หานเซิ่นไม่ได้รับพลังใหม่เป็นพลังน้ำแข็งอย่างที่เขาคาดเอาไว้ หลังจากที่เขาปลดล็อคยีนได้แล้ว ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้น แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดที่เขาได้รับมา

 

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือสัมผัสที่ 7 ของเขาพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดด ตอนนี้เขารู้สึกว่าเขาเป็นหนึ่งในมนุษย์ที่มีสัมผัสที่ 7 เหนือชั้นที่สุด มันทำให้เขาอยากที่จะลองพลังใหม่

 

ตอนนี้เขาอธิบายไม่ถูกว่าเขารู้สึกยังไง แต่โลกที่เขามองเห็นมันแตกต่างไปจากเดิม เขามองเห็นอะไรหลายอย่างที่เขาไม่เคยได้เห็นมาก่อน

 

หานเซิ่นรู้สึกว่าความแข็งแกร่งไม่ได้เพิ่มขึ้นมากอย่างที่เขาคิดเอาไว้ ถึงเขาจะปลดล็อคยีนขั้นแรกได้อย่างสมบูรณ์แล้วก็ตาม เขารู้สึกเหมือนกับว่ายังไม่ได้ปลดล็อค เขาคิดว่าหลังจากที่ปลดล็อคยีนได้แล้วพลังที่ได้ไม่ควรจะมีแค่นี้

 

หานเซิ่นเดินออกไปนอกห้องฝึกซ้อมด้วยสภาวะที่ยีนของเขายังเปิดอยู่ เขารู้สึกแปลกๆ ขณะที่เขาเดิน กำแพงรอบๆตัวเขาก็เหมือนกำลังสลายตัวไป เขาสามารถมองเห็นทุกอย่างที่เหนือกว่าสายตาปรกติของมนุษย์จะเห็นได้ แต่เขาก็ยังรู้สึกเหมือนร่างกายถูกห่อหุ้มด้วยน้ำแข็ง

 

เสียง อุณหภูมิ แสง มันมีกฎที่ตายตัวของมัน เขาเห็นและรับรู้พวกมันได้เป็นอย่างดี ถึงเขาจะหลับตา แต่เขาก็ยังมองเห็นทุกอย่างข้างหน้า

 

“นี่มันมหัศจรรย์เกินไปแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่เหลือเชื่อมากๆ!”

หานเซิ่นต้องการมีความสุข แต่เขารู้สึกแปลกๆ เขาไม่สามารถรู้สึกอะไรได้ในตอนนี้ ราวกับว่าทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคาดไว้อยู่แล้ว ไม่อะไรต้องประหลาดใจหรือมีความสุข

 

ขณะที่หานเซิ่นเดินต่อไป อยู่ๆเขาก็สังเกตเห็นผู้หญิงกำลังถอดเสื้ออยู่ เธอคือแอนนี่ เธอมีขาที่เรียวยาว ขาของเธอขาวเหมือนกับหิมะ หน้าอกขนาดใหญ่ของเธอ หานเซิ่นสามารถมองเห็นมันได้อย่างชัดเจน

 

แต่เมื่อหานเซิ่นลองเพ่งสมาธิมองดูมัน เขาก็สังเกตเห็นว่าตอนนี้แอนนี่กำลังอยู่ภายในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ซึ่งปรกติห้องนี้จะมีกำแพงที่หนามาก แต่ภาพที่เขามองเห็นกับชัดเจน

 

แต่ถึงจะมองเห็นแอนนี่ในสถานการณ์แบบนี้ แต่เขากับไม่มีอารมณ์อะไรเลย ถึงรูปร่างของแอนนี่จะน่าดึงดูดมาก ถ้าเป็นหานเซิ่นในยามปรกติ เขาคงจะน้ำลายหกหรือเลือดกำดาวไหลไปแล้ว แต่ตอนนี้เขากับเดินต่อไปโดยไม่สนใจ

 

เมื่อหานเซิ่นเดินไปเรื่อยๆ เขาก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา เขารู้ว่าระดับความแข็งแกร่งของเขาตอนนี้ยังรับสภาวะปลดล็อคยีนนานๆไม่ไหว เขาจึงออกจากโหมดปลดล็อคยีนก่อน

 

ตอนนี้ร่างกายและอารมณ์ของหานเซิ่นกลับมาเป็นเหมือนกับปรกติ เขาสูญเสียความรู้สึกที่มหัศจรรย์ก่อนหน้านี้ไป ระดับความแข็งแกร่งของเขากลับมาอยู่ในระดับปรกติ สัมผัสที่ 7 ของเขาก็อ่อนลง

 

“ถึงมันจะไม่ได้เป็นความสามารถที่คล้ายกับธาตุหรือพลังรูปแบบอื่นๆ แต่เราก็ชอบมัน ไม่เลวเหมือนกัน” ในที่สุดหานเซิ่นก็ยิ้มออก เขาค่อนข้างพอใจกับพลังที่ได้จากการปลดล็อคยีน

 

หลังจากที่ออกจากสภาวะปลดล็อคยีน อารมณ์ของเขาก็กลับมาปกติ เขาไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นปีศาจไร้หัวใจเหมือนกับคนตระกูลเสวีย ตอนนี้เขากลับมาเป็นตัวเขาในแบบปรกติอย่างที่ควรจะเป็น

 

‘สงสัยจริงๆว่าเราจะได้รับพลังแบบไหนมา ตอนที่ปลดล็อคยีนด้วยศาสตร์ตงเสวียน? มันคงจะดียิ่งกว่ากายหยกแน่’ หานเซิ่นคาดการณ์

 

‘ตอนนี้เราก็อยากรู้ด้วยความสามารถของเราอยู่ในระดับไหน ถ้าเทียบกับคนอื่นๆที่ปลดล็อคยีนได้เหมือนกัน?’ เขารู้ว่ากายหยกช่วยให้ประสาทสัมผัสของเขาเฉียบคมมาก แต่มันก็ไม่ได้มีความสามารถหรือพลังที่เหนือชั้นเหมือนกับคนอื่นๆ เขาเลยไม่แน่ใจว่าถ้าต่อสู้กันจริงๆ เขาจะสู้กับคนที่มีพลังธาตุได้รึเปล่า

 

หลังจากกลับมาที่ห้องแล้ว หานเซิ่นก็โทรหาหวงฟูผิงิชิง ไม่นานเธอก็รับสาย ภาพของเธอปรากฏขึ้นมา หานเซิ่นรู้สึกว่าเลือดของเขาเกือบจะไหลออกจากจมูก

 

ตอนนี้หวงฟูผิงชิงสวมเสื้อบางๆอยู่ตัวหนึ่ง เขาสามารถมองทะลุลงไปเห็นผิวหนังของเธอได้ ถึงจะมองเห็นได้ไม่ค่อยชัดนักก็ตาม แต่เขาก็ยังมองเห็นสัดส่วนที่น่าดึงดูดของเธอ

 

“น้องหาน ทำอยู่ๆถึงได้โทรมาหาฉันล่ะ? มันจะต้องมีเหตุผลที่นายโทรมาแน่ หรือว่านายแค่อยากจะเห็นหน้าฉันเท่านั้น” หวงฟูผิงชิงพยายามโน้มตัวมาข้างหน้า ภาพหน้าอกของเธอบังจนเต็มจอ ตอนนี้หานเซิ่นมองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากหน้าอก

 

“พี่สาว ควีนบอกผมว่าให้ติดต่อคุณ ถ้าผมอยากจะพบเธอ” ในขณะที่ปากของหานเซิ่นขยับ แต่สายตาของเขาก็จ้องมองหน้าอกของเธอตาไม่กระพริบ

 

เมื่อเห็นสายตาที่ไร้ยางอายของหานเซิ่น หวงฟูผิงชิงก็เบิกตากว้างและจ้องหานเซิ่น จากนั้นเธอก็คว้าเสื้อนอกมาใส่

“ทำไมควีนถึงได้บอกให้ติดต่อฉัน หล่อนต้องการพบนายงั้นหรอ?”

 

“พี่สาวโปรดบอกเธอว่า หลังจากที่ผมคิดดูดีๆแล้ว ผมตัดสินใจว่าจะเข้าร่วมทีมกับเธอ” หานเซิ่นพูด

 

ตอนนี้เขาปลดล็อคยีนสำเร็จแล้ว บวกกับระดับความแข็งแกร่งของเขาที่พอๆระดับหัวแถวของผู้วิวัฒนาการ หานเซิ่นไม่คิดว่าตัวเองจะด้อยกว่าคนอื่นๆในทีมควีน เขาอยากจะรู้แล้วว่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดแบบไหนที่ควีนวางแผนที่จะไปล่า

 

หานเซิ่นรู้ดีว่าการล่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดยากแค่ไหน ถึงพวกเขาจะร่วมมือกันล่าก็ตาม แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

 

เขาอยากจะรู้ถึงพลังของมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดว่ามีมากแค่ไหน การติดตามควีนไปล่าจะทำให้เขาสังเกตความสามารถของมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดไปได้ด้วย ตอนนี้เขาได้เห็นแค่พลังของจิ้งจอกเท่านั้น เขาอยากจะเห็นว่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดตัวเต็มวัยจะมีพลังสักแค่ไหน

 

“หล่อนชวนนายขึ้นร่วมทีมงั้นหรอ?” หวงฟูผิงชิงมองหานเซิ่นด้วยความประหลาดใจ

 

“อ่าว คุณไม่รู้เรื่องนี้เลยหรอ?” หานเซิ่นเองก็ประหลาดใจเช่นเดียวกัน

 

ควีนบอกว่าถ้าเขาตัดสินใจได้แล้วก็ให้ติดต่อหวงฟูผิงชิง ดังนั้นหวงฟูผิงชิงก็น่าจะรู้อะไรบ้างไม่มากก็น้อย หานเซิ่นประหลาดใจมากที่เธอเหมือนจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย

 

“คนอย่างหล่อนน่ะเหรอจะมาบอกอะไรฉัน หล่อนแทบจะไม่ได้พูดกับฉันเลยด้วยซ้ำ” หวงฟูผิงชิงพูด หลังจากหยุดไปชั่วครู่เธอก็พูดต่อ

“แต่หล่อนเป็นผู้หญิงภูมิใจในตัวเองและหยิ่งซะขนาดนั้น ทำไมหล่อนถึงได้ให้ค่าคนอย่างนาย จนถึงขั้นไปชวนร่วมทีมได้ล่ะ? ฉันจำได้ว่ามีคนที่ปลดล็อคยีนได้หลายคนมาขอร่วมทีมกับหล่อน แต่ก็ถูกปฏิเสธ แล้วทำไมหล่อนถึงได้ไปชวนคนที่ไม่ได้ปลดล็อคยีนอย่างนายเข้าร่วมทีม? ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ นายคงจะมีอะไรน่าดึงดูด”

 

“ผมก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษ ผมยังไม่ได้เป็นประธานสหพันธ์เลย ยังมีเส้นทางอีกยาวไกลที่ผมต้องเดินไป กว่าผมจะขึ้นไปถึงจุดสูงสุด” หานเซิ่นพูด

 

หวงฟูผิงชิงเหมือนจะชินกับคำพูดทำนองนี้ของหานเซิ่นแล้ว

“ฉันจะบอกให้หล่อนรู้เอง แต่หล่อนจะตอบกลับรึเปล่า มันก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของหล่อน”

 

“ขอบคุณมาก ไว้ตอนที่ผมออกจากกองทัพแล้ว ถ้ามีโอกาสผมจะเลี้ยงข้าวคุณสักครั้ง” หานเซิ่นยิ้ม

 

“ฉันจะรอวันนั้น” หวงฟูผิงชิงยิ้มกลับไป

 

หลังจากที่คุยเสร็จแล้ว หานเซิ่นก็ไปที่ห้องทดสอบ เขาต้องการจะเห็นว่าพลังของเขาตอนนี้มันอยู่ระดับไหนแล้ว หลังจากที่เขาปลดล็อคยีนได้

 

เพื่อที่เขาจะได้ทำการทดสอบได้แบบจริงจัง หานเซิ่นเดินไปที่ห้องทดสอบพิเศษ ซึ่งคนธรรมดาๆจะไม่สามารถเข้ามาสังเกตการณ์ได้

 

หลังจากที่เขาเลือกระดับความแข็งแกร่งของการทดสอบแล้ว เขาก็เข้าไปในห้องทดสอบ ภายในห้องทดสอบมีหุ่นยนตร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ปรากฏตัวต่อหน้าเขา

 

หุ่นยนตร์นี้ถูกออกแบบมาสำหรับทดสอบการต่อสู้โดยเฉพาะ จริงๆแล้วมันเกิดจากหุ่นตัวเล็กๆหลายตัวมาประกอบกัน เมื่อมันได้รับความเสียหายระดับหนึ่ง มันก็จะถูกทำลายไป แต่ไม่นานมันก็จะรวมตัวกันขึ้นมาใหม่อีกครั้ง