หานเซิ่นรู้สึกว่าสมองของเขาชาไปเลย หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงความเย็นไหลออกมาจากสมองของเขา ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกสมองปลอดโปร่งเป็นอย่างมาก

 

“คริสตัลสมองเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์จริงๆ โชคร้ายที่ผลของมันจะค่อยๆลดลง หลังจากเวลาผ่านไป แต่ยังไงสมองก็จะพัฒนาขึ้นนิดหนึ่ง” หานเซิ่นเอาเศษคริสตัลออกจากหัวของเขา จากนั้นเขาก็มองไปที่ทางออกรูปสามเหลียมที่ตั้งอยู่กลางห้อง

 

ห้องนี้มีลักษณะเป็นทรงกลม นอกจากรอยแยกที่พวกเขาลงมาแล้ว ทางออกอื่นก็มีแต่อุโมงค์รูปสามเหลี่ยมที่ตั้งอยู่กลางห้อง

 

หานเซิ่นเดินไปที่อุโมงค์ และมองลงไปข้างล่าง เขาพบว่าอุโมงค์นี้มีความยาวประมาน 6 ฟุต และเชื่อมต่อกับห้องทรงกลมอีกห้องที่อยู่ข้างล่าง

 

“เหยียนหรัน เธอรู้ไหมว่าห้องทรงกลมพวกนี้เอาไว้ใช้ทำอะไร?” หานเซิ่นมีความรู้เกี่ยวกับคริสตัลไลเซอร์น้อยมาก เขาหันมามองจีเหยียนหรันและถาม

 

จีเหยียนหรันส่ายหัวและพูด “ในบรรดาสิ่งที่ฉันเรียนมา ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับสถานที่แบบนี้มาก่อน แต่อารยธรรมของคริสตัลไลเซอน์ก็มีสิ่งลึกลับและปริศนามากมาย ซึ่งมันก็ไม่แปลกอะไร”

 

“งั้นพวกเราจะลงไปดูกันไหม? บางทีอาจจะมีคริสตัลสมองอีกก็ได้” หานเซิ่นครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่และพูด

 

หลี่หมิงถังและหวังโฮว่เข้าไปที่ใจกลางของโบราณสถาน แต่ยังไงคริสตัลที่ทำหน้าที่เฝ้ายามก็ไล่ตามพวกเขาไป หานเซิ่นเลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่ใจกลางของโบราณสถานบ้าง ถ้าจะตามพวกหลี่หมิงถังเข้าไปเลยก็ยังไม่ได้ เพราะอาจจะไปเจอกับรูบิคสีทอง

 

“ฉันว่ามันเสี่ยงเกินไปนะ” จีเหยียนหรันลังเล

 

“ไม่เสี่ยงหรอกน่า” หานเซิ่นเรียกหิมะเจ้าเสน่ห์ออกมา และสั่งให้เธอลงไปตามอุโมงค์

 

ไม่นานเธอก็รายงานมาว่าห้องข้างล่างนั้นว่างเปล่า แต่มันก็มีอุโมงค์ที่สามารถไปห้องอื่นต่อได้

 

หานเซิ่นลังเลอยู่สักพัก จากนั้นเขาก็เรียกวิญญาณอสูรบีทเทิลไนท์ออกมาอีกครั้ง และให้ดอพเพลแกงเกอร์ไปซ่อนอยู่ที่เดิม เพื่อเฝ้าทางออกเอาไว้ ถ้าพวกหลี่หมิงถังออกมา เขาจะได้รู้ตัวก่อน ขณะที่เขากับจีเหยียนหรันจะลงไปตามอุโมงค์รูปสามเหลี่ยม

 

เหมือนกับที่หิมะเจ้าเสน่ห์บอก ห้องนี้มันว่างเปล่า มีแค่อุโมงค์รูปสามเหลี่ยมเหมือนกับอันที่เขาเพิ่งผ่านลงมา แต่คราวนี้มันไม่ได้พาลงไปข้างล่าง แต่เป็นห้องที่อยู่ด้านข้าง

 

หานเซิ่นสั่งให้หิมะเจ้าเสน่ห์เข้าไปในอุโมงค์ก่อน เมื่อแน่ใจว่าไม่มีอันตรายแล้ว เขากับจีเหยียนหรันถึงจะเข้าไปข้างในทีละคน

 

ดูเหมือนห้องทรงกลมทุกห้องจะว่างเปล่าหมด และทุกห้องก็เชื่อมต่อกันโดยอุโมงค์รูปสามเลี่ยม หลังจากผ่านมานับ 10 ห้อง จีเหยียนหรันและหานเซิ่นก็มาถึงห้องธรรมดาๆ

 

ผนังของห้องนี้มีตู้ที่ทำจากคริสตัลสีดำวางเรียงรายกัน อย่างน้อยๆก็ 100 ตู้ ไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน

 

“นี่…นี่มัน..สมบัติ..” จีเหยียนหรันประหลาดใจ เมื่อเห็นตู้ที่ทำจากคริสตัลสีดำ

 

“เธอบอกว่าพวกนี้คือสมบัติงั้นหรอ? งั้้นพวกคริสตัลเลียนแบบ คริสตัลปรสิตและคริสตัลเฝ้ายามก็ทำทุกอย่างเพื่อเฝ้าห้องนี้เอาไว้งั้นหรอ?” หานเซิ่นรู้สึกยินดี เขาไม่คิดว่าจะมาเจอสมบัติแบบนี้

 

“ตู้คริสตัลสีดำพวกนี้ มันดูคล้ายๆกับที่เก็บคริสตัลที่พวกเราเคยพบก่อนหน้านี้ แต่ว่าห้องนี้มันแตกต่างจากห้องก่อนหน้านี้ที่พวกเราเคยเจอมาทั้งหมด และฉันก็ไม่แน่ใจด้วยว่าทำไมมันถึงได้เชื่อมต่อกับห้องทรงกลมพวกนั้น ดังนั้นฉันก็ยังไม่มั่นใจว่าพวกนี้คือสมบัติจริงหรือเปล่า” จีเหยียนหรันไม่มั่นใจ

 

“งั้นลองเปิดมันดูเลยแล้วกัน” หานเซิ่นบอกให้จีเหยียนหรันถอยออกไปอยู่ที่ห้องทรงกลม จากนั้นเขาก็สั่งให้หิมะเจ้าเสน่ห์เปิดตู้ล็อคเกอร์ที่ทำจากคริสตัลสีดำ

 

ไม่มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้น ตู้ที่ทำจากคริสตัลสีดำว่างเปล่า ไม่มีอะไรอยู่ข้างในเลย

 

จีเหยียนหรันออกมาตรวจดูโครงสร้างภายในตู้ล็อคเกอร์ และพูดอย่างมั่นใจ “ตอนนี้ฉันมั่นใจแล้วว่านี่เป็นตู้ที่เก็บคริสตัลจริงๆ นี่เป็นสมบัติไม่ผิดแน่ แต่เหมือนมันจะดูเล็กไปหน่อยนะ สำหรับโบราณสถานของคริสตัลไลเซอน์ราชวงศ์ มันเทียบกับโบราณสถานเล็กๆยังไม่ได้เลย ดูเหมือนมันไม่น่าจะถูกออกแบบสำหรับระดับราชวงศ์”

 

“แค่นี้ก็ดีแล้ว ขอแค่มันเป็นสมบัติ บางที่ห้องนี้อาจจะเป็นห้องกับสะสมสมบัติส่วนตัวของพวกราชวงศ์ก็ได้” หานเซิ่นรู้สึกตื่นเต้น เขาสั่งให้หิมะเจ้าเสน่ห์ไล่เปิดตู้ไปทีละตู้

 

แต่ทว่าหลังจากเปิดไปนับ 10 ตู้ มันก็ว่างเปล่าทั้งหมด ทำให้หานเซิ่นผิดหวังมาก

 

อย่างไรก็ตามหานเซิ่นไม่ต้องการกลับไปมือเปล่า เขาสั่งให้หิมะเจ้าเสน่ห์เปิดตู้หมดทั้งห้องไปเลย หลังจากเธอเปิดไป 80 กว่าตู้ ในที่สุดเธอก็พบของที่ระยิบระยับอยู่ข้างใน

 

หานเซิ่นตื่นเต้นมาก เขารีบเดินเข้ามาดูที่ตู้ มันมีคริสตัลสีทองที่มีเล็กกว่ากำปั้นเล็กน้อย มันมีมุมและเหลี่ยมมากมาย ทำให้มันดูเหมือนกับก้อนเพชรสีทอง

 

“นี่คือคริสตัลที่เป็นสมบัติใช่ไหม?” หานเซิ่นไม่แน่ใจ เขาหันไปถามจีเหยียนหรัน

 

จีเหยียนหรันพยักหน้าและพูด “นี่เป็นคริสตัลที่ยังไม่เปิดใช้งาน ดูจากลักษณะของมันแล้ว มันน่าจะเป็นแบบเดียวกับรูบิคสีทองที่นายเห็น”

 

“หวังว่ามันคงจะไม่ทำงานขึ้นมานะ” หานเซิ่นรู้สึกกลัวนิดๆ

 

จีเหยียนหรันส่ายหัวและยิ้ม “มันจะไม่ทำงานแน่นอน คริสตัลที่อยู่ในห้องนี้จะไม่สามารถใช้งานได้จนกว่าคริสตัลไลเซอร์จะเป็นคนเปิด แต่ยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะเจอคริสตัลไลเซอร์ที่มีชีวิต เพราะฉะนั้นมันจะไม่ถูกเปิดแน่นอน พวกคริสตัลที่เป็นทหารยามปรกติจะเป็นรูบิคแบบ 2×2 หรือไม่ก็ 3×3 แต่โบราณสถานใหญ่ๆจะมีแบบ 6×6 ส่วนแบบ 12×12 ที่นายเห็นพบเจอได้ยากมาก ถ้าที่นายถืออยู่คือรูบิคแบบ 12×12 จริง มูลค่าของมันก็ยากที่จะประเมิน”

 

เมื่อได้ยินที่จีเหยียนหรันพูด หานเซิ่นก็ดีใจมาก เขาเอาคริสตัลสีทองใส่กระเป๋าของเขาและพูด พร้อมกับยิ้ม “งั้นฉันคงต้องซ่อนมันไว้ก่อน”

 

จีเหยียนหรันรู้ว่าหานเซิ่นกำลังคิดจะทำอะไร แต่เธอไม่คิดจะห้ามเขา เธอแค่มองเขาพร้อมกับยิ้ม

 

หลังจากที่พบคริสตัล หานเซิ่นก็ยิ่งมีแรงจูงใจมากขึ้น เขาบอกให้หิมะเจ้าเสน่ห์เปิดตู้ที่เหลือให้หมด และไม่นานเขาก็พบคริสตัลอื่นๆ

 

มันคือคริสตัลสีขาว หานเซิ่นหันไปมองแฟนของเขาด้วยความประหลาดใจ

 

“นี่คือคริสตัลความทรงจำ มันจะบรรจุข้อมูลที่พวกคริสตัลไลเซอร์หลงเหลือเอาไว้ ถ้ามีพลังจิตกล้าแข็งพอ คนคนนั้นก็จะสามารถรับข้อมูลจากคริสตัลนี้ได้ แต่มนุษย์ยากที่จะมีพลังจิตแข็งแกร่งถึงขั้นนั้น พวกเขาจึงสามารถรับข้อมูลได้แค่บางส่วนเท่านั้น เนื่องจากคริสตัลอันนี้เป็นคริสตัลที่คริสตัลไลเซอร์ระดับราชวงศ์หลงเหลือไว้ มันน่าจะบรรจุข้อมูลที่มีความสำคัญ ถ้าพวกเราสามารถรับข้อมูลทั้งหมดได้ บางทีวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของพวกเราอาจจะพัฒนาไปอย่างก้าวกระโดด” จีเหยียนหรันอธิบาย

 

“งั้นอันนี้ฉันก็ต้องซ่อนมันไว้ก่อน” หานเซิ่นเอามันใส่กระเป๋าของเขา เขาคิดจะฮุบมันไว้เอง

 

“เธอได้ยินเสียงอะไรไหม?” อยู่ๆก็เหมือนหานเซิ่นจะได้ยินอะไรบางอย่าง เขาหันมาหาจีเหยียนหรัน

 

จีเหยียนหรันส่ายหัวและพูด “นายได้ยินอะไร?”

 

ขณะที่หานเซิ่นกำลังจะตอบ อยู่ๆก็มีเสียงอะไรบางอย่างตกลงมาจากอุโมงค์สามเหลี่ยม แค่ชั่วอึดใจก็มีคริสตัลสีชมพูดมากกว่า 100 อันปรากฏขึ้น

 

“คริสตัลปรสิต!” ทั้งหานเซิ่นและจีเหยียนหรันอุทานพร้อมกัน