หานเซิ่นรู้สึกว่าใกล้ได้เวลาที่สวี่ยู่เหยียนจะเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ดังนั้นเขาเลยไม่ได้คาดคิดว่าสวี่ยู่เหยียนจะขอซื้อโกสอายแบร์กลายพันธ์อีก 3 ตัวจากเขา

 

‘กลุ่มสตาร์รี่นี่เต็มไปด้วยพวกคนรวยจริงๆ!’ หานเซิ่นคิดว่าเขาคงจะหมดโอกาสหาเงินเพิ่มแล้ว แต่เขาไม่คิดว่าสวี่ยู่เหยียนจะใช้จ่ายมากขนาดนี้

 

หานเซิ่นฆ่าโกสอายแบร์กลายพันธ์ 4 ตัวในวันนี้ เขาขายพวกมันให้กับสวี่ยู่เหยียน 3 ตัวและเก็บไว้กินเอง 1 ตัว

 

หลังจากที่กินเนื้อกันอย่างอเล็ดอร่อย สวี่ยู่เหยียนและคนอื่นๆก็รีบเดินทางไปที่รังทันที

 

หานเซิ่นไม่ได้กังวลเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขากำลังทำ เขาทำเหมือนว่าไม่ต้องการที่จะตามสวี่ยู่เหยียนไป

 

ความกังวลหนึ่งเดียวของสวี่ยู่เหยียนหายไป เมื่อเธอเห็นว่าหานเซิ่นไม่ได้สนใจ เธอรีบเพิ่มความเร็วในการเดินทางขึ้นไปอีก

 

ในภูเขาที่เป็นที่ตั้งของดอกบัวเเห่งชีวิต มันแทบจะไม่มีส่วนที่เรียกว่าเส้นทางได้เลย ในการจะไปให้ถึงทางเข้ารัง พวกเขาจำเป็นต้องปีนก้อนหินขึ้นไป และผ่านเส้นทางที่ยากลำบากมาก

 

ในแต่ละเส้นทางที่พวกเขาผ่านมาเป็นเส้นทางที่น่ากลัวมาก ทางที่พวกเขาใช้เดินมีความกว้างไม่ถึง 1 ฟุต และมันยังอยู่สูงจากพื้นมาก ถ้าเกิดตกลงไปก็ยากที่จะรอดชีวิต

 

มนุษย์ไม่สามารถเดินบนภูเขาได้คล่องแคล่วเหมือนกับโกสอายแบร์ ยิ่งกว่านั้นอุปกรณ์ในการปีนเขาที่พวกเขาเตรียมมาก็หายไปหมดแล้วในตอนที่พวกเขาถูกมอนสเตอร์ในทะเลโจมตี รวมถึงพวกเขาต้องเสียสมาชิกที่มีปีกเลือดศักดิสิทธิไประหว่างการเดินทาง ทำให้พวกเขาต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก

 

หลังจากที่เข้าไปในดอกบัวเเห่งชีวิตได้แล้ว ไม่นานพวกเขาก็สังเกตเห็นโกสอายแบร์ ถึงพวกมันจะมีขนาดตัวที่ใหญ่โต แต่มันสามารถเคลื่อนไหวในภูเขาที่สูงชันได้ว่องไวราวกับสายลม

 

เมื่อเห็นฝูงโกสอายแบร์วิ่งตรงเข้ามา สวี่ยู่เหยียนก็สั่งการให้ทุกคนเตรียมต่อสู้

 

โกสอายแบร์ระดับกลายพันธ์ที่มีความอันตรายสำหรับพวกเขาถูกหานเซิ่นจัดการไปหมดแล้ว ขณะที่ตัวระดับโบราณไม่ได้สร้างปัญหามากนัก ทำให้พวกเขาสามารถรับมือกับพวกมันได้อย่างไม่ยากเย็น

 

พวกเขาทำการตั้งรับอย่างเหนียวแน่น และฆ่าพวกโกสอายแบร์ทั้งหมดที่บุกเข้ามาหาพวกเขา

 

หลังจากที่ต้องอยู่อย่างอดทนมาตลอด 1 ปี พวกเขาก็ได้ระบายความโกรธของพวกเขากับโกสอายแบร์ที่วิ่งเข้ามา

 

มีเสียงหอนดังมาจากโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิ พวกโกสอายแบร์ตัวอื่นๆถอยออกมาในทันที พวกมันรีบหนีขึ้นไปบนภูเขา

 

กลุ่มของสวี่ยู่เหยียนเดินหน้าอย่างต่อเนื่อง พวกเขาฆ่าโกสอายแบร์ทุกตัวที่พวกเขาเห็น เนื่องจากโกสอายแบร์ระดับกลายพันธ์เหลือน้อยแล้ว ทำให้พวกเขาไม่ต้องกังวลอันตรายจากพวกมัน

 

โกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิพุ่งตรงเข้ามาด้วยความโกรธ ขนสีขาวๆของมันเปล่งประกายราวกับโลหะเงิน

 

หานเซิ่นขึ้นมาอยู่บนยอดเขาสูงเรียบร้อยแล้ว เขากำลังซุ่มดูการต่อสู้ พร้อมกับกินบาร์บีคิวไปด้วย

 

เขาอยากรู้ว่าสวี่ยู่เหยียนมีแผนเด็ดอะไรในการต่อสู้กับโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิ

 

บนภูเขาแบบนี้ไม่มีพื้นที่มากพอให้คนจำนวนมากเคลื่อนไหวได้ ถ้าจะสู้กับโกสอายแบร์เลือดศักดิสิทธิให้ได้แบบชัวร์ละก็ควรจะต้องมีปีกระดับเลือดศักดิ์สิทธิ

 

แต่ความคิดของหานเซิ่นก็ต้องเปลี่ยนไปทันที เมื่อเห็นสวี่ยู่เหยียนขยายขนาดตัวจนมีความสูงกว่า 12 ฟุต เธอยกแขนขึ้น และชกไปโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิอย่างรุนแรง

 

หมัดของเธอเหมือนกับค้อนขนาดใหญ่ที่ทุบไปที่หัวของโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิเต็มๆ

 

ร่างกายของมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธินั้นแข็งแกร่งมาก ถ้าไม่มีอาวุธระดับเลือดศักดิ์สิทธิก็ยากที่จะทำอะไรมันได้ง่ายๆ

 

แต่ทว่าเมื่อเจอหมัดของสวี่ยู่เหยียน โกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิก็แสดงอาการออกมาว่ามันได้รับบาดเจ็บอย่างชัดเจน หลังจากนั้นสวี่ยู่เหยียนก็กระหน่ำชกไปที่หน้าอกของโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิอย่างต่อเนื่อง

 

ไม่นานกระดูกของโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิก็หัก มีเลือดไหลออกมาจากปากของมัน โกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิตกลงไปจากหน้าผา ในสภาพที่ใกล้จะตายแล้ว

 

สวี่ยู่เหยียนก็ดูเหนื่อยมาก ขนาดตัวของเธอหดกลับมาเหลือเท่าเดิม ขณะที่หน้าของเธอดูซีดมาก

 

หานเซิ่นตกตะลึง เขาไม่รู้ว่าสวี่ยู่เหยียนใช้วิญญาณอสูรแบบไหนกันแน่ หลังจากที่ใช้เสร็จใบหน้าของเธอซีดมาก หานเซิ่นคิดว่าเธออยู่ในสภาพที่ไม่สามารถสู้ได้อีกแล้ว

 

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมสวี่ยู่เหยียนถึงได้กลัวแค่โกสอายแบร์กลายพันธ์ นั่นก็เพราะว่าโกสอายแบร์กลายพันธ์มีจำนวนมากเกินไป เธอสามารถใช้วิญญาณอสูรของเธอได้แค่ครั้งเดียว เธอไม่สามารถใช้มันเสียเปล่าไปกับโกสอายแบร์กลายพันธ์ได้ เธอจะต้องเก็บมันไว้ใช้กับโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิเท่านั้น

 

หานเซิ่นไม่มีเวลาคิดอะไรอีก เขารีบเรียกวิญญาณอสูรธนูและลูกธนูออกมา จากนั้นเขาก็ธนูเล็งไปที่โกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิที่กำลังล่วงลงมาจากหน้าผา และยิงลูกธนูออกไป

 

ลูกธนูสีดำของเขาพุ่งผ่านอากาศราวกับสายฟ้าสีดำ มันเหมือนกับว่ามีจีพีเอสติดอยู่ยังไงยังงั้น มันพุ่งไปเสียบทะลุหัวของโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิที่ลอยอยู่ในอากาศ

 

สวี่ยู่เหยียนที่กำลังฉลองอยู่ในใจต้องช็อตทันที เมื่อเห็นลูกธนูพุ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ และเสียบเข้าไปที่หัวของโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิ เธอรีบมองไปยังทิศทางที่ลูกธนูพุ่งออกมา และเห็นหานเซิ่นยืนถือธนูอยู่

 

ปัง!

โกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิตกลงไปกระแทกกับพื้นข้างล่างอย่างรุนแรง สวี่ยู่เหยียนจ้องหานเซิ่นด้วยตาที่ลุกเป็นไฟ

 

เนื่องจากเธอไม่ได้ยินเสียงบอกว่าเธอได้ฆ่าโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิ นั่นแสดงว่าคนที่ได้ฆ่ามันก็ต้องเป็นหานเซิ่นอย่างแน่นอน

 

หานเซิ่นมีความสุขมากจนเกือบจะหัวเราะออกมา มันเหมือนกับว่าทุกครั้งที่เขาแย่งคนอื่นฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ เขาจะต้องได้วิญญาณอสูรทุกครั้งไป และครั้งนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น

 

“โกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่า คุณได้รับวิญญาณอสูรโกสอายแบร์เลือดศักดิ์สิทธิ เมื่อกินเนื้อของมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0-10 จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ”

 

“ช่างคุ้มค่าอะไรแบบนี้! น่าเสียดายที่พวกเขาไม่ได้บาดเจ็บ เราเลยไม่มีโอกาสฆ่าสวี่ยู่เหยียน” หานเซิ่นพูดพร้อมกับถอนหายใจ

 

สวี่ยู่เหยียนกัดฟันและจ้องหานเซิ่นด้วยสายอาฆาต แต่เธอไม่พูดอะไร เธอรีบนำคนของเธอเข้าไปในรังทันที

 

สวี่ยู่เหยียนจัดให้คนของเธอเฝ้าหน้ารังเอาไว้ เพื่อกันไม่ให้หานเซิ่นตามเข้าไปข้างในได้