จูถิงไม่ได้กลัวถูกพิษ แต่กระนั้นการที่หานเซิ่นทำแบบนี้ยากที่เขาจะรับได้

 

“น้องจูไม่ต้องกังวล! น้ำหอมสังหารของนายยอดเยี่ยมที่สุด นายไม่จำเป็นต้องกลัวเห็ดชนิดไหน ถึงมันจะมีพิษ พิษมันก็ไม่มีทางทำอะไรนายได้ นายคือราชาแห่งพิษไม่ใช่หรอ?” หานเซิ่นพยายามปลอบใจจูถิง

 

“จริงๆก็ใช่…” จูถิงพูด จากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

“ผมรู้ว่ามันสุดยอดแค่ไหน แต่ยังไงก็ตามเงิน 1 หมื่นยังไม่พอ”

 

“ไม่มีปัญหา ฉันจะเพิ่มเงินให้นายอีกหน่อย สัก 2 หมื่นเป็นยังไง?” หานเซิ่นยิ้ม

 

จูถิงเริ่มโกรธ “หานเซิ่น คุณเป็นหัวหน้าคนนะ ผมอุส่าให้ความเคารพคุณ 2 หมื่นงั้นหรอ? นี่เล่นตลกรึยังไง? คุณ…ทำ.. อืม…มีบางอย่างผิดปรกติ”

 

“เกิดอะไรขึ้น? สรุปมันมีพิษงั้นหรอ? ไม่ต้องห่วง ฉันเตรียมยามาด้วย! เร็วเข้า ฉันจะล้วงคอให้นายเอง และเดี๋ยวฉันจะพานายไปหาหมอ” หานเซิ่นรีบหยิบยาที่ซุนหมิงฮว่าบอกให้เขาเตรียมมาด้วย

 

แต่เมื่อเขาหันกลับไปดูจูถิง เขาก็เห็นว่าทั้งใบหน้าของจูถิงเปลี่ยนไปเป็นสีแดงเหมือนกันทับทิม ตอนนี้เขากำลังหายใจรุนแรงเหมือนกับวัวบ้า เขามองมาที่หานเซิ่นด้วยแววตาที่เร่าร้อน

 

“น้องจู อย่ามองฉันแบบนั้น! ฉันคิดว่าน้ำหองสังหารของนายจะป้องกันพิษได้ ใครจะรู้ว่า…” ก่อนที่หานเซิ่นจะพูดจบ จูถิงก็เริ่มฉีกเสื้อตัวเอง ซึ่งหานเซิ่นต้องประหลาดใจ เมื่อเห็นร่างกายสุดฟิตของจูถิง

 

“เห้ย นายกำลังทำไร?” หานเซิ่นยื่นมือออกไปกันจูถิงที่เข้ามาใกล้

 

ตาของจูถิงแดงมาก เขาพยายามจะเข้ามาฉีกเสื้อของหานเซิ่น เท่านั้นยังไม่พอเขายังพยายามจะจูบหานเซิ่นอย่างร้อนแรง

 

“ฉันอยากมาก…ฉันต้องการ..” จูถิงคาง

 

“บ้าอะไรวะเนี่ย! อย่าบอกนะว่าเห็ดนั่นเป็นยาปลุกเซ็กส์?” หานเซิ่นดันจูถิงออกไป หลังจากนั้นเขาก็หนีออกนอกห้อง และก็ล็อคประตูจากด้านนอก

 

ปัง!ปัง!ปัง!

จูถิงทุบประตูอย่างบ้าคลั่ง

“น้องจู อดทนไว้ เดี๋ยวฉันจะไปหาผู้หญิงมาให้นาย” หานเซิ่นรู้สึกดีที่ประตูของเมืองนี้เป็นประตูหินที่แข็งมาก เพราะฉะนั้นไม่มีทางที่จูถิงจะพังมันออกมาได้

 

“ทนไม่ไหวแล้วโว้ยย!” จูถิงกรีดร้องอยู่หลังประตู

 

“ทนไว้ก่อน! ใช้มือช่วยไปก่อน ฉันไปหาผู้หญิงแปป” หานเซิ่นเอาของหนักๆมาดามประตูไว้อีกทีเพื่อความชัวร์ จากนั้นเขาก็รีบวิ่งออกไป

 

หลังจากที่เดินหาจนทั่วเมือง เขาก็กลับมาพร้อมกับผู้หญิงที่พร้อมจะพลีกลายเพื่อแลกกับเงิน

 

“น้องจู ฉันพาผู้หญิงมาให้แล้ว ทำตามที่นายต้องการได้เลย!” ขณะที่หานเซิ่นเปิดประตู เขาก็เห็นจูถิงนอนเหยียดยาวอยู่บนพื้น พร้อมกับมีกระดาษทิชชูกระจัดกระจายทั่วห้อง

 

“หานเซิ่น นายยังเป็นมนุษย์อยู่ไหม? ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่านายจะวางยาฉัน!” จูถิงโมโหมาก เขาวิ่งเข้ามาหาหานเซิ่น และพยายามจะบีบคอเขา

 

หานเซิ่นกระโดดหลบ จากนั้นเขาก็พยายามพูดเหตุผลกับจูิถิง “น้องจู เห็นไหม?ฉันพาผู้หญิงมาแล้วไง แต่ใครจะรู้ว่านายจะเสร็จเร็วแบบนั้น?”

 

“เร็วบ้าอะไร? นายออกไปตั้ง 2 ชั่วโมง และฉันต้องทรมานอยู่ในห้องคนเดียว ที่สำคัญนายพาผู้หญิงแบบนี้มางั้นหรอ? นี่มันหมูตอน ดูยังไงหล่อนก็น้ำหนักมากกว่า 100 กิโล นี่คนหรือมอนสเตอร์?” จูถิงตะโกนด้วยความโกรธ

 

หานเซิ่นปล่อยจูถิงอยู่คนเดียวอีกสักพักเพื่อรอให้เขาสงบลง จากนั้นเขาก็กลับมาถามอีกครั้ง “น้องจู นายจะบอกฉันได้รึยังว่าเห็ดนั่นมีผลยังไงบ้าง?”

 

ก่อนที่เขาจะตอบ จูถิงยื่นมือออกมาและพูด “เอาเงินมาก่อน”

 

“ใช่ ใช่” หานเซิ่นส่งถุงเงินให้กับจูถิงและพูด “จริงๆฉันต้องให้นายแค่ 2 หมื่น แต่ฉันรู้สึกว่าฉันทำเกินไป ฉันเลยให้นาย 3 หมื่น ส่วนค่าผู้หญิง ฉันก็เอาเงินของฉันออกเอง นายไม่ต้องจ่ายตรงส่วนนั้น”

 

ในตอนแรกจูถิงก็รู้สึกพอรับได้กับคำพูดของหานเซิ่น จนกระทั่งเขาพูดถึงผู้หญิง ใบหน้าของจูถิงก็มืดมนทันที เขาขว้างเงินกลับไปให้หานเซิ่น

“ผมไม่ต้องการเงินคุณ ถ้าคุณต้องการให้อะไรสักอย่างก็ส่งยามา ส่งเห็ดอะไรนั่นมา!”

 

“ทำไม? นายจะเอามันไปทำอะไร?” หานเซิ่นเบิกตากว้างและมองจูถิง

 

“นั่นไม่ใช่เรื่องที่คุณต้องใส่ใจ คุณยังติดหนี้ผมอยู่ใช่ไหม? นี่ถือเป็นค่าชดเชย!” จูถิงพูด

 

หานเซิ่นเอาเห็ดส่วนที่เหลือออกมา เขาโชว์มันให้จูถิงดู แต่เมื่อจูถิงพยายามจะคว้ามันไป หานเซิ่นก็ดึงมันกลับ เขายิ้มให้จูถิง “ฉันให้นายไปส่วนหนึ่งแล้ว นี้เป็นทั้งหมดที่ฉันเหลืออยู่ ถ้านายต้องการมัน นายต้องบอกมาก่อนว่ามันมีผลยังไงบ้าง”

 

“คุณหมายถึงผลอื่นนอกเหนือจากที่มันทำให้ผมมีอารมณ์ใช่ไหม?” จูถิงพูด ก่อนที่เขาจะยื่นมือออกมาอีกครั้ง

 

หานเซิ่นดึงเห็ดกลับและพูด “บอกมาให้ชัดๆ”

 

จูถิงบอกหานเซิ่นว่าผลของเห็ดไม่ใช่แค่ทำให้มีความต้องการทางเพศเพิ่มขึ้นเท่านั้น แต่มันยังทำให้ไตแข็งแกร่งขึ้นด้วย ผลของมันยังอยู่จนถึงตอนนี้ ตอนนี้จูถิงรู้สึกว่าไตของเขายังอุ่นๆอยู่ ราวกับว่ามีเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์อยู่ในร่างกาย

 

“ดูเหมือนว่ามันจะเป็นของดีจริงๆ” หลังจากที่หานเซิ่นรู้ว่าเห็ดมีผลดีต่อร่างกายมนุษย์ เขาก็รู้สึกมีความสุขมาก นี่เป็นสิ่งที่น่าจะช่วยทำให้วิชาตะวันหยกของเขาก้าวหน้าขึ้นอีก

 

ดูเหมือนเห็ดนี่จะมีผลที่รุนแรงมาก แม้เขาจะให้จูถิงกินเพียงแค่นิดเดียวก็ยังเห็นผลขนาดนั้น ถ้าเขากินมันทั้งอัน เขาอาจจะสามารถสำเร็จวิชาตะวันหยกเลยก็ได้

 

แต่ผลข้างเคียงมันทำให้หานเซิ่นต้องคิดหนัก มันจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเขาเอามันให้จีเหยียนหรันกิน?

 

แต่ยังไงหานเซิ่นก็ไม่มีวิธีที่จะเอาเห็ดออกไปจากก็อตแซงชัวรี่ได้ และจีเหยียนหรันก็ไม่ได้อยู่ในทุ่งน้ำแข็ง

 

สุดท้ายหานเซิ่นก็ไม่ได้ส่งเห็ดส่วนที่เหลือให้จูถิง เพราะผลข้างเคียงที่ความต้องการทางเพศค่อนข้างรุนแรง ถึงจูถิงจะมีน้ำหอมสังหารก็ยังต้านมันไม่ได้ หานเซิ่นกลัวว่าจูถิงจะเอามันไปใช้ในทางที่ไม่ถูกไม่ควร ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธที่จะมอบเห็ดให้จูถิง

 

จูถิงเดินออกไปอย่างอารมณ์เสีย เขารับเงินที่หานเซิ่นยอมเพิ่มให้เป็น 3 หมื่นมา และก็ด่าหานเซิ่นไปตลอดทาง

 

หานเซิ่นกลับมาที่ห้องและล็อคประตู เขามองดูเห็ดชิ้นสุดท้ายในมือ เขามองดูมันอยู่นานก่อนที่เขาจะเอามันเข้าปากไป

 

เขาค่อยๆเคี้ยวมันอย่างช้าๆ ไม่นานเขาก็รู้สึกว่าฟันของเขาเริ่มอุ่น มันอุ่นลงไปถึงบริเวณท้อง ไม่นานไตของเขาก็รู้สึกอุ่น ราวกับมันกำลังผลิตพลังให้หานเซิ่นอย่างไม่จำกัด

 

ในเวลาเดียวกัน หานเซิ่นก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาร้อนขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เขารู้สึกมีความต้องการทางเพศสูงขึ้นมาก เขาอยากจะฉีกเสื้อของตัวเองออก

 

หานเซิ่นกัดฟัน เขาต้องอดทนต่อความรู้สึกนี้ให้ได้ ตอนนี้เขากำลังฝึกวิชาตะวันหยกไปพร้อมๆกัน เขาต้องการให้ตะวันหยกดูดซับพลังจากเห็ดสีแดงเข้าไป

 

ขณะที่เขากำลังฝึกตะวันอยู่ ก็มีใครบางคนมาเคาะประตูห้องของเขา พร้อมกับมีเสียงผู้หญิงดังมาจากด้านหลังประตู