ช่วงหลังๆมาชีวิตของหานเซิ่นค่อนข้างราบลื่น เขาสามารถจัดเก็บค่าเช่าและภาษีจากคนในเมืองแบล็คก็อตได้ และเขายังสามารถสั่งการให้คนในเมืองแบล็คก็อตออกไปล่าแทน ทำให้เขามีโอกาสที่จะไปเยี่ยมเยือนเมืองสปิริตราชวงศ์เพื่อฝึกซ้อมบ่อยๆ หลายวันมานี้เขารู้สึกผ่อนคลายมาก

 

ขณะที่ชีวิตของหานเซิ่นกำลังไปได้สวย แต่เสวียอี้ขวงกลับมีชีวิตที่ลำบาก เขาต้องดั้นด้นเดินทางไกลมากกว่า 10000 ไมล์เพื่อมาที่ทุ่งน้ำแข็ง และเขาก็พบว่าหานเซิ่นได้กลายเป็นผู้ครองเมืองแบล็คก็อตเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เขามีอิทธิพลมากในทุ่งน้ำแข็ง

 

เสวียอี้ขวงไม่ได้เข้าไปพูดคุยและพบปะกับผู้คนในเมือง เพราะถ้ามีใครรู้เรื่องที่เขากำลังจะทำ และไปบอกหานเซิ่นละก็งานของเขาก็จะยากขึ้น

 

ดังนั้นเสวียอี้ขวงเลยต้องรอคอยอย่างอดทน เขาต้องค่อยๆรวบรวมข้อมูลของหานเซิ่นให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ โดยไม่ทำตัวเป็นจุดเด่น

 

วันนี้หานเซิ่นออกจากเมืองแบล็คก็อตเพื่อเดินทางไปที่เมืองสปิริตเหมือนกับทุกที แต่ทว่าวันนี้ขณะที่เขากำลังวิ่งอยู่บนทุ่งน้ำแข็ง จิ้งจอกสีเงินก็ยกหัวของมันขึ้นมา ดูท่าทางของมันแปลกๆไป ขนสีเงินของมันตรงขึ้น ตาที่ปรกติจะดูง่วงนอนเบิกกว้าง

 

จิ้งจอกสีเงินมองไปยังทิศทางที่มีลำธารน้ำแข็งขนาดใหญ่ตั้งอยู่ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหานเซิ่นนัก

 

หานเซิ่นลูบหัวจิ้งจอกเพื่อให้มันสงบลง ตอนนี้ตัวเขาเองก็สัมผัสได้ถึงสิ่งที่ทำให้จิ้งจอกมันเป็นกังวล เขามองไปยังทิศทางที่จิ้งจอกมองไป

 

“ออกมาเถอะ” หานเซิ่นพูดอย่างนุ่มนวล

 

เสวียอี้ขวงที่สวมชุดสีขาวปรากกฎตัวออกมา ร่างกายที่ดูแข็งแกร่งของเขามันยากที่จะลืมได้ และผิวหนังของเขาก็ขาวเหมือนกับน้ำแข็ง มันดูเรียบเนียนยิ่งกว่าผิวของผู้หญิงซะอีก บวกกับหน้าตาที่ดูน่ากลัวของเขา ทำให้คนที่มองเขาต้องขนรุก

 

“เสวียอี้ขวง?” หานเซิ่นขมวดคิ้ว ในงานแลกเปลี่ยนหานเซิ่นเคยเห็นคนคนนี้ เสวียอี้ขวงไม่ได้ขึ้นไปพูดบนเวทีเหมือนกับน้องชายของเขา แต่กระนั้นหานเซิ่นก็ยังจำเขาได้

 

เสวียอี้ขวงไม่ตอบสนอง เขายกหมัดของเขาขึ้น และเริ่มวิ่งตรงเข้ามาหาหานเซิ่นทันที เขาอยู่ห่างจากหานเซิ่นมากกว่า 10 เมตร แต่แค่ก้าวเดียวเขาก็มาปรากฏตัวต่อหน้าหานเซิ่นแล้ว หานเซิ่นมองดูกำปั้นที่เหมือนกับคริสตัลของเขา และสังเกตเห็นว่ามีออร่าน้ำแข็งอยู่รอบๆมัน ตอนนี้พื้นที่โดยรอบก็มีพายุหิมะเกิดขึ้นมา

 

เคร็ง!

หานเซิ่นเรียกดาบวิญญาณอสูรอสรพิษเนตรเงินออกมา และใช้มันรับการโจมตีที่ตรงเข้ามา หลังจากที่หมัดปะทะกับดาบ กำปั้นของเสวียอี้ขวงไม่มีแม้แต่เลือดสักหยุดไหลออกมา หานเซิ่นกระเด็นถอยหลังไป 3-4 ก้าว ดาบของเขาสั่นอย่างรุนแรง มันเหมือนกับว่าเขาฟันลงไปบนหินแข็งๆอย่างแรง

 

เสวียอี้ขวงไม่พูดอะไร เขากระหน่ำชกมาที่หานเซิ่น แต่ละหมัดของเขาใส่พลังพอที่จะฆ่าคนได้อย่างสบายๆ มันรุนแรงจนแค่มองดูก็รู้สึกกลัวแล้ว

 

ตอนนี้หานเซิ่นเรียกดาบออกมาทั้ง 2 เล่ม เขาตัดสินใจใช้วิชาดาบคู่กับผู้ไม่ประสงค์ดีคนนี้ หมัดและดาบปะทะกันอย่างรวดเร็ว

 

หมัดที่เหมือนกับน้ำแข็งของเสวียอี้ขวงแทบไม่ได้รับความเสียบหายอะไรเลย ถึงจะต้องเจอกับดาบเลือดศักดิ์สิทธิเบอร์เซิร์กของหานเซิ่นก็ตาม ทำให้หานเซิ่นประหลาดใจและเริ่มเป็นกังวล

 

‘คนตระกูลเสวียมันบ้าแบบนี้เหมือนกันหมดทุกคนเลยหรอ? ถ้ามีความเห็นที่ต่างกันทำไมไม่พูดคุยกันก่อน? พวกเขากับนิ่งเงียบและก็กระหน่ำชกมาเหมือนกับคนป่า ชายคนนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!’ ตอนนี้หานเซิ่นไม่มีเวลาที่จะพูดอะไร เขาได้แต่ตั้งรับการโจมตีที่เข้ามา

 

วิชาหมัดของเสวียอี้ขวงน่ากลัวมาก ถึงจะต้องเจอกับวิชาดาบที่สุดยอดของหานเซิ่น เขาก็ยังเหนือชั้นกว่า หานเซิ่นต้องพึ่งศาสตร์ตงเสวียนเพื่อตามให้ทันความเร็วของเสวียอี้ขวง

 

ความสามารถในการต่อสู้ของเสวียอี้ขวงดีกว่าเสวียอี้หยางมาก หานเซิ่นใช้ความสามารถทั้งหมดแล้ว แต่เขาก็ยังเสียเปรียบ มันยากมากที่เขาจะรับการโจมตีจากชายคนนี้ได้

 

หลังจากที่กระหน่ำชกเข้ามาราวกับพายุหิมะ เสวียอี้ขวงก็ถอยหลังกลับไป 2-3 ก้าว ตอนนี้พายุหิมะได้หายไปหมดแล้ว เสวียอี้ขวงยืนนิ่งและพูด “นายไม่ธรรมดาจริงๆ นายสามารถป้องกันวิชาหมัดวายุเหมันต์ของฉันได้”

 

“เสวียอี้ขวง ฉันไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกับนาย ทำไมจะต้องทำแบบนี้ด้วย?” หานเซิ่นขมวดคิ้ว

 

“ฉันไม่ต้องการเหตุผลในการฆ่าใครทั้งนั้น ถ้าฉันต้องการฆ่า ฉันก็จะฆ่า มันก็แค่นั้น” เสวียอี้ขวงมองหานเซิ่นด้วยสายตาที่ภาคภูมิ

“แต่นายไม่ธรรมดาจริงๆ นายแข็งแกร่งพอที่จะทำให้ฉันต้องใช้วิชากายหยกของตระกูลเสวีย”

 

“กายหยกไม่ได้ดีเลิศอะไรขนาดนั้น” หานเซิ่นพูดด้วยสีหน้าที่ดูถูก

 

ตาของเสวียอี้ขวงเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง เขาหัวเราะและเดินเข้าไปหาหานเซิ่นอย่างช้าๆ แต่ละก้าวของเขามีออร่าน้ำแข็งอยู่รอบๆ ตอนนี้ผิวของเขาเหมือนกับน้ำแข็งไม่มีผิด ความเย็นกำลังไหลเข้าไปในตัวเขาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

 

ตอนนี้พวกเขากำลังยืนอยู่ห่างกันประมาน 3 เมตร หานเซิ่นสามารถรับรู้ได้ถึงไอเย็นที่ออกมาจากตัวเสวียอี้ขวง หานเซิ่นประหลาดใจมาก ทำไมวิชากายหยกที่คนตระกูลเสวียใช้ ถึงปลดปล่อยพลังน้ำแข็งได้ แต่เขากับทำไม่ได้

 

เสวียอี้ขวงเดินเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ ตอนนี้ทั้งตัวเสวียอี้ขวงกลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว หานเซิ่นคิดว่าเซลล์ในร่างกายของเสวียอี้ขวงคงเป็นน้ำแข็งไปหมดแล้ว เขาดูเหมือนกับปีศาจน้ำแข็งจริงๆ

 

แม้หานเซิ่นจะมีกายหยกเหมือนกัน แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกหนาวขึ้นมา ร่างกายของเขาเริ่มมีน้ำแข็งก่อตัวขึ้น

 

“ในจักรวาลนี้มีผู้วิวัฒนาการไม่กี่คนที่สามารปลดล็อคยีนได้ วันนี้นายควรจะรู้สึกว่านายโชคดี ที่นายจะได้ตายด้วยพลังของวิชากายหยกขั้นแรกของฉัน” เสวียอี้ขวงพูด จากนั้นเขาก็ชกไปที่หานเซิ่น ตอนนี้หานเซิ่นรู้สึกว่าอากาศรอบๆตัวเขาเริ่มจะแข็งตัวแล้ว

 

หานเซิ่นพยายามที่จะก้าวถอยกลับมา แต่หมัดของเสวียอี้ขวงนั้นเร็วเกินไป ทำให้เขาไม่สามารถหลบมันได้ เขาเลยต้องใช้ดาบมาสคอตเพื่อโต้กลับไป

 

เคร็ง!

หมัดปะทะกับดาบ ด้วยความรุนแรงของพลังน้ำแข็งที่ส่งออกมาจากหมัดของเสวียอี้ขวง ในชั่วพริบตาดายมาสคอตก็ถูกน้ำแข็งกลืนกิน มันเหมือนกับปรสิตที่กำลังไล่กัดกิน ตอนนี้น้ำแข็งค่อยๆขยายตัวและกลืนกินดาบ

 

นิ้วของหานเซิ่นรู้สึกได้ถึงความเย็นที่เข้ามา มันทำให้เลือดของเขาไหลช้าลงจนแทบจะหยุดไหล

 

หานเซิ่นรู้สึกกลัว เขาต้องการจะทิ้งดาบและถอยหลังกลับมา แต่โชคร้ายนิ้วของเขาชาไร้ความรู้สึกไปแล้ว มันไม่ยอมเชื่อฟังคำสั่งของหานเซิ่นแล้ว

 

ยังดีที่เขาก็เรียนวิชากายหยกมา เมื่อเขาใช้มัน เขาก็รู้สึกว่านิ้วของเขากลับมาใช้การได้อีกครั้ง

 

‘เกิดอะไรขึ้น? เสวียอี้ขวงบอกว่าเขาพึ่งจะสำเร็จขั้นแรกของวิชากายหยก แต่นั่นมันก็เท่าๆกับเราไม่ใช่หรอ? แล้วทำไมเขาถึงสามารถปลดปล่อยพลังที่รุนแรงได้ถึงขนาดนั้น แต่เรากับทำไม่ได้?’ ใบหน้าของหานเซิ่นดูน่ากลัวมาก เมื่อเขามองเสวียอี้ขวง

 

เสวียอี้ขวงสังเกตเห็นว่านิ้วของหานเซิ่นถูกพลังน้ำแข็งของเขาเข้าไปแล้ว แต่แล้วทำไมมันถึงยังไม่ตายไป เขาขมวดคิ้วและเริ่มโจมตีหานเซิ่นอีกครั้ง

 

เสวียอี้ขวงปลดล็อคยีนขั้นแรกได้แล้ว ซึ่งมันทำให้ความเร็วและความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้น นอกจากนั้นมันยังทำให้เขาสามารถปลดปล่อยพลังน้ำแข็งได้อีกด้วย แต่กระนั้นพลังกายของเขาก็ยังมีจำกัด เนื่องจากเขายังไม่สามารถรับพลังจากธรรมชาติได้เหมือนกับสิ่งมีชีวิตศักดิ์สิทธิ ทำให้เขาไม่สามารถดูดพลังภายนอกเข้ามาในร่างกายได้

 

ถ้าใครก็ตามมาสัมผัสร่างกายของเขา ก็จะถูกน้ำแข็งกัดกินทันที แม้แต่อาวุธเลือดศักดิ์สิทธิก็ไม่มีข้อยกเว้น เช่นดาบของหานเซิ่นที่เพิ่งจะโดนไป ผู้วิวัฒนาการที่มีพลังน่ากลัวขนาดนี้มีอยู่ไม่กี่คนเท่านั้น

 

หานเซิ่นเปลี่ยนร่างเป็นหญิงสาวหิมะ หัวใจของเขาเต้นรัวราวกับเครื่องยนต์ ไตของเขากำลังสูบฉีดพลังงาน ตอนนี้ขาของหานเซิ่นเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงาน บวกกับความเร็วที่ได้จากหญิงสาวหิมะ ทำให้ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก หานเซิ่นหลบหมัดที่กำลังตรงเข้ามาทั้งหมด

 

ในงานแลกเปลี่ยนหานเซิ่นได้ยินมาว่าผู้วิวัฒนาการที่สามารถปลดล็อคยีนขั้นแรกได้ ก่อนที่จะกลายเป็นผู้เป็นเลิศ พวกเขาจะมีพลังที่เหนือกว่าผู้วิวัฒนาการคนอื่นๆ