“หานเซิ่น…” หลี่ซิงหลุนรู้สึกกังวล เท่าที่เขารู้ เขาคิดว่าในพื้นที่นี้ไม่มีใครสู้แบล็คก็อตได้

 

“ไม่เป็นไร ถ้ามีใครต้องการจะให้วิญญาณอสูรฉันแบบฟรีๆ ฉันก็จะรับมันด้วยความยินดี” หานเซิ่นหยุดหลี่ซิงหลุนไว้

 

หานเซิ่นรู้ว่าหลี่ซิงหลุนพยายามจะช่วยเขา แต่นี่เป็นโอกาสของเขา หานเซิ่นฝึกซ้อมกับถังเตียงลิ่วมาเป็นเวลานาน ตอนนี้เขามีความมั่นใจ 100% ว่าสามารถเอาชนะมีดทอร์นาโดได้ เขากำลังคิดอยู่ว่าจะไปเล่นงานแบล็คก็อตที่ไหนดี ซึ่งตอนนี้แบล็คก็อตมาหาถึงที่ หานเซิ่นก็ยินดีที่จะสู้ด้วย

 

แถมเขายังสามารถเอาวิญญาณอสูรโคไฟนรกกลับคืนมา หานเซิ่นจะไม่ปล่อยให้โอกาสแบบนี้หลุดมือไปแน่

 

“ดี! ตัดสินใจได้รวดเร็วดี ฉันชักจะชอบนายขึ้นมาบ้างแล้ว” เเบล็คก็อตหัวเราะ

 

“ไปที่ลานกว้างกันดีกว่า ในห้องนี้มันแคบเกินไป” หานเซิ่นพูด

 

“ดี” เเบล็คก็อตตอบ คนของแบล็คก็อตล้อมหานเซิ่นเอาไว้ในขณะที่เดินไปลานกว้างกลางเมือง ราวกับว่าพวกเขากำลังคุ้มกันนักโทษยังไงยังงั้น

 

หลี่ซิงหลุนเองก็เอาคนของเขาไปคุ้มกันหานเซิ่นด้วย เมื่อพวกเขามาถึงลานกว้าง หานเซิ่นและเเบล็คก็อตก็โอนวิญญาณอสูรให้กับหลี่ซิงหลุน

 

“ไม่ต้องยั้งมือ” แบล็คก็อตพูด ขณะที่เดินไปกลางลานกว้าง

ตั้งแต่ได้เป็นผู้ครองเมืองแบล็คก็อต เขาก็ไม่เคยตกเป็นรองใครมาก่อนในการต่อสู้ ถ้าเขามีโอกาส เขาจะฆ่าหานเซิ่นทันที

 

แบล็คก็อตมั่นใจในวิชามีดทอร์นาโดมาก เขาเคยสู้กับหานเซิ่นมาแล้วครั้งหนึ่ง ดังนั้นเขารู้ความสามารถของหานเซิ่นดี สำหรับเขาแล้วหานเซิ่นมีดีแค่ฟุตเวิร์ค ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงได้พูดเรื่องการต่อสู้ขึ้นมา

 

ข่าวเรื่องการประลองระหว่างหานเซิ่นกับแบล็คก็อตแพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว ทำให้คนในเมืองสตาร์วีลจำนวนมากมาดูการต่อสู้ที่ลานกว้างกลางเมือง

 

หลี่ซิงหลุนเริ่มรู้สึกสิ้นหวังแล้ว ถ้าหานเซิ่นไม่ตอบรับการประลอง ยังไงเขาก็คุ้มครองหานเซิ่นได้แน่ ขอแค่หานเซิ่นอยู่ในเมืองสตาร์วีล แต่ถ้าแบล็คก็อตฆ่าหานเซิ่นในการประลอง หลี่ซิงหลุนก็จะไม่สามารถช่วยอะไรได้ แถมเขายังจะต้องส่งวิญญาณอสูรให้แบล็คก็อตด้วย

 

เมื่อหานเซิ่นเข้ามาในลานประลอง แบล็คก็อตก็ไม่อยากจะพูดอะไรอีก เขาต้องการจะฉีกหานเซิ่นเป็นชิ้นๆให้เร็วที่สุด เขาเรียกวิญญาณอสูรมีดสีดำออกมา และเริ่มบุกเข้าจู่โจมหานเซิ่นทันที

 

ในขณะเดียวกันหานเซิ่นก็เรียกวิญญาณอสูรเฟอเรทโกสพาวออกมา และเขาก็โจมตีสวนกลับทันที

 

การโจมตีของหานเซิ่นดูไม่ได้ร้ายกาจอะไร แต่มันกับทำให้เเบล็คก็อตต้องขมวดคิ้ว แววตาที่ดูเหมือนกับเหยี่ยวของเขาเปลี่ยนไปทันที ถ้าเขายังฟันต่อไปทั้งๆแบบนี้ ศอกของเขาจะถูกกรงเล็บตัดขาด

 

เมื่อรู้สึกเช่นนั้น แบล็คก็อตก็ดึงมือกลับมาทันที หลังจากที่เขาหลบการโจมตีจากกรงเล็บของหานเซิ่นแล้ว เขาก็เตรียมจะโจมตีครั้งที่ 2 ทันที แต่ทว่าการโจมตีครั้งต่อไปของเขาก็ถูกสกัดได้อีก

 

เขามั่นใจในมีดทอร์นาโดมาก แม้จะต้องสู้กับคนที่มีฝีมือระดับเดียวกัน แต่ยังไม่เคยมีใครป้องกันวิชามีดทอร์นาโดได้ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อที่หานเซิ่นสามารถป้องกันมันได้ถึง 2 ครั้ง

 

หลายๆคนก็คิดแบบเดียวกับแบล็คก็อต มีดทอร์นาโดของเขามีชื่อเสียงมากในเขตทุ่งน้ำแข็ง ในพื้นที่นี้คนจะเรียกมันว่า ‘มีดปีศาจล่องหน’

 

คนส่วนมากยังไม่รู้ว่าหานเซิ่นเป็นใคร พวกเขาต่างก็คิดว่าหานเซิ่นไม่น่าสู้กับแบล็คก็อตได้

 

แต่ไม่นาน ตาของทุกคนก็ต้องเบิกกว้าง ยากที่พวกเขาจะเชื่อในสิ่งที่เห็น

 

แบล็คก็อตถอยหลังกลับมาเพื่อหลบกรงเล็บ เขาตั้งท่าเตรียมจะโจมตีอีกครั้ง แต่เขาก็ทำให้แค่ยกอาวุธขึ้นมา จากนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อไป

 

ในตอนนี้ตำแหน่งของเขาเสียเปรียบอยู่ ถ้าเขายังโจมตีหานเซิ่นต่อ เอวของเขาก็จะถูกกรงเล็บเฟอเรทโกสพาวโจมตี

 

“บังเอิญงั้นหรอ?” ตอนนี้แบล็คก็อตเริ่มกังวลแล้ว เขาไม่อยากเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น เขาไม่อยากเชื่อว่าจะมีคนที่สามารสกัดการโจมตีของมีดทอร์นาโดได้

 

เเบล็คก็อตขยับถอยหลังมา และเตรียมจะโจมตีอีกครั้ง สีหน้าของเขาดูอึดอัดมาก

 

แบล็คก็อตโจมตีแบบธรรมดาใส่หานเซิ่นไป 10 กว่าครั้งแล้ว แต่เขาก็ต้องฟันลมทุกครั้ง ทำให้เขาเริ่มหัวร้อนขึ้นมา การโจมตีแบบธรรมดายังไม่ดีพอที่จะโจมตีหานเซิ่นโดน

 

แบล็คก็อตไม่มีโอกาสที่จะใช้มีดทอร์นาโดเลย ซึ่งมันทำให้เขาโกรธและอึดอัด เขายังไม่เคยเจอกับสถานการณ์แบบนี้มาก่อน แม้แต่ตอนนี้เขาก็ยังคิดว่าบางทีวันนี้เขาอาจจะแค่โชคร้าย

 

ทุกครั้งที่แบล็คก็อตบิดข้อมือเตรียมโจมตี ในตอนนั้นเขาก็จะถูกบังคับให้ดึงมีดกลับมา ไม่ว่าเขาจะทำยังไง เขาก็ไม่สามารถใช้วิชามีดทอร์นาโดได้เลย

 

ตั้งแต่หัวจนถึงเท้า หานเซิ่นมองแบล็คก็อตออกทั้งหมด ตอนนี้ยากที่แบล็คก็อตจะโจมตีได้ มันเหมือนครูเจอกับนักเรียน ครูสามารถทำนายการเคลื่อนไหวทั้งหมดของลูกศิษย์ได้

 

‘มีดปีศาจล่องหนหรือมีดทอร์นาโด’ ตอนนี้ดูเป็นของเล่นไปเลย แค่แบล็คก็อตจะแกว่งมีดสักนิดก็ยังทำไม่ได้ ดังนั้นไม่มีทางเลยที่เขาจะโจมตีได้

 

ตอนนี้แบล็คก็อตถอยอย่างเดียว ราวกับว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่นอีกเลยนอกจากถอย

 

แบล็คก็อตไม่เคยรู้สึกขายหน้าแบบนี้มาก่อน อยู่ๆวิชามีดทอร์นาโดที่ทำให้เขามีทุกวันนี้ก็กลายเป็นสิ่งที่ใช้การไม่ได้

 

“เขาแข็งแกร่งมาก! คนคนนี้เป็นใครกันแน่? มันดูเหมือนกับพ่อกำลังส่งสอนลูกชายไม่มีผิด!”

“เหมือนว่าแบล็คก็อตจะหมดทางสู้เลยนะ นี่ใช่แบล็คก็อตที่เป็นผู้ครองเมืองแบล็คก็อตจริงๆงั้นหรอ?”

“เขาอาจจะเป็นคนหน้าเหมือนก็ได้ ดูสิ วิชามีดของเขามันไร้ประโยชน์มาก”

“จริงๆแล้วแบล็คก็อตก็อาจจะไม่ได้เก่งอย่างที่พวกเราได้ยินมาก็ได้ ที่เขามีชื่อเสียงก็เพราะเขามีลูกสมุนเก่งๆเยอะ ถ้าไม่มีลูกน้องคอยช่วย เขาก็ไม่ต่างจากคนธรรมดาทั่วๆไป!”

“แล้วอีกคนเป็นใครกัน?”

 

การเคลื่อนไหวของแบล็คก็อตถูกสกัดได้ทั้งหมด ราวกับว่าเขาติดอยู่ในดงหนามขยับไปไหนไม่ได้ สีหน้าของแบล็คก็อตดูทุกข์ทรมานมาก เหมือนกับเขาอยากจะร้องไห้ออกมา

 

หลังจากที่ได้ยินเสียงพวกคนพูดคุยกัน เขาก็ยิ่งโกรธมากขึ้น เขาทั้งโกรธ อึดอัดและก็สิ้นหวัง

 

เขากรีดร้องออกมา และเริ่มกวัดแกว่งอาวุธอย่างบ้าคลั่ง โดยไม่สนแล้วว่าจะถูกคู่ต่อสู้โจมตี แต่ไม่นานเขาก็ตระหนักว่าถ้าเขาไม่ดึงอาวุธกลับมาตอนนี้ แขนของเขาอาจจะถูกตัดได้ ดังนั้นเขาจะต้องกลืนความโกรธของตัวเอง และก็ดึงมีดกลับมา

 

จากความสิ้นหวัง ตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นความกลัวแล้ว เขากลัวว่าอาจจะถูกฆ่า

 

แม้แต่ผู้ติดตามของแบล็คก็อตก็ยังช็อค พวกเขาไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน พวกเขาถึงขนาดหลับตา เพราะไม่อยากจะเห็นสภาพที่น่าทุเรศของหัวหน้า

 

พวกเขารู้ถึงความแข็งแกร่งของแบล็คก็อตดี พวกเขารู้ดีว่าวิชามีดทอร์นาโดร้ายกาจแค่ไหน แล้วทำไมอยู่ๆมันถึงได้ดูทุเรศขนาดนั้น เมื่ออยู่ต่อหน้าคู่ต่อสู้คนนี้

 

“ไอ้หมอนั่นเป็นใครกันแน่?” พวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ถ้าแม้แต่แบล็คก็อตยังหมดสภาพขนาดนี้ พวกเขาก็คงจะห่างชั้นกับหานเซิ่นมาก ถ้าพวกเขาต้องขึ้นไปต่อสู้เอง พวกเขาก็อาจจะถูกฆ่าตายตั้งแต่ 2-4 กระบวนท่าแรก