“ช่วงนี้นายได้ออกไปที่สหพันธ์ดวงดาวบ้างไหม?” อีตงมู่ถามหานเซิ่น

 

“ฉันพึ่งเข้ามาในก็อตแซงชัวรี่เมื่อไม่กี่วันก่อน” หานเซิ่นพูด

 

“ช่วงนี้นายได้ยินข่าวเกี่ยวกับดอลลาร์บ้างไหม?” เป็นเวลากว่า 6 เดือนแล้วที่อีตงมู่ยังไม่ได้ออกไปจากก็อตแซงชัวรี่เลย เขาออกล่าคนเดียว ทำให้เขาไม่ได้ยินข่าวเกี่ยวกับโลกภายนอกเลย

 

หานเซิ่นอึ้ง เขาไม่คิดว่าอยู่ๆอีตงมู่จะถามแบบนี้ หานเซิ่นคิดอยู่ชั่วครู่และพูด “ฉันได้ยินว่ามีใครบางคนใช้ชื่อว่า สังหารดอลลาร์ ในแพลตฟอร์มอย่างเป็นทางการ หลายคนบอกว่าเขาคือดอลลาร์ตัวจริง และฉันเองก็คิดว่าน่าจะใช่เหมือนกัน”

 

“เล่ารายละเอียดให้ฉันฟังหน่อย” อีตงมู่รีบพูดทันที

 

ขณะที่เขากำลังกินเนื้อกลายพันธ์ที่ได้มาจากอีตงมู่ หานเซิ่นก็เล่ารายละเอียดแบบย่อๆให้อีตงมู่ฟัง และตอนสุดท้ายเขาก็พูดไปว่า “ที่ฉันพอจะเล่าได้ก็มีแค่นี้ ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะใช่ดอลลาร์ตัวจริงรึเปล่า”

 

“มันจะต้องเป็นเขาแน่ ถ้าไม่ใช่ก็คงไม่มีใครทำได้ถึงขนาดนั้น” อีตงมู่พูดอย่างมั่นใจ

 

หานเซิ่นรู้สึกเขินเมื่อได้ยิน จริงๆแล้วยังมีผู้วิวัฒนาการที่เก่งกว่าหานเซิ่นอีกเยอะ แต่ดูเหมือนอีตงมู่จะคิดว่าดอลลาร์เก่งที่สุดในหมู่ผู้วิวัฒนาการ

 

“ฉันจะไปล่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ และต้องการผู้ช่วย มากับฉันแล้วฉันจะแบ่งส่วนแบ่งให้ 10% ถ้าล่าสำเร็จ” อีตงมู่พูด

 

“20%” หานเซิ่นกระพริบตาและพูด

 

“งั้นไปกันเลย” อีตงมู่ไม่ได้ต่อรองอะไร เขาขอให้หานเซิ่นตามเขาไปทันที

 

หานเซิ่นชอบคนแบบนี้มาก อีตงมู่เป็นคนที่ตัดสินใจเด็ดเดี่ยว และเป็นคนที่พูดเข้าใจง่ายโดยไม่ต้องอธิบายอะไรเยอะ

 

หานเซิ่นตามอีตงมู่ไปทางตะวันออกของทุ่งน้ำแข็ง ในเวลาไม่ถึง 2 วัน พวกเขาเดินทางมาถึงภูเขาที่มีหิมะปกคลุม ถ้าหานเซิ่นต้องการจะกลับเมืองเทพธิดา เขาก็สามารถใช้เส้นทางนี้กลับไปได้เช่นเดียวกัน

 

แต่อย่างไรก็ตาม ภูมิประเทศของพื้นที่แถบนี้ไม่ง่ายเลยที่จะผ่านไปได้ ที่สำคัญถ้าไปเจอกับมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิบนภูเขาก็จะยิ่งอันตรายมาก เพราะถ้าไม่ระวังก็จะตกภูเขาได้ง่ายๆ

 

เหตุผลที่หลี่ซิงหลุนและเเบล็คก็อตพยายามจะยึดครองเมืองสปิริตราชวงศ์ให้ได้ก็เพราะมันจะทำให้พวกเขาสามารถขยายอาณาเขตมายังพื้นที่แถบนี้ได้ง่ายขึ้น

 

“อย่าบอกนะว่านายจะมาล่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิในภูเขา?” หานเซิ่นถามอีตงมู่ด้วยความประหลาดใจ

 

“ไม่ต้องห่วง มันไม่เสี่ยงหรอกน่า ฉันแค่ต้องการให้นายไปล่อมอนสเตอร์ออกมา และเดี๋ยวที่เหลือฉันจะเป็นคนจัดการเอง มอนสเตอร์ตัวนั้นมันถูกฉันเล่นง่ายไปแล้วครั้งหนึ่ง ดังนั้นถ้าฉันไปเองมันก็คงไม่ยอมปรากฏตัวออกมา” อีตงมู่พูด

 

หานเซิ่นไม่พูดอะไรอีก เขาตามอีตงมู่เข้าไปในภูเขาที่มีหิมะปกคลุม เหมือนกับที่อีตงมู่บอกเอาไว้ เขาไม่ได้เข้าไปลึกมาก เขาหยุดหลังจากที่ปีนภูเขาได้ 1 ลูก

 

“เดินนำหน้าไป ถ้ามอนสเตอร์มันออกมาเมื่อไหร่ ก็รีบวิ่งมาหาฉันเลย” อีตงมู่ขุดหลุม และก็ลงไปนอนเพื่อพรางตัว เขาขอให้หานเซิ่นไปล่อมันมาตรงจุดที่เขาดักซุ่มอยู่

 

หานเซิ่นเข้าใจสิ่งที่อีตงมู่ทำดี อีตงมู่ก็เป็นมือสังหารเหมือนกับหานเซิ่น หานเซิ่นค่อยๆเดินเข้าไปในหุบเขาที่อยู่ข้างหน้า

 

เมื่อมองไปรอบๆหานเซิ่นก็สังเกตเห็นแค่ภูเขาหิมะ ไม่ต้องพูดถึงมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิเลย แค่มอนสเตอร์สักตัวก็ยังไม่เห็นมี

 

“มอนสเตอร์ที่อยู่ที่นี่มันจะเป็นแบบไหนกันนะ?” หานเซิ่นเดินหาอยู่สักพัก แต่เขาก็ยังไม่เจอมอนสเตอร์เลยสักตัว

 

ในขณะที่หานเซิ่นเริ่มหมดความอดทน อยู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงกีบเท้าดังมาจากระยะไกล เขาเห็นมอนสเตอร์ที่มีลักษณะเหมือนลา กำลังวิ่งตรงเข้ามา

 

“มีมอนสเตอร์อยู่จริงๆด้วย!” หานเซิ่นไม่รู้ว่ามอนสเตอร์ตัวนี้จะใช่ตัวเดียวกับที่อีตงมู่บอกรึเปล่า แต่หานเซิ่นก็วิ่งไปทางที่อีตงมู่ซ่อนตัวอยู่ทันที

 

มอนสเตอร์ตัวนี้ดูเหมือนจะบินได้ด้วย แถมมันยังวิ่งบนหิมะได้เร็วมาก โชคดีที่หานเซิ่นอยู่ไม่ไกลจากจุดที่อีตงมู่อยู่มาก ไม่นานเขาก็วิ่งมาถึง

 

มอนสเตอร์ตัวนี้วิ่งตามหานเซิ่นมาอย่างรวดเร็ว อีตงมู่ปรากฏตัวออกมาจากใต้หิมะ เขาแทงเข้าที่ใต้ท้องของมอนสเตอร์ตัวนั้น ทำให้มันเกิดบาดแผลยาวๆขึ้น

 

มีเลือดจำนวนมากไหลออกมาจากท้องของมัน มันเลิกสนใจหานเซิ่น และเริ่มวิ่งหนีทันที

 

แต่ทว่าอีตงมู่ก็ไม่ยอมให้มันหนีไปได้ เขาไล่ตามมันไป และก็ใช้มีดฟันมันนับครั้งไม่ถ้วน ในที่สุดมอนสเตอร์ตัวนั้นก็ล้มลงบนพื้น

 

“ฝีมือดีมาก ฟุตเวิร์คก็ยอดเยี่ยม” เมื่อเห็นฝีมือของอีตงมู่ หานเซิ่นก็เอ่ยชมออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาอีตงมู่ดูจะพัฒนาไปมากจริงๆ ถึงจะถูกส่งมาอยู่ในที่แย่ๆแบบนี้ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเก็บจีโนพ้อยได้เยอะแล้ว

 

“ถ้าเป็นดอลลาร์ เขาคงจะฆ่ามันได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ฉันยังทำได้ไม่ดีพอ” อีตงมู่พูดอย่างจริงจัง

 

หานเซิ่นรู้สึกเขิน ดูเหมือนอีตงมู่จะหมกมุ่นอยู่กับเรื่องของดอลลาร์มาก

 

หลายปีมาแล้วตั้งแต่ที่อีตงมู่สู้กับเขา ดังนั้นมันไม่มีทางเลยที่อีตงมู่จะรู้ระดับฝีมือของเขาตอนนี้ สิ่งที่อยู่ในหัวของอีตงมู่ เขาคงจะมโนไปเอง

 

“นี่คือมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิที่นายพูดถึงงั้นหรอ?” หานเซิ่นเดินเข้าไปใกล้ซากของมอนสเตอร์ตัวนั้น และถามด้วยความสงสัย

 

ถึงมันจะวิ่งเร็วก็จริง แต่ถ้าดูจากระดับความแข็งแกร่ง มันยังดูไม่เหมือนมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ

 

อีตงมู่ส่ายหัว “ไม่ใช่ตัวนี้ นี่แค่มอนสเตอร์กลายพันธ์”

 

อีตงมู่หยุดชั่วครู่และพูดต่อ “แต่นี่ก็ดีเหมือนกัน พวกเราจะได้ใช้มันเป็นตัวล่อให้มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิออกมา ถ้ามันได้กลิ่นเลือด เดี๋ยวมันก็คงจะออกมา นายอยู่ตรงนี้ และเอามันย่างบาร์บีคิวกินได้เลย”

หลังพูดจบอีตงมู่ก็ขุดหลุมอีกหลุม และก็ลงไปซ่อนตัวทันที

 

“เพื่อน นายจะจริงจังไปไหม มานั่งกินกันก่อนก็ได้แล้วค่อยทำงานต่อ” หานเซิ่นถาม

 

“ไม่จำเป็น ถ้าเป็นดอลลาร์ เขาก็คงไม่หยุดพัก เขาต้องทำได้ดีกว่านี้แน่” อีตงมู่พูดอย่างจริงจัง และเร่งให้หานเซิ่นเอาหิมะฝังตัวเขาไว้

 

หานเซิ่นไม่รู้จะพูดยังไงดี ถึงเขาจะรู้สึกเขิน แต่เขาก็รู้ว่าเขาไม่ได้เก่งเหมือนกับที่อีตงมู่กำลังคิด

 

หานเซิ่นเอาหิมะฝังอีตงมู่เอาไว้ เขาเริ่มชำแหละเนื้อมอนสเตอร์กลายพันธ์ หานเซิ่นรู้สึกว่าขนาดของมันใหญ่เกินกว่าที่จะกินคนเดียวหมด หานเซิ่นเลยเรียกเหมียวออกมา และก็แบ่งเนื้อให้มันกิน

 

เหมียวจ้องเนื้อมอนสเตอร์กลายพันธ์ด้วยความตื่นเต้น ส่วนอาร์คแองเจิล หล่อนคงไม่สนใจเนื้อมอนสเตอร์กลายพันธ์อยู่แล้ว หานเซิ่นเลยไม่ได้เรียกออกมา

 

หานเซิ่นเอาเนื้อปลาอสรพิษออกมากินต่อ และเขาก็ได้ยินเสียงที่บอกว่าเขาได้จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ

 

เมื่อเห็นหานเซิ่นให้สัตว์เลี้ยงกินเนื้อมอนสเตอร์กลายพันธ์ อีตงมู่ก็ต้องขมวดคิ้ว พฤติกรรมของหานเซิ่นมันแปลกเกินไป แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่เคยคิดจะทำแบบนั้น

 

เนื่องจากทรัพยากรบนทุ่งน้ำแข็งแห่งนี้มีอยู่อย่างจำกัด คงไม่มีใครเอาเนื้อให้สัตว์เลี้ยงกินแน่ๆ

 

หลังจากที่หานเซิ่นกินไปได้ไม่กี่คำ เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากในภูเขาอีกครั้ง