หานเซิ่นจ้องมองคนพวกนั้น พวกเขาไม่มีแม้แต่อุปกรณ์สำหรับตกปลาด้วยซ้ำ ดูแล้วจุดประสงค์ที่พวกเขามาที่นี่คงจะไม่ได้มาเพื่อตกปลา

 

“ไสหัวไป” หานเซิ่นตวาดใส่

 

“ดูเหมือนนายจะมีอารมณ์นะ แต่ฉันขอเตือนนายไว้ก่อนว่านายไม่ควรพูดแบบนั้นกับคนที่เป็นเจ้าของที่นี่” ชายวัยกลางคนที่เหมือนจะเป็นหัวหน้าของคนพวกนั้นไม่ได้โกรธ แต่เขายิ้มให้หานเซิ่น

 

คนพวกนี้ไม่ได้คิดจริงจังกับคำพูดของหานเซิ่น พวกเขาเดินมาหาหานเซิ่น พวกเขาถอนหายใน และก็เริ่มเปิดกระเป๋าใส่ปลาของหานเซิ่น

 

“ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรอ? อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำอีก” หานเซิ่นขมวดคิ้ว

 

“ฮาฮา พ่อหนุ่มคนนี้ดูจะเป็นคนที่ก้าวร้าวเอาเรื่อง แต่ที่นี่มันเขตของเมืองเเบล็คก็อต ไม่ใช่ที่ที่นายจะมาทำกร่างแถวนี้ได้”

ชายวัยกลางคนยื่นมือไปจับปลาในกระเป๋าของหานเซิ่นและพูด “หัวหน้าของเราบอกว่าครึ่งนึ่งของปลาที่จับได้ที่ทะเลสาบแห่งนี้จะต้องส่งให้เมืองแบล็ดก็อต พวกเราเมืองแบล็คก็อตมีสิทธิที่จะเก็บค่าธรรมเนียมทุกคนที่มาใช้ที่นี่”

 

แต่โดยปรกติแล้ว ค่าธรรมเนียมของพวกเขาคือปลาระดับโบราณ 1 ตัวต่อวัน แต่คนพวกนี้กำลังขอปลาของหานเซิ่นถึง 3 ตัว ซึ่งเป็นจำนวนที่มากเกินกว่าปรกติ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาอิจฉาที่หานเซิ่นได้ปลาเยอะเลยมีแผนที่จะแบล็คเมล์

 

ในตอนแจรกหานเซิ่นก็ตั้งใจว่าจะให้ปลา 1 ตัวกับคนของเเบล็คก็อตอยู่แล้ว เพราะยังไงเขาก็มาใช้ที่ของพวกเขา แต่ทว่าคนพวกนี้พยายามจะแบล็คเมล์เขา ทำให้หานเซิ่นลังเลที่จะให้ปลากับพวกเขา

 

เมื่อเห็นชายวัยกลางคนยื่นมือมาที่กระเป๋าของเขา หานเซิ่นก็ไม่พูดอะไรอีก เขาใช้มือของเขาฟันไปที่มือของชายคนนั้น

 

การโจมตีของหานเซิ่นทั้งรวดเร็วและรุนแรง ซึ่งชายวัยกลางคนไม่มีทางหลบได้ มือของเขาถูกหานเซิ่นฟันเข้าอย่างจัง ทำให้เขากรีดร้องออกมาเหมือนกับหมู

 

“บัดซบที่สุด มันกล้าโจมตีพวกเขา รีบฆ่ามันเร็ว” เมื่อคนอื่นๆที่เหลือเห็นหานเซิ่นเคลื่อนไหว พวกเขาก็เรียกวิญญาณอสูรออกมา และเข้าโจมตีหานเซิ่นทันที เหมือนกับพวกเขาต้องการจะฆ่าหานเซิ่นให้ได้ พวกเขาเล็งที่จุดตายของหานเซิ่น

 

สายตาของหานเซิ่นยังคงสงบนิ่งราวกับสายน้ำ เมื่อมีคนต้องการจะมาเอาชีวิตเขา แน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายอยู่แล้ว เมื่ออาวุธของพวกเขาใกล้เข้ามา หานเซิ่นก็กวัดแกว่งมือขวาของเขา มีแสงสีม่วงปรากฏขึ้นมา จากนั้นอาวุธทั้งหมดของพวกเขาก็ถูกฟันขาดเป็นชิ้นๆ และคน 3 คนที่อยู่ตรงหน้าหานเซิ่นก็ถูกฟันเข้าไปที่หน้าอกแล้วขาดใจตายทันที

 

อีก 2 คนโชคดีที่พวกเขาไม่ได้เข้าโจมตีเร็วเท่ากับ 3 คนก่อนหน้า พวกเขาตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น และหันหลังวิ่งหนีทันที พร้อมกับส่งเสียงตะโกน

 

“รีบหนีเร็วเข้า คนของแบล็คก็อตอยู่แถวนี้ พวกเขาจะมาถึงที่นี่ในอีก 1 นาที” กวนถงรีบวิ่งมาบอกหานเซิ่น

 

หานเซิ่นพยักหน้าและพูด “เธอก็ควรจะไปเหมือนกัน และต่อไปอย่ามาที่นี่อีก”

 

หานเซิ่นรีบหนีออกจากทะเลสาบ เขาไม่ต้องการให้เกิดเรื่องบาดหมางระหว่างเขากับเมืองแบล็คก็อต และเขาก็ไม่อยากจะหาเรื่องใส่ตัวด้วย

 

แต่ทว่าขณะที่หานเซิ่นกำลังหนีออกจากทะเลสาบ ก็มีคนกำลังขี่สัตว์ขี่ไล่ตามเขามา 10 กว่าคน และจะมาถึงตัวเขาในเวลาไม่นาน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคงไม่ได้มาดีแน่

 

“หัวหน้า ไอ้หมอนี่แหละที่ฆ่าพรรคพวกของเรา” ในกลุ่มพวกเขามีชายวัยกลางคน ซึ่งเป็นคนที่วิ่งหนีไปได้ทันหลังจากแบล็คเมล์หานเซิ่น ตอนนี้เขากำลังชี้นิ้วมาที่หานเซิ่น พร้อมกับพูด

 

กลุ่มคนที่ขี่สัตว์อสูรล้อมหานเซิ่นเอาไว้ หัวหน้าของพวกเขาคือคนที่สวมชุดเกราะสีดำ ตาของเขาดูเหมือนกับเหยี่ยว เขากำลังจ้องมองหานเซิ่นด้วยสายตาที่เย็นชา “แกใช่ไหมที่ฆ่าคนของฉัน?”

 

“พวกเขาพยายามจะแบล็คเมล์ฉันก่อน ดังนั้นฉันจึงต้องป้องกันตัว” หานเซิ่นพูด และหันไปหาชายวัยกลางคนที่แบล็คเมล์เขา

 

ชายที่สวมชุดเกราะสีดำเรียกวิญญาณอสูรที่เป็นมีดของเขาออกมา เขาชี้นิ้วไปที่หานเซิ่นและพูด “ไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไร การที่แกมาฆ่าคนของฉัน แกก็สมควรตาย”

ขณะที่พูด เขาก็ใช้มีดฟันมาที่หานเซิ่น มีดของเขารวดเร็วราวกับสายฟ้าสีดำ มันมาถึงหน้าของหานเซิ่นในชั่วพริบตา

 

สีหน้าและท่าทางของหานเซิ่นเปลี่ยนไปทันที การโจมตีของชายที่สวมชุดเกราะดำรวดเร็วเกินกว่าที่หานเซิ่นจะหลบมันได้ เขาเรียกวิญญาณอสูรกรงเล็บออกมา และใช้มันป้องกัน

 

แต่ทว่าขณะที่กรงเล็บของหานเซิ่นกำลังจะปะทะกับมีดของชายชุดเกราะดำ อยู่ๆมีดของชายชุดเกราะดำก็หายไป เมื่อมันปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง มันก็ฟันเข้าที่หน้าอกของหานเซิ่นเรียบร้อยแล้ว

 

เลือดเริ่มไหลออกมาจากรอยแผลบนหน้าอกของหานเซิ่น โชคดีที่หานเซิ่นก้าวถอยหลังออกมา ทำให้เขาถูกฟันแค่เฉี่ยวๆเท่านั้น ที่สำคัญด้วยกรีฟของวิญญาณอสูรอีวิลการ์กอย ทำให้ผิวหนังของเขาแข็งและป้องกันความเสียหายได้ส่วนหนึ่ง ไม่งั้นเขาก็อาจจะตายด้วยการโจมตีนั้นไปแล้ว

 

ทักษะการใช้มีดของชายชุดเกราะดำแปลกมาก และระดับความแข็งแกร่งของเขาก็สูงมากด้วย เขาแข็งแกร่งกว่าเถี่ยอี๋อย่างแน่นอน

 

การที่หานเซิ่นไม่ตายด้วยการโจมตีครั้งนี้ ทำให้ชายชุดเกราะดำประหลาดใจเล็กน้อย แต่กระนั้นเขาก็ยังไม่หยุดโจมตี เขาฟันมาที่หานเซิ่นอีกครั้ง

 

คนอื่นๆที่ล้อมหานเซิ่นอยู่ก็เรียกวิญญาณอสูรของพวกเขาออกมา และเข้ามาโจมตีหานเซิ่นเช่นเดียวกัน ดูจากความเร็ว พวกเขาจะต้องเป็นผู้วิวัฒนาการที่มีระดับความแข็งแกร่งเกิน 100 แน่ หานเซิ่นรู้ว่าเขาจะสู้อยู่แบบนี้ไม่ได้ ไม่งั้นเขาจะได้ตายจริงๆแน่ หานเซิ่นรีบใช้มนตรานอกรีตและโอเวอร์โหลดพร้อมๆกัน จากนั้นเขาก็เริ่มวิ่งหนีทันที

 

แต่กระนั้นพวกเขาก็ล้อมหานเซิ่นเอาไว้ ไม่มีที่หานเซิ่นหนีไปไหนได้ หานเซิ่นตัดสินใจวิ่งฝ่า 2 คนที่อยู่ด้านหน้าของเขาออกไป

 

2 คนนั้นใช้ดาบฟันมาที่หานเซิ่นโดยไม่ลังเล หานเซิ่นโดดไปทางซ้ายและขวา เพื่อหลบการโจมตีจากพวกเขาทั้ง 2 คน

 

แต่ทว่าหลังจากที่เขาหลบ 2 คนนั้นได้แล้ว มันก็ไม่มีเวลาพอที่เขาจะหลบการโจมตีจากชายชุดเกราะดำที่ตามมาข้างหลังได้ หลังของหานเซิ่นมีเลือดไหลออกมาเป็นจำนวนมาก ยังดีที่ได้กรีฟของอีวิลการ์กอย ไม่งั้นเขาคงไม่รอดจากการโจมตีนี้แน่

 

หานเซิ่นกัดฟัน สายตาของเขายังคงสงบเยือกเย็น เขาวิ่งหนีไปด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่ขาของเขาจะรับไหว

 

เขารู้ว่ายังไงก็สู้กับคนพวกนี้ไม่ได้ ชายชุดเกราะดำมีระดับความแข็งแกร่งที่สูงกว่าเขา และยังมีวิชามีดที่ร้ายกาจ ผู้ติดตามของเขาก็อยู่ในระดับท็อปทั้งนั้น ด้วยการที่ชายคนนั้นมีผู้วิวัฒนาการที่มีระดับความแข็งแกร่งเกิน 100 ช่วยหลายคน ทำให้หานเซิ่นหมดโอกาส เขาจะตายแน่นอนหากยังไม่รีบวิ่งหนีเอาชีวิตรอด

 

“พวกเราจะปล่อยให้มันรอดไปไม่ได้” ชายชุดเกราะดำนำคนของเขาไล่ตามหานเซิ่นไป

 

ทรัพยากรบนทุ่งน้ำแข็งแถบนี้มีอยู่อย่างจำกัด มันจึงเป็นเรื่องธรรมดา ถ้าจะมีการต่อสู้แย่งชิงกันเกิดขึ้น คนของแบล็คก็อตจะไม่ทน ถ้ามีใครมาท้าทายผลประโยชน์และสิทธิของพวกเขา ไม่งั้นเมืองแบล็คก็อตก็คงจะครองความเป็นใหญ่ในพื้นที่แถบนี้ไว้ไม่ได้

 

หานเซิ่นรู้ว่ามีการต่อสู้แย่งชิงทรัพยากรในพื้นที่แถบนี้เกิดขึ้นอยู่เป็นประจำ แต่เขาไม่คิดว่ามันจะดุเดือนและรุนแรงขนาดนี้

 

ความเร็วของหานเซิ่นด้อยกว่าสัตว์ขี่ของพวกเเบล็คก็อต และในทุ่งน้ำแข็งก็ไม่มีที่ให้ซ่อนตัวได้เลย ถ้าเขายังวิ่งหนีต่อไปแบบนี้ เขาก็คงไม่รอดแน่

 

ถ้าไม่มีผู้ติดตาม หานเซิ่นก็อยากจะลองสู้ตัวต่อตัวกับชายชุดเกราะดำดู แต่ทว่าภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เขาทำได้แค่วิ่งเอาชีวิตรอดเท่านั้น

 

หลังจากวิ่งหนีมาจนถึงทะเลสาบน้ำแข็งอีกครั้ง เมื่อหานเซิ่นเห็นพวกแบล็คก็อตกำลังไล่ตามมา หานเซิ่นจึงตัดสินใจกระโดดลงไปในรูน้ำแข็ง