ปัง!

หานเซิ่นชกไปที่แขนของอวี้ซื่อหมิงอย่างแรง ใบหน้าของอวี้ซื่อหมิงชาทันที เขาคิดว่าหมัดนี้ต้องเป็นหมัดหยินอย่างแน่นอน เขาเลยพยายามยกแขนขึ้นมากันหมัดของหานเซิ่น แต่จริงๆแล้วกับเป็นหมัดสีดำ และเนื่องจากไม่ได้หลบ เขาจึงโดนแรงกระแทกจากนวมสีดำชนแขนที่ยกมากัน และกระเด็นไปกระแทกหน้าของเขา

 

เขารู้สึกเหมือนมีดาวกำลังหมุนติ้วๆอยู่บนหัวของเขา และรู้สึกว่าจมูกของเขาได้รับแรงกระแทก จนเขาล้มลงไปนั่งอยู่บนพื้น

 

นักเรียนทั้งห้องต่างก็ตกตะลึงกับภาพที่เห็น ผลลัพธ์ของหมัดแรกอาจจะพออธิบายได้ว่าอวี้ซื่อหมิงนั้นยังไม่ได้ตั้งตัว แต่หมัดที่ 2 อวี้ซื่อหมิงนั้นตั้งใจเต็มที่แล้ว แต่เขาก็ยังคาดการผิด

 

“หานเซิ่นเจ๋งเป็นบ้าเลย! ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะเก่งมวยขาวและดำด้วย”

“หมัดนั่นสุดยอดจริงๆ ขนาดคู่ต่อสู้เป็นถึงผู้ถูกเลือกก็ยังรับมือไม่ได้!”

“หานเซิ่น นายมันสุดยอด!”

“เป็นเกียรติของโรงเรียนเราจริงๆที่มีคนอย่างเขาอยู่”

“ฮาฮา ดูเหมือนว่าท่าทีของอวี้ซื่อหมิงจะเปลี่ยนไปแล้วนะ”

“หานเซิ่นคือไอดอลของฉัน”

“คุ้มจริงๆที่มาเข้าเรียนคาบของศาสตราจารย์เหยียน”

 

ตอนนี้ถังเตียงลิ่วเกือบจะควบคุมตัวเองไม่ให้หัวเราะไม่ไหวแล้ว เขาต้องเอามือขึ้นมาปิดปาก ‘อวี้ซื่อหมิง ถ้านายฉลาดก็รีบๆหาข้ออ้างแล้วถอนตัวออกมา ก่อนที่นายจะขายหน้าไปมากกว่านี้ ‘

 

ศาสตราจารย์เหยียนทำการวิเคราะห์อย่างจริงจัง “ตามตำราเรียนได้เขียนบอกไว้ว่า ให้จับจ้องไปที่เท้าของคู่ต่อสู้ โดยให้ดูลักษณะการยืน เนื่องจากโดยปรกติแล้วเท้าจะต้องบิดเข้ามาข้างใน ถ้าต้องส่งกำลังจากหัวไหล่เวลาออกหมัดที่รุนแรง แต่หานเซิ่นกับเข้าใจถึงจุดนี้ และขยับเท้าหลอกคู่ต่อสู้ ทำให้อีกฝ่ายสับสน ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ให้เปลี่ยนไปสังเกตที่เอวหรือหัวไหล่แทน…”

 

ศาสตราจารย์เหยียนเปิดภาพโฮโลแกรม และทำการวิเคราะห์วิดีโอที่หานเซิ่นออกหมัดเมื่อสักครู่ ทำให้แสดงให้เห็นถึงความรุนแรงของหมัดและเทคนิคของหานเซิ่น แม้ว่าศาสตราจารย์จะอธิบายด้วยน้ำเสียงเหมือนอย่างเคย แต่ดูเหมือนครั้งนี้พวกนักเรียนจะตั้งใจฟังกันมาก

 

“โอ้โห แค่หมัดเดียวกับมีรายละเอียดมากขนาดนี้”

หลังจากที่ได้ยินศาสตราจารย์อธิบาย พวกนักเรียนก็พยักหน้า

 

อวี้ซื่อหมิงเช็ดเลือดที่จมูกและลุกขึ้น ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะฝืนยิ้มไม่ได้อีกแล้ว แต่เขายังไม่ยอมแพ้ เขาไม่เหมือนกับถังเตียงลิ่ว เขายังคงคิดว่าครั้งนี้เขาก็ยังไม่ได้ระวังให้มากพอ เขาเดินไปข้างหน้าของหานเซิ่นอีกครั้ง

 

หานเซิ่นอ่านใจของอวี้ซื่อหมิงออก เขารู้ว่าอวี้ซื่อหมิงต้องการโชว์ต่อหน้าพวกนักเรียน โดยใช้เขาเป็นเครื่องมือ ดังนั้นหานเซิ่นจึงไม่ยอมให้เขาทำได้ตามใจ

 

หมัดของหานเซิ่นตรงเข้าไปที่หน้าของอวี้ซื่อหมิงอีก 1 หมัด ตอนนี้สายตาของอวี้ซื่อหมิงจับจ้องไปที่ทุกส่วนของหานเซิ่น เพื่อคาดการและอ่านการเคลื่อนไหว ครั้งนี้หมัดของหานเซิ่นดูเหมือนจะไม่รุนแรง อวี้ซื่อหมิงคาดเดาว่าหมัดนี้น่าจะเป็นหมัดหยิน

 

เขาใช้ชีวิตในก็อตแซงชัวรี่มาเกือบ 10 ปี เขาผ่านการต่อสู้มานับครั้งไม่ถ้วน ทำให้เขามั่นใจในการคาดเดาของเขามาก

 

แม้จะเป็นแต่การฝึกซ้อมระหว่างเพื่อน แต่ตราบใดที่อีกฝ่ายออกหมัดที่รุนแรง เขาจะสัมผัสถึงมันได้อย่างแน่นอน

 

“รอบนี้หมัดขาว” อวี้ซื่อหมิงมั่นใจมาก เขายกแขนขึ้นมาป้องกันอีกครั้ง

 

ปัง!

หน้าของอวี้ซื่อหมิงสั่นอย่างรุนแรง เขาพยายามพยุงร่างกายไม่ให้ล้ม และเดินโซเซถอยหลังไป เขามองไปที่หานเซิ่นด้วยสีหน้าประหลาดใจ เขาคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นไปได้ที่อีกฝ่ายจะออกหมัดอย่างรุนแรง โดยที่เขาสัมผัสมันไม่ได้

 

พวกนักเรียนกำลังตื่นเต้นกันมาก พวกเขาเกือบจะตะโกนออกมา ไม่มีใครคิดว่าหานเซิ่นจะชกอวี้ซื่อหมิงได้ถึง 3 ครั้งติดต่อกัน

 

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าตอนนี้อยู่ในคาบเรียน พวกเขาจะวิ่งเข้าไปกอดหานเซิ่น เพราะเขาสร้างชื่อให้เหยี่ยวดำมาก ไม่มีนักเรียนคนไหนจะสามารถชกผู้ถูกเลือกได้ 3 ครั้งซ้อน

 

ต่อไปถ้ามีใครกล้าเอาผู้ถูกเลือกมาคุยโวต่อหน้าพวกเขา พวกเขาจะสวนกลับไปว่า “ผู้ถูกเลือกอันดับที่ 6 แพ้เพื่อนร่วมชั้นของผมขาดลอย ดีนะที่ผมไม่ได้ไปร่วมมือด้วย ไม่งั้นผู้ถูกเลือกคงเจ็บตัวมากกว่านี้ คิดว่าผมโกหกหรอ? ไม่เชื่อลองไปถามใครในเหยี่ยวดำก็ได้…”

 

ศาสตราจารย์เหยียนยังคงทำหน้าที่ของเขาต่อไป เขาพยายามอธิบายเทคนิคต่างๆที่หานเซิ่นใช้ และวิเคราะห์ให้พวกนักเรียนฟัง แต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้พวกนักเรียนจะไม่อยู่ในอารมณ์สนใจฟังศาสตราจารย์

 

ถังเตียงลิ่วรู้สึกอายแทนอวี้ซื่อหมิง ซึ่งเป็นคนที่พูดขึ้นมาคนแรกว่าอยากจะเชิญนักเรียนมาเป็นคู่สาธิต ถังเตียงลิ่วส่ายหัว ‘เป็นไง อยากจะโชว์มากนัก ผลมันเลยออกมาเป็นแบบนี้’

 

เมื่ออวี้ซื่อหมิงเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีแล้ว เขาจึงขอให้สลับฝ่าย หานเซิ่นยอมรับข้อเสนอของอวี้ซื่อหมิง และยอมสลับมาเป็นฝ่ายรับบ้าง

 

อวี้ซื่อหมิงตาลุกเป็นไฟ เขาเหวี่ยงหมัดตรงไปที่หน้าของหานเซิ่น

‘ตอนนี้นายคงคิดว่าฉันต้องหาทางเอาคืนแน่ และคิดว่าครั้งนี้ฉันต้องออกหมัดหยาง(หมัดดำ) ซึ่งเป็นหมัดที่รุนแรงกว่า แต่เสียใจด้วยเพราะครั้งนี้ฉันใช้หมัดหยิน(หมัดขาว) ฉันจะเอาชนะในรอบนี้ และกู้ชื่อกลับคืนมาก’ อวี้ซื่อหมิงคิด

 

อวี้ซื่อหมิงเชื่อว่าหานเซิ่นต้องหลบแน่ๆ เพราะเขาไม่แม้แต่จะยกแขนขึ้นมาป้องกันตัว แต่ทันใดนั้นหานเซิ่นยื่นมือออกไป

 

ใบหน้าอวี้ซื่อหมิงซีดเผือด เนื่องจากหมัดของเขาถูกมือของหานเซิ่นจับเอาไว้

 

“โห สุดยอด ฉันยังคิดว่ามันต้องเป็นหมัดดำแน่นอนแล้วนะ แต่กลับเป็นหมัดขาว หานเซิ่นสุดยอด”

“เขาดูมั่นใจมากด้วย”

“ดูเหมือนเขาจะเก่งทุกอย่างเลยนะ”

 

ศาสตราจารย์เหยียนยังคงทำการวิเคราะห์และสอนต่อไปเรื่อยๆ ในขณะที่นักเรียนไม่มีใครสนใจฟังศาสตราจารย์ พวกเขานั่งพูดคุยกันเกี่ยวกับฝีมือของหานเซิ่น

 

ในตอนนี้ข่าวเรื่องที่หานเซิ่นเล่นงานผู้ถูกเลือกแพร่ออกไปแล้ว ทำให้มีนักเรียนจำนวนมากเข้ามาดูเพิ่มขึ้น ตอนนี้ทั้งทางเดิน พื้นหรือแม้แต่หน้าต่างก็มีนักเรียนเต็มไปหมด

 

ขณะคนที่ไม่สามารถมาดูได้ พวกเขาก็ดูผ่านภาพโฮโลแกรมด้วยอุปกรณ์พกพาของพวกเขา

 

 

Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/

ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 566 แล้วครับ