หานเซิ่นเดินทางออกจากเมืองสตาร์วีลเพื่อไปล่ามอนสเตอร์ เนื่องจากโกลเด้นโกรวเลอร์ยังไม่เสร็จสิ้นการอัพเกรด หานเซิ่นเลยยังไม่สามารถทำให้หมาป่าน้ำแข็งและวานรบ้าคลั่งเปลี่ยนเป็นแบบเบอร์เซิร์กได้

 

หานเซิ่นไปจนเกือบจะถึงทะเลสาบน้ำแข็ง ซึ่งมันอยู่ใกล้กับมหาสมุทร แต่เนื่องจากมันเป็นน้ำแข็ง และยังหนาวเย็นมาก ทำให้ไม่มีใครมาล่าแถวนี้

 

คนทั่วๆไปเลือกที่จะเจาะน้ำแข็งลงไปเป็นรู เพื่อที่จะจับมอนสเตอร์ที่มีลักษณะเหมือนปลา เมื่อมอนสเตอร์ประเภทนั้นถูกนำขึ้นมาบนผิวน้ำ มันก็จะสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ และถูกฆ่าได้อย่างไม่ยากเย็น

 

หานเซิ่นนำด้ายชนิดพิเศษที่มีความเหนียวและแข็งแรงเข้ามาในก็อตแซงชัวรี่ด้วย เมื่อเขามาถึงบริเวณทะเลสาบน้ำแข็ง เขาก็พบว่ามันไม่ได้แตกต่างจากทุ่งน้ำแข็งทั่วๆไป ใต้เท้าของเขาเป็นแผ่นน้ำแข็งหนาๆ ส่วนที่บางที่สุดยังมีความหนาถึง 3-6 ฟุต

 

มีคนจำนวนมากอยู่บริเวณทะเลสาบน้ำแข็ง เนื่องจากพื้นที่ในการล่ามอนสเตอร์มีอยู่อย่างจำกัด ทะเลสาบน้ำแข็งจึงถือเป็นจุดล่ามอนสเตอร์ชั้นดี และยังพบมอนสเตอร์กลายพันธ์เป็นบางครั้งด้วย

 

แต่การมาล่ามอนสเตอร์หรือตกปลา พวกเขาจะต้องใช้ความอดทน ถ้าโชคดีมันก็อาจจะใช้เวลาประมาน 1 วัน เพื่อจับมอนสเตอร์กลายพันธ์ แต่ถ้าโชคไม่ดีก็อาจจะต้องใช้เวลาถึงครึ่งเดือนกว่าจะได้มอนสเตอร์กลายพันธ์สักตัว

 

หานเซิ่นตั้งใจมาที่นี่ก็เพื่อเก็บจีโนพ้อยโบราณให้เต็ม เนื่องจากมอนสเตอร์ที่อยู่บริเวณนี้ส่วนมากจะเป็นมอสเตอร์ระดับโบราณ และยังมีขนาดเล็ก

 

แน่นอนว่าถ้าเกิดฟลุคเจอมอนสเตอร์กลายพันธ์ด้วยก็จะยิ่งเป็นเรื่องที่ดี แต่ถ้าไม่เจอก็ยังได้จีโนพ้อยโบราณ ซึ่งก็ถือว่าไม่มีปัญหาอะไร

 

ในพื้นที่ทะเลสาบขนาดใหญ่นี้ หานเซิ่นมองเห็นคนจำนวนมากกำลังนั่งตกปลาอยู่ข้างๆหลุมที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 3 ฟุต

 

หานเซิ่นไม่คิดจะขุมหรือเจาะรูด้วยตัวเอง หานเซิ่นหารูที่ไม่มีคนใช้ จากนั้นเขาเอาเหยื่อใส่ตะขอที่ผูกอยู่กับด้ายชนิดพิเศษ และก็เหวี่ยงด้ายลงไปในรูเหมือนกับการตกปลาทั่วๆไป

 

หานเซิ่นนั่งอยู่บนม้านั่ง เนื่องจากเขาใส่ชุดหนังของหมาป่าน้ำแข็ง ทำให้เขาไม่รู้สึกว่าหนาวเลย ขณะที่กำลังรอให้ปลามากินเหยื่อ เขาก็อ่านหนังสือภาษาโบราณไปด้วย

 

“นายเองหรอ?”

หานเซิ่นพึ่งจะมานั่งได้ไม่นาน ก็มีใครบางคนทิ้งของสัมภาระที่เธอนำมาด้วย และก็วิ่งเข้ามาหาหานเซิ่นด้วยความประหลาดใจ หานเซิ่นมองดู และพบว่าเธอคือผู้หญิงตัวสูงๆ กวนถงกำลังวิ่งตรงเข้ามาหานเซิ่น หานเซิ่นคิดเธอเองก็น่าจะมาตกปลาที่นี่เช่นกัน

 

“เธอก็มาตกปลาเหมือนกันหรอ?” หานเซิ่นยิ้มให้กวนถง

 

“นาย… เรื่องเมื่อคราวก่อนขอบคุณนะ” กวนถังอ้าปากขึ้นมา เเต่เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

 

“เรื่องอะไร?” หานเซิ่นงง เขาไม่รู้ว่าเธอขอบคุณเขาเรื่องอะไร

 

“ขอบคุณที่ช่วยเมืองสตาร์วีล” กวนถงรีบพูด

 

“งานกล้วยๆ ฉันต้องขอบคุณเธอมากว่าที่อุส่าแบกฉันมา” หานเซิ่นยิ้ม

 

หลังจากที่ฟังหานเซิ่นพูด มันก็ช่วยไม่ได้ที่กวนถงจะหน้าแดง หลังจากที่เห็นเขาฆ่าสปิริต เธอก็รู้ดีว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรเลยในวันนั้น แต่เธอก็ยังอุส่าแบกเขากลับมา ทั้งๆที่เขาไม่ได้ต้องการให้ช่วย เธอรู้สึกว่าตัวเธอช่างซื่อบื้อจริงๆ

 

“รีบตกปลาดีกว่า ถ้าช้าเดี๋ยวจะไม่เหลือจุดๆดีไว้ให้ตก” หานเซิ่นชี้ไปที่รูน้ำแข็ง

 

กวนถงพยักหน้า และรีบวิ่งไปตรงนั้น จริงๆเธออยากจะพูดขอบคุณให้มันดีกว่านี้ แต่เธอไม่รู้จะพูดอะไรดีพอมาเจอหานเซิ่นจริงๆ

 

กวนถงเริ่มตกปลาในจุดที่อยู่ห่างจากจุดที่หานเซิ่นตกประมาน 20 ฟุต ขณะที่เธอจ้องมองหานเซิ่นอยู่บ่อยครั้งระหว่างที่กำลังตกปลา แต่หานเซิ่นก็เอาแต่อ่านหนังสืออย่างเดียวโดยไม่ได้สังเกต

 

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง หานเซิ่นที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ก็เห็นว่าสายเบ็ดของเขากระตุก หานเซิ่นรีบวางหนังสือลง เขาสังเกตว่าทุ่นที่ลอยอยู่บนผิวน้ำมันกำลังสั่นอยู่เล็กน้อย

 

หานเซิ่นเอานิ้ววางบนสายเบ็ด และรู้สึกว่ามันกำลังสั่น หานเซิ่นไม่ได้ดึงมันในทันที หลังจากที่ดูดซับพลังจากคริสตัลสีแดงมาแล้ว สมองของหานเซิ่นก็มีพลังมากกว่าคนปรกติ จากความรู้สึกที่ได้รับจากการเคลื่อนไหวของสายเบ็ด หานเซิ่นสามารถเห็นภาพในน้ำได้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง

 

ตัวหานเซิ่นเองก็ไม่คาดคิดมาก่อนว่าสมองของเขาจะมีพลังถึงขนาดนี้ แต่นี่ถือเป็นข่าวดีมากสำหรับเขา

 

แค่ได้สัมผัสสายเบ็ด หานเซิ่นก็รู้ว่ามอนสเตอร์ยังไม่ได้งับเหยื่อ แต่มันกำลังกัดส่วนปลายของเหยื่ออยู่ แต่ทันใดนั้นเองสายเบ็ดก็สั่นอย่างรุนแรง หานเซิ่นรีบดึงสายเบ็ดอย่างแรงทันที

 

การดึงปลาขึ้นมานั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ หานเซิ่นรู้เรื่องนั้นดี เขาจึงไม่ได้ใช้แรงทั้งหมดดึงขึ้นมาเลย แต่เขาจะค่อยๆดึงสลับกับปล่อยให้มันคลายตัว เขาต้องรอจนกว่าปลาจะอ่อนแรงลง ขณะที่มอนสเตอร์ดึงแรงๆอีกครั้ง หานเซิ่นก็ปล่อยให้มันดึงไป พอมันหยุดดึงเขาก็ดึงมันกลับมา หลังจากที่ทำแบบนี้ไปหลายๆครั้ง ในที่สุดมอนสเตอร์ก็เริ่มจะหมดแรง

 

จากนั้นหานเซิ่นก็ดึงสายอย่างแรง ปลาตัวสีฟ้าความยาวมากกว่า 1 ฟุตปรากฏตัวขึ้นมา เกล็ดของมันกำลังส่องแสงสีฟ้า

 

หานเซิ่นเปลี่ยนมือของเขาให้คมเหมือนกับมีด และเขาก็ตัดหัวของปลาโดยใช้วิชามีดอัสนีที่เขากำลังฝึกมันอยู่

 

“บลูฟิชโบราณถูกฆ่า ไม่ได้รับวิญญาณอสูร เมื่อกินเนื้อของมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0 -10 จีโนพ้อยโบราณ”

 

แม้มันจะเป็นแค่มอนสเตอร์โบราณ หานเซิ่นก็ยังดีใจที่ตกมันขึ้นมาได้ การตกปลาที่นี่ดูจะไม่มีความเสี่ยงเลย แถมยังได้มอนสเตอร์ขนาดเล็กที่กินได้ง่ายอีกด้วย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมคนจำนวนมากถึงได้มาที่ทะเลสาบแห่งนี้

 

หานเซิ่นชำแหละบูลฟิช และตัดมันเป็นชิ้นๆ จากนั้นเขาหยดซอสสูตรพิเศษลงไป เขารู้สึกว่าความหวานของเนื้อมันเข้ากันได้ดีกับรสชาติของซอสที่เขาเอามา มันอร่อยมากจริงๆ

 

“เนื้อของบูลฟิชถูกกิน คุณได้รับ 1 จีโนพ้อยโบราณ”

 

หานเซิ่นอ่านหนังสือไปด้วย ขณะที่กำลังกินปลา ในเวลาไม่ถึง 2 ชั่วโมง หานเซิ่นก็ได้บูลฟิช 4 ตัวและโกลแองโชวี่อีก 3 ตัว ถึงเขาจะไม่ได้วิญญาณอสูรเลย แต่มาแค่แปปเดียวได้ขนาดนี้ก็ถือว่าน่าพอใจมากแล้ว

 

คนอื่นๆที่อยู่ที่นี่เหมือนจะไม่ได้โชคดีเหมือนกับหานเซิ่น ขณะที่หานเซิ่นตกปลาได้ 7 ตัวแล้ว แต่คนที่โชคดีที่สุดในหมู่พวกเขายังตกได้แค่ 2 ตัว

 

คนจำนวนมากหันมามองหานเซิ่นด้วยความอิจฉา ทุกครั้งที่หานเซิ่นดึงสายเบ็ด คนที่อยู่ใกล้ๆก็จะหันมาดู

 

เห็นได้ชัดว่ากวนถังก็เป็นหนึ่งในคนที่ดวงซวยที่สุด จนถึงตอนนี้เธอยังไม่ได้อะไรเลย

 

แต่เธอก็ไม่ได้ตำหนิโชคชะตาทั้งหมด เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะมีประสาทสัมผัสที่ดี และรู้ว่าตอนไหนปลาติดเบ็ดหรือตอนไหนควรจะดึงมันขึ้นมา มันเป็นเรื่องธรรมดาที่คนเลือกมาที่นี่อาจจะไม่ได้อะไร ไม่งั้นทุกคนก็คงจะเลือกมาที่นี่กันหมดแล้ว

 

“กวนถง ปลานี่รสชาติดีมาก มานี่ มาลองดู” หานเซิ่นโบกมือเรียกกวนถงและพูด

 

กวนถงตกปลามากพักใหญ่ๆแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ได้อะไรเลย ทำให้หานเซิ่นรู้สึกสงสารเธอ เพราะยังไงเธอก็เคยช่วยแบกเขากลับเมือง หานเซิ่นบอกเธอว่าจะแบ่งเนื้อปลาให้กับเธอ เพราะเขาคงกินมันได้ไม่หมด

 

“ไม่เป็นไร ฉันเอาอาหารมาด้วย” กวนถงรู้สึกอายเกินกว่าที่จะไปรับเนื้อมากินได้ เธอเอายาบำรุงออกมาจากกระเป๋า

 

“มานี่ดีกว่า กินคนเดียวมันน่าเบื่อ ฉันมีอาหารมากเกินไป ยังไงฉันก็กินไม่หมดอยู่แล้ว” หานเซิ่นพูด พร้อมกับยิ้ม

 

กวนถงยังคงลังเลว่าควรจะเข้าไปกินดีหรือเปล่า แต่ตอนนี้มีคนหลายคนเดินเข้าไปหาหานเซิ่น หนึ่งในพวกเขาพูดกับหานเซิ่น “เพื่อน ดูเหมือนนายจะตกปลาได้มากเลยนิ ถึงขนาดจะแบ่งให้สาวทอมบอยคนนั้น”