หานเซิ่นโบกมือให้เพื่อนๆของเขา และเดินเข้าไปในลานยิงธนู ในเวลาเดียวกันจิงจี้หยาก็เดินเข้าไปเช่นกัน

 

“หานเซิ่นมีบางอย่างที่ผมควรจะบอกคุณก่อนที่จะเริ่ม” จิงจี้หยาเดินเข้ามาหาหานเซิ่น และพูดพร้อมกับยิ้ม

 

“ถ้ามีอะไรจะพูดก็พูดมา” หานเซิ่นพูด

 

จิงจี้หยายิ้ม แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาเดินไปหยิบธนูฝึกหัดระดับ 16.0 กับซองลูกธนูที่มีลูกธนูอยู่เต็ม และเดินกลับไปหาหานเซิ่น

 

ต่อมาเขาก็หยิบลูกธนูออกมา และก็เริ่มยิงมันอย่างรวดเร็ว เขายิงธนูออกไป 10 ดอกติดต่อกัน ซึ่งแต่ละดอกแทบจะไม่มีช่องว่างเลย ลูกธนูทั้ง 10 ดอกแทบจะเป็นเส้นตรงต่อกัน พุ่งตรงไปยังเป้าที่อยู่ห่างออกไป 60 ฟุต

 

นักเรียนทั้งหมดตกตะลึง มันยากที่จะเชื่อว่าจิงจี้หยาจะยิงแบบนั้นได้ด้วยธนูระดับ 16.0

 

“เขาแข็งแกร่งกว่าจิงจี้อู่มากถ้าเทียบตอนที่อายุเท่ากัน “ซื่อถูเซียงพึมพำ

 

เฉินหลิงเองก็ตกใจมาก ในบรรดาผู้ยังไม่วิวัฒนาการ มีน้อยคนมากที่จะมีความแข็งแกร่งถึงขนาดนั้น และจิงจี้หยาพึ่งจะอยู่แค่ปี 1 เท่านั้น

 

ขณะที่ทุกคนกำลังประหลาดใจกับฝีมือและความแข็งแกร่งของจิงจี้หยา พวกเขาก็พบว่าสิ่งที่น่าตกใจกว่านั้นพึ่งจะเริ่ม

 

ลูกธนูดอกแรกตรงเข้าไปกลางเป้า แต่ลูกธนูดอกที่เหลือมันกับเคลื่อนที่เบี่ยงออกไป เมื่อมันเกือบจะชนกับดอกแรก ซึ่งมันก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับอีก 8 ดอกที่เหลือเช่นกัน

 

เมื่อลูกธนูทั้ง 10 ดอกปักที่เป้า ทุกคนก็พบว่ามีเพียงแค่ลูกธนูดอกแรกที่ปักอยู่กลางเป้า ขณะที่อีก 9 ดอกเรียงตัวกันเป็นรูปวงกลมล้อมดอกแรกเอาไว้

 

ทุกคนอ้าปากค้าง มีนักเรียนคนหนึ่งพูดขึ้นมา

“ลูกธนูหมุน! นั่นมันลูกธนูหมุนของหานเซิ่นไม่ใช่หรอ? จิงจี้หยาก็ใช้มันได้ด้วยหรอ?”

 

ในตอนนี้แม้แต่ซื่อถูเซียงก็ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง จิงจี้หยาใช้ธนู 16.0 ยิงลูกธนู 10 ดอกติดต่อกันอย่างรวดเร็ว ซึ่ง 9 ดอกเป็นลูกธนูหมุน ถ้าดูจากความสามารถของเขาตอนนี้ เขาโดดเด่นยิ่งกว่าหานเซิ่นตอนอยู่ปีหนึ่งมาก

 

“ปีศาจชัดๆ! เขาเป็นปีศาจที่น่ากลัวยิ่งกว่าจิงจี้อู่ซะอีก!” ซื่อถูเซียงพูดออกมาอย่างขมขื่น เธอหวังว่าหานเซิ่นจะเอาชนะได้ แต่ตอนนี้มันคงยากแล้ว หลังจากที่ได้ดูฝีมือของจิงจี้หยา

 

เทคนิคที่ดีที่สุดของหานเซิ่นก็คือลูกธนูหมุน ซึ่งเป็นเหตุผลที่เขาสามารถเอาชนะจิงจี้อู่ได้ แต่ทว่าจิงจี้หยาเหมือนจะทำได้ดีกว่าเขา และยังมีระดับความแข็งแกร่งมากกว่า ดูเหมือนหานเซิ่นไม่มีทางที่จะชนะได้เลย

 

“จิงจี้หยาใช้ลูกธนูหมุนได้ด้วย และดูเหมือนว่าเขาจะเชี่ยวชาญมันมากด้วย หานเซิ่นคงจะลำบากแล้ว”

“ช่างเป็นฝีมือธนูที่น่าอัศจรรย์ ฉันกลัวว่าหานเซิ่นจะแพ้เขาเสียแล้ว”

“การที่เขาใช้ธนู 16.0 ได้ตั้งแต่อยู่ปีหนึ่ง แสดงว่าเขาเหนือกว่าหานเซิ่นและจิงจี้อู่”

…

 

หลังจากได้เห็นลูกธนูหมุนของจิงจี้หยา ซื่อจื้อคัง ลู่เหมินและจางหยางต่างก็หน้าซีดกันหมด ซื่อจื้อคังพูด “ทำไมไอ้เด็กปี 1 นั่นมันรู้วิธียิงลูกธนูหมุนของเซิ่นได้? ฉันได้ยินมาว่าในหมู่ผู้ที่ยังไม่วิวัฒนาการ ไม่มีใครยิงแบบนั้นได้”

 

“ดูเหมือนว่าจะมีปีศาจที่อยู่นอกเหนือคำพูดที่ว่านั่น จิงจี้หยาและหานเซิ่นถือเป็นข้อยกเว้น” ลู่เหมินพูดอย่างสงบ แต่กระนั้นสีหน้าของเขาก็แสดงความกังวลออกมา

 

แม้คนจำนวนมากจะอึ้งกับลูกธนูหมุนของจิงจี้หยา แต่ก็ยังมีบางคนที่เชื่อว่าหานเซิ่นสามารถเอาชนะได้

 

“พี่ชาย คุณคิดว่าลูกธนูหมุนของผมเป็นยังไงบ้าง?” จิงจี้หยาถามพร้อมกับยิ้ม

 

“จิงจี้หยา นั่นถือว่าน่าเหลือเชื่อมากที่นายทำแบบนั้นได้ตอนอายุแค่นี้ ทำดีมาก!” หานเซิ่นรู้สึกประทับใจเป็นอย่างมาก

 

เขาประทับใจสิ่งที่จิงจี้หยาทำ แม้จิงจี้หยาจะไม่เคยฝึกคลื่นหยินหยาง แต่เขาก็สามารถทำให้ลูกธนูหมุนได้ โดยใช้เทคนิคที่เขาคิดขึ้นเองล้วนๆ

 

เมื่อได้ยินคำพูดของหานเซิ่น เขาก็รู้สึกเหมือนโดนดูถูก มันฟังดูเหมือนกับเขาเป็นแค่เด็กที่พยายามจะทำให้พ่อแม่ภูมิใจและขอรางวัล

 

“ถ้าคุณพูดถึงขนาดนั้น แสดงว่าฝีมือธนูของคุณจะต้องดีกว่าผมมากแน่ ทำไมคุณถึงไม่โชว์ให้พวกเราดูมั้งล่ะ?” จิงจี้หยาแนะนำ

 

“ไม่จำเป็น ฉันมีเวลาไม่มาก มาเริ่มดวลกันเลยดีกว่า” หานเซิ่นเดินไปเลือกธนูที่วางเรียงรายกันอยู่

 

ทุกคนต่างก็ประหลาดใจกับการเลือกของหานเซิ่น เขาเลือกธนูฝึกหัด 11.0 ซึ่งถือว่าเป็นธนูที่อ่อนมากสำหรับนักเรียนโรงเรียนทหาร ทุกคนต่างก็สามารถใช้ธนูแบบนั้นได้อย่างสบาย

 

“หานเซิ่นดูเหมือนจะมั่นใจมาก แต่เขาจะเอาชนะจิงจี้หยาด้วยธนู 11.0 ได้ยังไง?”

“เดี๋ยวก่อนนะ นั่นเป็นธนูที่เขาเอาชนะจิงจี้อู่ได้ บางทีเขาอาจจะต้องการทำมันอีกครั้ง”

“ฉันไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นอีก ปัจจัยสำคัญที่สุดที่เขาเอาชนะได้ในครั้งนั้นก็เพราะกลยุทธ์ของโค้ชซื่อถูเซียง และที่สำคัญคือจิงจี้อู่ไม่รู้มาก่อนว่าเขามีลูกธนูที่หมุนได้ แต่ทว่าจิงจี้หยารู้เรื่องนั้นหมดแล้ว และลูกธนูหมุนของเขายังดีกว่าหานเซิ่นด้วย แล้วหานเซิ่นจะมีโอกาสชนะเขาได้ยังไง?”

 

“เซิ่นคิดจะทำอะไร? เขาน่าจะเลือกธนูที่ยิงได้แรงกว่านั้น!”

ซื่อจื้อคังตกตะลึงกับการเลือกของหานเซิ่น เขาไม่เข้าใจทำไมหานเซิ่นถึงเลือกธนู 11.0

 

ลู่เหมินไม่พูดอะไร เพราะเขาเองก็ไม่เข้าใจเช่นกัน แต่จางหยางต่างจากลู่เหมิน เขาหันไปมองหวังเหมียนเหมียนและถาม “เหมียนเหมียน เธอน่าจะรู้ความคิดของเซิ่นดีกว่าพวกเรา บอกหน่อยสิว่าเซิ่นพยายามจะทำอะไร?”

 

หวังเหมียนเหมียนครุ่นคิดและตอบ “พี่หานจะต้องมั่นใจว่ายังไงเขาก็เอาชนะจิงจี้หยาได้ง่ายๆอยู่แล้ว เขาก็เลยเลือกธนูคันแรกที่เขามองเห็น ฉันเชื่อว่ามันไม่ได้มีความอะไรมากกว่านั้น”