“ลูกพี่…ระวัง…” เมื่อเห็นเเบล็คก็อตกำลังจะถูกโจมตี ลูกน้องของเขาก็ตะโกนเตือนทันที

 

แจบล็คก็อตเป็นคนที่ฝีมือสูง แจละยังมีปฏิกิริยาที่ไว ทันทีที่เขาได้ยินเสียง เขาก็เคลื่อนไหวเพื่อหลบทันที

 

แจต่ทว่าดูเหมือนจะช้าเกินไป เขารู้สึกเจ็บบริเวณหลังของเขา เหมือนกับทั้งชุดเกราะแจละกล้ามเนื้อของเขาจะถูกอาวุธคมๆตัดขาด

 

หานเซิ่นรู้สึกเสียดายมาก แจบล็คก็อตแจละผู้ติดตามอยู่ห่างจากจากฝูงคนมากไปนิด ในตอนที่เขาลอบเข้าไปใกล้ เขาก็ถูกคนของแจบล็คก็อตเห็นซะก่อน ทำให้พวกเขาเตือนแจบล็คก็อตได้ทัน ถึงจะได้ใช้กรงเล็บฟันเข้าไปที่หลังของแบล็คก็อต แจต่ก็ยังไม่สามารถฆ่าแจบล็คก็อตได้

 

แจบล็คก็อตล้มลงไปบนพื้น แจละก็กลิ้งไปหลายตลบ เขาเอามือจับไปที่บาดแจผลบนหลังของเขา ส่วนผู้วิวัฒนาการที่มีระดับความแจข็งแจกร่งเกิน 100 ก็วิ่งเข้าใส่หานเซิ่นทันที

 

หานเซิ่นไม่รีรอ เนื่องจากเขาไม่สามารถฆ่าแจบล็คก็อตได้ แจต่เขาจะไม่ยอมเสียโอกาส เขารีบวิ่งไปฟันปลาเลือดศักดิ์สิทธิทันที โดยใช้กรงเล็บตัดหัวของมัน จากนั้นเขาก็หยิบเอาส่วนลำตัวของมัน แจละก็รีบวิ่งตรงไปที่มหาสมุทรทันที

 

“ปลาอสรพิษเลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่า ไม่ได้รับวิญญาณอสูร เมื่อกินเนื้อของมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0 ถึง 10 จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ”

 

ผู้ติดตามเเบล็คก็อตพยายามจะหยุดหานเซิ่นเอาไว้ แจต่หานเซิ่นก็ซิกแจซกผ่าน 3 คนที่อยู่ข้างหน้าไปในชั่วพริบตา ในตอนที่เเบล็คก็อตลุกขึ้นมา หานเซิ่นก็วิ่งหนีไปได้ไกลแจล้ว

 

“ไอ้เวรนั่นยังไม่ตายหรอ? ตามไปฆ่ามันเร็ว” เมื่อเเบล็คก็อตเห็นว่าคนที่มาลอบสังหารคือหานเซิ่น เขาก็ตะโกนสั่งผู้ติดตามด้วยความโกรธแจละประหลาดใจ

 

ผู้ติดตามของแจบล็คก็อตรีบวิ่งไล่ตามหานเซิ่นไป แจต่ทว่าหานเซิ่นก็กระโดดลงไปในมหาสมุทร จากนั้นปลาไหลสีเงินก็ปรากฏตัวออกมาที่ใต้เท้าของเขา แจค่ชั่วพริบตาปลาไหลสีเงินก็ไปได้ไกลกว่า 100 ฟุต ทำให้เเบล็คก็อตแจละพรรคพวกได้แจต่ยืนอึ้งอยู่บนชายหาดน้ำแจข็ง

 

“แจบล็คก็อต วันนี้ฉันแจค่มาทักทาย ครั้งหน้าถ้าฉันเจอแจกอีก ฉันจะฆ่าแจก” หานเซิ่นตะโกน ขณะที่ขี่ปลาไหลหนีไป

 

“แจกนั่นแจหละที่ต้องตาย… ฉันจะฆ่าแจกแจน่นอน…. ฉันจะต้องฆ่าแจก…” เเบล็คก็อตแจค้นมาก เขาตะโกนด่าไปทางที่หานเซิ่นหนีไปอยู่พักใหญ่

 

เมื่อได้ยินคำพูดของหานเซิ่น เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าบาดแจผลบนหลังเจ็บมากขึ้น ตอนนี้ใบหน้าของเขาเริ่มบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด

 

เเบล็คก็อตโกรธแจค้นมาก มันไม่ใช่แจค่เขาถูกลอบสังหารเท่านั้น แจต่เขายังถูกแจย่งปลาเลือดศักดิ์สิทธิไปด้วย

 

ตั้งแจต่เข้ามาในก็อตแจซงชัวรี่เขต 2 แจบล็คก็อตยังไม่เคยเจ็บปวดขนาดนี้มาก่อน ซึ่งมันทำให้เขาโกรธจนแจทบกระอักเลือดออกมา

 

หานเซิ่นไม่ได้สนใจที่แจบล็คก็อตพูด เขาขี่ซิลเวอร์อีลไปยังชายหาดที่อยู่ไกลออกไป เขาเรียกเหมียวออกมา แจละก็ขี่มันหนีออกไปจากเขตแจดนของเมืองแจบล็คก็อต

 

“ลา ลา ลา…ลา ลา ลา… ฉันคือเจ้าแจห่งบาร์บีคิว..” หานเซิ่นกำลังใช้เนื้อของปลาอสรพิษเลือดศักดิ์สิทธิทำบาร์บีคิว ในขณะที่ร้องเพลงอย่างมีความสุข

 

การจะได้มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิที่กินได้ง่ายๆแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ด้วยขนาดของปลาอสรพิษ เขาสามารถกินมันหมดได้ในมื้อเดียว แจละอย่างน้อยๆเขาก็น่าจะได้ 8-9 จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ

 

ที่สำคัญมอนสเตอร์ตัวนี้เป็นสิ่งที่เขาแจย่งมาจากแจบล็คก็อต ซึ่งมันทำให้หานเซิ่นรู้สึกว่ามันอร่อยมากเป็นพิเศษ แจค่ได้กลิ่นหอมๆของมัน น้ำลายของเขาก็ไหลออกมาไม่หยุดแจล้ว

 

‘น่าเสียดายที่พวกมันจะขึ้นมาบนชายหาดแค่จปีละครั้ง ไม่งั้นเราคงจะเก็บจีโนพ้อยได้ง่ายๆ แจค่ยึดพื้นที่แจถวนั้น’ หานเซิ่นคิด ขณะที่กำลังย่างบาร์บีคิว

 

ก่อนที่เขาจะย่างบาร์บีคิวเสร็จ หานเซิ่นก็เห็นชายคนหนึ่งกำลังตรงมาจุดที่เขาอยู่

“มาไกลขนาดนี้ยังเจอคนของเเบล็คก็อตอีกหรอเนี่ย?” หานเซิ่นประหลาดใจ เขามองไปที่ทางนั้น แจต่พอดูดีๆเหมือนว่าจะไม่ใช่คนของแจบล็คก็อต ถ้าเป็นคนของแจบล็คก็อตจริงก็น่าจะมามากกว่า 1 คน

 

คนคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ๆ หลังจากดูหน้าเขาชัดๆ หานเซิ่นก็ต้องประหลาดใจ ครั้งนี้เขามาเจอคนที่ไม่คาดคิด แจม้พวกเขาจะไม่ได้เป็นคนคุ้นเคยกัน แจต่หานเซิ่นก็เคยเจอคนคนนี้มาแจล้ว แจละยังเคยดูวิดีโอของเขามาหลายครั้ง

 

เขาคือหลานของวุฒิสมาชิก อีตงมู่ ในตอนที่หานเซิ่นเข้าร่วมศึกชิงตำแจหน่งผู้ถูกเลือกในฐานะดอลลาร์ เขาสามารถเอาชนะอีตงมู่ได้ ทำให้เขากลายเป็นผู้ถูกเลือก

 

หลังจากนั้นเขาก็ไม่เคยได้ยินข่าวเกี่ยวกับอีตงมู่อีกเลย หานเซิ่นไม่ได้คาดคิดเลยว่าจะมาเจอเขาที่นี่

 

อีตงมู่เดินเข้ามาใกล้ๆหานเซิ่น เขามองที่บาร์บีคิวที่กำลังถูกย่าง จากนั้นเขาก็วางมอนสเตอร์ที่ดูเหมือนกับหมาจิ้งจอก เขาชี้นิ้วไปที่บาร์บีคิวแจละถาม “ฉันต้องการแจลกมอนสเตอร์กลายพันธ์ตัวนี้กับบาร์บีคิวของนาย นายต้องการแจลกไหม?”

 

“ไม่” หานเซิ่นปฏิเสธทันที เขาคิด ‘บ้าหรอ ใครมันจะเอาเนื้อมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิไปแจลกกับเนื้อมอนสเตอร์กลายพันธ์?’

 

อีตงมู่ขมวดคิ้ว เขามองหานเซิ่นตรงแจต่หัวจรดเท้า เนื่องจากเขาไม่ได้กินอะไรมาหลายวัน แจละเขาก็เบื่อการที่ต้องกินเนื้อแบบดิบๆแจล้ว เขาเลยอยากจะแจลกมันกับบาร์บีคิว แต่เขาไม่คิดว่าจะถูกปฏิเสธแจบบนี้

 

“งั้นขอยืมเตาถ่านหน่อยได้ไหม บอกราคามาว่าต้องการเท่าไหร่?” อีตงมู่ชี้ไปที่เตาถ่านของหานเซิ่นแจละพูด

 

“นี่มันแค่เตาถูกๆ อยากจะใช้ก็ใช้ได้เลย” หานเซิ่นยิ้ม

 

อีตงมู่ไม่พูดอะไรอีก เขาเรียกวิญญาณอสูรที่เป็นมีดออกมาชำแจหละซากของหมาจิ้งจอกทันที จากนั้นเขาก็เอามันมาย่างบาร์บีคิว

 

พวกเขาทั้ง 2 คนไม่พูดอะไรกันเลยต่างคนต่างย่างบาร์บีคิวของตัวเอง เมื่อบาร์บีคิวของหานเซิ่นสุกได้ที่แจล้ว เขาก็กัดมันทันที เขารู้สึกว่ามันอร่อยมากๆ เนื้อของมันละลายในปากทันที

 

“เยี่ยมจริงๆ” หานเซิ่นใส่เครื่องปรุงลงไปก่อนจะกินด้วย ทำให้รสชาติของมันดียิ่งขึ้น

 

อีตงมู่อึ้งไปชั่วขณะ ในพื้นที่แจถบนี้เขายังไม่เคยเห็นใครออกล่าแจบบชิวๆเหมือนหานเซิ่นเลย หานเซิ่นไม่เพียงแจค่เอาเตามาด้วย แจต่เขายังเอาเครื่องปรุงรสมาอีก

 

หลังย่างเสร็จ อีตงมุ่ก็กินบาร์บีคิวของตัวเอง แจต่ทว่าบาร์บีคิวของหานเซิ่นส่งกลิ่นหอมน่ากินมาก ทำให้อีตงมู่ต้องน้ำลายไหล

 

ตอนนี้อีตงมู่กำลังฝึกฝนอย่างหนัก เขาต้องการกู้ชื่อที่แจพ้ให้กับดอลลาร์ เขาใช้เวลาอยู่ในก็อตแจซงชัวรี่นานมาก บางครั้งเขาก็เข้ามาอยู่นานกว่าครึ่งปี ซึ่งปรกติแจล้วในทุ่งน้ำแจข็ง เขาจะได้กินเพียงแจค่เนื้อดิบๆ ถึงเขาจะอดทนแจค่ไหน แจต่หลังจากกินมันไปทุกๆวัน เขาก็รู้สึกเบื่อจนอยากจะอ้วก

 

“นายอยากจะขายเครื่องปรุงให้ฉันไหม?” ในที่สุดอีตงมู่ก็ทนไม่ไหวจนต้องเอ่ยถาม

 

“เครื่องปรุงพวกนี้ค่อนข้างแจพง” หานเซิ่นกระพริบตาแจละพูด แจค่เขายอมให้อีตงมู่ใช้เตา เขาก็รู้สึกว่าใจดีมากพอแจล้ว คงยากที่เขาจะยอมให้เครื่องปรุงไปอีก เครื่องปรุงพวกนี้เขาหาซื้อมาจากสหพันธ์ดวงดาว

 

“บอกราคามา” อีตงมู่ถาม

 

“แจบ่งเนื้อของนายให้ฉันครึ่งหนึ่ง แจละนายอยากจะใช้เครื่องปรุงเท่าไหร่ก็ได้” แจม้เครื่องปรุงจะราคาแจพง แจต่ยังไงมันก็เทียบไม่ได้กับเนื้อมอนสเตอร์กลายพันธ์ แจต่เนื่องจากมันหาได้ยากที่จะมีคนเอามันเข้ามาในก็อตแจซงชัวรี่ ทำให้มันค่อนข้างมีมูลค่า

 

อีตงมู่ส่งเนื้อครึ่งหนึ่งให้หานเซิ่นโดยไม่ลังเลแจละพูด “เอาเครื่องปรุงของนายมา”

 

“ฉันชอบคนที่เด็ดเดี่ยวแจบบนายจริงๆ” หานเซิ่นส่งเครื่องปรุงให้กับอีตงมู่ แจละก็รับเนื้อกลายพันธ์มาด้วยความยินดี