“หวังโฮว่ นายก็เป็นทหารของสหพันธ์ ไม่กลัวจะถูกกฎหมายทหารลงโทษหรอ?” จีเหยียนหรันพูด

 

“กฎหมายทหารงั้นหรอ?” หวังโฮว่ยิ้มอย่างเหยียดหยัน

เขาเรียกวิญญาณอสูรที่เป็นดาบสีทองออกมา และฟันไปที่จีเหยียนหรัน พร้อมกับพูด “ที่นี่ไม่มีกฎหมาย”

 

หานเซิ่นยังคงสงบเยือกเย็น เขาดึงจีเหยียนหรันหลบดาบของหวังโฮว่ ขณะเดียวกันผู้เชี่ยวชาญอีก 2 คนก็เรียกอาวุธวิญญาณอสูรออกมา และเริ่มโจมตีมาที่พวกเขาอย่างรุนแรง

 

จีเหยียนหรันเรียกมีดวิญญาณอสูรออกมาป้องกันการโจมตีจากผู้เชี่ยวชาญ ขณะที่หานเซิ่นก็หลบการโจมตีจากผู้เชี่ยวชาญอีกคน จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าหาผู้เชี่ยวชาญ และเอามีดเคิร์สวูฟจอคอของผู้เชี่ยวชาญ

 

“อย่าขยับ ถ้าไม่อยากให้เขาตาย..” หานเซิ่นยังไม่ทันพูดจบประโยค หวังโฮว่ก็พุ่งเข้ามาฟันผู้เชี่ยวชาญจนตัวขาดครึ่ง ดาบสีทองของเขายังไม่หยุดแค่นั้น มันยังพุ่งต่อไปที่หานเซิ่น

 

สายตาของหานเซิ่นยังคงเยือกเย็น เขายกมีดเคิร์สวูฟขึ้นมารับการโจมตีจากดาบสีทอง พร้อมกับถอยหนี

 

หานเซิ่นไม่คิดว่าหวังโฮว่จะเลือดเย็นขนาดนี้ เขาไม่สนใจชีวิตของผู้เชี่ยวชาญเลยแม้แต่น้อย ทำให้หานเซิ่นตอบสนองช้าไป

 

แคร็ก!

มีดเคิร์สวูฟหักอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อปะทะกับดาบสีทอง ถึงหานเซิ่นจะหลบดาบสีทองได้ทัน แต่มันก็เฉี่ยวหน้าผากของเขาไป ทำให้มีเลือดไหลออกมา

 

“แกไม่รอดแน่” หวังโฮว่พูดอย่างเยือกเย็น ร่างกายของเขาแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเหลือ เขาไล่ตามหานเซิ่นไปเหมือนกับเงา และฟันไปที่หานเซิ่นอีกครั้ง

 

สายตาของหานเซิ่นเต็มไปด้วยความโกรธ การสูญเสียมีดเคิร์สวูฟไปนับเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ เขาไม่ได้สูญเสียอะไรจากการต่อสู้มานานมากแล้ว

 

“แต่การฆ่าฉันมันก็คงไม่ง่ายนักหรอก” หานเซิ่นพูด หัวใจของเขาเต้นรัวเหมือนกับเครื่องยนต์ หานเซิ่นขยับหลบดาบของหวังโฮว่อย่างรวดเร็ว และชกสวนกลับไปที่หน้าของหวังโฮว่

 

เมื่อเห็นหานเซิ่นสู้กับหวังโฮว่ได้โดยไม่เป็นรอง คนอื่นๆต่างก็ช็อค

 

หวังโฮว่คือผู้วิวัฒนาการที่มีระดับความแข็งแกร่งเกิน 100 ขณะที่หานเซิ่นเป็นแค่ทหารในครัวจึงไม่น่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้

 

“แกมีความลับอยู่จริงๆด้วย” หวังโฮว่พูด จากนั้นเขาก็หันไปหาคนอื่นๆ

“ทำไมพวกคุณยังยืนเฉยกันอยู่อีก? รีบฆ่าจีเหยียนหรันเร็วเข้า”

 

พวกผู้เชี่ยวชาญได้สติกลับมาอีกครั้ง และเริ่มโจมตีจีเหยียนหรันต่อ ถึงพวกเขาจะไม่กล้าฆ่าเธอตามที่หวังโฮว่บอก แต่จีเหยียนหรันก็ตกอยู่ในอันตราย

 

หานเซิ่นเข้าใจดีว่าหวังโฮว่กำลังคิดอะไรอยู่ ถ้าพวกเขาจับจีเหยียนหรันเป็นตัวประกันได้ หวังโฮว่ก็จะไม่ต้องสู้กับหานเซิ่นอีกต่อไป

 

“นายฝีมือใช้ได้ แต่ทว่านายก็ยังอ่อนหัดเกินไป” หานเซิ่นเรียกสปิริตสโตนออกมา สปิริตสาวในชุดเกราะน้ำแข็งปรากฏตัวข้างๆจีเหยียนหรัน เธอกวัดแกว่งหอกปัดป้องการโจมตีจากพวกผู้เชี่ยวชาญ เพื่อช่วยจีเหยียนหรันจากสถานการณ์วิกฤต

 

“สปิริต! นั่นมันสปิริตระดับขุนนางไม่ใช่หรอ?” ผู้เชี่ยวชาญประหลาดใจ

 

ถ้าดูจากความสามารถของสปิริตตัวนี้ เธอคือสปิริตขุนนางระดับท็อปอย่างแน่นอน ซึ่งถือว่าหายากมากๆ

 

ด้วยความช่วยเหลือจากหิมะเจ้าเสน่ห์ ผู้เชี่ยวชาญไม่สามารถเข้าใกล้จีเหยียนหรันได้อีกต่อไป

 

‘หิมะเจ้าเสน่ห์ พาเธอหนีไปเร็วเข้า’ หานเซิ่นคิด และโอนวิญญาณอสูรโกลเด้นโกรวเลอร์และนกทะเลทรายให้กับหิมะเจ้าเสน่ห์

 

ดูเหมือนทักษะการขี่ของหิมะเจ้าเสน่ห์จะสูงโดยธรรมชาติ ขณะขี่หลังโกลเด้นโกรวเลอร์ เธอก็กวัดแกว่งหอกของเธอไปด้วย

 

แต่ทว่าก่อนที่หิมะเจ้าเสน่ห์จะดึงจีเหยียนหรันขึ้นมาบนหลังของโกลเด้นโกรวเลอร์ได้ ก็มีใครบางคนปรากฏตัวข้างๆจีเหยียนหรัน พร้อมกับเอาปืนเลเซอร์จ่อหัวจีเหยียนหรันเอาไว้

 

“ศาสตราจารย์หลี่หมิงถัง?” จีเหยียนหรันหันไปมองคนคนนั้น เธอช็อคมาก เพราะเธอไม่คิดว่าจะเป็นหลี่หมิงถัง

 

ถ้าดูจากความเร็วแล้ว หลี่หมิงถังเร็วยิ่งกว่าหวังโฮว่เสียอีก ยากที่จะจินตนาการว่าคนที่ดูสุภาพ และดูท่าทางอ่อนแออย่างหลี่หมิงถังจะมีความแข็งแกร่งสูงขนาดนี้ ดูแล้วเขาน่าจะแข็งแกร่งกว่าหวังโฮว่ซะอีก

 

“หวังโฮว่หยุด” หลี่หมิงถังพูดอย่างเยือกเย็น หวังโฮว่จ้องมองหานเซิ่นด้วยสายตาอาฆาต และเดินกลับไปอยู่ข้างๆหลี่หมิงถัง

 

หานเซิ่นไม่ได้ไล่พวกเขา เขากำลังจ้องมองหลี่หมิงถังโดยไม่พูดอะไร

 

“กัปตัน ผมไม่ได้ต้องการจะฆ่าคุณและกลายเป็นศัตรูกับตระกูลจี ดังนั้นผมจะขอความร่วมมือจากคุณ ถ้าผมเจอสมบัติเมื่อไหร่ ผมจะปล่อยคุณไป” หลี่หมิงถังพูด จากนั้นเขาก็หันไปมองหานเซิ่นและพูด

“นายเองก็ด้วยพันตรี ยอมเป็นตัวประกันของพวกเรา และฉันจะไม่ฆ่านาย เมื่อทุกอย่างจบแล้ว นายจะถูกปล่อยตัวพร้อมกับเธอ”

 

หานเซิ่นไม่ตอบ แต่เขาพุ่งไปที่ประตูคริสตัลสีดำอย่างรวดเร็ว

 

เนื่องจากไม่มีใครคาดคิดว่าหานเซิ่นจะทำแบบนี้ ทำให้หลี่หมิงถังและหวังโฮว่ตอบสนองช้าเกินไป หานเซิ่นหายเข้าไปในประตูคริสตัลสีดำเรียบร้อยแล้ว

 

“บ้าเอ้ย ไอ้บ้านั่นมันฝึกไมโครคริสตัลสำเร็จแล้วงั้นหรอ” เมื่อเห็นหานเซิ่นไม่ได้รับบาดเจ็บจากแสง ท่าทีของหวังโฮว่ก็เปลี่ยนไปทันที

 

“นั่นไม่ใช่ปัญหา เส้นทางที่จะเข้าไปใจกลางของโบราณสถานมีแค่ทางเดียว ยังไงเขาก็หนีออกมาไม่ได้” หลี่หมิงถังไม่สนใจหานเซิ่น เขาหันมามองจีเหยียนหรัน “ซาน หลิว นาย 2 คนน่าจะฝึกไมโครคริสตัลสำเร็จแล้ว ดังนั้นพวกนายน่าจะทนแสงได้ ตามหวังโฮว่กับฉันเข้าไปข้างใน ส่วนที่เหลือให้รออยู่ที่นี่”

 

“พวกเราจะไม่ฆ่าเธองั้นหรอ?” หวังโฮว่หันมามองจีเหยียนหรัน

 

“พวกเราจะลำบาก ถ้าไปมีปัญหากับตระกูลจี อีกอย่างพวกเรายังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้างในบ้าง ถ้าพวกเราจับตัวหานเซิ่นไม่ได้ การมีเธอไว้เป็นตัวประกัน พวกเราจะได้เปรียบกว่า” หลี่หมิงถังพูด และพาคนเข้าไปในประตูคริสตัลสีดำ

 

หวังโฮว่และผู้เชี่ยวชาญอีก 2 คน ตามหลี่หมิงถังไป ขณะที่คนอื่นที่เหลือทำหน้าที่เฝ้าจีเหยียนหรันเอาไว้

 

หลังจากเข้าไปในประตูคริสตัลแล้ว หานเซิ่นก็รู้สึกว่าตาของเขาแทบจะลืมไม่ขึ้น ถึงจะไม่มีดวงอาทิตย์ แต่แสงมันก็สว่างจ้ามาก

 

ขณะที่แสงตกกระทบผิวหนังของหานเซิ่น เขาก็ยังรู้สึกถึงความร้อนบนผิวหนัง แม้หานเซิ่นจะใช้ไมโครคริสตัลแล้วก็ตาม เขาเห็นอุโมงค์ที่เป็นรูปสีเหลี่ยม ซึ่งผนังของอุโมงค์มีลวดลายแบบเดียวกับที่ประตูทางเข้า หานเซิ่นไม่รู้ว่ามันหมายความว่ายังไง

 

‘แสงในนี้สว่างมาก ฉันไม่เชื่อว่าพวกมันจะเห็นทุกอย่างได้ชัด’ หานเซิ่นคิด และเขาก็เอากระจกเล็กๆออกมา เขามองดูตัวเองในกระจก จากนั้นเขาก็เรียกวิญญาณอสูรบีทเทิลไนท์ออกมา

 

หานเซิ่นหาที่ซ่อน จากนั้นเขาก็ควบคุมร่างดอพเพลแกงเกอร์ให้มันวิ่งไปในอุโมงค์

 

ไม่นานหลี่หมิงถังและหวังโฮว่ก็ไล่เขาทัน เมื่อพวกเขาเห็นร่างดอพเพลแกงเกอร์ พวกเขาก็วิ่งไล่มันทันที

 

 

Facebook Page : SGG

ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 1409 แล้วครับ