“นายต้องการอะไร?” แอนนี่คิดว่าหานเซิ่นต้องการให้เธอกดระดับความแข็งแกร่งให้พอๆกับเขา แล้วต่อสู้กัน

 

ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้น เธอก็คิดว่าไม่น่านะมีปัญหาอะไร ถึงเธอจะต้องกดระดับความแข็งแกร่งให้เท่าหานเซิ่น เธอก็คิดว่าเธอสามารถเอาชนะเขาได้อย่างแน่นอน

 

“ไปห้องฝึกซ้อมตอนนี้เลย” หานเซิ่นพูดและเดินไปที่ห้องฝึก

 

“ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา” แอนนี่ไม่ขยับตัว

 

“อะไร? เธอกลัวงั้นหรอ?” หานเซิ่นมองแอนนี่ด้วยสายตาดูถูก

 

แอนนี่ไม่สนใจ “ตอนนี้ฉันยังอยู่ในเวลางาน อีก 3 ชั่วโมงฉันจะไปเจอนายที่ห้องฝึก”

 

“ตกลง ฉันจะรอ” หานเซิ่นประทับใจในความตั้งใจทำงานของแอนนี่มาก เธอทำหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์ ถ้าเป็นแบบนี้ เขาก็ไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยของจีเหยียนหรันอีกต่อไป

 

หานเซิ่นกลับไปที่ห้องก่อนเพื่อรอให้ถึงเวลานั้น เขาจับด้วงที่กำลังเดินไปทั่วห้องขึ้นมาดู มันไม่ได้กินหรือดื่มน้ำเลย แต่มันกับสามารถมีชีวิตอยู่ได้

 

หานเซิ่นลองพยายามป้อนอาหารหลายๆอย่างแล้ว แต่มันก็ไม่สนใจเลย หานเซิ่นสงสัยมากว่ามันมีชีวิตอยู่ได้ยังไง ในเมื่อไม่กินอะไร

 

เมื่อหานเซิ่นไปถึงห้องฝึก เขาก็เห็นแอนนี่เปลี่ยนจากชุดเครื่องแบบทหารเป็นชุดสูทสำหรับต่อสู้แล้ว

 

“มาเริ่มกันเลย” แอนนี่พูดแบบไร้อารมณ์ความรู้สึก เมื่อเห็นหานเซิ่นกำลังจะเดินเข้ามา

 

“เธอคิดจะทำอะไร?” หานเซิ่นยังคงยืนอยู่ข้างนอก

 

“นายไม่ได้ต้องการให้ฉันกดระดับความแข็งแกร่งแล้วต่อสู้กับนายงั้นหรอ? หรือว่าตอนนี้นายปอดแหกซะแล้ว?” แอนนี่พูดอย่างดูถูก

 

“พี่สาว ฉันยังไม่เคยพูดแบบนั้นเลยนะ ถึงเธอจะกดระดับความแข็งแกร่งของตัวเองลง แต่ยังไงประสิทธิภาพของสายตา และปฏิกิริยาการตอบสนองก็ไม่ใช่สิ่งที่สามารถลดหรือเพิ่มได้ ฉันคงไม่โง่ถึงขนาดสู้กับเธอทั้งๆแบบนั้นหรอก” หานเซิ่นพูด

 

“แล้วตกลงนายจะเอายังไง?” แอนนี่ขมวดคิ้ว

 

“ตอนอยู่ในกองทัพ เธอได้เรียนมวยทหารมาบ้างไหม?” หานเซิ่นพูด

 

“ถ้าฉันเรียนมาแล้วมันจะมีอะไร?” แอนนี่ถาม

 

“ถ้าเธอเรียนมา มันก็ง่ายที่พวกเราจะสู้กันแบบปัญญาชน ฉันจะพูดว่าจะเคลื่อนไหวยังไง และเธอเองก็สามารถพูดการเคลื่อนไหวของเธอเช่นเดียวกัน พวกเขาจะใช้เทคนิคจากมวยทหารเป็นตัวตัดสินแพ้ชนะ แบบนี้ฟังยุติธรรมดีใช่ไหม?” หานเซิ่นพูด

 

“การต่อสู้ควรจะเน้นไปที่ปฏิกิริยาการตอบสนองหรือความยืดหยุ่น ถ้าพวกเราแค่พูดเฉยๆ แล้วพวกเราจะหาผู้ชนะได้ยังไง? แค่ขยับปากมันไม่สนุกหรอก” แอนนี่ขมวดคิ้ว

 

“งั้นก็แค่บอกมาว่าเธอไม่กล้ามาดวลกับฉัน ถ้าเธอไม่กล้าก็กลับไปได้เลย แล้วต่อไปอย่ามาขว้างทางฉันอีก” หานเซิ่นพูด

 

“ตกลง ฉันจะรอดูว่านายมีลูกไม้อะไร” แอนนี่ไม่เชื่อว่าหานเซิ่นจะมีเทคนิคมากกว่าเธอ

 

“สุภาพสตรีเชิญก่อนเลย” หานเซิ่้นดูผ่อนคลายมาก เขามีความมั่นใจเต็มเปลี่ยน

 

แค่พูดเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวอย่างเดียว เขาคิดว่าเขาชนะแน่นอน ถ้าตัดปัจจัยอื่นทิ้งทั้งหมด และเหลือแค่การเคลื่อนไหว มันก็เหมือนกับการเล่นหมากล้อม ถึงแต่ละคนจะลงได้ตาละ 1 เม็ดเหมือนกัน แต่กลยุทธ์และการคำนวณมันไร้ขีดจำกัด

 

การจะเอาชนะให้ได้ กลยุทธ์คือหัวใจสำคัญ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่หานเซิ่นถนัด การแข่งแบบนี้ความแข็งแกร่ง ความเร็ว และปฏิกิริยาจะไม่มีความสำคัญ

 

แม้แอนนี่จะเป็นผู้เป็นเลิศ แต่การต่อสู้โดยใช้จินตนาการแบบนี้ จะจำกัดข้อได้เปรียบของเธอทั้งหมด ส่วนหานเซิ่นที่ถนัดการวางแผน และการคำนวณจะเป็นฝ่ายที่ได้เปรียบกว่า

 

“ชกไปที่ใบหน้า!” แอนนี่คิดและก็พูด

 

“ชกไปที่ด้านซ้ายของชายโครง” หานเซิ่นตอบอย่างรวดเร็ว

 

“ศอกกลับ หันตัวหลบไปด้านซ้ายเพื่อโจมตีที่คอ” แอนนี่รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เธอไม่เคยต่อสู้โดยใช้จินตนาการมาก่อน เธอต้องใช้เวลาคิดอยู่สักพัก ก่อนที่เธอจะพูดออกมา

 

พวกเขาทั้ง 2 คนผลัดกันพูดไป 30 ครั้งแล้ว และแล้วแอนนี่ก็รู้สึกว่ามีอะไรผิดปรกติไป เธอรู้สึกว่าเธอตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย

 

แม้พวกเขาจะผลัดกันพูดการเคลื่อนไหว แต่แอนนี่กับรู้สึกว่ามันยากมากที่เธอจะโจมตี หลังจากนั้นในการเคลื่อนไหวครั้งที่ 44 เธอก็คิดไม่ออกแล้วว่าจะหลบการโจมตีของหานเซิ่นยังไง

 

“เธอแพ้แล้ว” หานเซิ่นพูด

 

“นั่นมันก็แค่การพูด ถ้าต่อสู้กันจริงๆ นายไม่มีทางทำแบบนั้นได้” แอนนี่พูด เธอยังไม่ยอมรับความผิดพลาดของเธอ

 

“ไม่มีปัญหา งั้นเรามาทำเหมือนกับที่พวกเราพูดเมื่อกี้ แต่พวกเราจะไม่ใช้แรง แค่ขยับให้เหมือนกับที่พูดก็พอ” หานเซิ่นเดินเข้าไปหาแอนนี่

 

“ตกลง” แอนนี่ไม่เชื่อว่าถ้าสู้จริงเธอจะแพ้

 

แต่ทว่าหลังจากที่พวกเขา 2 คนต่อสู้กัน มันก็เหมือนกับที่หานเซิ่นพูด แอนนี่ไม่มีโอกาสที่จะหลบ เมื่อถึงการเคลื่อนไหวครั้งที่ 44 ถ้าเธอไม่ใช้ความแข็งแกร่งและความเร็วที่เหนือกว่า ยังไงเธอก็แพ้แน่นอน

 

“เป็นไงล่ะ? ที่นี่เธอเข้าใจรึยัง?” หานเซิ่นจ้องมองแอนนี่และพูด

 

“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันสู้ด้วยวิธีนี้ ฉันไม่ใช่คนที่พูดเก่งเหมือนนาย” แอนนี่ยังไม่ยอมรับ เธอไม่เชื่อว่าเธอจะด้อยกว่าหานเซิ่น

 

“ไม่มีปัญหา พวกเราสามารถลองอีกครั้งได้ เอาจนกว่าเธอจะยอมรับความจริง” หานเซิ่นเบ้ปาก

 

“ตกลง แต่ครั้งนี้พวกเขาจะพูด และก็ขยับตัวตามไปด้วย” แอนนี่คิดว่าที่เธอแพ้ก็เพราะเธอเป็นคนที่จินตนาการไม่เก่ง

 

“ตกลง” หานเซิ่นยิ้ม การขยับตัวตามไม่ใช่สิ่งที่สำคัญ ขอแค่ไม่เอาความแข็งแกร่งมาเกี่ยวข้อง แอนนี่ไม่มีวันเอาชนะเขาได้

 

ทุกคนย่อมมีจุดเด่นและจุดด้อย หานเซิ่นเป็นประเภทที่ใช้การคำนวณและสมองในการต่อสู้ค่อนข้างมาก ในขณะที่แอนนี่จะเป็นประเภทที่ใช้ความรุนแรงเข้าสู้ และเอาชนะคู่ต่อสู้ด้วยพลังที่เหนือกว่า

 

หลังจากที่สู้กันอีกครั้ง ผลลัพธ์ก็ไม่ได้แตกต่างจากครั้งแรก ครั้งนี้เธอแพ้เร็วกว่าครั้งที่แล้วซะอีก เมื่อถึงการเคลื่อนไหวที่ 35 เธอก็ไปต่อไม่ได้แล้ว

 

“จะยอมรับรึยัง?” หานเซิ่นถามอีกครั้ง

 

“ไม่…” แอนนี่กัดริมฝีปากของตัวเอง เธอไม่สามารถยอมรับความจริงได้ว่าเธอด้อยกว่าหานเซิ่น ถึงจะเป็นด้านที่เธอไม่ถนัดก็ตาม แต่การมาแพ้คนที่เกาะผู้หญิงจนได้ดีแบบนี้ เธอยอมรับไม่ได้

 

“งั้นมาลองอีกครั้ง” หานเซิ่นยิ้ม แอนนี่มองเขาในแง่ร้ายมาก ดังนั้นไม่มีเหตุผลที่เขาจะต้องยั้งมือให้เธอ

 

แอนนี่พ่ายแพ้ยับเยิน พวกเขาต่อสู้กัน 30 กว่าครั้ง และเธอไม่สามารถเอาชนะได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว

 

แม้เธอจะไม่ได้ใช้แรงในการต่อสู้ แต่แอนนี่เริ่มหน้าซีด และมีเหงื่อไหลออกมาจากหน้าผาก เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงได้แพ้หมดรูปแบบนั้น ทั้งๆที่ต่างฝ่ายก็เคลื่อนไหวได้คนละจังหวะเหมือนกัน ตอนแรกเธอคิดว่าขอแค่ทำความคุ้นเคยกับการสู้แบบนี้ เธอก็จะเอาชนะได้ แต่ผลลัพธ์กลับแย่ยิ่งกว่าเดิม ยิ่งเธอสู้ต่อไปเธอก็แพ้ย่อยยับยิ่งกว่าเดิม

 

แอนนี่พบว่าเธอด้อยกว่าหานเซิ่นมาก ถ้าวัดกันที่ศิลปะการต่อสู้อย่างเดียว ผู้ชายคนที่ดูถูกเหมือนจะเก่งกว่าที่เธอคาดคิดเอาไว้ ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าในด้านเทคนิคการต่อสู้ เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหานเซิ่น

 

“ฉันยอมรับก็ได้ว่าฉันแพ้ แต่มันก็เพราะนายคงจะเรียนมาแค่เทคนิคและทฤษฎี ถ้าพวกเราต่อสู้กันจริงๆ ไม่มีทางที่นายจะชนะฉันได้” แอนนี่รู้ว่าเธอแพ้ แต่เธอก็ไม่อยากจะยอมรับมัน

 

“งั้นก็มาสู้กันจริงๆเลยดีกว่า” หานเซิ่นพูด