หานเซิ่นยังไม่เคยได้วิญญาณอสูรประเภทกริฟมาก่อน ดังนั้นเขาเลยยังไม่รู้ว่ามันใช้ทำอะไรได้ เขาลองเรียกวิญญาณอสูรอีวิลบลัดคอนดอร์ออกมา ทันใดนั้นก็มีนกสีดำปรากฏตัวออกมาในลักษณะเป็นเงาสีดำๆ เงาส่งเสียงกรีดร้องออกมา ก่อนจะหายเข้าไปในตัวหานเซิ่น

 

 

หานเซิ่นสังเกตร่างกายตัวเองอย่างละเอียด และเห็นว่ามีรอยสักรูปนกสีดำปรากฏขึ้นมา ในท่ากางปีกออกพร้อมที่จะต่อสู้ รอยสักนกสีดำดูสมจริงและน่ากลัวมาก ดูราวกับว่ามันจะออกมาโจมตีได้ตลอดเวลา

 

 

รอยสักขยายจากหลังมาจนถึงบริเวณหน้าอกของหานเซิ่น ตอนนี้ครึ่งตัวท่อนบนของหานเซิ่นเต็มไปด้วยรอยสัก ทำให้เขาดูเหมือนกับพวกยากูซ่า

 

 

หานเซิ่นลองออกหมัดดู แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรต่างจากเดิมเลย ระดับความแข็งแกร่งของเขาไม่ได้เพิ่มขึ้น ดูเหมือนวิญญาณอสูรกริฟจะไม่ส่งผลกับร่างกายเหมือนกับวิญญาณอสูรเปลี่ยนร่าง

 

 

“วิญญาณอสูรกริฟใช้ทำอะไรกันแน่?” หานเซิ่นขมวดคิ้ว ตอนนี้เขายังจินตนาการไม่ออกว่ามันทำอะไรได้ เขาคงจะต้องกลับไปหาข้อมูลในตอนที่เขากลับไปแดฟเน่แล้ว

 

 

หลังจากที่เช็คดูซากของแมงมุมยักษ์และอีวิลบลัดคอนดอร์ หานเซิ่นก็เตรียมที่จะเรียกโกลเด้นโกรวเลอร์ออกมา เพื่อขนเนื้อกลับไป แต่ทันใดนั้นหานเซิ่นก็ได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรปริแตกในจิตของเขา

 

 

หานเซิ่นอึ้ง เขารีบเช็คดูในจิตของเขาทันที และเขาก็เห็นรังไหมที่ห่อหุ้มโฮลี่แองเจลไว้เริ่มมีรอยแตก จากนั้นสาวน้อยหน้าตาน่ารักเดินออกมาจากรังไหม พร้อมกับคริสตัลสีดำในมือเธอ ตัวเธอดูไม่มีอะไรเเตกต่างไปจากเดิมเลย

 

 

“เร็วขนาดนี้เชียว?” หานเซิ่นประหลาดใจ เขาต้องการจะเช็คดูข้อมูลของโฮลี่แองเจิล แต่ทว่าเธอทิ้งคริสตัลสีดำเอาไว้ และออกก็มาจากจิตของหานเซิ่นเอง จากนั้นเธอก็วิ่งเข้าไปหาซากของแมงมุมยักษ์

 

 

“เฮ้ เธอกำลังจะทำอะไรน่ะ?” หานเซิ่นรีบเข้าไปหยุดเธอไว้ก่อน

 

 

สาวน้อยที่กำลังถือขาของแมงมุมอยู่ เธอมองมาที่หานเซิ่นด้วยสายตาออดอ้อน พร้อมกับมีน้ำตาไหลออกมา ถึงเธอจะพูดไม่ได้ แต่สายตาของเธอก็ทำให้หานเซิ่นใจอ่อนอีกตามเคย

 

 

“ก็ได้ๆ ตามใจเธอ” หานเซิ่นคิดว่าแมงมุมตัวนี้มีขนาดใหญ่เกินไป มันจะต้องใช้เวลาหลายวัน เพื่อที่จะกินให้ได้จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ ดังนั้นถ้าให้เธอเป็นคนกินน่าจะง่ายกว่า ยังไงนี่มันก็แค่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิไม่ใช่ขั้นสุดยอด พวกมันยังมีอยู่มากมาย เขายังมีโอกาสอีกมากในอนาคต

 

 

ที่สำคัญ ยังมีซากของอีวิลบลัดคอนดอร์อยู่อีกตัว ซึ่งมันจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยๆ 2-3 เดือนกว่าจะกินหมด

 

 

เมื่อสาวน้อยได้รับคำอนุญาตจากหานเซิ่น เธอก็อ้าปาก และเริ่มกัดขาของแมงมุมทันที

 

 

หานเซิ่นไม่มีอารมณ์จะมายืนดูเธอกิน เขารีบเช็คข้อมูลของเธอทันที

 

 

วิญญาณอสูรขั้นสุดยอดอาร์คแองเจิล : สัตว์เลี้ยง (สามารถวิวัฒนาการได้อีก)

 

 

เมื่อเห็นข้อมูลของเธอ หานเซิ่นก็ต้องอึ้ง อาร์คแองเจิลฟังดูน่าจะอยู่ในระดับที่สูงกว่าโฮลี่แองเจิล ส่วนระดับของเธอยังคงเป็นวิญญาณอสูรขั้นสุดยอดนั่นก็ไม่มีปัญหา แต่ทว่าปัญหาคือเธอเปลี่ยนเป็นสัตว์เลี้ยงที่ยังไม่ได้เปลี่ยนร่าง เหมือนตอนที่เขาได้โฮลี่แองเจิลมาใหม่ๆ

 

 

“อย่าบอกนะว่าเธอกลับมาเป็นสัตว์เลี้ยงธรรมดาๆ และยังไม่เปลี่ยนร่าง? งั้นเราจะต้องเลี้ยงเธอจนกว่าจะเปลี่ยนร่างอีกครั้งงั้นหรอ?”
หานเซิ่นรู้สึกสับสน

 

 

ถ้านั่นเป็นความจริง หานเซิ่นก็อยากจะร้องออกมาดังๆ มันต้องใช้ความพยายามอย่างมากกว่าที่สัตว์เลี้ยงจะเปลี่ยนร่างได้ การที่เธอกลับมาเป็นสัตว์เลี้ยงธรรมดา เท่ากับสิ่งที่เขาทำไปทั้งหมดสูญเปล่า เพราะระดับของเธอยังคงเท่าเดิม แต่เขาจะต้องเลี้ยงเธอใหม่

 

 

หานเซิ่นคิดว่ามันจะต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ไม่มีทางที่อยู่ๆเธอจะเปลี่ยนกลับมาเป็นสัตว์เลี้ยงธรรมดาเหมือนเดิม และชื่อของเธอก็เปลี่ยนเป็นอาร์คแองเจิลแล้วด้วย ซึ่งมันต่างจากเดิม

 

 

“หรือว่าเธอจะเปลี่ยนมาเป็นวิญญาณอสูรของก็อตแซงชัวรี่เขต 2 แล้ว?” เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ หัวใจของหานเซิ่นก็เต้นรัว

 

 

ถ้านั่นเป็นความจริง มันก็หมายความว่าตอนนี้เขามีวิญญาณอสูรขั้นสุดยอดของก็อตแซงชัวรี่เขต 2 เรียบร้อยแล้ว ขอแค่เขาทำให้เธอเปลี่ยนร่าง เขาก็จะมีความสามารถในการฆ่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดของก็อตแซงชัวรี่เขต 2 ในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 มีมอนสเตอร์จำนวนไม่น้อยที่มีระดับความแข็งแกร่งสูงผิดปรกติ เนื่องจากยังไม่เคยมีใครฆ่าพวกมันได้ หานเซิ่นเลยไม่รู้ว่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดของก็อตแซงชัวรี่เขต 2 จะแข็งแกร่งสักแค่ไหน การที่เขาได้อาร์คแองเจิลมาก็ช่วยการันตีได้แล้วว่ายังไงเขาก็จะล่าพวกมันได้สักวันหนึ่ง

 

 

แน่นอนว่ามันไม่ง่ายที่จะเลี้ยงเธอจนเปลี่ยนร่าง ด้วยประสบการณ์จากที่เขาเคยเลี้ยงมาตอนอยู่ก็อตแซงชัวรี่เขต 1 หานเซิ่นเลยไม่รีบร้อน

 

 

“สาวน้อย อย่าทำให้ฉันผิดหวังนะ” หานเซิ่นหันไปมองอาร์คแองเจิลที่กำลังกินอีวิลบลัดคอนดอร์อยู่ อีวิลบลัดคอนดอร์ตัวใหญ่ๆถูกกินไปจนเกือบจะหมดตัวแล้ว เหลือเพียงแค่ขาเพียงข้างเดียว ส่วนแมงมุมหายไปทั้งตัวแล้ว

 

 

“หยุดก่อนนน!” หานเซิ่นกรีดร้องออกมา เขาเพียงแค่ใช้ความคิดแปปเดียว อาร์คแองเจิลก็เกือบจะกินมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิทั้ง 2 ตัวหมดแล้ว เธอกินได้รวดเร็วยิ่งกว่าตอนที่เธอยังเป็นโฮลี่แองเจิลซะอีก

 

 

โชคดีที่หานเซิ่นยังหยุดเธอได้ทัน และเก็บขาของนกเอาไว้ได้ ซึ่งมันน่าจะหนักประมาน 100 ปอนด์ หานเซิ่นคงไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารการกินไปได้อีกสักพัก

 

 

สาวน้อยกลับมายืนข้างๆหานเซิ่น เธอดูไม่ค่อยพอใจ สายตาของเธอยังคงจ้องไปที่ขานกตลอดเวลา

 

 

“ยัยตะกละ! ขานกอันนี้มันของฉัน เธอห้ามกัดมันอีกแม้แต่คำเดียว” หานเซิ่นยิกแก้มของอาร์คแองเจิล และส่งเธอกลับเข้าไปในจิตของเขา

 

 

ขณะเดียวกันหานเซิ่นก็เรียกโกลเด้นโกรวเลอร์ออกมา และให้มันขยายขนาด เพื่อที่จะขนซากของอีวิลบลัดคอนดอร์และพวกมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ตัวอื่นๆไว้บนหลังของมัน

 

 

มีเนื้อเยอะเกินไปจนหานเซิ่นไม่สามารถกินได้หมด แค่ขานกอย่างเดียว เขาก็ต้องใช้เวลากินมันทั้งเดือนแล้ว มันคงจะดีไม่น้อยถ้าเขาเอาเนื้อพวกนี้ไปขายให้พวกสวี่โหย่วและคนอื่นๆ เหมือนกับหยางม่านลี่พูดยิ่งพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งมีประโยชน์ในการยึดเมืองสปิริต

 

 

สำหรับสปิริต หานเซิ่นรู้แล้วว่าหล่อนแข็งแกร่งขนาดไหน จากที่ดูเขาคิดว่าหล่อนน่าจะแข็งแกร่งพอๆกับเขา อย่างไรก็ตามหานเซิ่นไม่รู้ว่าข้างในเมืองสปิริตมีมอนสเตอร์กลายพันธ์อยู่อีกกี่ตัว ดังนั้นมันจะค่อนข้างเสี่ยงถ้าเขาบุกเข้าไปคนเดียว

 

 

สปิริตแตกต่างจากมอนสเตอร์ทั่วๆไป พวกมันมีสติปัญญาที่เหนือกว่า ครั้งนี้หานเซิ่นอาจจะสามารถลอบโจมตีสปิริตได้ แต่บุกเข้าไปสู้กันจริงๆ มันคงจะไม่ง่ายนัก ตอนนี้หานเซิ่นต้องการกลับไปขายเนื้อ รวมถึงกลับไปหาข้อมูลเกี่ยวกับวิญญาณอสูรประเภทกริฟที่แดฟเน่ ขณะที่หานเซิ่นกำลังเดินทางกลับไปที่เครื่องเทเลพอร์ต เขาก็กำลังคิดอยู่ว่าเขาควรจะให้คริสตัลสีดำกับวิญญาณอสูรดวงไหนดี

 

 

ในตอนนี้หานเซิ่นยังไม่ค่อยมั่นใจเกี่ยวกับการทำงานของคริสตัลสีดำ ถ้าให้วิญญาณอสูรประเภทอื่นกิน พวกมันจะวิวัฒนาการเป็นวิญญาณอสูรของก็อตแซงชัวรี่เขต 2 เลยหรือเปล่า?