หานเซิ่นไล่ตามกุ้งล็อบสเตอร์ไป ซึ่งตอนนี้มันดำไปลึกกว่า 1000 เมตรแล้ว แสงสีฟ้าของนกยูงเริ่มมืดลงเรื่อยๆ นี่เป็นสัญญาณที่บอกว่ามันใกล้จะตายแล้ว

 

ปีกของมันหักด้วยก้ามของกุ้งล็อสเตอร์ เนื้อจำนวนมากของมันถูกฉีกออก ตอนนี้น้ำบริเวณโดยรอบเปลี่ยนเป็นสีแดง

 

หานเซิ่นสามารถมองเห็นจุดที่พวกมันอยู่ได้โดยดูจากแสงสีฟ้าของนกยูง

ตอนนี้ใบหน้าของนกยูงเละแล้ว เนื้อของมันเปื่อยและเน่า เผยให้เห็นกะโหลกของมัน

 

นกยูงมีบาดแผลทั่วร่าง ขนของมันหลุดจนเกือบหมด ที่บริเวณหลังของมันถูกกุ้งล็อบสเตอร์ทำให้เป็นบาดแผลลึก ตอนนี้นกยูงที่เคยดูสง่างาม สภาพไม่ต่างจากไก่ไร้ขน

 

‘เหมือนมอนสเตอร์ที่มีพลังป้องกันสูงจะได้เปรียบกว่าจริงๆด้วย ถึงจะโดนพิษเหมือนกัน แต่กุ้งล็อบสเตอร์ก็ดูไม่เป็นอะไรเลย แถมมันยังตามมาเล่นงายนกยูงได้อีก’ หานเซิ่นคิด แม้นกยูงจะทรงพลังมาก แต่พลังของมันก็ไม่พอที่จะทำให้กุ้งล็อบสเตอร์บาดเจ็บได้

 

กุ้งล็อบเสอตร์ไม่ใช่เป้าหมายของหานเซิ่น แม้แต่นกยูงที่เป็นมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดก็ยังทำได้แค่สร้างรอยตื้นๆบนเปลือกของมันเท่านั้น เห็นได้ชัดว่ากุ้งล็อบสเตอร์ตัวนี้มีพลังป้องกันที่สูงมากๆ เขาไม่อยากจะเข้าไปเสี่ยงเพราะเขาอาจจะกลายเป็นเป้าหมายต่อไปของมันก็ได้

 

เมื่อเห็นนกยูงใกล้จะตายแล้ว หานเซิ่นก็รีบตามลงไปทันที เลือดจำนวนมากที่ไหลออกมาเป็นทางยาวช่วยให้เขาไล่ตามพวกมันได้อย่างไม่ยากเย็น

 

ตอนนี้หานเซิ่นอยู่ห่างจากพวกมันประมาน 10 เมตร กุ้งล็อบสเตอร์ดูจะมีความสุขกับการได้เล่นสนุกกับร่างของนกยูง มันไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างเลย

 

นกยูงหมดแรงที่จะโต้ตอบแล้ว ตาของมันกลายเป็นสีขาว ตอนนี้มันเริ่มแน่นิ่งไปแล้ว มันจะขยับก็ต่อเมื่อถูกกุ้งล็อบสเตอร์โจมตีเท่านั้น

 

หานเซิ่นเรียกวิญญาณอสูรมาสค็อตออกมา เขากำดาบไว้แน่น ดาบเล่มนี้คือดาบวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิเบอร์เซิร์ก ถ้าเขาสามารถโจมตีไปที่จุดที่อ่อนทีสุดของนกยูงในสภาพใกล้ตายได้ บางทีเขาอาจจะสามารถปิดชีวิตมันได้

 

จุดอ่อนที่ว่าหานเซิ่นเลือกจากจุดที่มันได้ความเสียหายจากการโจมตีของกุ้งล็อบสเตอร์มากที่สุด

 

หานเซิ่นเคลื่อนที่อย่างระมัดระวัง เขาไม่ต้องการให้กุ้งล็อบสเตอร์มันหันมาสนใจเขา แต่เขาก็จะต้องไปอยู่ในระยะที่เข้าไปโจมตีนกยูงได้ในเวลาอันสั้นด้วย

 

หลังจากสังเกตสภาพของนกยูงในตอนนี้แล้ว เขารอให้ถึงช่วงที่เหมาะที่สุด เขามีโอกาสโจมตีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากโจมตีไป 1 ครั้งแล้ว กุ้งล็อบสเตอร์จะต้องเห็นเขาเป็นศัตรูที่เข้าไปแย่งเหยื่อของมันแน่

 

บาดแผลบนปีกของนกยูงดูจะสาหัสมาก แต่ถ้าเกิดเขาเข้าไปโจมตีตรงนั้นแล้วมันไม่ตายละก็ สถานการณ์ของเขาจะวิกฤตทันที

 

แม้สภาพของนกยูงจะดูร่อแร่แล้ว บาดแผลของมันมีอยู่ทั่วร่าง และยังเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ แต่มันก็ยังไม่มีบาดแผลอันไหนที่พอจะทำให้มันถึงตายได้ ดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้ว นกยูงอาจจะกำลังจะตายด้วยสาเหตุขาดอากาศหายใจหรือจมน้ำตายมากกว่า

 

หานเซิ่นยังเฝ้าดูมันต่อไป ถ้าเขาต้องการจะฆ่านกยูงด้วยการโจมตีครั้งเดียว เขาคิดว่าบาดแผลที่เขาจะโจมตีหวังผลได้มากที่สุด คงจะเป็นจุดที่แมลงสีแดงใช้เหล็กในแทงเข้าไป

 

ใบหน้าของนกยูงละเทะไปหมดแล้ว มีเลือดไหลออกมาจากหู ตา จมูกปาก ส่วนสมองของมันก็ถูกพิษ

 

หานเซิ่นต้องคอยหลีกเลี่ยงพิษที่กระจายออกมาด้วย ถึงมันจะดูคล้ายๆกับเลือด แต่พิษเวลากระจายไปในน้ำ มันจะจับตัวกันเป็นผลึก มันจะไม่ผสานรวมกับน้ำเหมือนเลือด

 

หานเซิ่นพรางตัวในเลือด และก็ลอบเข้าไปซ่อนแถวๆด้านหลังของนกยูง กุ้งล็อบสเตอร์ยังคงโจมตีนกยูงต่อไป โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าหานเซิ่นได้เข้ามาซ่อนตัวแล้ว

 

หานเซิ่นเริ่มรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาแล้ว ถ้าเขาถูกพบเข้าล่ะก็ เขาจะไม่มีโอกาสทำอะไรได้เลย นอกจากต้องถอยหนีเต็มตัว ไม่มีทางที่เขาจะสู้กับกุ้งล็อบสเตอร์ได้

 

แม้กุ้งล็อบสเตอร์จะไม่ได้น่ากลัวเหมือนแมลงสีแดง แต่เปลือกของมันก็แข็งอย่างไม่น่าเหลือ ที่สำคัญมันคล่องแคล่วและว่องไวมากเมื่ออยู่ในน้ำ ไม่ต้องสงสัยเลยว่ายังไงมันก็เร็วกว่าเขา เขาไม่กล้าที่จะทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า

 

ถ้าอยู่บนบุก หานเซิ่นยังพอมีโอกาสตอบโต้ได้บ้าง แต่พออยู่ในน้ำแล้ว หานเซิ่นก็ทำได้แค่ภาวนาว่าอย่าให้มันพบตัวเขาเข้า

 

เป็นโชคดีของหานเซิ่น ตอนนี้เขาสามารถเข้าไปใกล้ๆนกยูงจากด้านข้างได้โดยที่กุ้งล็อบสเตอร์ไม่สังเกตเห็น

 

หานเซิ่นอยากจะโจมตีตาของนกยูง แต่นั่นเสี่ยงมาก เพราะกุ้งล็อบสเตอร์กำลังเผชิญหน้ากับนกยูงจากทิศทางนั้น ถ้าเขาไปโจมตีตรงนั้น มันจะเห็นเขาแน่นอน

 

หานเซิ่นเกาะอยู่บนตัวของนกยูงมาสักพักแล้ว ตอนนี้เขากำลังรอโอกาสเหมาะที่สุด ซึ่งยังไม่มาถึง

 

หลังจากรออยู่นานโอกาสของเขาก็ยังไม่มาสักที ตอนนี้เหมือนว่าโอกาสอาจจะไม่มาให้เขาแล้ว นกยูงเริ่มที่จะยอมแพ้แล้ว ร่างกายของมันอ่อนปวกเปียก มันแน่นิ่งไปแล้ว ถึงจะถูกกุ้งล็อบสเตอร์กัด มันก็ไม่มีแรงดิ้นแล้ว

 

‘ไม่ เราจะรอนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว ถ้าเราไม่โจมตีตอนนี้นกยูงต้องตายแน่ แม้จะเสี่ยงมาก แต่ก็ต้องลองดู’ หานเซิ่นกัดฟัน เขาถือดาบมาสค็อตแน่น และก็จ้องที่หัวของนกยูง

 

เขาใช้โอเวอร์โหลด มนตรานอกรีตและตะวันหยกจนถึงขีดสุด หัวใจของเขาเต้นรัว ไตของเขาสูบฉีดพลังๆอันมหาศาล ตอนนี้ร่างกายของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง พลังของเขาถึงจุดสูงสุดแล้ว

 

หานเซิ่นเลือกที่จะไม่เปลี่ยนร่างเป็นหญิงสาวหิมะ เขาตัดสินใจใช้แฟรี่ควีนแทน เขาต้องการพลังจากประสาทสัมผัสของแฟรีควีน เพื่อวิเคราะห์สภาพของนกยูงและการเคลื่อนไหวของกุ้งล็อบเสเตอร์

 

เขาใช้สัมผัสที่ 7 ถึงขีดสุด เพื่อสังเกตทุกรายละเอียด เขาพยากรณ์ทุกความเป็นไปได้ที่จะเกิดขึ้น

 

เพื่อที่หลังจากที่เขาโจมตีแล้ว กุ้งล็อบสเตอร์มันจะต้องรู้ตัวแน่ ถึงตอนนั้นเขาจะต้องรีบหาทางหนีให้ได้ ดังนั้นเขาไม่สามารถทำผิดพลาดได้เลย เขาจะต้องวางแผนทุกขั้นตอนให้รัดกุมที่สุด

 

และแล้วโอกาสก็มาถึงจนได้ หานเซิ่นไม่คิดจะปล่อยให้มันผ่านไป เขารีบลงมือทันที เขาว่ายน้ำตรงไปที่หัวของนกยูง พร้อมกับดาบในมือ

 

ในตอนที่หานเซิ่นเคลื่อนไหว กุ้งล็อบสเตอร์ก็เหมือนจะรู้ตัว ก้ามของมันที่กำลังใช้เล่นงามนกยูงอยู่ก็เปลี่ยนเป้าหมายมาที่หานเซิ่นแทน

 

ตาของหานเซิ่นยังคงเยือกเย็น เมื่อเขาเข้าสู่โหมดปลดล็อคยีนแล้ว เขาจะกลายเป็นคนที่ไร้อารมณ์ความรู้สึก เขาไม่กลัวความตายเลย

 

ก้ามของกุ้งล็อบสเตอร์รวดเร็วมาก เขารู้ว่าถ้ายังหวังจะโจมตีนกยูงต่อไป เขาจะไม่สามารถหลบการโจมตีของกุ้งล็อบสเตอร์ได้ทัน

 

แต่ถ้าเขาเลือกที่จะถอยหนีตอนนี้ โอกาสในการฆ่านกยูงก็จะไม่มีอีกแล้ว

 

หานเซิ่นใช้ดาบมาสค็อตแทงเข้าไปที่ดวงตาของนกยูงแบบรัวๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็เรียกวิญญาณอสูรชุดเกราะราชาปูทองและกรีฟการ์กอยล์ออกมา เขาพยายามใช้มืออีกข้างเพื่อหยุดก้ามของกุ้งล็อบสเตอร์ให้ได้

 

ดาบมาสค็อตแทงลึกเข้าในดวงตาของนกยูงได้หมดทั้งใบมีด ดูเหมือนมันจะไม่มีแรงต้านเลย

 

แต่ในเวลาเดียวกัน ก้ามสีม่วงของกุ้งล็อบสเตอร์ก็มาถึงตัวของเขาแล้ว หานเซิ่นใช้มือที่ห่อหุ้มด้วยชุดเกราะราชาปูทอง กรีฟการ์กอยล์ ไมโครคริสตัลและกายหยกป้องกันก้ามของกุ้งล็อบสเตอร์เอาไว้

 

ปัง!

มือของหานเซิ่นเด้งกลับมาชนหน้าอกของตัวเอง เขากระอักเลือดออกมาทันที เขาถูกส่งกระเด็นไปเหมือนกับลูกปืนใหญ่