ติ๊ง!

ดูเหมือนกระดองของมันจะแข็งอย่างที่หานเซิ่นคิดเอาไว้ หลังจากใช้กรงเล็บฟันไปที่กระดอง กรงเล็บก็เด้งกลับมาทันที ตอนนี้ปูสีทองหันหน้ามาหาหานเซิ่นแล้วใช้ก้ามของมันรับการโจมตีครั้งต่อไปของหานเซิ่น

 

หานเซิ่นรู้ว่าปูตัวนี้มีพลังเยอะมาก หลังจากที่กรงเล็บของเขาปะทะกับก้ามของมัน มือขวาของเขาก็เริ่มมีเลือดไหลออกมา เขารู้สึกชาไปทั้งแขน หานเซิ่นเดินโซเซถอยกลับมาหลายก้าวกว่าจะทรงตัวได้

 

ปูสีทองเคลื่อนที่ด้วยขาทั้ง 8 อย่างรวดเร็ว มันเคลื่อนที่เข้าไปหาหานเซิ่นด้วยความเร็วสูง

 

“นี่มันปูบ้าไรเนี่ย แปลกจริงๆ” หานเซิ่นหันหลัง และเริ่มวิ่งหนีเต็มตัว เขาวิ่งไปรอบๆเรือที่ทำจากคริสตัล เนื่องจากปูตัวนี้แข็งแกร่งและยังว่องไวมาก หานเซิ่นพบว่าไม่มีทางเลยที่จะรับมือกับมันได้

 

หลังจากวิ่งหนีไปเรื่อยๆ เนื่องจากบนเรือมีสิ่งกีดขวางเยอะ ทำให้ปูไล่ตามหานเซิ่นไม่ทัน ปูเริ่มหงุดหงิด มันเอาก้ามทั้ง 2 กระทบกัน

 

เพราะฟุตเวิร์คของหานเซิ่นเหนือชั้นมาก ถึงเขาจะวิ่งช้ากว่าปูสีทอง แต่เขาก็สามารถใช้สิ่งกีดขวางให้เป็นประโยชน์ได้ ทำให้เขาสามารถหนีรอด

 

ขณะที่หานเซิ่นกำลังคิดว่าอยู่จะใช้กลยุทธ์แบบไหนรับมือกับปูตัวนี้ ปูสีทองก็ยอมแพ้ที่จะไล่ตามหานเซิ่น มันวิ่งกลับไปที่ซากของซิลเวอร์อีล

 

“สงสัยอยู่ว่าถ้ามันไปกินเนื้อที่ติดพิษของซิลเวอร์อีล มันจะติดพิษด้วยรึเปล่า?” แม้หานเซิ่นจะคิดแบบนั้น แต่การต้องสูญเสียเนื้อซิลเวอร์อีลไปก็ทำใจยากอยู่ดี และยังไม่แน่ว่าปูจะติดพิษรึเปล่าด้วย

 

หานเซิ่นไม่รู้ว่าจะแก้สถานการณ์ในตอนนี้ยังไง ปูสีทองไม่สามารถไล่เขาได้ทัน ถ้าเขาไม่อยากให้มันกินอย่างสงบสุข เขาก็ต้องวิ่งออกไปหลอกล่อมัน ในที่สุดหานเซิ่นก็ตัดสินใจออกไป เขาจะไม่ยอมเสียเนื้อซิลเวอร์อีลไป

 

ปูสีทองปกป้องเนื้อของซิลเอวร์อีล มันไม่ไล่ตามเขาอีกต่อไป มันหันหน้ามาทางหานเซิ่น และคอยป้องกันอย่างเดียว ปูมันขี้เกียจจะวิ่งตามแล้ว และมันก็ยังไม่กล้ากินเนื้อด้วย

 

ตอนนี้ปูและหานเซิ่นกำลังยืนจ้องหน้ากัน ทั้งมันและหานเซิ่นไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อไปดี

 

หานเซิ่นสังเกตปูตัวนี้อย่างละเอียด เขาต้องการจะหาจุดอ่อนของมันให้พบ ถ้าเป็นปูทั่วๆไป มันจะต้องมีจุดที่เป็นข้อต่อระหว่างเปลือก แต่ทว่าปูสีทองตัวนี้เห็นได้ชัดเลยว่ามันต่างจากปูทั่วๆไป จุดที่เป็นข้อต่อของมันเป็นสีทองเข้มๆ ถึงมันจะดูเล็กและแคบกว่าส่วนอื่น แต่หานเซิ่นสามารถบอกได้เลยว่ามันแข็งยิ่งกว่าส่วนเปลือกซะอีก ส่วนที่ดูจะเป็นจุดอ่อนนั้นไม่มีอยู่เลย ราวกับปูตัวนี้เกะมาจากก้อนทองทั้งชิ้น

 

ขณะที่หานเซิ่นเริ่มรู้สึกหมดหวังกับสถานการณ์ตอนนี้ อยู่ๆเขาก็เห็นว่าปูกำลังโบกสะบัดก้ามของมันอยู่ ในตอนแรกหานเซิ่นคิดว่ามันจะเข้ามาโจมตี แต่ปรากฏว่ามันไม่ได้เคลื่อนไหว

 

มันกวัดแกว่งก้ามของมันให้หานเซิ่นดู ซึ่งดูจากท่าทางเหมือนกับมันกำลังบอกว่า ‘เข้ามาสิ’

 

หานเซิ่นคิดว่าเขาอาจจะมองผิด เขาเอามือขยี้ตาตัวเอง แต่เขาก็ยังเห็นว่าปูมันพยายามจะสัญญาณเพื่อสื่อสารกับเขา

 

“เจ้าปูยักษ์ แกไม่ใช่สาวสวย ดังนั้นถึงถแกจะมายั่วยวนฉัน มันก็ไม่มีประโยชน์” หานเซิ่นไม่รู้ว่าปูมันต้องการอะไร ดังนั้นเขาเลยไม่กล้าเข้าไปใกล้มัน เขาได้แต่ตะโกนกลับไป

 

หานเซิ่นไม่รู้ว่าปูเข้าใจที่เขาพูดรึเปล่า แต่ดูท่าทางเหมือนมันจะไม่เข้าใจ หลังจากที่หานเซิ่นพูดแบบนั้นไป ปูสีทองก็เดินไปรอบๆ และชี้ไปที่ร่างของซิลเวอร์อีล จากนั้นมันก็ชี้มาที่หานเซิ่น หานเซิ่นเห็นว่ามันกำลังทำท่าทางเพื่อสื่อสารกับเขา แต่หานเซิ่นไม่เข้าใจ ตอนนี้เขาได้แต่ยืนงง ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง

 

ในตอนนี้หานเซิ่นเริ่มเสียใจที่ไม่เคยศึกษาภาษาปูเลย ไม่งั้นตอนนี้เขาก็คงจะสามารถพูดคุยกับปูตัวนี้ได้ และรู้ว่ามันต้องการอะไร

 

ปูทำท่าทางเพื่อพยายามสื่อสารกับหานเซิ่นอีกครั้ง มันทำซ้ำแล้วซ้ำอีก หลังจากทำไปหลายๆครั้ง มันก็เริ่มเป่าฟองอากาศออกมา ดูเหมือนมันจะเริ่มเซ็งแล้วที่หานเซิ่นไม่เข้าใจสักที

 

หานเซิ่นดูมันอยู่พักใหญ่ๆ และก็พบว่าเขาไม่มีพรสวรรค์ด้านการสื่อสารกับปู แต่ทันใดนั้นเขาก็คิดขึ้นมาได้ ตอนนี้เขามีสปิริตอยู่ ซึ่งก็คือหิมะเจ้าเสน่ห์ ถึงหล่อนจะเสียความสามารถในการควบคุมมอนสเตอร์ไป แต่อย่างน้อยๆหล่อนก็น่าจะพอเข้าใจได้ว่าปูมันพยายามจะบอกอะไร

 

หานเซิ่นเรียกหิมะเจ้าเสน่ห์ออกมา จากนั้นหานเซิ่นก็ชี้ไปที่ปูและถาม “หิมะเจ้าเสน่ห์ เธอรู้ภาษาของมันไหม?”

 

“ไม่” หิมะเจ้าเสน่ห์ตอบอย่างเด็ดขาด

 

หานเซิ่นผิดหวังทันที เนื่องจากแม้แต่สปิริตยังไม่รู้ภาษาปู งั้นมันก็คงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะคุยกับมันรู้เรื่อง

 

“แต่ข้ารู้สิ่งที่มันพยายามจะบอก” หิมะเจ้าเสน่ห์พูดต่อ

 

“แล้วตกลงมันบอกว่าไง?” หานเซิ่นตื่นเต้น และถามหิมะเจ้าเสน่ห์

 

หิมะเจ้าเสน่ห์พูด “จากท่าทางของมัน มันเห็นได้ชัดว่ามันต้องการจะแบ่งซากของซิลเวอร์อีลกับท่าน”

 

หานเซิ่นชะงักไปเลย เมื่อเขาดูท่าทางของปูแล้ว มันก็น่าจะเป็นแบบที่เธอบอกจริงๆ

 

ปูเดินไปที่กึ่งกลางของซิลเวอร์อีล มันชี้ไปที่ครึ่งหนึ่งของซิลเวอร์อีล จากนั้นมันก็ชี้มาที่หานเซิ่น เหมือนกับจะบอกว่าให้หานเซิ่นเลือกไปครึ่งหนึ่ง

 

หานเซิ่นหน้าแดง นี่ดูเป็นท่าทางที่น่าจะเข้าใจง่ายๆ แต่เขากับไม่เข้าใจมัน ตอนนี้เขาดูโง่มากในสายตาของหิมะเจ้าเสน่ห์และปูสีทอง

 

หานเซิ่นเรียกหิมะเจ้าเสน่ห์กลับทันที เขาไม่อยากให้ข้ารับใช้มาเห็นความโง่ของเขามากไปกว่านี้ แค่นี้หานเซิ่นก็อายพอแล้ว

 

“ไม่ครึ่งหนึ่ง… ฉันต้องการ 2 ใน 3” ครั้งนี้หานเซิ่นทำท่าทาง ขณะที่เขากำลังพูด มันฟังดูเหมือนกับภาษาเอเลี่ยน

 

แต่ทว่าครั้งนี้ฝ่ายที่งงก็คือปูสีทอง มันจ้องหานเซิ่นพร้อมกับพ่นฟองออกมาจากปาก มันถึงขนาดเอาก้ามขึ้นมาเกาหัวเหมือนกับมนุษย์

 

เมื่อเห็นว่าปูไม่เข้าใจ หานเซิ่นเลยไม่กล้าที่จะเข้าไปเอาซากซิเวอร์อีล ครั้งนี้เขาเลือกทำให้ท่าทาง เพื่อขอให้ปูสีทองขยับออกไปจากตรงนั้นก่อน

 

โชคดีที่ครั้งนี้ปูสีทองเหมือนจะเข้าใจ ปูสีทองเคลื่อนที่ออกไปข้างๆ และจ้องมาที่หานเซิ่นด้วยความสงสัย

 

หานเซิ่นทำท่าทางบอกให้มันขยับออกไปมากกว่านั้นอีกหน่อย และมันก็ทำตาม หลังจากพยายามอยู่หลายครั้ง ในที่สุดหานเซิ่นก็มั่นใจแล้วว่าระยะห่างจากปูและซิลเวอร์อีลน่าจะปลอดภัยสำหรับเขา เขาเดินตรงไปที่ซากของซิลเวอร์อีล และทำท่าทางบอกว่าเขาต้องการ 2/3 ส่วน เขาชี้ส่วนที่เล็กกว่า และก็ชี้ไปที่ปูสีทอง จากนั้นเขาก็บอกว่าเขาต้องการส่วนที่ใหญ่กว่า

 

ครั้งนี้ปูเหมือนจะเข้าใจ มันเอาก้ามขึ้นมาโบกคล้ายๆกับตอนที่มนุษย์โบกมือบอกว่า ‘ไม่’ จากนั้นมันก็เดินกลับมาที่ซิลเวอร์อีล

 

หานเซิ่นรู้สึกกลัว และขยับถอยหลังมาอย่างรวดเร็ว แต่ปูไม่ได้ต้องการจะไล่ตามเขา มันทำท่าทางอีกครั้ง เพื่อยืนกรานว่าต้องการจะแบ่ง 50/50

 

หานเซิ่นไม่อยากจะเชื่อว่าชีวิตนี้ เขาจะต้องมาต่อลองกับปูด้วยการทำท่าทางสื่อสารกัน และปูสีทองตัวนี้ก็ไม่ยอมที่จะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบเลย

 

มนุษย์และปูต่อลองกันอยู่พักใหญ่ๆ ในที่สุดหานเซิ่นและปูสีทองก็ได้ข้อตกลง หานเซิ่นได้เนื้อมา 3 ใน 5 ขณะที่ปูได้ไป 2 ใน 5

 

‘อยากกินก็กินเข้าไปให้พอ อยากรู้ว่ามันจะต้านพิษได้ไหม’ หานเซิ่นตัดซากของซิลเวอร์อีลตามสัดส่วนที่ตกลงกัน เมื่อเห็นปูใช้ก้ามเอาส่วนของมันไป หานเซิ่นก็แอบยิ้มอยู่ในใจ

 

 

Facebook Page : SSG

ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 1477 แล้วครับ