ช่วงแรกๆลู่เว่ยหนานจะกลับมาดูหานเซิ่นอยู่เรื่อยๆ แต่ตช่วงหลังๆมานี่หานเซิ่นแทบไม่เห็นเขาเลย หานเซิ่นไม่แน่ใจว่าลู่เว่ยหนานยอมแพ้ไปแล้วหรือแค่ไปหาคนมาช่วย

 

เมื่อไม่มีใครอยู่แถวนี้ หานเซิ่นก็คิดอยากจะลองใช้ธนูเลือดศักดิ์สิทธิดู แต่ตทว่าเขาไม่มีลูกธนูระดับเลือดศักดิ์สิทธิ ลูกธนูระดับกลายพันธ์คงไม่สามารถทำอะไรมันได้ เขาเลยต้องเลิกล้มความคิดนี้ไป

 

โชคดีที่ตอนนี้หานเซิ่นฝึกคลื่นหยินหยางขั้นแรกสำเร็จแล้ว และตอนนี้เขาก็อยากลองใช้มัน

 

หานเซิ่นสะพายดาบเพชรไว้บนหลัง และเปลี่ยนร่างเป็นนักฆ่ากระหายเลือด จากนั้นเขาก็เข้าไปสู้กับมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิอีกครั้ง

 

เหตุผลที่เขาไม่ใช้ดาบเพชร ไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่ต้องการใช้มัน แต่เพราะด้วยระดับของวิชาคลื่นหยินหยางที่เขาฝึกสำเร็จตอนนี้ ยังไม่สามารถใช้มันร่วมกับอาวุธได้

 

ครั้งนี้หานเซิ่นต้องใช้สมาธิ ละความระวังเป็นพิเศษ การที่เขาไม่ใช้ดาบ เขาจะบาดเจ็บหนักได้ง่ายๆ ถ้าโจมตีผิดพลาด

 

หานเซิ่นไม่แน่ใจว่าทำไมมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิถึงได้มาป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้ พวกมันอยู่แถวนี้มาเกือบเดือนแล้ว แต่ตพวกมันก็ไม่ยังมีท่าทีว่าจะไปจากที่นี่เลย มันอาจจะมีอะไรบางอย่างอยู่ในทะเลสาบ

 

เมื่อเห็นหานเซิ่นเข้ามาอีกครั้ง มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิก็ดูจะไม่ประหลาดใจเท่าไหร่ มันใช้หอกของมันแทงไปที่หานเซิ่นทันที

 

หานเซิ่นคำรามออกมา และใช้สปาติเคิลหลบหอกด้วยเท้าทั้ง 4 ของเขา

 

จากนั้นหานเซิ่นก็ชกหมัดไปที่อัศวิน มันยกหอกขึ้นมาป้องกันหมัดของหานเซิ่นแทบจะทันที

 

หมัดของเขาปะทะกับหอก หอกเริ่มหมุนตามเข็มนาฬิกา เพื่อผลักหานเซิ่นออกไป

 

หานเซิ่นรู้สึกพอใจที่เห็นมอนสเตอร์ตัวนี้สามารถบอกได้ว่าเขาจะโจมตีไปที่จุดไหน แต่มันไม่สามารถรู้ได้ว่าหานเซิ่นใช้แรงแบบไหนในการโจมตี

 

การหมุนตามเข็มนาฬิกาของมันไม่ได้ผลักหานเซิ่นให้กระเด็นไปแบบที่มันหวัง แต่มันกลับดึงหมัดของหานเซิ่นเข้าไปเร็วยิ่งขึ้น ตอนนี้หมัดตรงไปที่หน้าอกของมัน

 

หานเซิ่นต้องการชกไปที่หน้าของมัน แต่เขาไม่สามารถควบคุมความแข็งแกร่งของตัวเองได้ดีหนัก ทำให้ผลสุดท้ายแล้วหมัดของหานเซิ่นชกไปที่หน้าอกของมอนสเตอร์ตัวที่เป็นอัศวินเต็มๆ

 

หานเซิ่นต้องรีบถอยกลับมาทันที เพราะม้ายูนิคอร์นกำลังจะโจมตีมาที่เขา

 

ยังดีที่หานเซิ่นสู้กับพวกมันมาหลายครั้งแล้ว เขาเลยรู้ดีว่ามันจะโต้ตอบยังไงบ้าง ทำให้เขาสามารถหลบได้ทัน

 

“เมื่อกี้เราใช้พลังหยินอัดเข้าไปเต็มๆ มันน่าจะได้ผลบ้างแหละ” หานเซิ่นยังไม่มั่นใจกับผลลัพธ์

 

มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิจ้องมาที่หานเซิ่นด้วยตาสีแดงๆของมัน แต่มันไม่ได้วิ่งเข้ามาหาหานเซิ่นเหมือนอย่างเคย หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีก็มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิตัวที่เป็นอัศวิน

 

หานเซิ่นรู้สึกประหลาดใจและยินดีในเวลาเดียวกัน เขาไม่คิดเลยว่าพลังหยินที่เป็นพลังอ่อนนุ่มจะมีพลังในการทะลุทะลวงถึงขนาดนี้ เขาเชื่อว่าเกราะของมอนสเตอร์ตัวนี้ ไม่ได้ด้อยไปกว่าเกราะเลือดศักดิ์สิทธิเลย แต่กระนั้นเมื่อโดนพลังหยิน มันก็ได้รับบาดเจ็บถึงอวัยวะภายใน

 

ในตอนที่หานเซิ่นกำลังรู้สึกตื่นเต้น อยู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงคำรามของมอนสเตอร์ มันวิ่งเข้ามาหาหานเซิ่น พร้อมกับยกหอกในมือขึ้นด้วยความเร็วที่มากกว่าที่ผ่านๆมา

 

หานเซิ่นไม่กล้าปะทะกับมันตรงๆโดยไม่ใช้อาวุธ เขาชักดาบเพชรของเขาออกมาป้องกันการโจมตีของมัน

 

ปัง!

เมื่ออาวุธของทั้ง 2 ปะทะกัน หานเซิ่นก็เสียการทรงตัว และกระเด็นถอยหลังไป ขณะที่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิมีเลือดไหลออกมาจากปากของมันอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้มันเริ่มใช้หอกของมันโจมตีอย่างบ้าคลั่ง

 

‘นี่มันแปลกมาก มันยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเมื่อมันได้รับบาดเจ็บงั้นหรอ?’ หานเซิ่นตัดสินใจถอยก่อน ตอนนี้เขาไม่สามารถต้านพลังของมันได้แล้ว เขาเรียกเหมียวออกมาก่อกวนมัน ทำให้เขามีเวลาบินหนีไปด้วยปีก

 

เมื่อเขาขึ้นมาบนอากาศ หานเซิ่นก็เรียกเหมียวกลับมา เพราะเขาคิดว่าปลอดภัยแล้ว แต่อยู่ๆเขาก็รู้สึกเย็นไปทั้งตัว เขาพยายามจะบินหนีทันที แต่มันก็สายเกินไปแล้ว

 

สายฟ้าสีดำพุ่งผ่านอากาศ และโดนที่ปีกของหานเซิ่น ด้วยแรงหมุนที่รุนแรง

 

เคร็ง!

ถึงปีกของเขาจะมีเกราะเลือดศักดิ์สิทธิห่อหุ้มอยู่ แต่มันก็ไม่สามารถหยุดหอกที่มีพลังทะลุทะลวงมหาศาลได้ ปีกของเขาเป็นรูด้วยพลังของหอก

 

ตัวของหานเซิ่นชุ่มไปด้วยเหงื่อ ยังโชคดีที่หอกมันเล็งมาที่ปีกของเขา ถ้าเกิดมันพุ่งมาที่ตัวเขาละก็ เขาอาจจะตายไปแล้วก็ได้

 

ด้วยสัญชาตญาณและประสบการณ์การต่อสู้อันโชกโชน ทำให้เขาสามารถหลบเลี่ยงจุดตาย และเอาชีวิตรอดมาได้ หานเซิ่นต้องพยายามใช้ปีกที่บาดเจ็บทรงตัวในอากาศ เขาไม่สามารถตกลงไปได้ ถ้าเขาตกลงไปข้างล่าง เขาต้องถูกมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิเล่นงานอย่างแน่นอน

 

ด้วยเหตุผลบางอย่าง มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิตัดสินใจปล่อยเขาไป

 

หานเซิ่นถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เขาบินไปลงที่พุ่มไม้และเก็บปีกของเขา

‘เราชกไปที่มันเต็มๆ และเหมือนว่ามันจะได้รับบาดเจ็บ รอให้ปีกเลือดศักดิ์สิทธิกับมาสภาพสมบูรณ์ก่อนเถอะ เราจะได้เห็นดีกัน’ หานเซิ่นรู้สึกตื่นเต้น เขาเริ่มมีหวังที่จะฆ่ามันได้

 

ก่อนที่ปีกของเขาจะฟื้นสภาพกลับมา เขาออกไปซุ่มดูมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิในตอนกลางคืน และพบว่ามันฟื้นตัวกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว

 

‘บ้าชัดๆ! มอนสเตอร์ตัวนี่มีความสามารถในการฟื้นตัวสูงขนาดนี้เชี่ยวหรอ?’ หานเซิ่นตะลึง มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิสามารถฟื้นตัวได้ในเวลาข้ามคืน มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะฆ่ามันได้

 

แต่ในตอนนี้หานเซิ่นพบว่ามันเพิ่งจะขึ้นมาจากทะเลสาบ ด้วยอาการบาดเจ็บขนาดนั้น มันไม่น่าจะลงไปแค่อาบน้ำเล่นๆ

 

‘มันก็แค่มอนสเตอร์ มันคงไม่ลงไปแช่น้ำแค่สนุกๆแน่ มันจะต้องมีอะไรบางอย่างอยู่ในทะเลสาบนั้นแน่นอน’ หานเซิ่นคิด และมองไปที่ทะเลสาบ