ที่งานประลองของก็อตแซงชัวรี่เขต 1 หานเซิ่นเคยเห็นอวี้เฉียนซุนมาก่อน แต่เขาก็ยังไม่แน่ใจ เนื่องจากอวี้เฉียนซุนไม่ได้บอกว่าเธอเป็นใคร

 

หานเซิ่นคิดว่าเธอเป็นคู่ซ้อมที่ดีกังส่งมาเพื่อทดสอบเขา ถ้าเขารู้ว่าเธอเป็นนางเอกในงานเปิดตัว เขาคงจะให้เธอชนะสักเกม แต่เนื่องจากเขาเข้าใจผิด ทำให้อวี้เฉียนซุนแพ้ราบคาบทุกเกม

 

พวกเขาเล่นกัน 10 กว่าเกมบนเครื่องจำลอง อวี้เฉียนซุนใช้ความสามารถทั้งหมดที่มี เพื่อพยายามจะชนะให้ได้สักเกม แต่เธอก็ทำไม่ได้เลย เนื่องจากคู่ต่อสู้เก่งเกินไป เทคนิคของเธอยังไม่สามารถเทียบกับของหานเซิ่นได้ การบังคับของหานเซิ่นนั้นไร้ที่ติราวกับว่าSKTSเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเขา

 

การต่อสู้กับหานเซิ่น ทำให้เธอนึกถึงตอนที่เธอฝึกกับผู้วิวัฒนาการ มันเหมือนเด็กแข่งกับผู้ใหญ่ เธอจึงรู้สึกไม่มีหวังที่จะชนะ

 

แม้ว่าคู่ต่อสู้จะแกล้งออมมือให้ โดยการปล่อยให้เธอแสดงฝีมือออกมาทั้งหมดก่อนที่จะเอาชนะเธอในที่สุด

 

ไม่ว่าเธอจะโกรธและหัวเสียขนาดไหน แต่ความแตกต่างของฝีมือมีมากเกินไป ทำให้เธอเริ่มถอดใจ แม้ว่าเธอจะเป็นคนที่หยิ่งผยองและภูมิใจในตัวเอง แต่เธอก็ไม่เหมือนกับจางหยาง หลังจากที่แพ้มา 10 กว่ารอบ อวี้เฉียนซุนก็เลิกคิดที่จะสู้ต่อและเดินออกจากเครื่องจำลองโฮโลเเกรม

 

“นายยังไม่วิวัฒนาการและเป็นแค่นักเรียนโรงเรียนทหารธรรมดาแน่หรอ?”

อวี้เฉียนซุนคิดว่าหานเซิ่นน่าจะเป็นผู้วิวัฒนาการ เพราะถ้าไม่แล้วมันจะไม่มีคำอธิบายว่าทำไมฝีมือของเขาถึงอยู่ระดับนี้ได้

 

แต่เมื่อหานเซิ่นออกมาจากเครื่องจำลองโฮโลแกรม และเธอเห็นหน้าของเขา เธอก็เปลี่ยนความคิดทันที

 

ผิวของหานเซิ่นขาวและเนียนมาก ดูไม่เหมือนคนที่ผ่านการฝึกหนักมาเลย แค่มองอวี้เฉียนซุนก็สามารถบอกได้เลยว่าเขายังไม่ใช่ผู้วิวัฒนาการ และเขาก็น่าจะอายุน้อยกว่าเธอ

 

“คุณไม่รู้หรอว่าผมเป็นเด็กปี 1 ของเหยี่ยวดำ?” หานเซิ่นทำหน้างง เขาไม่คิดว่าเธอจะถามแบบนี้ เนื่องจากเธอถูกสั่งให้มาเป็นคู่ซ้อม ดีกังก็น่าจะแจ้งรายละเอียดกับเธอมาบ้างแล้ว

 

อวี้เฉียนซุนมองหานเซิ่นด้วยสายตาแปลกๆ เขาเด็กกว่าเธอจริงๆ เนื่องจากเธอเป็นนักเรียนปี 2 แล้ว

 

“นายฝีมือดีมาก นายฝึกซ้อมมาแบบไหน?”

เธอเริ่มยอมรับความจริงแล้วว่าหานเซิ่นฝีมือดีกว่าเธอมาก และเขาก็ควรเป็นคนขับSKTSในงานเปิดตัว เนื่องจากเธอมาจากครอบครัวทหารที่ค่อนข้างให้ความเคารพกับใครก็ตามที่ฝีมือสูงกว่า

 

“แค่ให้เวลาและทุ่มเทกับมันให้มากๆ คุณไม่เคยได้ยินที่คนเขาพูดกันหรอ?”

หานเซิ่นยักไหล่ เขารู้สึกภูมิใจที่มีผู้หญิงสวยๆแบบนี้มาชื่นชมเขา

 

“พูดว่ายังไง?” อวี้เฉียนซุนถาม

 

“ความสำเร็จเกิดจากพรสวรรค์99% และความพยายามอีก1%” หานเซิ่นพูดและหัวเราะ

 

อวี้เฉียนซุนลังเลก่อนจะถามออกไป “ปรกติมันต้องเป็นความพยายาม99% พรสวรรค์1% ไม่ใช่หรอ?”

 

อวี้เฉียนซุนมองไปที่หานเซิ่น และรู้สึกได้ทันทีว่าเขาตั้งใจพูดแบบนั้นอยู่แล้ว เขาไม่ได้พูดผิด เพราะผิวของเขาขาวอย่างกับเต้าหู้ เขาดูไม่เหมือนคนที่ฝึกหนักอะไร

 

“พรสวรรค์99% ความพยายาม1%ใช่ไหม? ฉันจะจำเอาไว้” เธอหันไปมองหานเซิ่นอีกครั้ง

 

แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อเรื่องของพวกที่เป็นอัจฉริยะตั้งแต่เกิด แต่หานเซิ่นถือเป็นกรณีตัวอย่างสำหรับเธอได้เลย

 

ลิ่วจางหมิงกับซูเหวินจางกำลังดูการต่อสู้จำลอง พวกเขาประหลาดใจกับผลลัพธ์ที่ออกมา มันยากมากที่จะหาคนอายุไม่เกิน 18 ปีที่สามารถต่อกรกับอวี้เฉียนซุนได้ แต่หานเซิ่นชนะเธอแบบขาดลอย ซึ่งเหนือกว่าที่พวกเขาคาดหวังไว้

 

“ดูเหมือนว่าหานเซิ่นจะดีกว่าที่พวกเราจินตนาการไว้ นอกจากนี้เขายังอยู่ในหน่วยพิเศษอีกด้วย ถ้าเขาสามารถวิวัฒนาการได้ภายใน 1-2 ปี เขาจะเป็นสตาร์ที่โดดเด่นในกาแล็กซี่อย่างแน่นอน” ลิ่วจางหมิงครุ่นคิดชั่วครู่ก่อนจะพูดออกมา

 

ซูเหวินจางพยักหน้า “ซินเสวียนตาแหลมมาก ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะหาคนที่มีพรสวรรค์ขนาดนี้เข้าหน่วยได้”

 

“ปรกติผมจะเชื่อมั่นในคนที่ซินเสวียนเลือกมาอยู่แล้ว” ลิ่วจางหมิงหัวเราะ

 

เมื่อหานเซิ่นรู้ว่าอวี้เฉียนซุนรับหน้าที่เป็นนางเอกในงานเปิดตัวSKTS ไม่ใช่มีหน้าที่เป็นคู่ซ้อมอย่างที่เขาไว้คิดตอนแรก หานเซิ่นรู้สึกเขินทันที เขารู้สึกอับอายกับสิ่งที่ทำลงไป ถ้ารู้ก่อนเขาจะปฏิบัติกับเธอดีกว่านี้

 

โชคดีที่อวี้เฉียนซุนไม่รู้ความคิดของเขา ตอนนี้เธอเชื่อมั่นในพรสรรค์ของหานเซิ่น เธอยินดีให้ความร่วมมือในงานเปิดตัวอย่างเต็มที่

 

ในความจริง ต่อให้เธอไม่เต็ม เธอก็ต้องทำตามคำสั่งอยู่แล้ว เพราะเธอเป็นทหาร แต่จากการที่เธอได้เห็นพรสวรรค์ของหานเซิ่นกับตาก็ทำให้เธอเต็มใจที่จะทำงานมากขึ้น ซึ่งจะทำให้เธอแสดงออกมาได้เป็นธรรมชาติมากยิ่งขึ้น

 

ในระหว่างฝึกซ้อมการถ่ายทำ อวี้เฉียนซุนต้องจับคู่กับหานเซิ่น และเธอมักจะถามเกี่ยวกับเขาเมื่อมีโอกาส ซึ่งยิ่งเธอรู้จักเขามากขึ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกกลัวพรสวรรค์ของเขา

 

ความเร็วของหานเซิ่นเป็นสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกว่าด้อยกว่าเขา เธอลองคำนวณดูคร่าวๆแล้ว ถ้าเธอเก็บจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิได้เต็ม เธอถึงจะสามารถตามความเร็วของเขาได้ทัน

 

ตอนนี้เธอเห็นหานเซิ่นเป็นเป้าหมายที่ต้องก้าวข้ามให้ได้ ถ้าผิวของหานเซิ่นไม่ขาวและเนียนเหมือนกับคนไม่เคยฝึกหนัก ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอไม่ชอบใจ เธอคงจะนับถือหานเซิ่นเป็นอาจารย์ไปแล้ว

 

เธอมักจะมองหานเซิ่นด้วยสายตาแปลก ซึ่งนั่นเริ่มทำให้หานเซิ่นรู้สึกกลัว เขากลัวว่าความลับเรื่องที่เขาฝึกกายหยกอาจจะแตกขึ้นมาก็ได้

 

 

Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/

ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 588 แล้วครับ