หานเซิ่นกลัวว่าปูจะมาแย่งส่วนของเขา หลังจากที่มันกินของมันหมดแล้ว เขาเลยเรียกอาร์คแองเจิลออกมา และให้เธอกินซิลเวอร์อีลส่วนที่เหลือ

 

อาร์คแองเจิลคือกำลังหลักที่จะคอยช่วยเขาล่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอด เขาจำเป็นจะต้องรีบทำให้เธอเปลี่ยนร่าง ถ้าเธอเปลี่ยนร่าง เธอจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าใคร ไม่ว่าจะเป็นเขา ซีโร่หรือหิมะเจ้าเสน่ห์ก็เทียบไม่ได้

 

ที่สำคัญซิลเวอร์อีลมีความหนาเท่ากับถังน้ำใบใหญ่ๆ และยังมีความยาวมากกว่า 30 ฟุต ส่วนที่หานเซิ่นได้มายาวถึง 18 ฟุต ซึ่งมันมากเกินกว่าที่เขาจะกินหมด แต่ถ้าเป็นอาร์คแองเจิล เธอคงจะกินมันได้ไม่ยาก ตอนนี้ปากของเธอขยับไม่หยุด พิษไม่มีผลต่อเธอเลย ซิลเวอร์อีลหายไปอย่างรวดเร็ว

 

หานเซิ่นใช้เวลานี้เช็คดูวิญญาณอสูรซิลเวอร์อีล หานเซิ่นรู้สึกว่าช่วงนี้เขาจะโชคดีมากเป็นพิเศษ ขอแค่เขาล่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิได้ เขาก็จะได้วิญญาณอสูร ซึ่งแม้แต่เขาก็เริ่มกลัวโชคของตัวเองแล้ว เขาคิดว่าเขาอาจจะกำลังใช้โชคจนหมด

 

ชนิดของวิญญาณอสูรซิลเวอร์อีล : สัตว์ขี่ใต้น้ำ

 

“สัตว์ขี่ใต้น้ำ!” หานเซิ่นรู้สึกมีความสุขมาก เขากำลังคิดอยู่ว่าจะออกจากที่นี่ยังไงดี เพราะยังไงมนุษย์ก็อยู่ในน้ำไปตลอดไม่ได้ และจุดที่เขาอยู่มันก็ลึกมาก ซึ่งหานเซิ่นก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถว่ายขึ้นไปได้ด้วยตัวเอง แต่ด้วยซิลเวอร์อีลมันจะง่ายสำหรับเขาที่จะออกไปจากที่นี่

 

แต่โชคร้ายที่เขาไม่สามารถเอามันไปใช้บนบกได้ แต่ยังไงหานเซิ่นก็ไม่คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะเขายังมีโกลเด้นโกรวเลอร์สำหรับใช้บนบกอยู่

 

ขณะที่อาร์คเเองเจิลกำลังกินเนื้อซิลเวอร์อีลอย่างมีความสุข หานเซิ่นก็เดินสำรวจเรือที่ทำจากคริสตัลลำนี้ เขาเดินไปใต้ท้องเรือ

 

เรือลำนี้มีขนาดที่ใหญ่โตมาก และมันยังทำจากคริสตัลทั้งหมด แต่กระนั้นหานเซิ่นก็ไม่พบอะไรเลยบนเรือลำนี้ ซึ่งหานเซิ่นรู้สึกว่ามันแปลกมาก

 

ปูเอาเนื้อกลับเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง ดังนั้นหานเซิ่นต้องการจะเข้าไปเช็คดูว่ามีของอะไรในห้องนี้หรือเปล่า แต่ก่อนที่หานเซิ่นจะได้เข้าไป ปูสีทองก็พุ่งเข้ามาหาเขาทันที มันโบกก้ามของมันเพื่อขู่หานเซิ่น

 

“เพื่อนไม่ต้องกังวล ฉันแค่จะเดินดูรอบๆ ไม่ได้ตั้งใจจะทำอันตรายนาย”

หานเซิ่นขยับถอยออกมา พร้อมกับยิ้ม เขาเห็นว่าปูแค่ป้องกันหน้าทางเข้าห้องนั้น มันไม่ได้ต้องการจะไล่ตามเขา

 

แต่อย่างไรก็ตามปูตัวนี้ไม่เข้าใจสิ่งที่หานเซิ่นพูด มันยังคงขู่หานเซิ่นด้วยก้ามของมัน

 

ยิ่งปูตัวนี้ปกป้องห้องนี้มากเท่าไหร่ หานเซิ่นก็ยิ่งอยากจะรู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน แต่ทว่าหลังจากเดินดูจนทั่วแล้ว เรือคริสตัลลำนี้มีทางเข้าเพียงทางเดียวเท่านั้น แต่เนื่องจากปูสีทองขวางอยู่ เลยไม่มีทางที่เขาจะเข้าไปข้างในได้

 

“ทำไมมันถึงไม่ได้รับผลจากพิษนะ?” หานเซิ่นรู้สึกผิดหวัง เนื่องจากเขาไม่สามารถเข้าไปในห้องได้

 

หานเซิ่นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของปูสีทอง ถึงเขาจะสงสัยมากว่ามีอะไรอยู่ในเรือคริสตัลลำนี้ แต่เขาก็ต้องถอยก่อนเพื่อคิดหาวิธี

 

ที่สำคัญเขายังกังวลอยู่ว่าพวกแบล็คก็อตอาจจะยังคงเฝ้าอยู่ข้างบนทะเลสาบน้ำแข็ง ดังนั้นจึงยังไม่จำเป็นที่เขาต้องรีบขึ้นจากน้ำ

 

‘ถ้าออกไปได้ ฉันจะหาทางกวาดล้างเมืองแบล็คก็อตให้ได้’ หานเซิ่นตัดสินใจ ตราบใดที่เมืองแบล็คก็อตยังอยู่ตรงนั้น มันก็เป็นเสี้ยนหนามที่ต้องกำจัด ที่สำคัญเมืองเทพธิดายังถูกล้อมด้วยทะเลทั้ง 3 ด้าน การพัฒนาจะต้องขยายเขตแดนไปทางทุ่งน้ำแข็ง ซึ่งหมายความว่าจะต้องยึดเมืองแบล็คก็อตให้ได้

 

ในตอนนี้แบล็คก็อตประกาศตัวว่าเป็นศัตรูกับเขาอย่างชัดเจน ดังนั้นหานเซิ่นจะไม่ญาติดีกับพวกเขาอีกต่อไป เขากำลังคิดอยู่ว่าจะฆ่าพวกคนที่ติดตามชายชุดเกราะดำยังไงดี เพื่อที่เขาจะได้ยึดเมืองมาเป็นของตัวเอง

 

หานเซิ่นได้ยินจากหลี่ซิงหลุนว่าเมืองแบล็คก็อตคือเมืองที่แข็งแกร่งที่สุดใน 3 เมืองที่มีอิทธิพลบนทุ่งน้ำแข็ง หลี่ซิงหลุนและเมืองอื่นๆจะสามารถสู้กับเมืองแบล็คก็อตได้ก็ต่อเมื่อพวกเขารวมตัวกันเท่านั้น พวกเมืองใหญ่จะต้องรวมพลังกันถึงจะรักษาสมดุลกับเมืองแบล็คก็อตได้

 

ในตอนที่เมืองสตาร์วีลถูกสปิริตราชวงศ์โจมตี เมืองแบล็คก็อตไม่ได้พยายามช่วยเลย พวกเขาต้องการจะยึดครองทุกเมืองบนทุ่งน้ำแข็ง หลังจากที่เหมืองสตตาร์วีลถูกกวาดล้างไปแล้ว

 

มันไม่ง่ายเลยที่จะยึดเมืองแบล็คก็อตได้ เห็นได้ชัดว่าเมืองแบล็คก็อตแข็งแกร่งกว่าเมืองเทพธิดามาก แถมชายชุดเกราะดำผู้ครองเมืองก็ยังแข็งแกร่งกว่าหานเซิ่นด้วย เขาน่าจะมีจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิเกือบเต็ม และระดับความแข็งแกร่งของเขาน่าจะเกิน 120

 

ที่สำคัญหานเซิ่นยังไม่มีวิธีรับมือวิชามีดของเขา จนถึงตอนนี้หานเซิ่นยังไม่เข้าใจเลยว่ามีดมันหายไปได้ยังไง

 

‘ถ้าสู้ตรงๆแล้วไม่ชนะ เราก็ต้องไปปล้นพวกมัน ยังไงเมืองแบล็คก็อตก็มีอาณาเขตกว้าง ฉันไม่เชื่อว่าพวกเขาจะป้องกันทุกจุดได้’ หานเซิ่นตั้งใจแน่วแน่แล้วว่าจะเล่นงานเมืองแบล็คก็อต หลังจากที่ออกไป

 

เมื่อกลับไปที่เดิม หานเซิ่นก็เห็นว่าอาร์คแองเจิลเกือบจะกินเนื้อซิลเวอร์อีลหมดแล้ว มีแค่ส่วนหัวที่เหลืออยู่ หานเซิ่นเข้าไปหยุดอาร์คแองเจิลไว้ และเรียกเธอกลับ

 

หานเซิ่นมองไปรอบๆเรือ จากนั้นเขาก็เอาหัวของซิลเวอร์อีลผูกกับเชือก และเอาห้อยไว้บริเวณด้านหน้าของเรือ ส่วนตัวเขาก็ไปซ่อนอยู่หลังธงของเรือ

 

หลังจากรออยู่หลายชั่วโมง เขาก็เห็นปูสีทองค่อยๆย่องออกมา เมื่อเห็นปูสีทองพยายามใช้ก้ามของมันจับหัวของซิลเวอร์อีล แต่จับไม่ถึง หานเซิ่นก็ใช้จังหวะนี้แอบลอบเข้าไปใต้ท้องเรือ

 

เมื่อเห็นปูสีทองพยายามกระโดด แต่ก็ยังไม่ถึงหัวของซิลเวอร์อีล หานเซิ่นก็รู้สึกขำอยู่ในใจ เขาคำนวณระดับความสูงไว้แล้ว เขาจงใจทำให้มันหยิบถึงได้ยาก แต่ก็เป็นระยะที่ยังมีความหวัง ทำให้ปูยังไม่ยอมแพ้ แบบนี้จะทำให้เขามีเวลามากพอ

 

ขณะกำลังยืนอยู่หน้าห้องที่ปูเฝ้า หานเซิ่นมองเข้าไปข้างใน มันเป็นห้องโถง ทั้งห้องทำมาจากคริสตัล มันดูประณีตและงดงามมาก

 

ตรงกลางห้องมีโต๊ะที่ทำจากคริสตัลวางอยู่ มองครั้งแรกเขาคิดว่ามันเป็นโต๊ะธรรมดา แต่พอเข้าไปใกล้ เขาพบว่ามันไม่ใช่โต๊ะ แต่มันคือกล่องสมบัติที่ทำจากคริสตัล

 

‘มันจะมีสมบัติแบบไหนอยู่บนเรือแบบนี้นะ?’ หานเซิ่นรู้สึกลังเล เขาไม่แน่ใจว่าควรจะเปิดมันรึเปล่า มันดูแปลกมาก มันอาจจะมีอันตรายก็ได้ถ้าเปิดมัน

 

แต่ในที่สุดความโลภและความอยากรู้อยากเห็นก็เอาชนะเหตุผลต่างๆได้ หานเซิ่นได้ยินเสียงซิลเวอร์อีลตกลงมา เขารู้ว่าอีกไม่นานปูสีทองจะต้องกลับมาอีกครั้ง เขากัดฟันและเรียกหิมะเจ้าเสน่ห์ออกมา เขาถอยไปยืนอยู่ข้างประตูห้อง และขอให้หิมะเจ้าเสน่ห์เปิดกล่องที่ทำจากคริสตัล

 

สปิริตภักดีกับเจ้านายมาก หลังจากที่ได้ยินคำสั่ง เธอก็เปิดกล่องใบนั้นทันที