หานเซิ่นกำลังตื่นเต้น เขาเตรียมที่จะหามอนสเตอร์ระดับสูงตัวอื่นๆ แต่อยู่ๆเขาก็รู้สึกขนลุกขึ้นมา อารมณ์ที่ร่าเริงของเขาจางหายไปในชั่วพริบตา ตอนนี้เขารู้สึกสังหรณ์ไม่ดี

 

“หยุดก่อน อย่าขยับไปไหน!” หานเซิ่นสั่งเจ้าหญิงเงือกให้หยุดปราสาทคริสตัล พร้อมกับสั่งให้อาร์คเเองเจิลและเหมียวหยุดสิ่งที่ทำอยู่ ตอนนี้ทุกคนบนเรือหยุดนิ่งโดยสมบูรณ์

 

ตามที่เจ้าหญิงเงือกบอกมาปราสาทคริสตัลไม่สามารถถูกทำลายได้ ดังนั้นที่นี่จึงเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด แต่กระนั้นหานเซิ่นก็ยังรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างผิดปรกติ เขารู้สึกว่ากำลังจะมีเรื่องที่น่ากลัวเกิดขึ้น เนื่องจากเขากังวลทำให้ร่างกายของเขาเริ่มมีเหงื่อไหลออกมา

 

ตั้งแต่ที่เขาฝึกกายหยกประสาทสัมผัสและการรับรู้ของหานเซิ่นก็สูงขึ้นมาก หานเซิ่นมักจะสัมผัสและรับรู้สิ่งน่ากลัวที่จะเกิดขึ้นอยู่บ่อยๆ

 

เขาไม่ได้ขยับแม้แต่นิดเดียว เขาแอบดูผ่านหน้าต่างของปราสาทคริสตัล เขามองไปที่ใต้ทะเลลึก แต่ก็ยังไม่อะไรแปลกๆเกิดขึ้น เขามองเห็นพวกปลากำลังว่ายน้ำไปมาอย่างมีความสุข

 

หลังจากกวาดสายตามองรอบๆ เขาก็เห็นสิ่งมีชีวิตในทะเลตัวอื่นๆอยู่กันอย่างมีชีวิตชีวาเป็นปรกติ มันดูราวกับว่าไม่น่าจะมีอะไรแปลกๆเกิดขึ้น

ถึงจะเห็นแบบนั้นหานเซิ่นก็ยังรู้สึกกังวล เขารู้ว่ามันจะต้องมีบางอย่างที่ผิดปรกติ ตอนนี้ตัวของเขาเริ่มสั่น

 

ทันใดนั้นอยู่ๆก็มีมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ปรากฏออกมา มันคือปลาฉลามสีเงินที่มีความยาวกว่า 30 เมตร ตัวของมันดูราวกับหุ้มด้วยเหล็ก ขณะที่มันว่ายน้ำก็ทำให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่

 

ฉลามสีเงินตัวนี้ดูน่ากลัวมากก็จริง แต่หลังจากที่หานเซิ่นมองดูมัน เขาก็ตระหนักว่ามันไม่ได้เป็นต้นเหตุที่ทำให้เขารู้สึกกังวลอยู่ เขาไม่ได้กลัวมัน

 

ฉลามสีเงินอ้าปากกว้าง และเขมือบปลาเข้าไปจำนวนมาก หลังจากที่มันปรากฏตัว พวกปลาตัวอื่นๆก็รู้สึกถึงอันตรายทันที พวกมันเริ่มว่ายน้ำหนีอย่างตื่นตระหนก ไม่นานทุกอย่างก็ตกอยู่ในความโกลาหล

 

ขณะที่ฉลามสีเงินกำลังไล่ล่ามอนสเตอร์ใต้ทะเลตัวอื่นๆ หานเซิ่นก็สังเกตเห็นว่ามีอะไรบางอย่างสีฟ้าเล็กๆจากระยะไกล เริ่มเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนในที่สุดหานเซิ่นก็เห็นลักษณะของมัน

 

มันคือม้าน้ำที่มีความสูงกว่า 3 เมตร ตัวของมันกำลังส่องแสงสีฟ้าออกมา ราวกับว่ามันถูกห่อหุ้มด้วยเปลวไฟสีฟ้าไม่มีผิด

 

ม้าน้ำมีขนาดใหญ่ ผิวหนังของมันมีสีฟ้าซีดๆ ดูคล้ายกับเปลือกไม้แก่ๆ ดวงตาของมันมีสีฟ้าเหมือนกับไพลิน แค่มองตามันก็ทำให้รู้สึกว่าตัวเองจมลงไปในก้นทะเลลึก

 

เหงื่อบนหน้าผากของหานเซิ่นหยดลงมาอย่างต่อเนื่อง เหงื่อของเขาไหลมาจนถึงแก้ม ขณะที่เขามองดูม้าน้ำตัวนั้น เขาก็ไม่กล้าที่จะขยับตัวเลย เขารู้สึกว่าหลังจากที่มันปรากฏตัว บรรยากาศก็ดูน่ากลัวขึ้นทันที

 

ในขณะที่ม้าน้ำเข้ามาใกล้ๆ ฉลามสีเงินก็ยังคงว่ายน้ำอยู่แถวนั้น แต่เมื่อมันเห็นม้าน้ำ ตัวของมันก็เริ่มสั่นทันที ราวกับว่ามันเจอบางสิ่งที่น่ากลัวมากๆ

 

ม้าน้ำไม่ได้เคลื่อนไหวรวดเร็วอะไร มันค่อยๆเคลื่อนที่ตรงไปที่ฉลามสีเงิน ฉลามยิ่งสั่นหนักกว่าเก่า ตอนนี้มันเหมือนกับถูกล็อคอยู่กับที่ ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

 

ในที่สุดม้าน้ำก็มาจนถึงฉลามสีเงิน ถึงม้าน้ำจะตัวใหญ่พอสมควร แต่เมื่อเทียบกับฉลามสีเงินตัวนี้ ตัวมันดูเล็กไปเลย แต่เมื่อเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ตัวเล็กๆแบบนั้น ฉลามสีเงินก็ตัวสั่นด้วยความกลัวทันที

 

ม้าน้ำมองไปที่ฉลามสีเงิน จากนั้นมันก็อ้าปากปล่อยเปลวไฟสีฟ้าออกมา เปลวไฟที่ถูกปล่อยออกมามีขนาดเท่ากับกำปั้นเท่านั้น แต่เมื่อมันไปติดที่ตัวของฉลาม มันก็ทำให้ฉลามสีเงินลุกไหม้ทั้งตัว

 

เปลวไฟลุกไหม้อย่างเกี้ยวกราดในน้ำทะเล ฉลามสีเงินดิ้นด้วยความทรมาน ตอนนี้เหมือนมันเริ่มขยับได้บ้างแล้ว มันพยายามที่จะหนี แต่เนื่องจากมันได้รับความเจ็บปวดอย่างมาก ไม่นานมันก็ไม่สามารถทนได้

 

ในชั่วอึดใจฉลามสีเงินขนาดใหญ่ก็กลายเป็นเถ้าถ่าน ภายในทะเลลึกแห่งนี้ มันถูกเผาจนแทบจะกลายเป็นฝุ่นผงเลยก็ว่าได้ จากนั้นฝุ่นผงของมันก็กระจัดกระจายไปทั่วบริเวณนี้

 

หานเซิ่นได้เห็นสิ่งที่น่ากลัวนี้ มันช่วยไม่ได้ที่เขาจะคิด ‘มอนสเตอร์ขั้นสุดยอด นี่จะต้องเป็นมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดของก็อตแซงชัวรี่เขต 2 แน่’

 

ถึงเขาจะยังเคยไม่เห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของม้าน้ำตัวนี้ แต่แค่ได้เห็นอนุภาพของเปลวไฟสีฟ้า มันก็พอจะบอกได้แล้ว

 

ขณะที่หานเซิ่นยังยืนนิ่งด้วยความกลัว ม้าน้ำก็หันหน้ามาทางปราสาทคริสตัล ตัวหานเซิ่นแข็งทื่อทันที ตอนนี้หัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น

 

แต่ม้าน้ำก็แค่จ้องมองเพียงอย่างเดียว หลังจากนั้นมันก็ว่ายน้ำจากไป

 

เมื่อมันไปแล้ว หานเซิ่นก็ทรุดลงกับพื้น ตอนนี้ขาของเขาอ่อนแรง เสื้อผ้าของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ

 

“มันน่ากลัวจริงๆ มอนสเตอร์ขั้นสุดยอดมันจะมีระดับความแข็งแกร่งสักเท่าไหร่? แค่จ้องมองมันก็ทำให้เรากลัวจะแย่อยู่แล้ว” เสียงของหานเซิ่นยังสั่นอยู่ในขณะที่พูด

 

เปลวไฟเพียงแค่น้อยนิดของมันกลับสามารถเผามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิที่ใหญ่ขนาดนั้นเป็นฝุ่นผงได้ มันเป็นอะไรที่น่ากลัวเกินบรรยาย

 

เมื่อเห็นว่าทิศทางที่ม้าน้ำตรงก็คือเมืองสปิริตใต้ทะล หานเซิ่นก็ต้องเสียวสันหลังอีกครั้ง “หรือว่ามันจะมาจากเมืองสปิริต งั้นเมืองสปิริตใต้ทะเลเมืองนี้ก็อาจจะเป็นของสปิริตที่เหนือกว่าราชวงศ์?”

 

ขณะที่หานเซิ่นกำลังรู้สึกกลัว เขาก็เห็นเปลวไฟสีฟ้ากำลังลุกไหม้จากระยะไกล ครั้งนี้มอนสเตอร์ตัวไหนจะโชคร้ายตกเป็นเหยื่อของม้าน้ำอีก?

 

หานเซิ่นกัดฟันแล้วสั่งให้เจ้าหญิงเงือกบังคับปราสาทคริสตัลให้ตรงไปทางที่ม้าน้ำหายไปอย่างช้าๆ เขาไม่กล้าที่จะไปเร็วเกิน เขาจับตามองที่เปลวไฟสีฟ้าตลอดเวลา

 

หานเซิ่นรู้สึกว่าเขาไม่สบายใจ ถ้าเขายังไม่รู้ว่าม้าน้ำเป็นมอนสเตอร์ของเมืองนั้นจริงรึเปล่า เขาจะต้องไปดูให้แน่ใจ

 

แต่ไม่นานหานเซิ่นก็ต้องผิดหวัง ตอนนี้ปราสาทคริสตัลเคลื่อนที่มาบริเวณที่ไม่ไกลจากเมืองสปิริตใต้ทะเลมาก เขาเห็นมอนสเตอร์จำนวนมากกำลังหนีออกมาจากเมืองปสิริตใต้ทะเล แต่เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

 

ตอนนี้มันเกินระยะที่หานเซิ่นสามารถมองเห็นเมืองสปิริตใต้ทะเลได้แล้ว หานเซิ่นสั่งให้เจ้าหญิงเงือกหันหัวเรือ และหนีออกจากบริเวณนี้ทันที

 

ปราสาทคริสตัลหันหัวกลับไป หานเซิ่นเห็นเปลวไฟสีฟ้ากำลังลุกไหม้ทั่วท้องทะเล น้ำรอบๆปราสาทคริสตัลตอนนี้สว่างๆเหมือนกับแสงอาทิตย์ในตอนกลางวัน

 

สีหน้าของหานเซิ่นเปลี่ยนไปทันที เมื่อเขาหันกลับไปมองเมืองสปิริต ตอนนี้มันเหมือนกับขุมนรกสีฟ้า เปลวไฟสีฟ้ากำลังลุกไหม้อย่างเกรี้ยวกราด

 

 

Facebook Page : SSG

ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 1573 แล้วครับ