หานเซิ่นต้องการกระโดดลงไปในทะเล แต่แมลงสีแดงเข้ามาสกัดเขาไว้ก่อน มันอยู่ใกล้เกินกว่าที่เขาจะไปในจุดที่เขาต้องการได้ ตอนนี้เขาต้องหลบมันไปเรื่อยๆ

 

ไม่ว่าทักษะและความเร็วของหานเซิ่นจะสูงแค่ไหน แต่แมลงตัวเล็กนี้ก็สามารถทำลายแผนการของเขาได้

 

แม้เขาจะถูกแมลงไล่ตามโจมตีอย่างหนัก แต่ตอนนี้เขาก็ยังไม่พลาดถูกโจมตีแม้แต่ครั้งเดียว ซึ่งมันทำให้ควีนต้องประหลาดใจ

 

ควีนลองจินตนาการว่าถ้าเธอเป็นหานเซิ่น เธอคิดว่าเธออาจจะถูกมันเล่นงานไปแล้วก็ได้

 

ควีนคิดว่าการที่หานเซิ่นสามารถหลบการโจมตีทั้งหมดของมันได้ไม่ใช่แค่เพราะทักษะฟุตเวิร์คของเขาเหนือชั้นอย่างเดียว แต่เป็นเพราะความสามารถในการอ่านการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ ก่อนที่แมลงจะทำการโจมตี หานเซิ่นก็สามารถเคลื่อนไหวหลบมันได้ก่อนหนึ่งจังหวะแล้ว

 

ถ้าเขาใช้แค่ปฏิกิริยาตอบสนองอย่างเดียว เขาจะไม่สามารถหลบมันได้ทัน ไม่ว่าเขาจะเร็วแค่ไหนก็ตาม ตอนนี้เหมือนว่าเขาจะพึ่งความสามารถในการคาดการณ์เป็นหลัก

 

ที่สำคัญหานเซิ่นยังไม่ได้งัดวิชาอะไรออกมาใช้เลย เขายังไม่ได้ปลดล็อคยีนเลยด้วยซ้ำ แต่เขาสามารถทำแบบนี้ได้ ควีนคิดนี่คงเป็นพรสวรรค์ของเขา

 

แต่การคาดเดาของเธอผิดไปไกลเลย เธอไม่รู้ว่าจริงๆแล้วหานเซิ่นปลดล็อคยีนได้แล้ว และไม่เพียงแค่สัมผัสที่ 7 เท่านั้น แต่สัมผัสอื่นๆของเขาก็พัฒนาเหนือกว่าคนอื่นไปไกล

 

ถ้าคนอื่นๆเจอกับสถานการณ์นี้ ถึงพวกเขาจะเร็วกว่าหานเซิ่นมาก แต่พวกเขาก็ไม่มีทางที่จะหลบการโจมตีที่รวดเร็วและรุนแรงของแมลงตัวนี้ได้

 

ควีนเล็งมีดอยู่นาน แต่เธอก็ยังไม่ได้ขว้างออกไป คล้ายๆกับจิ้งจอกสีเงิน เธอเองก็ยังหาโอกาสโจมตีเหมาะๆไม่ได้เลย เธอกัดฟัน จากนั้นเธอก็เรียกวิญญาณอสูรโล่เลือดศักดิ์สิทธิออกมา และวิ่งตรงเข้าไปหาหานเซิ่น

 

“อย่าเข้ามา!” เมื่อหานเซิ่นเห็นว่าควีนวิ่งเข้ามา เขาก็ต้องประหลาดใจ แม้หมากล้อมสวรรค์ของเธอจะสุดยอดมาก แต่มันก็ยังไม่พอที่จะหลบการโจมตีของแมลงตัวนี้ได้

 

ควีนไม่สนใจ เธอยังคงวิ่งตรงเข้าไปหาเขา หลังจากนั้นเธอก็ขวางโล่ออกไป พร้อมกันตะโกน “วิ่ง!”

 

หานเซิ่นเห็นโล่พุ่งเข้ามา มันพุ่งตรงมายังจุดที่แมลงกำลังจะโจมตีมา เขาก็ตระหนักได้ทันทีถึงความสามารถในการอ่านการเคลื่อนไหวของควีน

 

‘เธอสมกับเป็นควีนจริงๆ’ หานเซิ่นรู้สึกชื่นชม เขาใช้โล่ที่ควีนขว้างมาเป็นตัวช่วยในการถ่วงเวลา จากนั้นเขาก็กระโดดลงน้ำไป

 

ติ๊ง!

แต่การโจมตีของแมลงก็เหมือนกับกระสุนปืน มันเจาะผ่านโล่ ถึงโล่ของควีนจะแข็งแกร่งมากก็ตาม แต่มันก็สามารถทะลุผ่านได้โดยที่ความเร็วของมันแทบไม่ได้ลดลงเลย

 

ปัง!

ในตอนนั้นควีนก็ขว้างมีดที่อยู่ในมืออีกข้าง ซึ่งมันพุ่งเข้าไปที่หัวของแมลงเต็มๆ

 

มีดที่ถูกขวางออกมาแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย มีดโดนเข้าที่หัวของแมลงเต็มๆ แต่ความเร็วของมันก็แทบจะไม่ได้ลดลงเลย มันหลบเศษมีดที่แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย จากนั้นมันก็พุ่งตรงเข้าไปหาหานเซิ่น

 

หานเซิ่นใช้เวลาที่สร้างขึ้นมาให้เป็นประโยชน์ เขาวิ่งหนีไปได้ไกลประมาน 10 เมตร แต่แมลงก็มาถึงตัวเขาอีกครั้งหนึ่งแล้ว แต่ทันใดนั้นหานเซิ่นก็สังเกตเห็นบางอย่าง แม้แมลงตัวนี้จะพุ่งทะลุโล่มาได้ และถึงจะโดนมีดเข้าไปทีหัวเต็มๆก็ไม่เป็นอะไร แต่ดูเหมือนมันจะหลบเศษมีดที่แตก

 

มันไม่น่าจะกลัวเศษมีด เพราะก็มีเศษมีดบางอันที่โดนตัวมัน และมันก็ไม่ได้เป็นอะไร แต่มันก็ยังหลบ นี่แสดงว่ามันจะต้องมีบางจุดที่เป็นจุดอ่อนของมัน

 

แม้หานเซิ่นจะยังไม่ได้เผชิญหน้าสู้กับแมลงตัวนี้ตรงๆ แต่เขาก็สามารถวิเคราะห์ทุกรายละเอียดของมันได้ด้วยสัมผัสที่ทรงพลังของเขา

 

หานเซิ่นเห็นว่ามันหลบเศษมีดไม่ให้โดนบริเวณเอว ซึ่งคือส่วนที่เป็นข้อต่อระหว่างท้องและทรวงอก มันคล้ายๆกับเอวของมนุษย์ เมื่อมีเศษมีดเข้าไปใกล้ๆบริเวณนั้น ดูมันจะระมัดระวังตัวมากเป็นพิเศษ

 

ส่วนอื่นแมลงแทบไม่ได้ให้ความสนใจเลย ถ้ามีดไปโดนมันจะเด้งออกหรือแตกหักทันที

 

‘ขอลองดูหน่อยแล้วกัน’ ตาของหานเซิ่นเป็นกระกายขึ้นมา หานเซิ่นเปลี่ยนร่างเป็นหญิงสาวหิมะ จากนั้นร่างกายของเขาก็เริ่มปล่อยไอเย็นๆออกมา ไม่เพียงแค่ร่างกายเท่านั้น แต่จิตใจของเขาเองก็เย็นและใสมาก ราวกับคริสตัล ตอนนี้เขาอยู่ในสภาวะที่ไร้อารมณ์และปราศจากความกลัว

 

ทันใดนั้นอยู่ๆหานเซิ่นก็เปลี่ยนทิศทาง เขาเคลื่อนที่เข้าไปหาแมลงที่กำลังพุ่งเข้ามาเล่นงานเขา

 

“นายกำลังจะทำอะไร?” ควีนประหลาดใจ แมลงตัวนั้นมีพลังที่น่ากลัวมาก ตอนนี้เหมือนหานเซิ่นเตรียมที่จะสู้กับมันแบบเต็มตัว

 

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นก็ทำให้ควีนต้องเบิกตากว้าง แมลงพุ่งเข้ามาถึงหน้าของหานเซิ่นในพริบตา ควีนมองดูไม่ทันเลยว่ามันใช้เหล็กในแทงไปที่จุดไหน แต่มือของหานเซิ่นก็ขยับเรียบร้อยแล้ว

 

มันเป็นภาพที่ไม่น่าเชื่อ มือของหานเซิ่นเป็นเหมือนกับมีด มันเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงราวกับสายฟ้า หานเซิ่นใช้ฝ่ามือฟันไปที่บริเวณเอวของแมลง

 

อาวุธวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิแบบใช้ได้ครั้งเดียวของเธอยังไม่สามารถทำอะไรมันได้เลย แต่ครั้งนี้แมลงกับต้องหลบการโจมตีของหานเซิ่น

 

การโจมตีของหานเซิ่นพลาดเป้า แต่มันก็ยืนยันได้อย่างดีเลยว่าแมลงตัวนี้มีจุดอ่อนอยู่ ไม่งั้นมันก็ไม่จำเป็นจะต้องหลบ การที่มันหลบแสดงว่ามันกลัว

 

ขณะที่หานเซิ่นถอยหลัง เขาก็พยายามจะโจมตีแมลงที่เข้ามาต่อไป แมลงตัวเล็กต้องหลบการโจมตีของหานเซิ่นอย่างต่อเนื่อง การโจมตีของหานเซิ่นรุนแรงและรวดเร็วมาก มันทำให้แมลงไม่มีโอกาสได้โต้ตอบ

 

ตอนนี้พอมีเวลาให้หานเซิ่นได้พักหายใจหายคอบ้าง ตอนนี้เขาโจมตีแมลงไปด้วย ขณะถอยหนีไปที่ทะเล

 

ตอนนี้ควีนอยู่ในน้ำเรียบร้อยแล้ว เธอเพียงแค่ยื่นหัวโผล่พ้นน้ำมาเพื่อดูหานเซิ่นที่กำลังต่อสู้กับแมลงอยู่

 

ความเร็วในการโจมตีของหานเซิ่นไม่สามารถเทียบกับความเร็วของแมลงได้ก็จริง แต่ตำแหน่งการโจมตีของเขาทำให้แมลงไม่มีโอกาสได้โต้กลับ ซึ่งมันทำให้เธอช็อคมาก

 

หานเซิ่นไม่ได้ใช้กระบวนท่าที่พิสดารอะไรเลย เขาแค่ใช้การคาดการณ์ล้วนๆ ขณะที่ดูการต่อสู้ระหว่างหานเซิ่นกับแมลง เธอก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นรัว จนเธอต้องเอามือมาจับที่หน้าอกตัวเอง

 

ตูม!

ในที่สุดหานเซิ่นก็กระโดดลงน้ำได้สำเร็จ แมลงเองก็ไม่กล้าที่จะลงน้ำเหมือนกับเสือขาว และโชคดีที่มันไม่ได้มีความสามารถเหมือนกับเสือขาว มันไม่สามารถทำอะไรหานเซิ่นตอนอยู่ในน้ำได้ เนื่องจากมันไม่สามารถตามหานเซิ่นได้ หลังจากที่มันบินวนอยู่สักพัก มันก็ตัดสินใจบินกลับไปที่เกาะ

 

“นายซ่อนมันได้ไม่เลว” หลังจากที่พวกเขาหนีไปในที่ปลอดภัยได้แล้ว ควีนก็มองหานเซิ่นด้วยสายตาที่เย็นชา

 

“โอ้ ผมพึ่งจะปลดล็อคยีนได้ไม่นาน ผมถูกบังคับให้ต้องใช้มัน เนื่องจากมันเป็นสถานการณ์ที่เสี่ยงตาย” หานเซิ่นหัวเราะ หลังจากที่เขาอธิบาย เขาตระหนักดีว่าเขาไม่สามารถปิดบังเรื่องที่เขาปลดล็อคยีนได้อีกต่อไป

 

ควีนมองหานเซิ่นด้วยหางตา ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยพอใจที่โดนหานเซิ่นหลอกมาตลอด แต่เธอก็ไม่อยากจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ เธอเรียกวาฬออกมาและก็ขึ้นไปนั่ง

 

“ขอบคุณ” หานเซิ่นขอบคุณจากใจจริง จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไปนั่งพร้อมกับจิ้งจอกสีเงิน

 

ถ้าไม่ใช้เพราะการโจมตีของควีน เขาจะไม่รู้ถึงจุดอ่อนของแมลง และเขาอาจจะไม่รอดมาถึงที่นี่ก็ได้