เมื่อจิ้งจอกสีเงินมองเห็นเห็ดสีแดง มันก็อ้าปาก และกลืนเห็ดเข้าไปทันที จากนั้นหานเซิ่นและจิ้งจอกก็มองหน้ากัน ทั้งคู่ไม่เคลื่อนไหวเป็นช่วงระยะเวลาหนึ่ง

 

“เป็นไงบ้าง? อย่างน้อยก็แสดงท่าทางอะไรออกมาหน่อย” หานเซิ่นรออยู่สักพัก แต่จิ้งจอกสีเงินก็ไม่แสดงท่าทางอะไรออกมาเลย มันดูเหมือนปรกติ ราวกับว่ามันแค่กินลูกอมเข้าไปเท่านั้น สิ่งเดียวที่เขารู้ตอนนี้ก็คือจิ้งจอกดูสนใจเห็ดมาก มันกินทันที เมื่อมันเห็นเห็ดสีแดง

 

โชคดีที่หานเซิ่นรู้ว่าเขาสามารถหาเห็ดได้อีก 2 อัน ถ้าเขากลับไปยังจุดเดิม ดังนั้นเขาจึงรีบกลับไปจุดที่เขาฝังเห็ดเอาไว้ จากนั้นเขาก็ขุดเห็ดทั้ง 2 อันขึ้นมา

 

ครั้งนี้เขาไม่ได้ให้มันกับจิ้งจอกสีเงิน เขาตัดมันเป็นชิ้นๆ จากนั้นก็เอาเห็ด 1 ชิ้นไปห้อยไว้ตรงต้นไม้ เพื่อรอดูมอนสเตอร์ตัวอื่นมากินมัน

 

ไม่นานก็มีหมีตัวหนึ่งเดินมา มันเดินตรงมาที่เห็ด แต่ถึงมันจะกระโดดไปแล้ว 3-4 ครั้ง แต่มันก็ไม่สามารถคว้าเห็ดได้ ดูเหมือนมันยังไม่ยอมแพ้ง่ายๆ มันเดินวนรอบๆเห็ด จากนั้นมันก็ถอดใจเดินหนีไป

 

ผ่านไปอีกสักพักก็มีมอนสเตอร์ขนาดเล็กหลายตัวเดินเข้ามา มีทั้งงูและแมลง ในกลุ่มของพวกมันมีกระรอกรวมอยู่ด้วย มันปีนขึ้นต้นไม้อย่างรวดเร็วและกินเห็ด ก่อนที่มอนสเตอร์ตัวอื่นๆจะมาถึง

 

กระรอกตัวนี้มีขนสีเทา แต่หลังจากที่กินเห็ดเข้าไป มันก็เปลี่ยนเป็นสีแดง ตอนนี้ขนของมันกำลังเปล่งประกายราวกับทับทิม

 

หานเซิ่นหยิบเห็ดชิ้นเล็กๆออกมาวางกระจายกันไปหลายๆที่ เขาต้องการทดสอบให้มากที่สุด เขาอยากจะดูมอนสเตอร์หลายๆชนิดกินมัน

 

หานเซิ่นพบข้อมูลใหม่ ไม่ใช่ว่ามอนสเตอร์ทุกตัวกินเห็ดเข้าไปแล้วจะได้ผลที่ดี

 

แต่กระนั้นทุกตัวที่กินเห็ดเข้าไป หานเซิ่นสามารถสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของมัน การตอบสนองของมันแตกต่างจากจิ้งจอกสีเงินที่ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรเลย ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

แต่สำหรับมอนสเตอร์ทั่วๆไป พวกมันดูฉลาดและมีพลังมากขึ้น หลังจากที่กินเห็ดเข้าไป แต่นอกเหนือจากนี้หานเซิ่นยังบอกอะไรไม่ได้

 

หานเซิ่นจดบันทึกปฏิกิริยาของมอนสเตอร์แต่ละตัวเอาไว้ จากนั้นเขาก็กลับไปที่สหพันธ์ดวงดาว และส่งข้อมูลทั้งหมดไปให้ซุนหมิงฮว่าวิเคราะห์

 

ศาสตราจารย์ซุนบอกหานเซิ่นว่าเขาต้องใช้เวลาในการวิเคราะห์ เขาจะส่งผลการวิเคราะห์ให้หานเซิ่นภายใน 2 วัน

 

เห็ดครึ่งหนึ่งที่หานเซิ่นเหลือเอาไว้ และมีแผนที่จะใช้มันทดสอบต่อ แต่เขาดันวางไว้ผิดที่ หลังจากที่จิ้งจอกเห็นมัน มันก็พุ่งเข้ามากินเห็ดเข้าไปทันที จากนั้นมันก็กระโดดมาบนแขนของหานเซิ่นและก็หลับไป

 

“ยังโชคดีที่ฉันไม่ได้ใช้มันทั้ง 2 อัน ไม่งั้นมันคงไปอยู่ในท้องนายหมดแน่” หานเซิ่นพูดกับจิ้งจอก

 

ชีซิวเหวินยังคงอยู่ระหว่างการเจรจากับหลี่ซิงหลุนและฟิลิป หานเซิ่นคิดว่าการเจรจาน่าจะไม่ได้ราบลื่นนัก แต่เขาก็ไม่ได้เร่งรีบมาก เขาใช้เวลาช่วงนี้พักผ่อนและอ่านหนังสือ เขาใช้เวลาในการฝึกศาสตร์ตงเสวียนและตะวันหยก ส่วนวิชาดาบคู่ เขาแบ่งเวลาฝึกมันแค่วันละนิดเท่านั้น

 

“หานเซิ่น หลังจากที่ฉันวิเคราะห์แล้ว ผลสรุปก็คือว่าเห็ดสีแดงที่เธอพบสามารถเพิ่มกำลังวังชาได้ ฉันยังไม่ได้ทำการวิเคราะห์แบบเจาะลึก แต่ฉันแนะนำว่าให้เธอลองกินมันด้วยตัวเองเลยดีกว่า กินมันแค่นิดเดียวก็พอ แล้วดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

ศาสตราจารย์ซุนเหมือนจะสนใจเห็ดสีแดงมากทีเดียว เขาอยากจะให้หานเซิ่นลองกินดูเลย เพื่อที่เขาจะได้เห็นผลของมัน

 

“คุณคิดว่ามันจะไม่มีปัญหาอะไรแน่นะ ถ้าผมกินมันเข้าไป?” หานเซิ่นรู้สึกแปลกๆ เขารู้สึกไม่มั่นใจถ้าต้องกินมันในก็อตแซงชัวรี่

 

“กินมันแค่นิดเดียวพอ อย่าให้เกิน 10 กรัม แต่ก่อนกินเธอก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อม เธอต้องเตรียมยาแก้พิษเบื้องต้นเอาไว้ด้วย ยาล้างท้องด้วยก็ยิ่งดี ก่อนที่จะกิน เธอต้องมั่นใจว่าเตรียมตัวพร้อมแล้วจริงๆ”

หลังจากนั้นศาสตราจารย์ซุนก็พูดต่อ “แต่เท่าที่ฉันดู ไม่น่ามีอะไรอันตราย มันน่าจะสามารถเพิ่มพลังให้เธอได้ เธอลองกินมันได้เลย แต่ไม่ต้องกินเยอะ”

 

“ไว้ผมจะลองคิดดูนะครับ” หานเซิ่นยังไม่กล้ารับปากว่าจะกินมัน

 

“น่าเสียดายที่ฉันไม่รู้ว่าทุ่งน้ำแข็งอยู่ที่ไหน ไม่งั้นฉันคงจะส่งผู้ช่วยของฉันไปช่วยเธอทดสอบได้” ศาสตราจารย์ซุนพูด

 

แต่คำพูดนั้นของศาสตราจารย์ซุนก็ทำให้หานเซิ่นเกิดความคิดดีๆขึ้นมา ถ้าเขาไม่อยากเสี่ยงกินมันเอง เขาก็แค่หาคนอื่นมากินแทนก็หมดเรื่อง

 

‘จูถิงมีน้ำหอมสังหาร มันน่าจะสามารถต้านพิษได้นะ งั้นให้มันเป็นตัวทดลองก็แล้วกัน!’ หานเซิ่นคิด เขาตัดสินใจที่จะใช้จูถิงเป็นหนูทดลอง

 

จูถิงเป็นคนที่เหมาะที่สุดแล้ว นี่เป็นเรื่องที่อันตราย ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น เขาจะรับผิดชอบไม่ไหว หานเซิ่นจึงไม่อยากให้เพื่อนของเขาทดลอง นอกจากจูถิงแล้ว เขาก็ไม่รู้จักใครที่มีความสามารถในการต้านพิษ

 

หานเซิ่นตัดส่วนหนึ่งจากเห็ดที่เหลืออยู่อันสุดท้ายมาทำเป็นอาหาร เขาเตรียมอาหารไว้หลายจาน และเชิญจูถิงมาดินเนอร์

 

“มาๆ คืนนี้พวกเรามาดื่มสังสรรค์กันหน่อย!” หานเซิ่นลากจูถิงมา จากนั้นก็จับเขานั่งลง

 

จูถิงมองหานเซิ่นด้วยสีหน้าที่สับสน เขาคิด ‘ทำไมหมอนี่ถึงได้เชิญเรามาดินเนอร์เนี่ย? เขากินยาผิดขวด? หรือว่าในอาหารจะมีพิษ? เขาต้องการวางยาพิษเรางั้นหรอ? ไม่น่าใช่ เขาไม่ใช่คนโง่ เขาก็รู้ว่าเราฝึกน้ำหอมสังหาร และมีภูมิคุ้มกันพิษ เขาคงสมองกลับไปแล้ว ถ้าเกิดเขาคิดจะใช้พิษกับเรา’

 

วันนี้หานเซิ่นปฏิบัติกับจูถิงดีเป็นพิเศษ เขาเสริฟอาหารให้จูถิงตามที่เขาต้องการ และเครื่องดื่มก็มีให้ไม่อั้น

“น้องจู นายมีเรื่องทุกข์ร้อนอะไรเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในทุ่งน้ำแข็งรึเปล่า? ถ้ามีปัญหาก็บอกมาได้ ถึงฉันอาจจะไม่สามารถช่วยแก้ปัญหาใหญ่ๆได้ แต่ถ้าเป็นเรื่องเล็กๆก็ไม่มีปัญหา ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้ชีวิตของนายสบายขึ้น”

 

จูถิงเกือบจะสำลักน้ำ เขาคิด ‘นี่มันไม่ใช่แล้ว หมอนี่ทำดีกับเราเพราะต้องการอะไรจากเราแน่ ไม่งั้นเขาคงไม่ทำดีกับเราขนาดนี้หรอก จริงๆถ้าเขามีเรื่องจะขอเรา เขาก็น่าจะใช้ความเป็นหัวหน้าพูดออกมาเลยก็ได้’

 

“พี่หาน ถ้าคุณต้องการอะไรก็บอกผมมาได้เลย เห็นแก่ความสัมพันธ์ของเรา คุณไม่จำเป็นต้องทำอะไรให้ยุ่งยากแบบนี้” จูถิงกินอาหารและกระดกไวน์ก่อนจะพูด

 

“จริงๆฉันก็มีเรื่องอยากให้นายทำ มันเป็นเรื่องง่ายๆ” หานเซิ่นพูด

 

“งั้นบอกมาได้เลย พวกเราเป็นพี่น้องกัน ไม่มีอะไรที่จะต้องอ้อมค้อม พูดมาได้เลย ถ้าผมช่วยได้…” น้ำเสียงของจูถิงเริ่มเปลี่ยนไป “แต่คุณก็รู้ว่าตอนนี้ผมใช้ชีวิตอยู่อย่างลำบาก ผมเหลือเงินอยู่แค่นิดหน่อย”

 

“เรื่องนั้นไม่มีปัญหา ถ้านายช่วยฉัน ฉันจะให้นาย 1 หมื่นดอลลาร์” หานเซิ่นพูด

 

“1 หมื่น?” จูถิงอึ้ง เขาคิด ‘เขาคิดว่าเราเป็นขอทานรึไง? 1 หมื่นเอาไปซื้ออาหารกลางวันดีๆยังไม่ได้ด้วยซ้ำ’

 

จูถิงหัวเราะและพูด “1 หมื่น ฮาฮา! คุณต้องการให้ผมช่วยนั่งเป็นเพื่อนคุณดื่มใช่ไหม?”

 

“ก็ประมานนั้นแหละ ฉันบังเอิญไปขุดเจอเห็ดในทุ่งน้ำแข็ง ฉันอยากจะให้นายลองกินมันดู และบอกฉันมาหน่อยว่ามันมีพิษรึเปล่า ฉันรู้ว่านายฝึกวิชาน้ำหอมสังหาร แน่นอนว่านายต้องต้านพิษได้”

 

“คุณจะให้เงินผมแค่ 1 หมื่น เพื่อกินของอันตรายขนาดนั้น?” จูถิงอึ้ง

“โอ้ ไม่” หานเซิ่นตบหน้าขาตัวเอง

“ไม่อะไร?” จูถิงถาม

 

“ทำไมนายถึงไม่บอกให้เร็วกว่านี้? ฉันก็คิดว่านายตอบตกลงแล้วซะอีก ฉันเลยเอาอาหารที่มีเห็ดผสมอยู่ให้นายกินไปเรียบร้อยแล้ว” หานเซิ่นตีหน้าซื่อ

 

“บ้าเอ้ย” ใบหน้าของจูถิงเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเขียว