใช้มันป้องกันมีดที่อยู่ตรงหน้าเขา

 

จากนั้นขณะที่โครงกระดูกดึงมีดกลับ มันก็หมุนแขนอย่างรวดเร็ว และแทงกลับมาที่หานเซิ่นอีกครั้ง การโจมตีแบบทันทีของมัน ทำให้หานเซิ่นตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เขาไม่มีเวลาพอจะดึงดาบเพชรกลับมาหรือกวัดแกว่งฉมวกเพื่อป้องกัน

 

หานเซิ่นต้องใช้สปาติเคิลหลบหลีกการโจมตีแบบกะเอาตายของโครงกระดูก มีดของมันเฉี่ยวผมของเขาไปนิดเดียว

 

ชุดเกาะแฟนท่อมแอนท์เลือดศักดิ์สิทธิถูกมีดเฉือนแบบถากๆ และหลงเหลือรายขีดข่วนเอาไว้ หานเซิ่นช็อคกับความคมของมีด

 

จากนั้นมีดอีกข้างของโครงกระดูกก็โจมตีมาจากมุมที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ทันที

 

หานเซิ่นเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการใช้มีดคนหนึ่ง แต่เขาไม่เคยเห็นใครใช้ท่าประหลาดแบบนี้มาก่อน

 

การเคลื่อนไหวของโครงกระดูกมันผิดปรกติ หานเซิ่นไม่สามารถคาดเดาโจมตีครั้งต่อไปของมันได้ ซึ่งทำให้เขาตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างหนัก

 

เหมือนกับยอดนักดนตรีที่หูดีมาก แต่ต้องมาฟังจังหวะผิดเพี้ยนๆ

 

ยิ่งกว่านั้นโครงกระดูกยังเคลื่อนไหวเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ การโจมตีของมันต่อเนื่อง ทำให้หานเซิ่นรู้สึกไม่มีหวังที่จะชนะมันได้

 

ในการต่อสู้ระยะประชิดขนาดนี้ ทำให้ดาบเพชรกลายเป็นภาระทันที หานเซิ่นไม่มีเวลาพอที่จะดึงมันกลับมา เพื่อป้องกันกระบวนท่าพิสดารของโครงกระดูกได้

 

ฟุตเวิร์คและทักษะการใช้มีดของโครงกระดูกเหนือชั้นกว่าหานเซิ่นมาก ทำให้เขาไม่มีโอกาสตอบโต้ ไม่นานเขาก็ได้รับบาดเจ็บที่หน้าอก

 

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาใส่ชุดเกราะเลือดศักดิ์สิทธิอยู่ หานเซิ่นคงจะตายไปแล้ว

 

หานเซิ่นรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว เขารีบเรียกเหมียวออกมาทันที เหมียวกระโจนเข้าใส่โครงกระดูก

 

โครงกระดูกพุ่งออกไปด้านข้างเพื่อหลบการโจมตีของเหมียว และก็แทงมีดสวนกลับมา

 

เหมียวเอี้ยวตัวหลบการโจมตีของโครงกระดูกได้ และกระโจนใส่โครงกระดูกอีกครั้ง โครงกระดูกดึงมีดของมันกลับมาอย่างรวดเร็ว และพุ่งหลบออกไปด้านข้างอีกครั้ง โครงกระดูกบิดแขนไปในมุมที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ และแทงมีดเข้าไปที่ท้องของเหมียว

 

หานเซิ่นฉวยโอกาสนี้ใช้ดาบเพชรฟันไปที่โครงกระดูก ขณะที่อีกมือของเขาก็ใช้ฉมวกป้องกันมีดที่แทงมาที่เหมียว

 

ถึงจะโดนหานเซิ่นกับเหมียวรุม แต่โครงกระดูกก็ยังสามารถต่อสู้ได้อย่างสบาย และยังโจมตีสวนกลับมาที่หานเซิ่นและเหมียวได้อย่างเฉียบขาด

 

ไม่นานหานเซิ่นก็พบว่ามันไม่ใช่ความคิดที่ดีที่เอาเหมียวออกมาสู้ โครงกระดูกมันสามารถใช้ฟุตเวิร์คที่เหนือชั้น ทำให้การเคลื่อนไหวของหานเซิ่นกับเหมียวขัดกันเอง

 

‘ไอ้นี่มันหัวหมอจริงๆ!’ หานเซิ่นคิด เมื่อเหมียวโจมตีโครงกระดูก หานเซิ่นก็รีบหันหลังวิ่งหนีทันที ในตอนนี้ทั้งเขาและเหมียวต่างก็บาดเจ็บ ขณะที่โครงกระดูกยังไม่เป็นอะไรเลย ถึงจะสู้ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร เขาตัดสินใจถอยก่อน และค่อยหาวิธีจัดการมันทีหลัง

 

โชคดีที่มีเหมียวคอยก่อกวนโครงกระดูก ทำให้หานเซิ่นวิ่งหนีไปได้ พอวิ่งไปไกลพอเขาก็เรียกเหมียวกลับ

 

โครงกระดูกไม่ยอมปล่อยให้หานเซิ่นหนีไปได้ง่ายๆ มันรีบวิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว หานเซิ่นไม่มีเวลาลังเลอีกแล้ว เขารีบวิ่งหนีไปตามเส้นทางที่เขาผ่านมา

 

โครงกระดูกยังไม่ยอมแพ้ มันสามารถวิ่งได้เร็วกว่าหานเซิ่น ถึงหานเซิ่นจะมีเหมียวคอยช่วยก็ตาม และในที่สุดเขาก็หนีมาถึงจุดที่มีกำแพงสีเขียว หานเซิ่นวิ่งหนีไปตามทางเดินแคบๆที่เขาเดินเข้ามาในตอนแรก

 

‘เข้ามาเลย!’ หานเซิ่นยิ้มเมื่อเห็นโครงกระดูกเดินตามเข้ามาตามทางแคบๆ เนื่องจากทางเดินแคบ ทำให้มันไม่สามารถใช้ฟุตเวิร์คที่เหนือชั้นได้อีกต่อไป หานเซิ่นรีบใช้หอกของบีทเทิลไนท์แทงมันทันที

 

ด้วยพื้นที่แคบๆแบบนี้ อาวุธยาวแบบหอกจะได้เปรียบมาก มีดของโครงกระดูกไม่สามารถโจมตีถึงตัวหานเซิ่นได้ อีกทั้งมันยังไม่สามารถหลบการโจมตีได้ด้วย มันเอามีดทั้ง 2 มันไขว้กันบริเวณหน้าอกเพื่อป้องกันหอกที่ตรงเข้ามา

 

แต่ทว่าหอกของหานเซิ่นมีพลังหมุนที่ทรงพลังอยู่ด้วย ทำให้โครงกระดูกไม่สามารถหยุดการโจมตีของหานเซิ่นได้

 

หานเซิ่นคิดว่าเขาต้องทำสำเร็จแน่ แต่โครงกระดูกกลับพุ่งถอยหลังกลับไปอย่างรวดเร็วราวกับเงา มันไวยิ่งกว่าตอนที่หานเซิ่นใช้สปาติเคิลซะอีก

 

โครงกระดูกตัวนี้ค่อนข้างฉลาดเลยทีเดียว มันรู้ว่าไม่สามารถสู้กับหานเซิ่นในทางแคบแบบได้ มันก็ไม่พยายามที่จะไล่ตามหานเซิ่นอีก และมันเลือกที่จะตั้งรับอยู่หลังกำแพง

 

หานเซิ่นไม่เข้าไปสู้กับมัน เขาติดสินใจหนีออกจากรัง เขาต้องคิดวิธีจัดการกับโครงกระดูกตัวนี้ให้ได้ ไม่งั้นเขาจะไม่สามารถไปถึงไข่ได้

 

‘บ้าเอ้ย อุส่าเจอรังที่แทบไม่มีมอนสเตอร์แล้ว แต่ดันเป็นรังที่มีมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิซะได้’ หานเซิ่นรู้สึกหัวเสียมาก

 

หานเซิ่นแอบออกจากรังอย่างเงียบๆ และฆ่าโกสอายแบร์ระดับโบราณไปหนึ่งตัว เพื่อเอามันมาเป็นอาหาร

 

เนื่องจากเขารู้แล้วว่าทางเข้ารังมันอยู่ตรงจุดที่ฝูงของโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิกลายพันธ์อยู่ ทำให้เขาปล่อยพวกมันไว้แบบนั้นเพื่อเป็นป้องกันไม่ให้ใครเข้าไปในรังก่อนเขา

 

หานเซิ่นหาสถานที่ที่ปลอดภัยในภูเขา และเริ่มหาไม้มาก่อไฟ จากนั้นเขาก็เอาเนื้อของโกสอายแบร์โบราณมาย่างบาร์บีคิวกิน

 

แม้จะอยู่ในระหว่างกิน หานเซิ่นก็คิดทบทวนถึงเทคนิคการต่อสู้ของโครงกระดูก

 

เทคนิคและกระบวนท่าต่างๆที่มันใช้ล้วนแต่พิสดารมาก ถึงมันจะคล้ายๆกับเทคนิคของมือสังหาร แต่มันก็อยู่เหนือความสามารถคาดการของหานเซิ่น ทำให้เขาไม่รู้ว่าจะต้องรับมือมันยังไง

 

หานเซิ่นสามารถบอกได้เลยว่าเทคนิคที่มันใช้แตกต่างจากเทคนิคของมือสังหารอยู่หลายส่วน มันเป็นเทคนิคเฉพาะตัว ยากที่จะลอกเลียนแบบมันได้

 

ที่มันสามารถใช้เทคนิคนี้ได้ เพราะโครงกระดูกมีข้อต่อที่ไม่เหมือนกับมนุษย์ มันสามารถที่จะเคลื่อนไหวในมุมที่ไม่ปรกติได้ มันแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะคาดเดาการโจมตีของมัน และที่สำคัญกว่านั้นโครงสร้างกระดูกมันต่างจากมนุษย์ ทำให้มันสามารถเคลื่อนไหวแบบแปลกๆได้

 

‘การจะฆ่ามันได้ เราต้องเข้าใจจังหวะการโจมตีของมันให้ได้ก่อน ไม่งั้นเราก็ไม่มีโอกาสเอาชนะได้’ หานเซิ่นนั่งทบทวนการต่อสู้กับโครงกระดูกอย่างละเอียด และพยายามหารูปแบบการโจมตีของโครงกระดูกให้เจอ