สำหรับซินเสวียนแล้ว สถาบันเซนท์นั้นไม่ใช่คนอื่นคนไกล ถึงจะเป็นสถาบันที่ขายวิชาไฮเปอร์จีโนเพื่อหวังผลประโยชน์ แต่มันก็ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพ และมีสถานะที่พิเศษ

 

วิชาไฮเปอร์จีโนที่สถาบันคิดค้นได้ต้องได้รับอนุญาตจากกองทัพก่อน ถึงจะขายได้ โดยเฉพาะวิชาระดับS คนธรรมดาจะหาซื้อได้ยากมาก

 

สำหรับคนที่จะมีทำงานที่สถานบันเซนท์ได้จะต้องผ่านการคัดเลือกที่เข้มข้นมาก และยังถูกควบคุมด้วยกฎหลายอย่าง เพื่อความปลอดภัยของวิชาไฮเปอร์จีโน บุคลากรของสถาบันจะต้องอยู่ภายใต้กฎที่เข้มงวด

 

ในสถาบันเซนท์ ไป๋อี้ซานคือศาสตราจารย์กิตติมศักดิ์ และเป็นผู้เชี่ยวชาญพิเศษ ไป๋อี้ซานคือหนึ่งในบุคคลสำคัญของสถาบันเซนท์

 

มันถือเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจมากที่คนสำคัญอย่างไป๋อี้ซานอยากจะเรียกตัวหานเซิ่นไปเป็นผู้ช่วยของเขาที่สถาบันเซนท์ เมื่อเขาติดต่อมาที่หน่วยพิเศษ ทุกคนต่างก็ช็อค

 

โดยเฉพาะซินเสวียน เธอทั้งประหลาดใจและก็มั่นใจในเวลาเดียวกันว่าคนที่เธอเลือกมานั้นเป็นคนที่มีพรสวรรค์มาก

 

แต่กระนั้นซินเสวียนก็ไม่อยากให้หานเซิ่นไปทำงานให้สถาบันเซนท์ ตามแผนที่เธอคิดไว้ เธอจะให้หานเซิ่นเป็นผู้นำของกลุ่ม หลังจากที่เธอไปยังก็อตแซงชัวรี่เขต 2 แล้ว

 

ถึงแม้ว่าหยางม่านลี่จะมีความสามารถเหมือนกัน แต่เธอคิดว่าหยางม่านลี่ยังไม่มีวิสัยทัศน์ของการเป็นผู้นำที่ดี การตัดสินใจของเธอหลายๆอย่างมันสุดโต่งเกินไป ซึ่งไม่เป็นผลดีกับทีม

 

แต่ซินเสวียนก็ยังไม่ได้ตัดสินใจ เธออยากรู้ความคิดของหานเซิ่นก่อน ถ้าเขาอยากไปที่สถาบันเซนท์ เธอจะไม่พยายามหยุดเขา เพราะยังไงการได้ทำงานที่สถาบันเซนท์จะมีอนาคตที่สดใสรออยู่

 

“เข้ามา” ซินเสวียนเรียกหานเซิ่นเข้ามา เมื่อเห็นเขาอยู่หน้าห้องทำงาน

 

หานเซิ่นคือเพชรชั้นดีที่เธอเป็นคนพบ ในตอนแรกเขาเป็นแค่คนโลภและขี้ขลาด แต่ตอนนี้เขาเติบโตขึ้นมารวดเร็วกว่าที่เธอคิดไว้

 

เมื่อเห็นรอยยิ้มของซินเสวียน หานเซิ่นก็รู้สึกกลัวนิดๆ

“หานเซิ่น ที่ผ่านมานายทำงานได้ดีจริงๆ” ซินเสวียนยิ้มให้หานเซิ่น

 

“เพราะได้คุณแนะนำ ผมถึงมีทุกวันนี้” หานเซิ่นรีบพูด

 

“พูดได้ดี” รอยยิ้มของเธอดูเปล่งประกายยิ่งกว่าเดิม

 

นั่นทำให้หานเซิ่นเป็นกังวลยิ่งกว่าเดิม เขากลืนน้ำลายและถาม

“ทำไมคุณถึงเรียกผมมาที่นี่?”

 

“ศาสตราจารย์ไป๋อี้ซานจากสถาบันเซนท์ต้องการให้นายไปเป็นผู้ช่วยเขา นายต้องการจะไปไหม?” ซินเสวียนเข้าเรื่องทันที

 

“ศาสตราจารย์จากสถาบันเซนท์น่ะหรอต้องการให้ผมไปเป็นผู้ช่วย?”

หานเซิ่นประหลาดใจ เพราะเขากับสถาบันเซนท์ไม่เคยเกี่ยวข้องกัน และเขาก็ไม่เคยรู้จักกับไป๋อี้ซานมาก่อนด้วย

 

“มันเป็นความฝันของใครหลายๆคนที่จะได้ทำงานกับสถาบันเซนท์ แล้วยิ่งอยู่ภายใต้การดูแลของศาสตราจารย์ไป๋อี้ซานด้วย มันถือว่าเป็นโอกาสที่ดี นายควรจะคิดเกี่ยวกับมันให้ดีๆ” ซินเสวียนยิ้ม

เธออยากให้เขาอยู่กับหน่วยพิเศษต่อ แต่ถ้าเขาต้องการจะไป เธอก็ไม่มีสิทธิหยุดเขา ตามหลักถ้าเห็นลูกน้องได้ดี เธอก็ควรจะดีใจด้วย

 

“แล้วคุณคิดว่าผมควรทำยังไง?” หานเซิ่นมองซินเสวียนและถาม

หานเซิ่นยังงงๆอยู่ เพราะเขาไม่รู้ว่าไป๋อี้ซานคือใคร

 

“ฉันคิดว่าสถาบันเซน์คือสถานที่ที่วิเศษ รายได้ที่นั่นสูงกว่าหน่วยพิเศษ และนายยังมีโอกาสได้เรียนรู้วิชาระดับสูงจำนวนมาก ยิ่งกว่านั้นถ้านายทำได้ดีแล้วมีโอกาสได้ทำงานกับศาสตราจารย์ปีเตอร์ ซึ่งเขาคือที่มีอำนาจตัดสินใจภายในสถาบัน ถ้านายได้เป็นผู้ช่วยของเขา นายจะมีสถานะที่สูงกว่าฉันซะอีก”

 

“แล้วคุณอยากให้ผมไปไหม?” หานเซิ่นครุ่นคิดและถาม

 

“ตรงกันข้ามเลย ฉันอยากให้นายอยู่ที่นี่” ซินเสวียนส่ายหน้าและพูด

“นายก็รู้ว่าฉันตั้งความหวังไว้กับนายสูงมาก ภายใน 2 เดือนนี้ฉันจะวิวัฒนาการและไปยังก็อตแซงชัวรี่เขต 2 ซึ่งหลังจากนั้นฉันจะให้นายเป็นหัวหน้าต่อจากฉัน”

 

“งั้นก็เอาตามนั้น ผมจะปฏิเสธพวกเขาและติดตามคุณ” หานเซิ่นตอบโดยไม่มีความลังเล

 

ในสถาบันเซนท์มีผลประโยชน์มากมายรอเขาอยู่ก็จริง แต่ถ้าเขาตัดสินไป เขาจะดูเห็นแก่ตัวมาก และยิ่งกว่านั่นเขาก็ฝึกวิชากายหยกอยู่ ถ้าเขาต้องคลุกคลีอยู่กับผู้เชี่ยวชาญตลอด เขาจะไม่มีทางปกปิดเรื่องนี้ได้ ความลับจะต้องแตกอย่างแน่นอน

 

หานเซิ่นเชื่อว่าถ้าเขาไปที่นั่น เขาก็ไม่ต่างจากหนูทดลองตัวหนึ่ง ถึงแม้ซินเสวียนจะไม่พูดแบบนั้นออกมา เขาก็ตัดสินใจว่าไม่ไปอยู่แล้ว

 

และตอนนี้เขาก็ทำให้ซินเสวียนรู้สึกพอใจมาก เหมือนกับการยิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัว

 

ตาของซินเสวียนเปล่งประกาย เธอไม่คิดว่าหานเซิ่นจะปฏิเสธและยอมทำตามความต้องการของเธอในทันทีแบบนี้ เธอคิดว่าเขายอมทิ้งโอกาสที่ยิ่งใหญ่ก็เพราะคำพูดของเธอ

 

“ฉันประทับใจในตัวนายมาก ฉันเลือกคนไม่ผิดจริงๆ”

ซินเสวียนจับไหล่ของหานเซิ่นอย่างตื่นเต้น

“ทำหน้าที่ให้ดีต่อไป แม้การเป็นหัวหน้าหน่วยพิเศษของสตีลอาเมอร์อาจจะไม่ใช่งานที่ยิ่งใหญ่อะไร แต่นายถ้าตัดสินใจไปสถาบันเซนท์ นายก็อาจจะมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก เพราะการจะก้าวหน้าที่นั่นเป็นเรื่องที่ยากมาก ฉันขอรับรองว่านายจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจครั้งนี้”

 

“ผมไม่ได้คิดไกลถึงขนาดนั้น แค่ผมได้ติดตามคุณ นั่นก็ดีพอสำหรับผมแล้ว” หานเซิ่นรีบตอบ

 

ซินเสวียนหน้าแดง หานเซิ่นทำให้เธอนึกถึงคำพูดของเขาตอนที่โดนเธอสะกดจิต

“เอ่อ ฉันไม่มีเรื่องอะไรจะพูดแล้ว ตอนนี้นายก็ไปอะไรตามที่นายต้องการได้แล้ว”

 

เมื่อเห็นหานเซิ่นเดินออกไปเธอก็คิด ‘น่าเสียดายถ้าเขาไม่เด็กเกินไป เขาก็น่าจะคู่ควรกับเรา’