เหมียวที่กำลังกิน อยู่ๆตื่นตัวขึ้นมาทันที มันแยกเขี้ยวไปทางที่เสียงนั้นดังมา

 

หานเซิ่นจ้องไปที่ภูเขา และไม่นานเขาก็เห็นมอนสเตอร์ที่มีลักษณะเหมือนกับไทรเซอราทอปส์(ไดโนเสาร์ประเภท 3 เขา) กำลังวิ่งออกมาจากด้านหลังของภูเขาลูกนั้น

 

เขาของมันดูเหมือนกับสว่าน และผิวหนังของมันดูเหมือนกับเหล็ก ในตอนที่ไทรเซอราทอปส์ออกมา หานเซิ่นก็ต้องอึ้งทันที

 

หานเซิ่นสงสัยว่าอีตงมู่โง่รึเปล่า มอนสเตอร์ตัวใหญ่ขนาดนี้ อย่างน้อยๆมันก็ต้องหนักเป็นตันแน่ กว่าจะกินหมดก็คงต้องใช้เวลาเป็นปี ถ้าฆ่ามันไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร?

 

แต่เมื่อคิดดีๆหานเซิ่นคิดว่าอีตงมู่อาจจะต้องการวิญญาณอสูรก็ได้ เนื้ออาจจะไม่มีความสำคัญสำหรับเขาในตอนนี้

 

ถึงหานเซิ่นจะรู้สึกเซ็งๆ แต่ยังไงเนื้อพวกนี้ก็คงจะไม่ได้สูญเปล่า ถึงจะกินเองไม่ได้ เขาก็จะให้อาร์คแองเจิลเป็นคนกิน

 

หานเซิ่นเรียกเหมียวกลับ ครั้งนี้เขาไม่ต้องลงมือเองเลย แถมยังได้เนื้อ 20% ให้ัอาร์คแองเจิลกิน เขาคิดว่ามันคุ้มค่าอยู่

 

ไทรเซอราทอปส์วิ่งตรงเข้ามาที่ซากของมอนสเตอร์กลายพันธ์ทันที แต่หลังจากมันมาถึงแล้ว มันก็ยังไม่หยุด มันเลือกที่จะวิ่งตามหานเซิ่นต่อ

 

อีตงมู่ที่ซ่อนตัวอยู่ในหิมะปรากฏตัวออกมาทันที และใช้มีดแทงไปที่ท้องของไทรเซอราทอปส์

 

ผิวหนังของไทรเซอราทอปส์แข็งกว่ามอนสเตอร์กลายพันธ์ มีดของอีตงมู่หายไปในผิวหนังของไทรเซอราทอปส์ ไม่มีเลือดไหลออกมาแม้แต่หยดเดียว มีเพียงแค่หนังสีดำ และก็ไขมันสีขาวที่เผยให้เห็นตรงแผลที่ถูกแทง

 

ไทรเซอราทอปส์พยายามจะสะบัดให้อีตงมู่ออกจากใต้ท้องของมัน แต่ทว่าอีตงมู่ก็ปีนขึ้นไปบนตัวของมันเหมือนกับลิง จากนั้นเขาก็ใช้มีดแทงไปที่หลังของมัน

 

ไทรเซอราทอปส์คำราม และกระทืบพื้นอย่างบ้าคลั่ง มันพยายามจะสะบัดให้อีตงมู่ลงมา แต่อีตงมู่ก็เกาะหลังของมันแน่นมาก ไม่ว่ามันจะสะบัดแรงแค่ไหน เขาก็ไม่หล่นลงมา

 

หานเซิ่นออกมาห่างๆ และก็เรียกเหมียวออกมา จากนั้นเขาก็สนุกกับการกินบาร์บีคิวต่อ ในขณะที่ดูการต่อสู้ของอีตงมู่ไปด้วย

 

“เยี่ยมมาก ท่าเมื่อกี้ฉันให้ 9.9 คะแนน” เมื่อเห็นการโจมตีและการเคลื่อนไหวที่ยอดเยี่ยม หานเซิ่นก็รู้สึกประทับใจในฟอร์มของอีตงมู่มาก

 

แต่ตอนนี้เหมือนอีตงมู่จะเริ่มหัวร้อนแล้ว ผิวหนังของไทรเซอราทอปส์หนาและแข็งมาก หลังจากแทงไปหลายครั้ง แต่ก็มีเลือดไหลออกมาแค่เล็กน้อยเท่านั้น

 

ไทรเซอราทอปส์ดูเหมือนจะมีพละกำลังเหลือล้นจริงๆ มันทั้งกระโดดและสะบัดตัวจนเกือบจะทำให้อีตงมู่ตกลงมาหลายครั้งแล้ว ตอนนี้อีตงมู่ต้องใช้มือทั้ง 2 ข้างเกาะมันไว้แน่น ทำให้เขาไม่มีโอกาสได้โจมตีมันเลย

 

แต่อย่างไรก็ตาม หานเซิ่นก็กำลังสนุกสนานกับการได้ดูการต่อสู้ครั้งนี้ เขาจะปรบมือออกมาเมื่อเห็นการเคลื่อนไหวเด็ดๆ ซึ่งมันทำให้อีตงมู่อยากจะบ้า

 

“อย่ามัวแต่นั่งดู มาช่วยฉันหน่อย!” ในที่สุดอีตงมู่ก็ทนไม่ไหว เขาตะโกนเรียกหานเซิ่น

 

“แบบนั้นไม่ได้ พวกเราตกลงกันแล้วนะว่านายจะให้เนื้อฉัน 20% โดยฉันทำหน้าที่แค่ล่อมันออกมา ซึ่งฉันก็ทำหน้าที่ของตัวเองได้ครบถ้วนแล้ว” หานเซิ่นสายหัวและพูด

 

“ถ้ามอนสเตอร์ตัวนี้หนีไปได้ นายก็จะไม่ได้อะไรเลย” อีตงมู่ตะโกนอีกครั้ง

 

“นายต้องการให้ฉันช่วยสู้ ฉันก็ช่วยได้ แต่แบบนั้นพวกเราต้องแบ่งเนื้อกันใหม่ ฉันขอเนื้อ 60% โดย 20% จะเป็นส่วนที่ฉันล่อมันมา ส่วนอีก 40% เป็นส่วนที่ฉันเข้าไปช่วยนายสู้ตกลงไหม?” หานเซิ่นพูด

 

“ก็ได้ นายเอาไป 60% รีบมาช่วยกันฆ่ามันเร็ว” อีตงมู่ไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะมาต่อรองกับหานเซิ่น ยังไงเป้าหมายหลักของเขาก็คือวิญญาณอสูร ส่วนเนื้อเขาไม่คอยสนเท่าไหร่

 

“โอเค” หานเซิ่นยืนขึ้น เขาเรียกวิญญาณอสูรเฟอเรทโกสพาวออกมา และเดินตรงไปที่ไทรเซอราทอปส์

 

“มาช่วยฉัน หลอกล่อมันจากด้านนี้..” เมื่อเห็นหานเซิ่นเข้ามา อีตงมู่ก็รีบพูด

 

แต่เหมือนหานเซิ่นจะไม่สนใจที่เขาพูด เขาเดินไปเผชิญหน้ากับไทรเซอราทอปส์ เมื่อไทรเซอราทอปส์สังเกตเห็นหานเซิ่น มันก็พุ่งเข้าใส่เขาทันที

 

หานเซิ่นยังคงเดินเข้าไปหาไทรเซอราทอปส์ด้วยความเร็วปรกติ ในตอนที่เขาเกือบจะชนกับไทรเซอราทอปส์ หานเซิ่นก็เอียงตัวไปข้างหลัง

 

หานเซิ่นกำลังนอนอยู่ตรงช่องว่างระหว่างขาของมัน หลังจากที่ไทรเซอราทอปส์พุ่งผ่านหานเซิ่นไป หานเซิ่นก็ลุกขึ้นมายืนและปัดฝุ่นบนตัวของเขาออก ไม่นานไทรเซอราทอปส์ก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมา พร้อมๆกับมีเลือดไหลออกมาจากใต้ท้องของมัน

 

อีตงมู่กระโดดออกจากหลังของไทรเซอราทอปส์ เขาสังเกตมอนสเตอร์ที่กำลังตะเกียกตะกายอย่างละเอียด และเห็นบาดแผล 3 รอยใต้ท้องของมัน มันเป็นรอยแผลที่ยาวพอๆกับตัวของมันเลย เห็นได้ชัดว่านี่เป็นฝีมือของหานเซิ่น

 

อีตงมู่จ้องมองหานเซิ่นอยู่ชั่วขณะ เขาไม่คาดคิดว่าคนแปลกหน้าที่เขาบังเอิญเจอจะมีฝีมือสูงขนาดนี้

 

ในตอนที่เจอกันในทุ่งน้ำแข็ง เขาไม่ได้สนใจอะไรหานเซิ่นมาก แต่ทว่าการโจมตีเมื่อกี้ ทำให้อีตงมู่รู้สึกประหลาดใจมาก

 

“ถ้านายไม่รีบลงมือ เดี๋ยวมันก็ตายก่อนหรอก” หานเซิ่นเตือนอีตงมู่

 

เขาตกลงกับอีตงมู่ว่าเขาจะได้เนื้อ 60% ถ้าเขาช่วยอีตงมู่ฆ่า แต่ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เขาไม่อยากจะเอาเปรียบถึงขนาดเอาวิญญาณอสูรด้วย

 

อีตงมู่ไม่พูดอะไร เขาใช้มีดแทงไปที่ขากรรไกรของไทรเซอราทอปส์ และก็จบชีวิตของมันได้ หลังจากที่โจมตีไปหลายครั้ง

 

ไม่รู้ว่าเขาได้วิญญาณอสูรรึเปล่า แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยพอใจกับการฆ่ามอนสเตอร์ได้ในครั้งนี้ เขาเดินเข้ามาหาหานเซิ่นและพูด “ฝีมือนายไม่เลวเลย”

 

“ธรรมดา ฉันเพิ่งจะมีระดับความแข็งแกร่งเกิน 100” หานเซิ่นพูด

 

“เยี่ยม ฉันรู้ทำเลแถวนี้ดี ฉันรู้ว่ามีมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิอยู่ตรงไหนบ้าง ในอนาคตนายอยากจะมาร่วมมือกันไหม?” อีตงมู่พูดอย่างจริงจัง

 

“โอเค แต่ถ้าพวกเราจะร่วมมือกันแบบระยะยาว พวกเขาคงจะแบ่งเนื้อกันแบบนี้ไม่ได้” หานเซิ่นยิ้มและพูด

 

“พวกเราจะแบ่งกัน 50/50 ส่วนวิญญาณอสูรใครฆ่าได้ก็เอาไป” ที่อีตงมู่พูดแบบนี้ออกมาก็เพราะเขาคิดว่าหานเซิ่นแข็งแกร่งกว่า ไม่งั้นคนที่เป็นคนบอกตำแหน่งของมอนสเตอร์ก็ควรจะได้ส่วนแบ่งเยอะกว่า

 

“ตกลง” หานเซิ่นเห็นด้วย การที่เขาจะตามหามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิแบบเดินสุ่มไปเรื่อยๆ มันค่อนข้างใช้เวลา และเขายังไม่มั่นใจด้วยถ้าต้องฆ่ามันคนเดียว

 

อีตงมู่จะเป็นคนบอกตำแหน่งของมอนสเตอร์ และเขาก็ยังได้ส่วนแบ่งอีก 50% ข้อตกลงนี้เป็นอะไรที่น่าพอใจทั้ง 2 ฝ่าย

 

“งั้นมาแบ่งเนื้อกันก่อนดีกว่า” หานเซิ่นชี้ไปที่ร่างของไทรเซอราทอปส์

 

“นายจะเอาไปหมดเลยก็ได้ อาวุธของนายมันมีพิษ ดังนั้นเนื้อพวกนี้ก็น่าจะติดพิษเรียบร้อยแล้ว ถึงฉันอยากจะกิน แต่ก็ไม่อยากจะเสี่ยง” อีตงมู่พูด

 

“งั้นก็ขอบคุณ” หานเซิ่นเรียกวิญญาณอสูรอาร์คแองเจิลออกมา และบอกให้เธอกินเนื้อไทรเซอราทอปส์

 

“สัตว์เลี้ยงรูปร่างมนุษย์งั้นหรอ? มันอยู่ระดับไหน?” อีตงมู่จ้องอาร์คแองเจิลตาไม่กระพริบ ขนาดเขาเป็นหลานกึ่งเทพ เขายังไม่มีโอกาสได้สัตว์เลี้ยงรูปร่างมนุษย์เลย

 

“เลือดศักดิ์สิทธิ” หานเซิ่นพูด