หลังจากเข้าไปในป่า หานเซิ่นก็เดินตามล่องลอยที่มอนสเตอร์เหลือทิ้งเอาไว้ เขาลอบเข้าไปในถิ่นที่อยู่ของโกสอายแบร์

 

ก่อนที่เขาจะทำข้อตกลงได้ หานเซิ่นวางแผนว่าจะยังไม่ฆ่าพวกโกสอายแบร์ทั้งหมด เขาจะฆ่าแค่ตัวเดียวแล้วเอาไปให้คนอื่นๆดูก่อน เพื่อต่อรองผลประโยชน์

 

โกสอายแบร์มีความสูง 6 ฟุต และปกคลุมด้วยขนสีน้ำตาลที่เป็นเงางามเหมือนกับโลหะ ด้วยตาดวงที่ 3 ที่อยู่บนหน้าผากของมัน มันสามารถเดินขึ้นลงเส้นทางในภูเขาได้อย่างชำนาญ

 

หลังจากที่เข้ามาในภูเขา หานเซิ่นก็ใช้วิญญาณอสูรกิ้งก่าเปลี่ยนสีอย่างเงียบๆ

 

โกสอายแบร์เคลื่อนที่ไปรอบๆ ขณะที่หานเซิ่นกำลังดักซุ่มอยู่ เป้าหมายของเขาก็คือโกสอายแบร์ตัวที่เป็นระดับกลายพันธ์ ซึ่งมันน่าจะทำให้สวี่ยู่เหยียนยอมจ่ายเงิน

 

‘ถึงว่าทำไมพวกเขาถึงไม่สามารถฆ่าพวกมันได้ พื้นผิวและสภาพแวดล้อม ทำให้สู้ได้ลำบากจริงๆ’ หานเซิ่นมองไปรอบๆ และเห็นหน้าผาอยู่ทุกที่ โกสอายแบร์สามารถเดินขึ้นลงหน้าผาได้อย่างอิสระ ซึ่งเป็นไปได้ยากที่จะฆ่ามัน

 

ฟู่ซานและสวี่ยู่เหยียนนำทีมออกมาเก็บพืชและเห็ดไปเป็นอาหาร แม้พวกเขาจะมีเสบียงที่สะสมไว้มากมายในถ้ำ แต่พวกเขาก็ยังต้องออกมาหา เพื่อพวกเขาจะได้มั่นใจว่าถ้าเกิดเหตุไม่คาดฝัน พวกเขาจะมีอาหารกินอย่างเพียงพอ

 

หลังจากผ่านไปสักพัก พวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องและเสียงคำรามของโกสอายแบร์ดังมาจากทางถิ่นที่อยู่ของพวกมัน

 

“เจ้าหนุ่มนั่นมันไปจริงๆหรอเนี่ย” หลิวจีรู้สึกไม่อยากเชื่อ

 

พวกเขารู้ดีว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของโกสอายแบร์ จากที่พวกเขาลองฟังดูเหมือนว่าพวกมันกำลังส่งเสียงคำรามออกมาตัวแล้วตัวเล่า ดูเหมือนพวกมันทั้งฝูงกำลังไล่ล่าหานเซิ่นอยู่

 

“ช่างน่าสงสารจริงๆที่เขาต้องเอาชีวิตไปทิ้ง” สวี่ยู่เหยียนถอนหายใจ

 

หลังจากเวลาผ่านไปไม่นาน เสียงร้องของพวกมันก็หยุดลง กลุ่มของพวกเขาไม่กล้าที่จะอยู่แถวนั้นนานๆ เนื่องจากโกสอายแบร์ถูกหานเซิ่นยั่วยุ ถ้ายังหาอาหารต่อไป พวกเขาอาจจะไปเจอกับฝูงโกสอายแบร์เข้าก็ได้

 

สวี่ยู่เหยียนกับฟู่ซานปรึกษากัน และตัดสินใจว่าเลิกหาอาหารกันแค่นี้จากนั้นพวกเขาก็เดินทางกลับไปที่ถ้ำ

 

“โกสอายแบร์กลายพันธ์!” ไม่ไกลจากถ้ำ พวกเขาเห็นโกสอายแบร์ขนาดใหญ่ ซึ่งทำให้พวกเขารู้สึกกลัว พวกเขารีบเรียกวิญญาณอสูรออกมา เพื่อเตรียมต่อสู้ทันที แต่ไม่นานพวกเขาก็พบว่าโกสอายแบร์ตัวนั้นไม่ได้ขยับได้เอง มันอยู่บนหลังของใครบางคน คนคนนั้นกำลังแบกโกสอายแบร์เดินตรงมาหาพวกเขา

 

เมื่อเห็นโกสอายแบร์กำลังเข้ามา พวกเขาก็เบิกตากว้าง

 

“เจ้าหนุ่มนั่นนิ เขายังไม่ตาย เขาล่าโกสอายแบร์มาได้จริงๆ เป็นตัวระดับกลายพันธ์ด้วย..” เมื่อหลิวจีเห็นหน้าคนที่แบก เขาก็พูดออกมา คนอื่นๆต่างก็ช็อค พวกเขาไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ตาเห็น หานเซิ่นสามารถล่าโกสอายแบร์ได้จริงๆ และยังเป็นตัวระดับกลายพันธ์ด้วย ซึ่งเป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อมาก

 

ครั้งแรกที่พวกเขาลองไปล่า พวกเขาต้องเสียคนไปกว่าครึ่ง และพวกเขาก็ทำได้เพียงแค่ฆ่าตัวที่เป็นระดับโบราณเท่านั้น ไม่มีโกสอายแบร์ระดับกลายพันธ์สักตัวถูกฆ่า ตัวระดับกลายพันธ์ทั้งแข็งแรงและรวดเร็วมาก การจะฆ่ามันตอนที่มันอยู่บนหน้าผาเป็นเรื่องที่ยากมาก

 

แต่กระนั้นหานเซิ่นก็สามารถล่าโกสอายแบร์ระดับกลายพันธ์มาได้ด้วยตัวคนเดียว และยังแบกมันกลับมา

 

ฟู่ซานมองดูหานเซิ่นตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่เขาไม่เห็นบาดแผลหรืออาการบาดเจ็บอะไรบนร่างกายของหานเซิ่นเลย ซึ่งทำให้เขารู้สึกประหลาดใจยิ่งขึ้นไปกว่าเดิม

 

พวกเขาได้ยินเสียงหอนและคำรามของฝูงโกสอายแบร์อย่างชัดเจน ซึ่งมันเป็นการเตือนให้พวกมันระวังศัตรูที่บุกเข้ามา แต่หานเซิ่นก็ยังสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัย พร้อมกับเอาโกสอายแบร์กลับมาด้วย ทำให้เขาสงสัยว่าหานเซิ่นแข็งแกร่งขนาดไหนกัน ถึงสามารถทำเรื่องแบบนี้ได้

 

สวี่ยู่เหยียนเองก็สังเกตเหมือนกับฟู่ซาน เธอรู้สึกอึ้งและหมดคำพูด

 

“นายล่าโกสอายแบร์ได้จริงๆหรอเนี่ย?” เมื่อหานเซิ่นเดินมาถึง หลิวจีก็ถามทันที

 

“ผมคิดว่าอย่างงั้นนะ ไม่งั้นเจ้าตัวที่ผมแบกมาก็คงไม่ได้เรียกว่าโกสอายแบร์” หานเซิ่นยิ้มและเดินตรงเข้าไปในถ้ำ พร้อมกับร่างของโกสอายแบร์บนหลังของเขา

 

ร่างของโกสอายแบร์มีขนาดที่ใหญ่มาก เขาไม่สนใจจะกินมัน เพราะถึงกินจนอิ่มก็ไม่รู้จะได้จีโนพ้อยหรือเปล่า เขาตั้งใจจะใช้มันเป็นเครื่องต่อรองผลประโยชน์กับสวี่ยู่เหยียน

 

เมื่อคนที่เฝ้าถ้ำอยู่เห็นหานเซิ่นกลับมาพร้อมกับโกสอายแบร์ระดับกลายพันธ์ พวกเขาก็ช็อคเช่นเดียวกัน

 

“คุณสวี่ ตอนนี้คุณเริ่มสนใจจะแลกเปลี่ยนกับผมหรือยัง?” หานเซิ่นสังเกตสีหน้าของทุกๆคนและถามสวี่ยู่เหยียน

 

“ตอนนี้ฉันสนใจมาก” ตาของสวี่ยู่เหยียนเป็นประกาย

 

พวกเขาทั้งหมดติดอยู่บนเกาะนี้มาเป็นปีแล้ว ในตอนแรกพวกเขายังมีเนื้อเก็บไว้บ้าง แต่หลังจากนั้นเสบียงของพวกเขาก็หมด พวกเขาไม่ได้ลิ้มรสชาติเนื้อมาตั้งนานแล้ว เมื่อเห็นซากของโกสอายแบร์อยู่ตรงหน้า พวกเขาก็แทบจะอดใจไม่ไหว

 

แต่ดูเหมือนสวี่ยู่เหยียนจะมีความคิดอะไรในใจมากกว่าสนใจเนื้อมอนสเตอร์กลายพันธ์ที่หานเซิ่นเสนอ

 

เนื่องจากหานเซิ่นมีความสามารถที่จะฆ่าโกสอายแบร์ระดับกลายพันธ์ได้ง่ายๆ นั่นก็หมายความว่าเขาอาจจะสามารถฆ่าพวกมันทั้งฝูงได้ ถ้าเขาทำได้จริงๆ พวกเขาจะได้รับประโยชน์ นอกเหนือจากแค่เนื้อของมัน

 

ความจริงแล้วพวกเขาโกหกหานเซิ่นมาตั้งแต่ต้น จริงๆแล้วเกาะแห่งนี้คือจุดหมายปลายทางของพวกเขา

 

พวกเขาต้องการมาที่เกาะนี้ แต่บังเอิญเกิดอุบัติเหตุในทะเลขึ้น แต่ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงที่นี่จนได้ แต่พวกเขาไม่สามารถทำตามเป้าหมายที่ต้องการได้ นั่นก็เพราะว่ามันมีฝูงโกสอายแบร์อยู่บนเกาะนี้

 

การที่หานเซิ่นแข็งแกร่งพอจะกวาดล้างฝูงโกสอายแบร์ได้ ทำให้ทุกคนประหลาดใจโดยเฉพาะสวี่ยู่เหยียน

 

สวี่ยู่เหยียนเชื่อว่าในที่สุดก็ต้องมีคนเดินทางมาช่วยเธอ มันแค่ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้นว่ากลุ่มสตาร์รี่จะมาเจอเกาะแห่งนี้เมื่อไหร่ แต่ถ้าเธอได้สิ่งที่เธอต้องการบนเกาะนี้ก่อนที่พวกเขาจะมาถึง มันจะเป็นเรื่องที่วิเศษมาก

 

ไม่งั้นเธอจะล้มเหลวมาก ถ้าเธอรอให้ทีมช่วยเหลือมาถึงแล้วค่อยไปเอาในสิ่งที่เธอต้องการ ในตอนนั้นเครดิตทั้งหมดจะไม่ใช่ของเธออีกต่อไป

 

สวี่ยู่เหยียนมองหานเซิ่น เธอมีความคิดบางอย่าง ถึงเธอจะไม่รู้ว่าหานเซิ่นสามารถทำมันได้หรือไม่ แต่เธอเชื่อว่าการปรากฏตัวของเขาจะทำให้เธอได้ผลประโยชน์

 

“เซิ่น นายมีข้อเสนออะไรลองว่ามา?” สวี่ยู่เหยียนมองหานเซิ่นและพูด เสียงพูดของเธอดูนุ่มนวลกว่าทุกที