เสวียอี้ขวงดูเหมือนกับปีศาจ ดวงตาของเขาเป็นสีแดง และร่างกายของเขาก็กลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว บรรยากาศรอบๆตัวเขาเริ่มหมุนวน ถึงมันจะไม่ได้ส่งผลที่ร้ายแรงอะไร แต่ถ้าคนธรรมดาสัมผัสกับอากาศนั้น มันก็จะทำให้เขารู้สึกว่าเหมือนตกลงไปในถ้ำน้ำแข็งในสภาพที่เปลือยเปล่า

 

หานเซิ่นทุ่มพลังเกือบทั้งหมดไปที่การใช้กายหยก เพื่อที่เขาจะสามารถต้านทานอากาศที่หนาวเย็นขนาดนี้ได้ เขาไม่กล้าที่จะสัมผัสร่างกายของเสวียอี้ขวง เพราะพลังน้ำแข็งของเขารุนแรงเกินไป

 

‘วิชาที่เราฝึกมันไม่ใช่กายหยกของจริงงั้นหรอ? ทั้งๆที่สำเร็จขั้นแรกเหมือนกัน แต่ทำไมถึงได้แตกต่างกันมากขนาดนี้?’ หานเซิ่นคิด

 

เมื่อตอนที่เขาฝึกกายหยก เขาไม่ได้ใช้ยาปรับปรุงพันธุกรรม ถ้าวิชาที่เขาได้มาจากเสวียหลงเหยียนไม่ใช่ของปลอม คงไม่มีคำอธิบายอะไรที่สามารถอธิบายเรื่องที่กายหยกของเขานั้นด้อยกว่าเสวียอี้ขวงได้

 

ตอนที่เขาฝึกวิชากายหยกขั้นแรกสำเร็จ เป็นเพราะเขาใช้ยาปรับปรุงพันธุกรรมของไมโครคริสตัล ในตอนแรกเขาดีใจมากที่สามารถฝึกกายหยกขั้นแรกสำเร็จได้ แต่ตอนนี้เขากับพบว่าวิชากายหยกของเขานั้นด้อยกว่ากายหยกของเสวียอี้ขวงมาก

 

ต้องขอบคุณความมหัศจรรย์ของศาสตร์ตงเสวียน แม้เสวียอี้ขวงจะปลดล็อคยีนขั้นแรกได้แล้ว แต่เขาก็ยังไม่สามารถทำให้หานเซิ่นบาดเจ็บจริงๆจังๆได้ในเวลาสั้นๆ

 

แต่ตอนนี้หานเซิ่นก็ยังตกอยู่ในวิกฤตอยู่ เพราะเขายังไม่สามารถหาทางโต้ตอบเสวียอี้ขวงได้ และหมัดวายุเหมันต์ของเสวียอี้ขวงก็ทรงพลังมากขึ้นเรื่อยๆ

 

หานเซิ่นยังคงหลบหมัดของเสวียอี้ขวงอย่างต่อเนื่อง ขณะเคลื่อนที่ถอยหลังไปด้วย หานเซิ่นรู้สึกถึงสิ่งผิดปรกติ อากาศที่ที่เกิดจากพลังของเสวียอี้ขวงถูกกายหยกของหานเซิ่นดูดเข้าไป ในตอนแรกเขาก็ไม่ได้คิดอะไร แต่หลังจากผ่านไปสักพัก หานเซิ่นก็รู้สึกว่าพลังเหล่านั้นได้ถูกดูดเข้ามาในตัวของเขา มันเพิ่มพลังให้กับเขา

 

พลังน้ำแข็งค่อยๆถูกหานเซิ่นดูดกลืนเข้ามา แต่มันไม่ได้ทำร้ายหรือทำให้เขาบาดเจ็บ มันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของเขา

 

‘ร่างกายเรากำลังดูดกลืนพลังน้ำแข็งของเสวียอี้ขวงงั้นหรอ?’ หานเซิ่นรู้สึกมีความสุขมาก

 

หลังจากที่ได้ดูดซับพลังน้ำแข็งเข้าไป เขารู้สึกว่ากายหยกของเขาเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว ถึงตอนนี้หานเซิ่นจะยังไม่สามารถสัมผัสร่างกายของเสวียอี้ขวงได้ แต่อย่างน้อยๆเขาก็ไม่ได้รับผลกระทบจากอากาศที่เย็นจัดอีกต่อไป

 

ปัง!

หานเซิ่นออกหมัดไปปะทะกับหมัดของเสวียอี้ขวงเต็มๆ ตอนนี้เขารู้สึกว่าพลังที่เขาดูดซับมายังไม่พอ เขาต้องการทดสอบให้เห็นกับตาว่าเขาจะสามารถดูดซับพลังจากตัวเสวียอี้ขวงได้โดยตรงรึเปล่า

 

เมื่อหมัดปะทะกัน หานเซิ่นก็รู้สึกช็อคกับปริมาณพลังที่ร่างกายของเขาดูดเข้ามา ภายในชั่วอึดใจร่างกายครึ่งท่อนของเขา รวมถึงการไหลเวียนของเลือดแทบจะหยุดนิ่ง ตอนนี้ผิวหนังด้านนอกของเขากลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว ทำให้ความสามารถในการต่อสู้ของหานเซิ่นหายไปหมด

 

“ตายซะ!” ตาของเสวียอี้ขวงเต็มไปด้วยความแค้น เขาออกหมัดที่ทรงพลังไปที่ลำตัวของหานเซิ่น

 

“เวรเอ้ย! พลังน้ำแข็งมันดันมากเกินไป มันเกินกว่าที่กายหยกของเราจะรับไหว” หานเซิ่นรู้สึกว่าตอนนี้เขาต้องแย่แน่ๆ ในหัวของเขากำลังใช้ความคิดอย่างหนัก เขาต้องหาทางเอาตัวรอดจากสถานการณ์ตอนนี้ให้ได้

 

ตูม!

ในที่สุดจิ้งจอกสีเงินที่อยู่บนไหล่ของหานเซิ่นก็ขยับตัว มันพุ่งออกไปราวกับสายไฟสีเงิน มันฉีกกำปั้นของเสวียอี้ขวงด้วยเล็บอันแหลมคมของมัน ในชั่วพริบตากำปั้นที่ห่อหุ้มด้วยน้ำแข็งของเสวียอี้ขวงก็ถูกฉีกขาด และถูกส่งกระเด็นไปไกล ตอนนี้กระแสไฟฟ้ากำลังช็อตร่างของเสวียอี้ขวง หลังจากที่เสวียอี้ขวงตกลงไปบนพื้น ตัวของเขาก็เต็มไปด้วยรอยไหม้ กำปั้นของเขาเกิดบาดแผลลึกจนถึงกระดูก ซึ่งมันเกิดจากเล็บของจิ้งจอกสีเงิน

 

เสวียอี้ขวงมองจิ้งจอกสีเงินด้วยความช็อค จิ้งจอกสีเงินหอนออกมา จากนั้นมันก็กระโจนเข้าใส่เสวียอี้ขวงอย่างรวดเร็ว การเคลื่อนที่แต่ละครั้งของมันเหมือนกับสายฟ้าสีเงิน มันว่องไวจนยากที่จะมองทัน

 

“อ้ากกก!” เสวียอี้ขวงสะบัดแขนอย่างบ้าคลั่ง เพื่อจะสลัดจิ้งจอกสีเงินให้หลุด แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ จิ้งจอกสีเงินกระโจนไปที่หน้าอกของเขา และใช้เล็บข่วนจนเกิดแผลลึก ตอนนี้เลือดจำนวนมากไหลออกราวกับน้ำผุ พลังอันน่ากลัวของกระแสไฟฟ้าฉีกน้ำแข็งที่ห่อหุ้มร่างของเสวียอี้ขวงจนหมด

 

ตอนนี้จิ้งจอกสีเงินดูดุร้ายและก้าวร้าวมาก มันคงโกรธเสวียอี้ขวงจริงๆ มันเคลื่อนไหวไปรอบๆตัวเขาราวกับสายฟ้า

 

เสวียอี้ขวงที่มีร่างกายที่แข็งแกร่งมากๆก็ยังไร้ทางป้องกัน เมื่อเจอกรงเล็บของจิ้งจอกสีเงิน จิ้งจอกสีเงินสร้างรอยแผลให้กับเสวียอี้ขวงที่ละรอยๆ ตอนนี้เลือดไหลอาบร่างของเสวียอี้ขวง

 

ตอนนี้เสวียอี้ขวงรู้สึกช็อคและกลัวมาก เขาพยายามจะใช้พลังน้ำแข็ง แต่มันก็ไม่สามารถต้านพลังของจิ้งจอกได้ มันฉีกกระชากน้ำแข็งได้ง่ายๆ ไม่มีทางเลยที่เสวียอี้ขวงจะสามารถต่อต้านอะไรมันได้

 

‘มันคือมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดจริงๆ เป็นแค่ลูกหมา แต่กับมีพลังที่น่ากลัวถึงขนาดนี้’ หานเซิ่นอ้าปากค้าง แม้เขาจะคิดอยู่แล้วว่าจิ้งจอกสีเงินต้องมีพลังที่มหาศาลซ่อนอยู่ แต่เขาก็ไม่คิดว่ามันจะน่ากลัวถึงขนาดนี้

 

เสวียอี้ขวงที่สามารถปลดล็อคยีนขั้นแรกได้แล้ว แต่กับไม่มีโอกาสต่อสู้ได้เลย ตอนนี้เขาทำได้แค่ดิ้นร่นอย่างสูญเปล่า

 

ปัง!

สายฟ้าสีเงินพุ่งชนหน้าอกของเสวียอี้ขวง มันรุนแรงจนทำให้เขากระเด็นไปกระแทกกับกำแพงน้ำแข็งที่อยู่ด้านหลัง ตอนนี้ร่างกายของเขาดำเป็นถ่าน และมีกระแสไฟฟ้ากำลังไหลอยู่ทั่วร่างของเขา เสวียอี้ขวงดิ้นทุร่นทุรายด้วยความทรมาน

 

“ไม่มีทาง! นี่มันเป็นไปได้ยังไง?” เสวียอี้ขวงร้องออกมา เขาจ้องไปที่จิ้งจอกสีเงิน เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะถูกสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆอย่างนี้ฆ่า

 

จิ้งจอกสีเงินที่ห่อหุ้มด้วยสายฟ้าพุ่งชนเสวียอี้ขวงอีกครั้ง

“อ้าากกก!”

เสวียอี้ขวงกรีดร้องออกมา ไม่นานร่างกายของเขาก็กลายเป็นเถ้าถ่าน เมื่อสายลมพัดมาร่างของเขาก็ปลิวไปตามลม ตอนนี้ไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่ตรงจุดที่เขาเคยอยู่อีกต่อไป

 

“เสวียอี้ขวงตายง่ายๆแบบนั้นเลยหรอ?” หานเซิ่นเบิกตากว้าง เขาพยายามจะหาร่องรอยของเถ้าถ่านที่อยู่บนพื้น

 

เขาเคยเห็นจิ้งจอกสีเงินเชื่องและสงบมาก มันดูไม่มีพฤติกรรมที่ก้าวร้าวเลย จนเขาเกือบจะลืมไปเลยว่ามันคือมอนสเตอร์ขั้นสุดยอด เมื่อได้เห็นมันมีพลังที่น่ากลัวแบบนี้ เขาก็ต้องช็อค

 

แต่ตอนนี้หานเซิ่นก็ต้องกลับมาโฟกัสที่ตัวเองก่อน เพราะตัวของเขาก็ยังเป็นน้ำแข็งอยู่ เลือดในกายของเขาหยุดไหลเวียน ตอนนี้ถ้าเขาไม่สามารถเอาน้ำแข็งพวกนี้ออกไปได้ เขาก็คงแข็งตายเร็วๆนี้

 

หานเซิ่นพยายามใช้กายหยกอย่างช้าๆ เขารู้สึกว่าน้ำแข็งที่เกาะอยู่บนตัวเขาเริ่มหายไปทีละนิด มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของอากาศ และเริ่มหมุนวนรอบๆตัวเขา

 

จิ้งจอกสีเงินกำลังนั่งอยู่บนหิมะข้างๆหานเซิ่น มันไม่มีแต่จะกระพริบตา มันเฝ้ามองเจ้านายของมันอย่างใกล้ชิด

 

อากาศที่หมุนวนรอบๆตัวหานเซิ่นเริ่มหายไป ไม่นานมันก็กลับมาเป็นเหมือนปรกติ ถึงน้ำแข็งที่เกาะตัวของเขาได้หายไปแล้ว แต่ผิวหนังของเขามันก็ยังดูเหมือนกับน้ำแข็งอยู่ ไม่เพียงแค่คผิวหนัง เนื้อรวมถึงกระดูกก็ใสจนเหมือนกับคริสตัล

 

ขณะที่เวลาผ่านไป พลังที่หานเซิ่นพยายามขับออกมาก็เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ เนื้อและกระดูกของเขาโปร่งใสมากขึ้น ตอนนี้มันสามารถมองเห็นเส้นเลือดในร่างกายของเขาได้