“เกิดอะไรขึ้น? อย่าบอกนะว่าม้าน้ำมันเผาเมืองสปิริตไปแล้ว” หานเซิ่นมองดูเมืองสปิริตที่กำลังลุกไหม้ด้วยความช็อค

 

เปลวไฟสีฟ้ากำลังลุกไหม้ในรัศมี 10 ไมล์ ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ทั้งเมือง ดูแล้วยังไงไม่ว่าจะเป็นสปิริตหรือมอนสเตอร์ก็ไม่น่าจะหนีออกมาจากเมืองได้

 

ตอนนี้พื้นที่โดยรอบเมืองเงียบสงัด สิ่งที่เดียวที่หานเซิ่นมองเห็นได้ก็คือเปลวไฟสีฟ้าที่กำลังลุกไหม้ มันดูเหมือนกับขุมนรก มันสว่างจนทำให้หานเซิ่นสามารถมองเห็นทุกอย่างใต้ทะเลอันมืดมิดได้อย่างสบายๆ

 

เปลวไฟสีฟ้าลุกไหม้เมืองสปิริตเป็นเวลากว่า 1 ชั่วโมง หลังจากทุกอย่างดับลง น้ำทะเลบริเวณนี้ก็ดูหมองลงไปทันที เพราะมันเต็มไปด้วยเถ้าถ่านของเมืองสปิริต ตอนนี้เมืองทั้งเมืองไม่มีอะไรเหลือนอกจากเถ้าถ่าน หานเซิ่นไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นได้ เมืองหายไปเหมือนกับว่ามันไม่เคยมีอยู่ตั้งแต่แรก

 

เมื่อเห็นว่าม้าน้ำว่ายน้ำหายลับไปจากสายตา หานเซิ่นก็ให้ปราสาทคริสตัลเข้าไปใกล้ๆจุดที่เมืองสปิริตตั้งอยู่

 

แม้แต่ก้นทะเลในระยะเป็นสิบๆไมล์ก็กลายเป็นสีดำ ส่วนตัวเมืองนั้นไม่มีอะไรเหลือเลย ทุกอย่างถูกลบหายไปจนหมด

 

หานเซิ่นตัวสั่น หัวใจของเขาเต้นรัวด้วยความกลัว เขาไม่คาดคิดเลยว่าม้าน้ำตัวนั้นจะมีพลังถึงขนาดนี้ การจะทำให้เมืองทั้งเมืองหายไปได้ มันจะต้องมีพลังมากขนาดไหนกัน

 

‘ถ้ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดทุกตัวทรงพลังเหมือนกับม้าน้ำตัวนั้น ถึงเราจะเก็บจีโนพ้อยเต็มทั้ง 4 ชนิด เราก็ไม่น่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของพวกมันได้ เราต้องทำยังไงถึงจะสามารถทนเปลวไฟสีฟ้านั่นได้?’

หานเซิ่นรู้สึกกังวลขึ้นมาทันที ดูเหมือนการเก็บจีโนพ้อยขั้นสุดยอดในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 จะไม่ง่ายเหมือนที่เขาคิดไว้ และตอนนี้เขาก็กลัวว่าม้าน้ำจะกลับมาด้วย หานเซิ่นจึงสั่งให้เจ้าหญิงเงือกขับปราสาทคริสตัลออกไปให้ห่างจากบริเวณนี้

 

หลังจากออกจากบริเวณนั้นแล้ว หานเซิ่นก็เริ่มกลับมาสงบเยือกเย็นอีกครั้ง แต่ภาพที่เมืองถูกเผาก็ยังติดตาตึงใจของเขา ส่วนทิศทางที่ม้าน้ำตรงไป หานเซิ่นไม่กล้าจะไปบริเวณนั้นอีกเลย สำหรับเขาแล้วมันน่ากลัวราวกับเส้นทางสู่ขุมนรก แม้เขาจะเริ่มใจเย็นลงแล้ว แต่เมื่อมองไปทิศทางนั้นเขาก็ยังตัวสั่นอยู่

 

เนื้อของกระทิงวารีน่าจะพอให้เขากินได้ 1 เดือน หลังจากที่ได้เห็นม้าน้ำ ความฮึกเหิมที่จะล่ามอนสเตอร์ใต้ทะเลของเขามันก็หายไปทันที

 

“เราจะฆ่าม้าน้ำตัวนั้นได้ยังไง มันจะเป็นไปได้หรอ? แต่ถ้าเราได้วิญญาณอสูรของมันมา พลังของมันก็ยากที่จะจินตนาการ”

ตอนนี้ในหัวของหานเซิ่นมีแต่เรื่องของม้าน้ำ เขาทั้งตื่นเต้นและกลัว

 

ตอนที่อยู่ในก็อตแซงชัวรี่เขต 1 มันก็ยากมากๆแล้วกว่าที่เขาจะสามารถฆ่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดได้ กว่าที่เขาจะล่ามันได้จริงจังก็ตอนที่สัตว์เลี้ยงของเขาวิวัฒนาการเป็นมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดแล้ว

 

ส่วนมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดของก็อตแซงชัวรี่เขต 2 มันน่ากลัวกว่ามาก หานเซิ่นยังไม่รู้เลยว่าทำยังไงถึงจะมีโอกาสฆ่ามันได้ ถึงเขาจะเก็บจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิได้เต็มก็ตาม ทางเดียวเขาจะต้องพึ่งพาวิชาไฮเปอร์จีโน

 

แต่กระนั้นเขาก็ยังไม่สามารถเร่งลัดฝึกศาสตร์ตงเสวียนได้ และเขาก็ไม่รู้ด้วยว่าเมื่อไหร่เขาถึงจะสามารถปลดล็อคยีนขั้นแรกได้

 

ตอนนี้หานเซิ่นคิดว่าควรจะกลับไปที่สหพันธ์ดวงดาวก่อน หานเซิ่นมีแผนที่จะเข้าไปต่อสู้ในเซิร์ฟเวอร์ของกองทัพ เพื่อฝึกวิชาดาบคู่ต่อ ตอนนี้เขาจะต้องลืมเรื่องมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดไปก่อน เพราะมันยังห่างไกลเกินไป ตอนนี้เขาจะต้องตั้งเป้าหมายทีละขั้น ตอนนี้เป้าหมายที่สำคัญที่สุดคือต้องได้สปิริต 2 พี่น้องมาก่อน

 

การได้สปิริตราชวงศ์มาเป็นสิ่งที่ดีเสมอ เหมือนเจ้าหญิงเงือกที่มีประโยชน์กับเขามาก สปิริต 2 พี่น้องเองก็เช่นเดียวกัน พวกเธอเป็นสายต่อสู้ ถ้าเขาได้พวกเธอมา เขาจะกลายเป็นใหญ่ในเขตทุ่งน้ำแข็ง

 

เดิมทีหานเซิ่นคิดว่าหลังจากได้พวกเธอมาแล้ว เขาจะสามารถใช้พวกเธอช่วยสู้กับมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดได้ แต่หลังจากที่เห็นม้าน้ำแล้ว เขาก็ต้องคิดใหม่ สิ่งที่ช่วยเขาล่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดไม่ใช่สปิริต แต่เป็นพลังของตัวเขาเอง ตอนนี้เขาจะต้องเร่งฝึกวิชา

 

หลังจากที่เข้ามาในเซิร์ฟเวอร์ของกองทัพ หานเซิ่นก็ถูกชวนให้ต่อสู้ทันที มันคือคำชวนจากMs. Perfume หานเซิ่นกดตกลง และก็เข้ามาในห้องที่Ms. Perfume สร้าง

 

“โค้ช คุณพอจะมีเวลาไหม?” ซินเสวียนมองหานเซิ่นด้วยความคาดหวัง

 

“วันนี้ผมจะไม่สอนอะไร แต่ผมพึ่งสร้างวิชาดาบใหม่ขึ้นมา คุณอยากจะมาเป็นคู่ซ่อมให้ผมไหม?” หานเซิ่นถาม เขาไม่รู้ว่าคู่ต่อสู้คนนี้คือซินเสวียน เขารู้แค่ว่าMs. Perfumeเป็นคู่ซ้อมที่มีฝีมือหาตัวจับยากคนหนึ่ง ดังนั้นการได้ฝึกกับเธอถือเป็นเรื่องที่ดี

 

“วิชาดาบใหม่หรอคะ?” ซินเสวียนเบิกตากว้าง วิชาดาบที่ยอดฝีมือเป็นคนคิดค้นขึ้นมาจะต้องไม่ธรรมดาแน่ ทำให้เธออยากจะเห็นมันมาก

 

หานเซิ่นเลือกใช้ดาบยาว และเริ่มต่อสู้กับเธอ

วิชาของหานเซิ่นดัดแปลงมาจากต้นฉบับ ถึงมันจะยังไม่สมบูรณ์ แต่ตอนนี้มันดูเหมือนกับเป็นคนละวิชากับดูโอ้เลย

 

ซินเสวียนเลือกที่จะใช้มีด ตอนแรกเธอคิดว่าเธอคงจะโดนกระหน่ำโจมตีราวกับพายุแน่นอน แต่มันกลับไม่เป็นแบบนั้น แม้การโจมตีของหานเซิ่นจะยอดเยี่ยมมาก แต่มันก็ไม่ได้ทรงพลังอย่างที่เธอคิดไว้ตอนแรก

 

นี่ทำให้ซินเสวียนเริ่มสับสน ทำไมยอดฝีมืออย่างหานเซิ่นจะต้องมาฝึกวิชาที่ดูไม่ได้ทรงพลังแบบนี้ด้วย?

 

ที่เธอคิดแบบนี้ก็เพราะเธอคิดว่าหานเซิ่นคือยอดฝีมือของกองทัพ เธอไม่คิดว่าคนคนนี้จะเป็นหานเซิ่น เธอไม่ได้สงสัยในการตัดสินใจของเขา แต่เธอแค่ไม่เข้าใจว่าทำเขาถึงได้คิดค้นวิชาแบบนี้ขึ้นมา

 

ด้วยพรสวรรค์ของเธอ ไม่นานซินเสวียนก็สังเกตเห็นจุดอ่อนและข้อบกพร่องของวิชาที่หานเซิ่นใช้ และเธอก็แทบจะจดจำเพลงดาบของหานเซิ่นได้หมด

 

เธอคิด ‘นี่มันแปลกมาก เหมือนกับว่ามันเป็นวิชาที่ออกแบบมันใช้สำหรับคน 2 คนงั้นแหละ หรือว่าเขากำลังใช้วิชาที่ออกแบบมาสำหรับ 2 คน? เขาดัดแปลงมันมาเป็นวิชาสำหรับใช้คนเดียวหรอเนี่ย?’ ไม่นานซินเสวียนก็พอจะเข้าใจสิ่งที่หานเซิ่นต้องการแล้ว ซึ่งมันทำให้เธอประหลาดใจ

 

การจะดัดแปลงวิชาไฮเปอร์จีโนระดับSให้เป็นวิชาใหม่ได้คนคนนั้นจะต้องเป็นยอดฝีมือที่มุ่งมั่นอยู่กับวิชาการต่อสู้จริงๆ ไม่งั้นเขาจะมั่วมาเสียเวลากับการดัดแปลงวิชาแบบนี้?

 

โดยเฉพาะการดัดแปลงวิชาสำหรับ 2 คน มาเป็นวิชาสำหรับ 1 คน นั่นไม่เป็นเรื่องที่ไร้ประโยชน์งั้นหรอ? ถ้าเขามีเวลาว่างขนาดนั้น ทำไมเขาถึงไม่ไปฝึกวิชาอื่น?

 

การเอาวิชามาทำเรื่องแบบนี้แสดงว่าเขาอาจจะเบื่อจริงๆ หรือไม่ก็มีเหตุผลบางอย่าง

 

ซินเสวียนไม่กล้าที่จะออมมือ เธอสู้กับหานเซิ่นด้วยความสามารถทั้งหมด มันไม่ใช่แค่เพื่อที่ตัวเธอจะได้พัฒนา แต่เพื่อให้วิชาของหานเซิ่นสมบูรณ์ขึ้นด้วย

 

ด้วยพรสวรรค์ของเธอ ซินเสวียนเห็นจุดอ่อนจำนวนมากในวิชาที่หานเซิ่นดัดแปลงมา ดังนั้นเธอเลยเล็งโจมตีไปที่จุดๆนั้นเพื่อให้หานเซิ่นรู้ว่ามันคือจุดอ่อน

 

หลังจากที่ซินเสวียนฝึกกับหานเซิ่นอยู่ช่วงระยะเวลาหนึ่ง เธอก็พบว่าวิชาของเขาพัฒนาขึ้นอย่างน่าตกใจ ตอนนี้มันเริ่มมีประสิทธิภาพขึ้นเรื่อยๆ

 

ยิ่งสู้กันนานเท่าไหร่ ซินเสวียนก็ยิ่งคิดว่าหานเซิ่นจะต้องเป็นยอดฝีมือมากขึ้นเท่านั้น ไม่ว่าเธอจะหาจุดอ่อนได้กี่จุดก็ตาม เขาก็จะรีบแก้มันทันที และจุดอ่อนนั้นจะไม่ปรากฏออกมาอีกเลย

 

ด้วยการช่วยเหลือจากซินเสวียน ทำให้วิชาดาบของเขาใกล้จะสมบูรณ์เต็มทีแล้ว

 

ซินเสวียนได้เห็นการดัดแปลงวิชากับตาตัวเอง ตอนนี้วิชาสำหรับใช้ 2 คนได้กลายเป็นวิชาสำหรับใช้คนเดียวโดยสมบูรณ์ 90% แล้ว มันทำให้เธอประหลาดใจมาก ความสามารถในการควบคุมมือทั้ง 2 ข้างของหานเซิ่นสมบูรณ์แบบมาก ทั้ง 2 มือเขาสามารถใช้วิชาดาบคนละวิชากันได้ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับกำลังต่อสู้กับคน 2 คนจริงๆ

 

‘เขาคงจะเบื่อกับการฝึกแบบเดิมๆแน่เลย เขาถึงได้ดัดแปลงวิชาดูโอ้ของสถาบันเซนท์ ตอนนี้มันได้กลายเป็นวิชาดาบที่มหัศจรรย์ไปแล้ว’

ซินเสวียนรู้สึกชื่นชมหานเซิ่นจากใจ หลังจากได้เห็นหานเซิ่นดัดแปลงวิชาดาบกับตา มันทำให้เธอมีแรงบันดาลใจในการฝึกวิชาของตัวเอง